ni number240
VI
Telesforo Mercado
URGENT, Meet me at my office today!
Iyan ang laman ng text message na natanggap ni Dianne mula sa kanyang boss na si Luisa. Sanay na si Dianne sa mga ganitong urgent meetings pero parang may kung anong kaba siyang naramdaman sa pagkakataong ito. Pero bilang isang propesyonal na abogado ay minabuti niyang pahintulutan ang utos ng kanyang superyora.
Will be there in a moment.
Ang ni-reply sa text ni Dianne.
Alas-diyes ng umaga nang makarating sa opisina ni Attorney Santos si Dianne.
Tok-tok-tok! Katok ni Dianne sa opisina ni Attorney Santos.
“Yes, please come in!”, ang mahinang sigaw ng boses sa likod ng makapal na pinto.
Pagpasok ni Dianne ay nagulat siya sa kanyang nadatnan.
“Oh hi Dianne! It’s good that you made it on such an urgent notice, anyway I know you are familiar with Senator Mercado, he’s been waiting for you.”, ang salubong na pagbati ni Attorney Santos.
Hindi inaasahan ni Dianne na makikita niya sa opisinang iyon ang senador, na sa pagkakataong ito ay nakangiti at iniaabot ang kamay upang makipagkamay sa dalaga. Si Senator Telesforo Mercado ay kilala bilang “Mighty Mouse ng Senado” dahil na rin sa kanyang malakas na personalidad sa likod ng kanyang maliit na taas na 4’11”, ang kanyang mabilog na pangangatawan sa kanyang timbang na 182 lbs. ay hindi pinakisig ng kanyang mala-tsokolateng kulay, makapal na bigote at halos napapanot nang bumbunan. Subalit ang ganitong anyo ang nagbigay bentahe sa kanyang kampanya sa senado, mas malapit siya sa tao… masa ang dating at mabenta ang maka-masa sa pulitika.
“It’s my pleasure to meet you, senator.”, wika ni Dianne, sabay abot ng kamay ng senador upang makipagkamay.
“Oh I think the pleasure is mine. Hindi naman sinabi ni Attorney Santos na napakaganda pala ng abogado ng aking anak.”, ang sagot ng senador.
Hindi nakasagot si Dianne sa sinabi ng senador bagkos ay binitawan na lamang nito ang kamay ng senador na tila ba ayaw pang bumitaw sa malambot na kamay ng dalaga. Binasag ni Attorney Santos ang katahimikan.
“Senator Mercado wants to discuss the matters of the case with his daughter. I told him that I am in no position to discuss the information because you want to keep the matters private, that’s why I sent for you here so you can discuss the case with him.”, ang wika ni Attorney Santos.
“Yes, as much as possible I want to be the one who manages the case and your daughter. Don’t worry because we are hushing it all up. Wala pang kahit anong balita na lumabas sa media at si Theresa naman ay nasa private detention facility as requested by us and ordered by the chief of police.”, buong pagmamalaki ni Dianne.
“Alam ko iyon, nakausap ko na din si Chief tungkol doon at ang sabi niya ay may mga arrangements na daw kayo regarding the case. My biggest concern is that I don’t want any of this to be known by the public. I can’t have my name dragged on a serious drug-related case.”, ang sagot ng senador.
“I know that and with your help and influence, rest assured that we will hush it all up. I will deal with your daughter and her case, but I need your help to keep the authorities from meddling with the the process.”, sagot ni Dianne.
“Wala kang magiging problema sa mga awtoridad pero please, the campaign season will start in a month, I need you to keep my daughter out of the sight of the media at least until the election ends.”, samo ng senador.
“I’ll do my best.”, pangako ni Dianne.
“Thank you. Anyway, I have to go. Pero kung may pagkakataon ka, maaari ba kitang maimbitahan kumain sa labas sa mga panahong pareho na tayong hindi busy?”, pasalamat at paanyaya ng senador.
Nagulat si Dianne sa naging paanyaya ng senador, napatingin siya sa kanyang superyora at ang hitsura ni Attorney Santos ay waring nagsasabi na huwag tumanggi ang dalaga sa kung ano mang iaalok ng senador.
Ipinakita ni Dianne ang napakatamis niyang ngiti sa senador kahit na sa kanyang dibdib ay halos hindi na magkamayaw ang takot at kabang nararamdaman.
“Thank you too, senator, and don’t worry, soon as I get freedom from this workload, I’ll go out with you.”, wika ni Dianne.
“Great! I’ll see you soon. Thanks as well Attorney Santos.”, sagot ng senador, habang nakikipagkamay sa dalawang abogado.
Ilang minutong katahimikan ang lumipas sa loob ng opisina ni Attorney Santos bago basagin ni Luisa ang katahimikan.
“It seems like the senator really likes you, napakalagkit ng tingin niya sayo simula nang pumasok ka sa opisina ko.”, wika ni Attorney Santos.
“Please don’t say that. I want to keep my relationship with him on business-level.”, wika ni Dianne.
“But you know how powerful men think and behave, what they want, the usually get.”, pagbabanta ni Attorney Santos.
“Ibahin mo ‘ko. Anyway I have to get back to the facility to watch over his kid. Just call me if you need me.”, paalam ni Dianne.
Sa sasakyan ni Dianne habang nagmamaneho siya pabalik sa detention facility, hindi niya maiwaglit sa kanyang isip at imahinasyon ang mga titig sa kanya ng senador. Para bang puno ng pagnanasa, at ang pakiramdam ng takot sa kanyang dibdib ng magdikit ang balat nila noong sila ay nagkamayan ay nagdudulot pa rin ng kaba sa kanya kahit ito ay lumipas na.
Sa kalooban ni Dianne ay ayaw niya na sanang makita at makasama pang muli ang senador, ngunit mapaglaro ang tadhana. Lingid sa kaalaman ni Dianne ay muli pa niyang makakadaupang palad ang senador, hindi lang minsan kundi makailang ulit pa.
-End of Chapter VI-
——————————————-
VII
Lion’s Den
“Nakita mo ba kung gaano kaganda ang abogado ng anak ko?”, wika ng senador sa kanyang bodyguard.
“Affirmative, sir. May plano na ho ba kayo tungkol sa kanya?”, pagsang-ayon naman ng bodyguard.
“Wala pa sa kasalukuyan, tutal mas importante ang lakad natin ngayon.”, sagot ng senador habang papasok sa kanyang kotse.
“Saan po tayo, sir?”, tanong ng driver sa senador na kakapasok lang sa kotse.
“sa Lion’s Den tayo.”, sagot ng senador.
Wala nang ano pa mang itinanong ang driver na tila ba kabisado na ang susunod na mangyayari. Isang oras lamang sa mga siksikang kalsada ng EDSA ang lumipas at nakarating na sa kanilang patutunguhan ang senador at kanyang mga kasama.
Pagbaba sa kotse ay sinalubong sila ng unipormadong lalake, isang pulis na wari bang sanay na sa presensya ng senador at kanyang mga kasama.
“I-park mo na lang ulit sa likod, dun sa walang makakakita.”, wika ng pulis sa driver.
Pinaandar naman ng driver ang sasakyan patungo sa likod ng pasilidad kung saan niya palaging nilalagak ang sasakyan kapag sila ay pumupunta sa lugar na ito.
“Hali na po kayo senador, meron po kaming bago ngayon na sigurado akong magugustuhan ninyo.”, wika ng pulis sa senador.
Hindi na nagsalita ang senador, bagkus ay ngumiti na lamang ito at sinundan pulis papasok sa pasilidad.
Ang Lion’s Den ay isang code sa lugar kung saan ang ilan sa pinakamakapangyarihang mga kalalakihan sa Pilipinas ay nagkakasama. Ito ay ang New Bilibid Prison sa Muntinlupa. Pagpasok sa pasilidad ay hindi dumiretso sa mga sadyang pinupuntahan ng mga bisita ng pasilidad ang grupo ng senador at ng pulis. Isang maliit na hallway sa likod ng pinto na nakakubli sa opisina ng warden ang pinuntahan ng grupo. Nagpatuloy lamang sila sa paglakad sa pangunguna ng pulis hanggang umabot sila sa dulo ng masikip na hallway. Hindi aasahan ng sino man ang nasa likod ng pinto sa dulo ng masikip na hallway.
Isang malaking kwarto na parang isang suite sa isang five star hotel ang nasa likod ng pintuan. Large Screen TV at mga entertainment amenities, isang mini-bar na puno ng mamahaling alak, at isang king size bed ang nasa loob ng malaking silid. Ngunit may isa pang bagay na karagdagan sa mga nauna nang nabanggit ang nasa loob ng silid. Isang hubad na dalaga ang walang malay na nakatali sa mga poste ng kama ang naroon sa silid.
“Anghela ang pangalan niyan, senator. Nahuli yan kagabi. Shoplifter daw. Minor case lang pero natimbre agad ng contact natin sa presinto. Drugged na yan kaya walang malay pero I can assure you na sariwa yan.”, pagmamalaki ng pulis sa senador.
“Good, ang bodyguard ko na ang magbibigay ng bayad. For the meantime, leave the room.”, ang utos ng senador sa pulis at kanyang mga alagad.
“Enjoy, senator!”, sagot ng pulis habang papalabas na sila ng kwarto.
Pagkasara ng pinto ay agad itong ni-lock ng senador. Dali-dali nitong hinubad ang kanyang kasuotan habang matamang pinagmamasdan ang hubad na katawan ng dalaga sa kanyang harapan. Hindi magkamayaw ang imahinasyon ng senador sa kung ano ang mga maaari niyang gawin sa anghel na wari bang nakahanda sa kanyang hapag. Pagtanggal ng kanyang boxer shorts ay kumawala ang napakalaking ari ng senador. Pitong pulgada ang haba nito at talaga namang napakataba, ito marahil ang dahilan, bukod sa kanyang kayamanan, ang naging dahilan kaya nagtagal sa piling niya ang kanyang namayapang asawa.
Agad na natuon ang atensyon ng senador sa matambok na puke ng dalaga sa kanyang harapan na natatakpan ng manipis na bulbol. Napakagandang pagmasdan ng matambok na puke lalo na at walang malay ang nagmamay-ari nito. Unti-unti ay pinaghiwalay niya ang mga hita ng dalaga upang bumuka at lumitaw ng mabuti ang bitak ng langit. Natuwa ng labis ang senador sa kanyang nakita. Ang tinggel ng dalaga ay napakadaling makita. Ito ay nakaumbok ng todo sa taas ng hiwa at nagbigay ito ng ideya sa senador na madaling mapapalibog ang anghel na nasa kanyang harapan.
Gamit ang kanyang makapal na labi ay agad niyang hinalik-halikan ang mga hita ng dalaga papunta kanyang kaumbukan. Nakita ng senador na nagsimulang kilabutan ang dalaga kahit na ito ay walang malay. Nagsimulang mas lumakas ang loob ng senador.
Inilabas ng senador ng kanyang dila at parang isang pintor ay binrotsa niya ng paulit-ulit, taas-baba ang matambok na puke ng dalaga hanggang sa kumintab na ito sa pinaghalong katas at laway. Kasabay nito ay may narinig na mahinang ungol ang senador mula sa walang malay na dalaga.
“Uuuuuuuhhhhnnnnnnnnnggggggggggggggggg…”, mahinang ungol ng dalaga.
Alam ng senador na unti-unti nang nababalot ng libog ang dalaga kaya mas pinagbuti pa niya ang pagkain sa puke ng dalaga. Dinilaan, hinalikan at sinipsip ng walang humpay ng senador ang hiwa ng dalaga at unti-unti ay dumadalas at lumalakas ang mga ungol nito.
Matapos nito ay unti-unti ipinasok ng senador ang kanyang panggitnang daliri sa hiwa ng dalaga. Napakadulas na ng lagusan na senyales ng labis na libog na bumabalot sa walang malay na katawan ng dalaga. Pinaglikot ng senador ang kanyang daliri sa loob ng puke ng dalaga at naglabas ito ng kakaibang tunog. Nararamdaman ng senador na unti-unti nang nagkakamalay ang dalaga dahil sa mga sensasyong nararamdaman niya sa kanyang katawan.
Ilang saglit pa ay nakarinig ng malakas na sigaw ang senador.
“AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA SINO KA AT ANONG GINAGAWA MO SAKIN?!!!”, malakas na sigaw ng dalaga.
Kahit na napakalakas ng sigaw ng dalaga ay walang makikitang takot sa mukha ng senador.
“Wag ka nang sumigaw dahil wala rin namang magagawa ang pagsigaw mo, just enjoy the moment.”, sagot ng senador habang patuloy siya sa paglulumikot ng kanyang daliri sa puke ng dalaga.
“HAYOOOOOP KA!!! MAGBABAYAD KA SA GINAGAWA MO SA AKIN! MAGSUSUMBONG AKO SA PULIS!!!”, sigaw ng dalaga.
Isang malakas na tawa lamang ang isinagot ng senador sa pagbabanta ng dalaga. Hindi pa rin tumigil sa paglalaro sa puke ng dalaga ang senador at kahit na pinipilit magpumiglas ng dalaga ay wala siyang magawa sa panghahalay ng senador dahil na rin sa kanyang pagkakatali sa kama.
“TULOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOONG!!!”, makailang ulit at walang-sawang sigaw ng dalaga.
Hindi na nakatiis sa ingay ang senador.
“Ano ba!? Napaka-ingay mo! Sinabi ko naman sayo na walang magagawa yang pagsigaw mo!”, pagsaway ng senador sa nagwawalang dalaga.
Hindi pa rin tumigil sa pagsigaw ang dalaga kaya’t wala nang nagawa ang senador kundi patahimikin siya sa paraang nalalaman niya. Gamit ang isang busal na panyo ay isiniksik niya ito sa bunganga ng dalaga upang mapigilan ito sa pagsigaw. Wala namang nagawa ang dalaga kundi matahimik, unti-unting tumulo ang mga luha sa magkabilang mata ng dalaga – mga luha ng pagsuko at kawalan ng laban at pag-asa.
Wala namang naging pakialam ang senador sa mga luha ng dalaga bagkus ay patuloy lang ito sa paglulumikot ng kanyang daliri sa puke ng dalaga. Sinabayan na rin ng pagsipsip sa magkabilang suso ng dalaga ang ginagawang pagfinger ng senador. Kahit na umiiyak ang dalaga ay nakita niyang labis na nakatirik at matigas ang magkabilang utong ng dalaga. Napangiti ang senador sa kanyang nakita.
Si Anghela naman ay nawalan na ng pag-asa. Patuloy ang pag-agos ng luha sa kanyang mga mata. Binababoy siya ng lalake at wala siyang magawa kundi umiyak na lamang. Ngunit ang hindi maintindihan ni Anghela ay may kung anong sarap siyang nararamdaman sa ginagawa ng lalake. Napakagaling ng lalake sa paglalaro ng puke ng babae, walang sawa ang pagkiwal ng daliri ng lalake sa kanyang puke at may kung anong tinatamaan ang lalake sa kanyang lagusan na nagbibigay ng labis na kiliti. Hindi maintindihan ni Anghela ang sarili subalit unti-unti na siyang nawawalan ng kontrol sa kanyang sarili. Hindi niya mapigilan ang sarili niyang balakang na umindayog at sumabay sa ritmo ng daliri na naglalaro sa kanyang puke. Lalo pang nawala sa sarili ang dalaga ng salit-salitan nang paglaruan, dilaan at sipsipin ng lalake ang magkabila niyang utong na alam niya sa sarili niya na napaka-sensitibo.
Ipinikit niya ang kanyang mga mata, nawala na ang pagtutol ng kanyang katawan sa ginagawa ng lalake. Sa pagpikit ng kanyang mga mata ay mas lalo niyang naramadaman ang nakakadarang na sarap na hinahatid ng lalake sa kanyang uhaw na katawan. Nawala na ang mga luha. Nawala na ang mga sigaw. Ito ay napalitan na ng ungol na hindi niya napigilang pakawalan sa kanyang nakabasal na labi.
Ilang pagkiwal pa ng daliri at ilang pagsipsip pa sa magkabila niyang utong ay may kung anong naramdaman si Anghela sa kanyang puson. Nais kumawala. Nais sumabog.
“UUUUUUUUUUUUUUUUUUUHHHHHHNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNGGGGGGGGGGGGGG…”, ang malakas na ungol ni Anghela kasabay ng hindi makontrol na pangingisay ng kanyang katawan at panghihina ng kanyang mga tuhod.
Sa unang pagkakataon sa kanyang buhay ay naabot ni Anghela ang ika-pitong glorya.
-End of Chapter VII-