Ang Kasaysayan ng Kamunduhan ni Berto Part 1

ni sweetNslow

HINDI ko alam kung anong impluwensya ang pwede kong sabihin sa mga pagbabagong naramdaman ko ukol sa di maipaliwanag na udyok ng laman. Pwede kong sisihin si Imelda Marcos dahil sinimulan niya ang Metro Manila International Film Festival at ang pagdagsa ng mga pelikulang nagpabilis ng tibok ng dibdib ko at nagpatindig sa isang bahagi ng katawan ko na animo’y sundalong sumasaludo sa harap ng watawat. Luko luko kasi ang kapitbahay ko na hindi marunong mang censor ng mga nakikinood sa kanilang betamax ( yeah betamax at hindi vhs at lalong hindi yung pinagbebentang barbekyung dugo sa kalasada). Sa kanila ko unang napanood yung Lady Chatterly’s Lover na pinagbidahan ni Sylvia Krystel. Yup, tanda ko pa ang pangalan ng bidang babae pero matay ko mang isipin ni hindi ko maalala kahit unang letra nung pangalan nung bidang lalaki. Andyan pa si Celso Ad Castillo at yung pelikulang Virgin People na sinundan pa ng kung ano anong pelikulang pinoy na ganun din ang tema. Anak ng patola! Iba’t ibang babae ang nakaniig ko nung bata pa ako (sa ilusyon ha?). Pepsi Paloma, Coca Nicolas, Sarsi Emanuelle at kung sino sino pa. Lahat sila ay ni-reyp ko sa pamamagitan ng malikot kong kaisipan at kamay na hindi mapigilan. Pero ang pinakagrabeng pagkagustong naramdaman ko ay kay Anna Marie Guttierez at sa pelikulang Scorpio Nights ni Peque Gallaga. Siyet! Ang dami kong naging anak sa labas nun na palagay ko ay naging tyanak o lamanlupa. Ang ilan sa kanila’y sumabit pa sa inidoro (sayang, sirkero sana!)

DI nagtagal at naging daring na ang ibang mga filmakers kuno. Sa unti unting paggising na makamundo kong kamalayan ay ang pagpasok ng ibang uring behikulong sekswal sa industriya ng pelikulang pinoy. Ang kauna unahan kong napanood (courtesy ng kunsintidor na si Manong Teddy at tropa niya) ay isang pelikula or more accurately, “penekula”, starring Liezl Sumilang and Maureen Mauricio na sinamahan ni George Estregan at Gino Antonio. Boom! Nung matapos ang pelikula ay di ko na alam kung saan ako susuling ng takbo para maidaos ang pakiramdam ko’y bulkang sasabog na. Sa madaling sabi, nang gabing iyun, dumanak na naman ang binhi sa lupang tinubuan na siyang sanhi (malamang) ng pagdami lalo ng mga tiyanak sa bahaging yun ng Pilipinas.

Dun na nga nagsimula ang unti unting paglalakbay ng kalikutan ng aking imahinasyon. Marami ako na reyp na babae sa aking isipan. Iba’t ibang pagkatao ang naging alter ego ko. Pinakapaborito ko sa mga alter ego ko e si George Estregan at Mark Joseph. Ilang babae ang dumaan sa aking mga palad at sinalanta ng aking pagkalalaki (sa imahinasyon ko). Amanda Amores, Didith Romero, Maureen Mauricio, Sarsi Emmanuelle, Myrna Castillo, Lampel Cojuangco, Liz Alindogan…at ang paborito ko sa lahat kahit hindi siya nagbida sa penekula genre…si Anna Marie Guttierez — lahat sila dumaan sa aking kamay…lahat sila walang maipagmamalaki sa kin! Napapahalakhak ako sa king imahinasyon tuwing iisiping nakahandusay silang lahat sa aking paanan na napuputol lang tuwing babatukan ako ng tatay ko dahil nakalimutan ko na naman ang sinaing at nasunog na sa sarili kong mundo ng kalibugan. Tsk! Killjoy talaga ang tatay ko. Hindi lang ako nakapag igib nung isang araw eh sinturon na agad ang pantapat sa kin. Tapos sasabihin sa kin na pinapalo niya ako dahil tanda yun ng pagmamahal niya sa kin. Hmp. Balang araw, sabi ko sa sarili ko, ibabalik ko ang pagmamahal na naramdaman ko sa kanya. Hehehe.

E ano pa nga ba? Dahil na rin sa pagkamulat ko sa tawag ng laman, naging aware na ko sa mga babae sa paligid. Sa edad kong 15 anyos at taas na siyam na pulgada lampas ng limang talampakan, sa singkitin kong mata at pilyong ngiti, at sa tindig ko na parang tikling, obyus na pagpapatawa sa kapwa ang dapat kong inaatupag at hindi paghahanap ng paraan upang mairaos ang kalibugan. Hindi na rin naging madalas ang pakikipanood ko kina Manong Teddy at napagalitan ng kanyang ina dahil sa mga kabulastugang pinag gagawa. So ayun, patay ang delihensya! Entonses, gumawa ng paraan ang inyong lingkod, Berto is da neym, kalibugan is my geym!

So paano kamo? Well, nadiscover ko sa sarili ko na may pagkaobservant ako sa patterns o usual na galaw ng tao. Natatandaan ko ang mga oras ng aktibidades nila. Parang spongha ang utak ko na natatandaan ang mga oras at galaw ng partikular na tao mapa babae o mapalalaki. Anong kahalagahan nito sa umusbong kong kalibugan kamo? Well, since wala namang babae na basta titihaya sayo at bubukaka nung panahong yun; bukod pa nga na nasa probinsya kami, hindi pa ganun ka liberal ang mga tao. So paano idaraos ang animo lagi nang nag iinit na tubo ? Simple. OPLAN BOSO! hahahaha. Aray ko! Nabatukan na naman ako ng tatay ko dahil tumatawa akong mag isa. Hmp. Balang araw, tatay…hehehe.

Unang biktima. Alas dos ng hapon. Sa lugar nina Aling Igna. Ang target? Si Rosing. Labingwalong taon gulang si Rosing. Singkitin ang mga mata. Mahinhin kung kumilos. Maganda ng hubog ng katawan lalo pa nga’t mapapatingin ka sa may kagandahang hugis at laki ng dibdib nito. Ewan ko lang basta yun ang palagay ko dahil syempre naka bra at nakadamit lagi yung tao at wala akong xray vision. Manyakis lang ako at di ako si superman!
Minsan ko nang nakitang naliligo sa tabing dagat si Rosing. Panlaban ang hugis at kinis ng mga binti nito ganun din ang proporsyonal na kabilugan ng hita nito. Nakashorts at naka tshirt lagi ito pag naliligo sa dagat. Hindi iilang binata sa aming nayon ang umaaligid aligid dito. Yun nga lang, si Aling Igna ay may lahing kastila dahil ala guwardya sibil itong mangwardya sa anak na dalaga. Alam ko sa mga nagdaang araw na pag oobserba ko habang nangangahoy ako na tuwing alas dos ay nananahi si Rosing. Nakikita ko siya sa bintana at binabati pa nga ako minsan. Mabait, maaliwalas ang kanyang hugis pusong mukha na binagayan din ng kaaya ayang hugis ng labi. Buo na ang plano sa isipan ko. Isang hinga ng pagkalalim lalim at sinimulan ko ang aking plano.

“O, Berto,” bati ni Aling Igna na kasalubong ko. ” Saan ang gawi natin ha?”

“Kow, Manang Igna. Pinapahanap po ng tatay yung tandang na nakawala. Baka ho nagawi dine,” pagdadahilan ko.

“Ganun ba? Sana makita mo at naku malilintikan ka na naman sa tatay mo,” saad nito. Hindi lingid sa matandang babae ang mga palong inaabot ko sa tatay ko dahil na rin sa kakulitan ko.

“Yun na nga ho e.” pag ayon ko.

” Ay siya sige. Hanapin mo na,” at lumakad na ang matanda paalis. Alam kong papuntang aplaya ang matanda at mamimili sa maliit na palengke dun. Sabi ko naman sa inyo inobserbahan ko na ang galaw ng mga tao.

Nang mawala na sa paningin ko si Aling Igna, itinuon ko ang pansin ko sa bahay ng matanda. Sa bintana ay tanaw ko na si Rosing na abala sa kanyang pananahi. Alam ko ang ugaling isuot nito pag nasa bahay nila. Lagi itong nakapalda. Hindi nito napansin na nakalapit na ko sa bahay nilang gawa sa sasa at kawayan. Nakaangat ang bahay na sinusuportahan ng mga malalaki at mabibilog na kahoy na sinementuhan kung kaya’t ang ilalim ng bahay ay pwedeng paglagyan ng kung ano ano tulad ng imbak na palay o mga produktong galing sa kanilang pananim tulad ng mais at iba pa. Kasyang kasya ang isang tao kung maglalakad ito ng parang bibe sa ilalim ng bahay na yun.

Luminga linga muna ako sa paligid. Nang masigurado kong wala talagang ibang tao, pasimple akong lumapit sa bahay kung saan hindi ako mahahagip ng paningin ni Rosing. Parang tinatambol ang dibdib ko sa kaba pero nananaig ang utos ng ulo ko sa baba na wari’y nagsasabing “kaya mo yan….kaya mo yan…sugod!”. Dahan dahan akong lumuhod nang makarating ako sa espasyong papasok sa silong nina Rosing. Tiklop ang tuhod na iniusad ko paunti unti ang aking mga paa habang hawak hawak ng mga kamay ko ang ang sariling tuhod. Para akong Pato sa ginagawa kong pag usad. Marahan at halos ay walang ingay na maririnig mula sa kin maliban sa paghinga ko ng malalim. Tama nga ang hinala ko. Kawayan din ang sahig nina Rosing kung saan may mga siwang at kitang kita mo ang kalooban ng kabahayan mula sa mga siwang na ito. Tinantya ko ang direksyon ng kinalalagyan ni Rosing at marahang iginaod ang mga paa ko patungo roon. Ilang sandali rin ang naubos sa napakabagal kong pag usad hanggang sa wakas narating ko ang destinasyon. Pagtingala ko sa siwang napalunok ako. Sakto! Dalawang hitang nakabuka ang nananahi sa sewing machine. SInasal ng kaba ang dibdib ko sa mabibilog na hitang nakabungad at sa sentro ng pagkakabukakang yun ay ang katambukan ng puke ni Rosing na natatabingan na puting panloob. Jackpot! Para akong nahipnotismo sa katambukang tinititigan ko. Init na init ang katawan ko na parang sisilaban. Nagwawala ang alaga ko sa loob ng kanyang kinalalagyan. Tuluyan na akong umupo sa lupa nang hindi inaalis ang pagkakatingala. Marahan kong ibinaba ang suot kong shorts at brief at nakawala ang nagwawalang baston ni Berto. Walang kurap ang mata ko sa pagkakatitig sa katambukan ni Rosing, sa hiwang bumabakat na sa puting saplot nito. Sa imahinasyon ko’y naroon ang aking bibig, naglalakbay ang aking mga daliri at naglilikot ang aking mga dila sa kaselanang natatabingan. Hawak ko na ang aking alaga at ang marahang pagtataas baba ng aking kamay sa pagkakasakal dito’y unti unting bumibilis. Sa isip ko’y pumapasok na ito sa lagusan ni Rosing. Sa isip ko’y nakakaramdam na ko ng kakaibang kiliti. Ang katambukan sa aking harapan…ang guhit na bumabakas…ang pabilis na pabilis na kamay na nanggigigil na sa pagbaba’t taas. Hindi ko na kinaya. Kagat labi kong pinigil ang mapadaing nang tuluyan ng sumabog ang makasalanang katas mula sa aking alaga. Marami ang katas na bugso bugsong sumirit palabas mula dito. Malamang magkatyanak na rin sa silong ng bahay nina Aling Igna.

Pasipol sipol pa akong naglalakad pauwi nang makasalubong ko si Aling Igna.

“Aba, masaya ka, Berto? Nahuli mo na ang manok ng tatay mo?” tanong nito sa akin.

“Hindi ho e, ” sagot ko dito na kakamot kamot pa sa sarili kong ulo.

“Aba, lagot ka sa tatay mo. Sinturon na naman meryenda mo nyan,” paalala pa ng matandang babae.

“Makikita at mahuhuli ko rin yang manok na yan, Aling Igna. Tyaga tyaga lang. Sige ho.” pamamaalam ko ng nakangiti pa.

Tumango na lang si Aling Igna sa akin at naglakad na ito sa direksyong pauwi sa bahay nila. Napangiti ako. Hindi ko masabing hindi manok ang gusto kong hulihin kundi tilapya. Tilapya ni Rosing. Totoo nga ang kasabihan…malayo ma’y malapit rin. Abot tanaw ko ang langit sa silong nina Rosing. Lumuwang lalo ang ngiti sa aking labi. Alam kong ilang gabi kong pagpapantasyahan ang tilapya ni Rosing.

HIndi rin nagtagal ang pagpapantasya ko kay Rosing. Walang isang taon ang lumipas at ikinasal na ito kay Eliong na kasintahan na pala nitong matagal. Nabuntis ang Rosing at nagtanan ang dalawa. HIndi naman nagtagal ang patawaran at pormal na pamamanhikan at naikasal na nga ang dalawa. Dahil wala na si Rosing, lumipat ng pugad ang Berto.

Ang sumunod na target ko ay si Rizza. College student sa Kapitolyo. Out of league ang byuti nito. Kumbaga si Berto ay pang intercolor, ang bagay kay Rizza e mga varsity na naglalaro sa college competitions. Daming nanliligaw dito mula pa sa iba’t ibang lugar. Di na nagtataka ang mga tao sa iba’t ibang mga dayuhang mukha ang nakikita sa aming lugar na sakay ng iba’t ibang uri ng sasakyan at nagtatanong sa bahay nina Rizza. Nakatira sa medyo sentro at magandang bahay ang dalaga. Ilang beses ko na ring napasok yun dahil minsan ay nagbubuhat ako ng isang kabang bigas at dinadala sa kusina ng mga dalaga. Sa ilang beses kong paglalabas masok sa bahay na yun, minsan nang nahagip ng paningin ko ang magandang dalaga na lumabas sa banyo na nakatapis lang ng tuwalya. HIndi naman niya akalaing may ibang tao kaya mabilis itong nakapasok ng kuwarto niya. Mabilis kong pinag aralan ang lay out ng banyo ng bahay na yun. May mataas itong bintana na nakabukas lagi. Wala nga namang makakasilip dahil mataas nga ito at wari’y pasingawan lang ng hangin. Kahit kasingtangkad ka pa ni Kareem Abdul Jabbar, malabo kang makasilip sa bintanang ito.
Naglikot na naman ang isipan ni Berto. Nung paglabas ko ng bahay, pinagaralan kong mabuti ang anggulo ng bintanang yun…hanggang mahuli ng isang bagay ang paningin ko. Ang puno ng kaimito na mismong nakatapat sa bintana ng banyo. Hindi kalapitan ito pero may puwestong kung saan ay pwede mong makita ang sinumang maliligo sa loob ng banyo. pinuntahan ko ang kaimito na nakatayo mismo sa loob ng bakuran nina Rizza at nagkunwang iihi dun kung may makakakita sa kin. Pero ang totoo’y pinag aaralan ko ang sanga sanga nito at kung saan magandang pumuwesto. Meron ngang matibay na sangang pwedeng puwestuhan. Madali ko lang maaakyat ito dahil may mga bakas na ang katawan ng puno tanda na nilagyan ito ng ilang mga tapyas upang mapadali ang pag akyat dito tuwing hitik ang bunga. Ang tanong…kailan maliligo si Rizza? So abang abang ang berto. Ang tanging palatandaan ko na babangon si Rizza sa gabi ay ang pagbubukas ng ilaw sa kuwarto nito. Sa tuwing makikita ko ito ay mabilis akong tumatalilis papunta sa kaimito at umaakyat sa bahagi ng sanga ng punong yun kung saan tanaw ko ang taong nasa loob ng banyo habang kubli naman ako ng kadiliman ng paligid. Kaso, halos puro pag ihi lang ang ginagawa ni Rizza na hindi mo pa masilipan dahil nakayuko ito at taklob ng sariling ulo ang pagkakaupo sa bowl. Ang konsolasyon ko na lamang ay ang isang iglap nitong pagtayo at pagtataas sa suot na shorts kung saan kahit paano’y nahahagip ng mata ko ang may mabuhok nitong kaselanan. Pero bitin talaga! Minsan naman palpak pa. Imbes na si Rizza ang nasa banyo ang tiyahin niyang may katandaan na ang umiihi dun. Natiyak kong kasama ito ni Rizza sa kuwarto dahil na rin sa ilaw na lagi kong inaabangan ang pagbubukas sa alanganing oras ng gabi.

Halos nawawalan na ko ng gana at pag asa pero patuloy pa rin akong nagtyaga. Lamukin man ako ng husto. Dami na sigurong lamok ang nalason sa dugo ko. Anyways, nagbunga naman ang pagtatyaga ko dahil bukod sa nakita ko ang nais kong makita…may bonus pa! MInsan na namang bumukas ang ilaw sa kuwarto ni Rizza. Pasado alas diyes na ng gabi. Sa probinsya wala nang tao sa kalye maliban sa ilang mga naglalasingan sa may kalayuang pondahan. Solo ko ang gabi. Mabilis akong lumiban ng pader na bakod ng bahay na yun at direcho akyat na animo pusang walang kaingay ingay (later on ang tawag pala dun ay ninja moves or hokage. Hahaha). Mabilis akong nakapuwesto sa malaking sanga ng kaymito kung saan tanaw ko ang kung sino ang nasa loob ng banyo. Suwerte. SI Rizza. Inihanda ko na ang sarili ko sa disappointment dahil alam ko pag upo ni Rizza sa Bowl, wala din akong makikita kundi ang iglap na pagbaba nito ng pajama at maiipit ng mapuputi at bilugang hita nito ang pintuan ng paraisong pinagnanasaan kong pagmasdan ng matagal. Ngunit hindi nangyari ang sapantaha ko. Iba ang ginawa ng magandang si Rizza!

Hindi makapaniwala ang mata ko ng sumandal siya mula sa pagkakaupo. HIndi niya inalis ang takip ng inidoro at yun ang inupuan niya. Naramdaman ko na parang may kabayo sa loob ng aking dibdib at wari’y natutuyuan ako ng laway sa bibig sa sunod sunod kong paglunok. Ibinaba ni Rizza ang suot na pajama kasama na ang panty nito. Medyo mabuhok ang pagkababae ni Rizza (hindi pa uso nag aahit eh, ano ka ba!). Nang tuluyan nang mahubo ang pajama ay sumandal siya sa pagkakaupo at bumukaka ng husto. Nanangkupu, sabi ko sa sarili ko, bumuka na ang bumbay (mabuhok nga eh!). Sa mukha ni Rizza ay ang ekspresyon ng isang animo uhaw na tao. Namumungay ang mata nito at medyo namumula ang pisngi na lalo lang ikinaganda ng kanyang pagmumukha. Sa pagkakabukang yun ng mga hita ni Rizza ay dumako ang kanang kamay nito sa sariling pag aari at sinimulang salatin yun. Wari’y hinahanap ang guhit na alam kong nandun (napanood ko kaya sa betamax!). Kasabay ng nakita kong pagsingit ng gitnang daliri sa guhit na hinahanap ay napabuka ng husto si Rizza at nabanaag ko ang mamula mulang kalamnan na natambas sa king paningin. Sintigas ng bakal ang batuta ko. Maingat kong inalis ang shorts ko at briefs habang nakahawak ang isang kamay sa matibay na sanga. Isinabit ko ang mga ito sa isa pang sangang malapit sa kin. Hinimas himas ko si dayunyor. Palaban na to. Galit na galit. Nagulat ako nang ibinalik ko ang tingin kay Rizza. Tumayo na ang maganda si Rizza. O hindi! Tapos na ba? Gusto kong sumigaw ng “huwaggggg!” pero pinigil ko ang sarili ko. Unti unting panlulumo ang naramdaman ko habang nakatingin ako kay dayunyor na unti unting nawawala ang galit. Wari’y naninisi ito. Ikaw kasi. Mabagal ka!

Pero mali na naman ako dahil nang muli kong tignan si Rizza ay kinakalas nito ang butones ng kanyang pangtaas niyang pantulog. Muli akong napalunok at ramdam ko rin ang pagdiriwang ni dayunyor sa mga pangyayari. HIndi nagtagal at nakabuka na rin ang pang itaas ni Rizza. Inilantad nito ang mabibilog, mapuputi at husto sa sukat na suso. Mapusyaw pusyaw na mamula mula ang may kaliitang utong nito. Muling siyang umupo ng pasandal at muli’y kinapa ang mabuhok niyang kasarian. Kanang kamay ang ginagamit nitong panghimas at pandaliri sa lintik na nakakabaliw na pekpek nito samantalang ang kaliwang kamay naman nitoy humimas himas, pumisil pisil at lumapi lapirot sa kalamanan ng sariling suso at sa utong nito. Kung may thermometer lang na kumuha ng temperatura ko nang mga sandaling yun, malamang sumabog ito sa sobrang init na nararamdaman ko. Hindi nagtagal at nakikita ko na siyang ipipasok pasok ang gitnang daliri habang ang kanyang magandang mukha ay kandapilipit na sa wari’y hindi maipaliwanag na sarap. Kagat labi na siya habang mahinang umuungol. Sumasabay na kami ni dayunyor sa mga nagaganap. Nang bumabaon ang daliri ni Rizza ang nasa isip ko’y si dayunyor yun na malayang naglulunoy sa kung anumang katas meron sa lagusang napapalibutan ng itim na damuhan at ang kamay ko ang malayang nagmamasahe sa maputing bundok na mala rosas ang gitnang nilalapirot ng kanyang mga daliri. O Rizza, daing ko sa sarili ko, at nararamdaman kong pabilis ng pabilis ang pagbaba’t taas ng kamay ko sa katawan ni dayunyor habang ngumingiwi naman ang pagmumukha ng pinapanood ko. Nangangatal na siya. Nangingig na ako. Hindi na ko nakapagpigil. Impit kong pinakawalan ang isang daing kasabay ng pagsabog ng katas mula kay dayunyor. Marami. Malakas ang puwersa. Sunod sunod. Napapikit ako sa sarap na dulot nito. Nang muli kong tignan si Rizza ay nakatingin na ito sa kisame. Pagod ngunit may ngiti sa labi. HIndi ko na hinintay pa na ayusin niya ang kanyang sarili. Mabilis kong kinuha ang shorts at brief kong nakasampay sa sanga at mabilis ding nakababa. Dun ko na isinuot ang mga ito at sa dilim ng gabi’y tahimik akong nakaliban ng bakod. Habang naglalakad ako pauwi, malinaw pa rin ang alaalang nakatanim na sa utak ko. Ah, Rizza…anlibog mo pala! Kakalibog ka. Napatawa ako sa isiping may mga tyanak na namang ipapanganak sa loob ng bakuran nina Rizza kung saan ang punong kaimito ang piping saksi sa mga binhing natapon sa lupa. Hmnn…Mali yata ang title nang kuwentong ito. Dapat yata ang titulo ng kuwento ko e Berto: Ang Alamat Ng Mga Tiyanak! hahaha. Tawa kayo diyan. Ang di tumawa supot! Buset!

Ito ang simula ng paglalakbay ko…ang dahilan ng aking pagkamulat….ang mga bagay na nakita ko at kinalaunan ay naranasan. Libre imbitasyon para sa inyong lahat sa paglalakbay sa daigdig ng kamunduhan ni Berto, and of course, kasama ang kanyang sparring partner…si dayunyor!

ITUTULOY

Scroll to Top