ni amanda07
Hindi ito ang unang story na isusulat ko pero ito yung unang story na medyo.. may kahalayan. Ang lahat po ng mababasa nyo ay pawang kathang isip lamang at dala lang ng aking malikot na imahinasyon. Maaari kayong mag iwan sakin ng komento o advice kung may makikita kayong ikakaayos pa ng story. Here it goes…
Malamig na simoy ng hangin ang humaplos sa pisngi ni Amanda ng lumabas siya sa terrace ng kanilang bahay, 18 years old, nag aaral sa pampribadong paaralan at kumukuha ng kursong Education. Hindi maikakaila na napakainosente niya base narin sa ekspresyong makikita sa kanyang mukha. Mga matang waring di pa nakakakita ng kahit na anong kamunduhan. Sa taas na 5’6 lagi siyang nakukuhang muse sa kanilang paaralan.
Ngunit sa kasamaang palad hindi nya palaging napagbibigyan ang mga prof na gustong kunin sya para isali sa ibat-ibang contest. Ang dahilan? Ang kanyang nanay na ubod ng protective, kesyo hindi naman daw kailangan, kesyo mas dapat daw niyang pag tuunan ng pansin ang pag-aaral at dapat ay focus lang siya palagi sa bahay. Lalo na at wala ding ama na susuporta sa gastusin niya sakali mang sumali siya. Namatay sa car accident ang tatay niya noong limang taong gulang pa lamang siya at ang ina ng tindera sa palengke nalang ang humubog at nagpalaki sa kanya. Scholar si Amanda sa eskwelahan niya, marami mang lalaki ang umaaligid sa kanya, waring hindi niya ito alintana dahil narin pursigido siyang makapagtapos.
Sa edad na eighteen, mala modelo na ang ganda ng kanyang katawan. Alagang alaga dahil nag iisa siyang anak. Sa edad nyang ito may isang lihim syang ayaw na ayaw nyang mabunyag, dahil pag nagkataon guguho na ang pangarap ng kanyang ina. Ito ay ang kanyang boyfriend. Hindi nya alam pero mahal na mahal nya sa Fred. Baliw na baliw sya tuwing pinapakilig siya nito tuwing palihim silang nagkikita. Bukod sa pakikipag boyfriend, wala namang kakaiba na sa kanya. Pero di tulad ng ibang mag girlfriend/boyfriend sa panahon ngayon na libangan na ang sex, si Amanda ay nanatiling virgin. Kaya naman ingat na ingat dito ang boyfriend. Tipong halik lang at pa unti unting haplos sa braso ang nagagawa niya. Dahil narin sa pangakong hindi nila gagawin ang bagay na yun hanggat hindi pa sila parehong nakakatapos sa pag aaral.
Masayahin si Amanda, dahil narin siguro pinalaki siya ng ina na punong puno ng pagmamahal. Ngunit hindi nya inakalang mas magiging masaya pa pala siya sa pagdating ng kanyang tito Robert.
Robert. Mas kilala sa tawag ng lahat na Tito Robert. Malaking lalaki si Robert, may magandang pangangatawan dahil narin batak sa trabaho. Siya ang nakatatandang kapatid ng tatay ni Amanda
At dito na magsisimula ang tunay na mundo para kay Amanda.
“Kuya Robert! Kamusta kana?”, ang masayang bati ni Aling Margie sa bayaw.
“Nako! Kaganda mo parin Marge ah! Aba’y ayos na ayos lang ako lalo na at papatirahin mo ako dito sa bahay nyo ng libre!”, ang pahalakhak namang sagot ni Robert.
“Loko! Magbayad ka aba! Hahahahhahaa!”, ang malakas namang biro ni Margie. Ganito sila kung mag asaran ng bayaw kahit na nga noong nabubuhay pa ang mister.
Kararating lang ng bayaw mula sa abroad at naisipang doon na muna sa kanila makitira matapos mapag alamang naibenta ang dating bahay nila sa probinsya noong bumagyo last year. Bale napagdesisyunang pupunta punta nalang ang ilang kamag anakan nila sa Maynila kung saan siya naroroon upang makipagkamustahan at dumalaw na rin sa mag inang Margie at Amanda.
“Nako, Marge.. Kalaki naman pala nitong bahay nyo eh, dalawa lang kayo ni Amanda diba? Teka nasaan naba ang pamangkin kong yoon?”, tanong ni Robert matapos inumin ang juice na inihain sa kanya ng hipag.
“Wala pa kuya, nako nag text sa akin, medyo malilate daw ng uwi at may tatapusing project.”
“College na si Amanda diba? Tiyak na napakagandang bata at talaga namang napakatalino tiyak”.
“Eh san paba magmamana? Hahahaha!”, Sabay tayo ni Marge at punta sa kusina upang tumingin ng pwedeng lutuin.
“Ano gang gusto kong ulamin Kuya Robert?”
Hindi na nakaimik si Robert mula sa sala dala ng kapagudan. Talaga nga namang nakaidlip na ito.
Samantala, hindi naman project ang tinatapos ni Amanda kundi ang Movie na pinapanuod nila ni Fred. Isang taon na sila ng araw na yun at ang hininging regalo ng nobyo eh isang araw na movie marathon kasama ang nobya.
“Hon, masaya kaba ngayon?”, tanong ni Amanda sa boyfriend.
“Of course naman hon! Ikaw ba naman ang kasama ko eh, sino ba namang hindi sasaya? Bukod sa napakaganda e sobrang genius pa!”, nagmamalaking sagot naman ni Fred sabay halik sa pisngi ng kasintahan.
“Eh hon pano ba yan? Di ko parin kayang ipagtapat kay Nanay yung relasyon natin”, ang malungkot namang sagot ni Amanda.
“Shhhh, wag ka ngang malungkot okay? Seriously? Wala namang kaibahan kung lihim o hindi ang relasyon natin eh, basta masaya tayo. Basta hindi tayo nag aaway, at lalong higit.. basta mahal natin ang isat-isa”. Sadyang napakaunawain at napaka mapagmahal na nobyo ni Fred. Hindi mo maiisip na may kademonyohan o kahit na anong bahid na kasamaan sa utak nito.
“Talaga hon? Omg! Sobrang mahal na mahal kita kaya natatakot ako na magsawa ka sa relasyon natin, hindi na nga tayo laging nagkikita eh hindi ka pa kilala ng nanay ko kaya medyo natatakot na ako”.
“Hon! Isang taon na tayong ganito, hahaha sanay na ako and okay lang talaga sa akin okay? Kaya wag ka ng malungkot dyan at tumayo kana. Gabi na ihahatid na kita dagil tadaaa tapos na yung movie hahahaha!”, natatawang sagot naman ng nobyo sa napaparanoid na girlfriend.
“Hahaha loko ka talaga! Sige na nga at baka hinahanap na din ako ni nanay”. Matapos ligpitin ang ilabg gamit inihatid na nga siya ng nobyo hanggang sa harap ng bahay nila. Hindi na bumaba si Fred dahil baka may magtanong pa. Pero bago bumaba, bumulong muna si Fred..
“Hon, happy 1st. Hinding hindi kita iiwan okay? Mamahalin pa kita hanggang sa huling sandali ng buhay ko kaya wag ka ng malulungkot ha?” Sabay halik sa kanya sa lips ng mapusok.
“Hmmmm”, medyo napaungol naman si Amanda hindi inakalang kaya pala ng nobyo na makipaghalikan ng ganoon katindi.
“I love you hon”, dagdag pa ni Fred.
Hindi na nakaimik pa si Amanda, tulalang lumabas sa kotse kaya naman hindi nya na napansin na nakakaway na pala si Fred sa kanya at napaharurot na ang sasakyan. Hindi parin makaaniwala na after a year lang bago siya nahalikan ng nobyo ng ganoon ka tindi. Bale, nasanay kasi siya na smack lang lagi at madidiing halik.
Pumasok ng bahay si Amanda na wala sa sarili at talagang gulat na gulat pa.
“Amanda!”, tapik sa kanya ng kanyang ina.
Amandaaa… Amanda.. Hoy..!
“Nay!” Nagulat na bati ni Amanda sa kanyang ina.
“Mano po nay”,
“ahmm.. akyat na po ako ha?”
“Teka andito ang tito Robert mo aba ay magmano ka muna!”
Napakunot noo si Amanda, inaalala ang pangalang Tito Robert at ng mapagtanto.. bumilis ang hakbang papuntang kusina kung saan tiyak niyang andoon ang kayang hinahanap.
“Titoooooo!”, Sabay takbo at yakap sa tito Robert niya. Kilala nya na ang Tito Robert niya magmula pa noong bata siya. Bale mula noong mamatay ang kanyang ama si Robert na ang naging takbuhan niya.
“Kelan ka pa po?!”
“Bakit di mo sinabi sa akin na darating ka?”
“I miss you titoooo!”
“Nakakainis ka naaaa! Sabi mo next year ka pa uuwi?!”
Sunod sunod na sabi ni Amanda matapos mayakap ang kanyang tito. Sadyang mababanaag ang kasabikan sa kanyang mukha. Hindi maikakailang close na close ang dalawa.
“Hahhhahahaa! Tingnan mo itong paborito kong pamangkin aba ay napakagandang bata na at dalagang dalaga na!”, sabay yakap ng mahigpit sa pamangkin. Muntik ng ngang matumaba ang dalawa kung hindi lang naagapan ng huli noong tumalon talon pa si Amanda.
“Tito! I miss you so much!! As in grabe! Kung alam ko lang na uuwi ka eh di sana.. Sana sinundo ka namin ni nanay.. Diba nay?!”, baling naman niya sa ina.
Sadyang close ang dalawa dahil buhat noong pumanaw ang ama ay naging parang pangalawang tatay na ni Amanda ang kanyang tito Robert. Magmula sa mga crush at pinakahate nyang tao sa school sa tito Robert nya ito sinasabi.
“Grabe Amanda! Anlaki ng itinangkad mo ah! At mukhang lumusog kapa! Hahaahahaha!”, baling ni Robert sa pamangkin habang nasa hapag sila. Sadyang ito ang madalas niyang pang asar sa pamangkin dahil alam niyang dito inis na inis si Amanda.
Napasimangot naman si Amanda at napairap sabay sabi ng famous line nyang “whatever”.
“At hindi kapa rin nagbabago! Mataray ka padin!”.
“Nay ohn Si titoooooo!”.
“Kayo talagang magtiyuhin napaka ninyo”, sabi naman ni Aling Margie.
“Oh sya! Pagkakain, ako na ang bahalang maghugas niyan. Ikaw Amanda umakyat kana at maligo, pagkatapos mag aral ka o matulog na. Ikaw naman kuya, ikaw na ag bahala sa kwarto mo ha? Bukas andito narin naman si Aling Marya may mauutusan na kayo habang wala ako. Kuya, okay lang ba sayo na medyo hindi nakakarinig ang katulong? Medyo matanda na kasi, pero mabilis padin naman kumilos at maglinis. Kung okay na, pumanhik na kayo at ng makapagpahinga okay?”, mahabang litanya ni Margie sa anak at bayaw. Kung tutuusin sadyang di na kailangang sabihin yun dahil sanay narin naman ang bayaw sa bahay nila.
Ilang sandali pa ay nagpasya naring maglinis si Margie matapos nito at naghanda na sa pagtulog ng maaninag niyang bumukas sa taas ang pinto ng anak. Napailing nalang. Tiyak na tatabi nanamang matulog ang anak sa paboritong tito. Naalala niya na sa sobrang close ng dalawa laging nagtatabi. Wala namang malisya yon dahil parang tatay na ni Amanda ang Tito Robert nya.
Tok.Tok.Tok.
“Tito?”
“Tito??”
“Titoo???!”
“Come in”
“Tito bat ang tagal mo sumagot kala ko tulog kanaaa eh!”, si Amanda matapos ibagsak ang tatlong unan na dala dala.
“Eh kasi po nanunuod ako kaya di ko napakinggan, teka nga bat ka andito ha?”, nangingiting tanong ni Robert sa dalaga.
“Makikitulog ano pa ba?”.
“Nako! Ang laki mo na eh!”, natatawang pahayag naman ng kanyang tiyuhin matapos umisod patungong kabilang gilid ng kama.
“Namiss kita titooooo koooo!!”, sabay yakap naman ni Amanda sa kanyang tito Robert. Hindi maitatangging malapit talaga ang dalaga sa binatang tyuhin.
“Shit na bata ito, pahihirapan ba ako nito? Juskupuuu!” Naiiling nalang na sambit ni Robert sa sarili matapos dumantay sa kanya ang makikinis na hita at braso ng pamangkin. Sadyang iba na nga ang panahon ngayon, iiling iling pang dagdag niya…
Itutuloy….