Chapter 3
May usapan ang barkada nina Christine na mag group study sa bahay ni Cherry. Ngunit hindi din naman sila natuloy, dahil naging mini party ang nangyari ng dumating ang grupo ni Carlo na niyakag din pala ni Cherry.
Ngumiti sa kanya si Carlo na hindi naman niya pinansin. Nanatili lang siyang nakaupo sa sofa habang umiinom ng light drinks.
“Tin, wala ka yata sa mood ngayon?” si Carlo na casual tumabi sa kanya.
Hindi niya ito nilingon o sinagot man lang.
“Hey, sorry na naman oh. Please forget what happened last time. Hindi na yun mauulit.” ang pakiusap ng binata.
Napilitan na siyang sumagot dito pero hindi pa din ito nilingon.
“Ok.” ang maiksing sagot ng dalaga.
“Something wrong Tin?”
“H-ha, Im fine. May problema lang kasi ako sa bahay.” dahilan na lang niya sa binata pero ang nasa isip ay ang kaklaseng si Dan.
Saglit niyang tiningnan si Carlo. Kahit may “something” na namagitan na sa kanila ay wala naman silang dalawang official na relationship kaya nanliligaw pa din ito sa kanya sa paghahangad na makuha na din siya ng tuluyan. Noon ay madali s’yang sumagot sa mga lalake kahit nung nasa highschool pa lang siya. Lalo na sa mga tulad ni Carlo, dahil parang laro lang sa kanya ang bawat relasyon na napapasukan.
Natigil siya sa pag-iisip at dumako ang paningin nila sa bagong dating na si Dave na nasabihan din pala. Gumala ang mata ni Dave at pagkatapos ay nagtanong.
“Wala ba si Angela? Hindi nyo pa din napilit na mag-meet kami.” si Dave sa disappointed na boses.
“Sorry Dave, busy yata eh. Next time na lang daw. “ ang sabi na lang ni Carlo sa bestfriend niya.
Minsan kasing nakita ni Dave si Angela sa lakad nina Christine. Pero hindi naman ito nakasama dahil may practice sila ng time na yun. Hindi na nito maialis sa isipan ang dalaga ever since.
“Nagmamadali pa naman akong pumunta dito. Whew, what a waste. Wala pa ba talagang boyfriend si Angela?” paniniyak ni Dave sa mga kasama.
“Come on Dave, parang wala kang tiwala sa sarili mo. Kahit pa may boyfriend na si Angela o wala. Tiyak ko namang kaya mong kunin siya eh. Wala pa naman umaayaw sa’yo diba.” ang nakatawang sabi naman Carlo dito.
“I think you’re right Carlo.” ang kumpiyansang sagot na lang ni Dave.
Nakatingin lang si Christine sa mga ito, hindi siya sang-ayon sa mga sinabi ni Carlo at Dave. Bagama’t alam n’yang totoo na mahirap tangihan ang isang tulad ni Dave, pero sa tingin niya ay mahihirapan ito kay Angela. Iyon ay kung tama ang ang nasa isip niya na may espesyal na pagtatangi si Angela kay Dan.
*****
Naglalakad si Dan patungong library ng sumabay sa kanya si Angela.
“Musta na? I hope na you still remember my name.” bati sa kanya ng kaklase.
Ngumiti si Dan sa kaklase at saka sinagot ang tanong nito.
“Angela.”
Matamis namang ngumiti pabalik ang dalaga.
“Thank you for remembering it this time.” at sinabayan ito ng malambing na paghagikhik.
“Paano ko naman makakalimutan… “ ang pabirong sagot naman ni Dan na hindi na itinuloy ang sasabihin.
“Anong kasunod?” si Angela sa malambing pa din na boses.
Ngumiti na lang siya sa dalaga at nagpatuloy na sila sa paglalakad. Hindi na din naman siya kinulit ni Angela. Nais sana niyang sabihin na mahirap makalimutan si Angela dahil maganda din ito at may maamong mukha na binagayan ng mahaba at tuwid nitong itim na buhok. Normal lang din itong mag-ayos at di makolorete sa katawan. Idagdag pang simpleng lang din itong manamit ngunit litaw pa din maganda nitong katawan.
“Papunta ka ba ng library?” tanong ni Angela.
“Gusto ko na kasing simulang mag reserach tungkol dun sa bago nating project.”
“May ka-partner ka na ba? ‘Di ba dalawang student ang kailangan mag present.” sunod na tanong nito.
“Mas gusto ko sana kung mag-isa lang akong gagawa. Nasanay kasi ako ng walang inaasahan pag dating sa mga ganitong bagay. Pero dalawa daw ang kailangan na mag present ngayon.”
Saglit na natigilan si Angela, gusto nya kasing sabihin kay Dan na sila na lang ang mag-partner. Pero nauunahan naman siya ng hiya sa kaklase.
Magkatabi silang naupo at sinimulang mag research para sa kanilang project. Habang nagsusulat si Angela nang mga notes ay napatingin si Dan sa mga librong hiniram nito. Napansin niya na iisa ang paksang kinuha nila para sa joint project. Makalipas pa ang isang oras mahigit ay nagpaalam na si Dan kay Angela dahil kailangan pa niyang pumasok sa trabaho ng maaga.
“Angela, mauna na ako sa’yo. Malapit nang mag start yung shift ko.”
“Wait lang, sabay na din ako sayo.” at saka nagmamadaling inayos ni Angela ang mga gamit.
Sabay na silang naglakad patungo sa parking lot kung saan naghihintay si Mang Lando, ang sundo ni Angela.
Nang malapit na sila sa sasakyan ay tumigil siya saglit at inaabot kay Angela ang ilang notes na nakatiklop.
“Notes mo ‘yan na naiwan table, nagmamadali ka kanina kaya siguro hindi mo siguro napansin.” ang nakangiting sabi ni Dan.
Bahagyang nag-isip si Angela, wala syang natatandaang nakalimutang mga notes sa table na ginamit nila sa library. Nagpasalamat na rin siya dito.
“Thanks ha. Now were even na.” ang nakangiting sagot ni Angela.
“Pa’no, una na ako. Salamat sa company.” paalam ni Dan sa dalaga.
“Ok, Salamat din at ingat.” sinabayan pa ni Angela na bahagyang pagtaas ng kamay na ilang ulit ding nag wave sa binata.
Nakalayo na si Dan ng buksan ni Angela ang hawak na mga notes. Napuno ng hangin ang kanyang dibdib dahil sa labis na kasiyahan. Mabilis s’yang tumingin sa direksyon ng binata. Si Dan mismo ang nagsulat ng mga notes na ‘yon para sa kanya, nakadetalye sa papel ang ibang importanteng pointers at hints sa kanyang research na hindi kasama sa isinulat nya. Pero ang dahilan ng kanyang nag-uumapaw na saya ay ang nakasulat sa ibabang parte ng papel.
“Kung wala ka pang ka-partner, pwede bang tayo na lang.”
*****
Dalawang araw na silang magkasama ni Angela sa library para sa kanilang joint project. Napapansin ni Dan na hindi na rin sumama si Angela sa barkada nina Christine, ‘di na kasi ito niyayakag ng grupo pag may gimik ang mga ito. Na para bang balewala naman kay Angela.
“Di ka na yata sumasama kina Christine?” tanong ni Dan sa kaklase habang magkasabay silang naglalakad sa hallway ng matapos sila sa library.
“Masyado kasi silang mahilig lumabas. Nagiging madalas na yung gimik at happenings nila. At di rin naman gusto nang parents ko na ginagabi ako ng dating sa bahay.” ang sabi na lang ni Angela. Dahil sa totoo lang ay sya na ang may kusang ayaw sumama kina Christine. Mas gusto nyang kasama si Dan kahit na saglit lang. Masaya na sya kapag nakakasama at nakakausap ang kaklase.
“Naiintindihan ko naman, solong anak ka kasi kaya talagang protective sila sayo.” sang-ayon ni Dan sa sinabi nya.
“Kailangan na pala nating bumili ng mga materials para sa visual aids ng presentation natin. How about we go tomorrow?” pang-iiba ng dalaga sa usapan.
Nag-isip muna si Dan. May pasok siya gabi at kailangan nyang magpahinga sa umaga. Pagkuwan ay tumingin kay Angela na naghihintay sa pag sang-ayon nya. Bahagya s’yang nangiti sa ekspresyon nito, para kasi itong batang iiyak pag ‘di pinagbigyan.
“Sige, mag meet tayo sa may front entrance ng mall mga around four o’clock ng hapon. Para may tatlong oras tayo para maghanap ng mga gagamitin natin. Para tuloy na din ako sa shift ko pagkatapos natin.”
“Ok. So its settle then. Walang injanan ha! Bawal din ang ma-late, a promise is a promise.” ang masayang sabi ni Angela.
“Miss Angela Casallejo, umasa po kayong darating ako dahil ‘di po ako marunong sumira sa pangako at nakahanda akong maghintay sa’yo ng dalawa’t kalahating oras.” at sinabayan nya pa ng pagtaas ng kanang kamay dahilan para matawa ng bahagya ang kaharap.
“Di ba tatlong oras ang usapan, bakit may natira pang kalahating oras.” ang natatawa pa ring tanong ni Angela.
“Para may kalahating oras pa ako para maghanap ng kailangan natin kung sakaling makalimutan mo ako bukas.” ang nagbibirong katwiran ng binata.
“Wag kang mag-alala, promise na hindi kita paghihintayin.”
Naghiwalay silang dalawa ng parang nasa ulap ang pakiramdam ni Angela. Ito ang magiging unang “date” nila ni Dan at tiniyak nya sa sarili na hindi ito paghihintayin.
*****
Kinabukasan. Nasa hardin at nagbabasa ng dyaryo si Anton, ang daddy ni Angela. Lumapit dito si Alice at inilapag sa table ang dalang kape para sa asawa.
“Anton, inumin mo na muna itong kape mo. Baka lumamig pa yan.” pagkasabi ay umupo ito sa katabing silya ng asawa.
“Hon, wala ka bang napapansin kay Angela?” tanong ni Anton pagkatapos humigop ng kape.
“Napapansin mo din pala. Lagi na s’yang masigla ngayon at focus sa pag-aaral.”
“Natutuwa nga ako eh, kaya lang ‘di kaya may iba pang dahilan.”
Natahimik si Alice, ayaw nyang sabihin sa kabiyak na iyon din pakiramdam niya. Na may iba pang dahilan kung bakit ganun na lang ang pagiging masigla at masayahin ni Angela.Bahagyang natigil sa pag-uusap ang dalawa ng mapansin ang papalapit na anak.
“Good morning!” ang masiglang bati ni Angela sa mga magulang sabay halik sa pisngi ng mga ito. Umupo sya sa may bakanteng silya at nakangiting tumingin sa ama.
“Angela, kilala ka na namin ng mommy mo. If you want something, don’t hesitate to tell us. Basta ‘wag mo lang sasabihin sa amin na may manliligaw kang papasyal dito ngayon.” ang pabirong sabi ni Anton sa anak.
“Si Daddy naman, baby pa kaya ako.”
“Ok, then anong kailangan ng baby namin?”
“Dad, may panibagong projects po kasi kami, kailangan kong bumili ng mga gagamitin para sa visual aids. Pahahatid po sana ako kay Mang Lando mamayang four o’clock sa may mall.”
Tumingin sa kanya ang ama na para bang binabasa ang nasa isipan niya. Di niya nagawang matagalan ang tingin na iyon ng ama. Batid nya kasing ‘di papayag ang mga ito pag nalamang kalaseng lalaki ang kakatagpuin mamaya.
“Angela, may kakatagpuin ka bang mga kaklase sa mall?” ang tanong ng mommy nya.
“Yes Mom, partner ko po sa project. Don’t worry, I assure you naman po na he’s a nice guy.” pagkasabi niyon ay bigla syang kinabahan. Dahil nadulas ang kanyang labi at nasabi nyang lalaki ang kasama nya mamaya.
“So lalaki pala ang kasama mo.” ang seryosong sabi ng ama.
Natigilan naman sya at bahagyang tumango. Hindi na siya pwedeng magkaila at ‘di rin naman sya marunong magsinungaling sa mga ito.
“Hindi kami ipinanganak kahapon iha. At alam mo na rin siguro ang sagot namin ng mommy mo.”
“Daddy naman, maghihintay po sya sa akin mamaya at isa pa, ako po ang nag-set ng lakad namin. It’s purely school related matter naman po talaga.” ang pagsusumamo ni Angela sa ama.
“Angela, please don’t be so stubborn, alam mo naman na ayaw namin ng mommy mo na lumalabas ka na may kasamang lalaki. You’re too young for that. If mga classmates mong babae ay walang problema iha,” ang malumanay na pahayag ng kanyang ama.
“Pero Dad, saglit lang naman po kami eh. Wala po ba kayong tiwala sa akin?” ang parang maiiyak ng sabi ng dalaga. Para kasing nauubusan na siya ng pag-asang papayagan siya ng ama. Bahagya s’yang tumingin sa kanyang ina na para bang humihingi ng tulong dito.
“Angela, ‘di ka namin hinihigpitan. Concern lang kami sa’yo.” ang naiiling na lang na wika ng kanyang mommy.
“Bakit ‘di ka na lang gumawa ng list at ibigay mo kay Mang Lando? At si Mang Lando na lang ang magbibigay sa kaklase mo kasama ng share mo sa budget.” suhestyon na lang ng kanyang daddy.
Di na napigilan ni Angela ang namumuong luha sa sulok ng mga mata. Pinalis nya ang mga luha sa mata na nagbabadya na sanang mamalibis sa kanyang pisngi.
“Its ok. Don’t bother Dad. Hindi na lang po ako aalis.” ang sabi ni Angela sa mababang boses. Pagkasabi niyon ay tumayo na sya at mabilis na pumasok sa bahay.
Naiwan na lang na napapailing si Anton at malungkot na nakatingin si Alice, alam nila ang nararamdaman ng nag-iisang anak. At alam na nila din ngayon ang dahilan ng pagiging masigla ni Angela, ang kaklaseng kakatagpuin nito mamaya.
*****
Bago inilapat ni Dan ang pagod na katawan sa katre ay sinigurado niya munang wala s’yang nakalimutang gawin. Tapos na syang maglinis ng kwarto , maglaba ng damit at gumawa ng aasignment. Wala naman s’yang schedule na trabaho ngayong araw, subalit kailangan nyang mag-overtime para ipang-dagdag sa budget sa pag-aaral. Magkikita din sila ngayon ni Angela, maaga s’yang aalis mamaya kaya nagpasya na s’yang magpahinga na.
Sa kanyang isipan ay tuksong naglalaro ang magandang imahe ni Christine. Ang kaklaseng lihim na minamahal, kung kailan nya masasabi at maipaparamdam dito ang pag-ibig na nadarama ay panahon na lang ang makapagpapasya.
Bahagya na s’yang napapapikit ng may kumatok sa pinto ng kwarto. Bumangon siya at tinungo ang pinto. Bumungad sa kanya si Dianne, ang magandang dalagitang anak ng kanilang kasera. Nakaramdam siya ng pagkailang dahil sa ayos ng dalagita. Naka spaghetti strap lang kasi ito at naka short ng maiksi, kita ng binata ang makinis at maputi nitong balat lalo na ang kayamanan ng mura nitong mga dibdib na nakabukol sa medyo manipis nitong damit kahit may suot namang panloob ang dalagita. Hindi naman ito ganito manamit kapag nasa labas o may ibang tao, pero bakit parang sa kanya lang ganito si Dianne, na animo’y tinutukso siya. Nakangiti ito sa kanya na parang nahihiya at nasa likod ang dalawang kamay.
“Dianne, may kailangan ka ba?” bati ng binata sa dalagita.
“Kuya Dan.. Ano.. Ipinapasabi ni mama kanina bago siya umalis, yung upa nyo dito sa kwarto ni Kuya Edwin. Kailangan na daw kasi ngayong katapusan.” ang sabi ng dalagita sa mahina at nahihiyang boses.
Huli kasi sila ni Edwin ng pagbabayad nung nakaraang buwan dahil sa dami ng kanilang pinagkagastusan.
“Salamat Dianne, sabihin mo sa mama mo na wag mag-alala. At tiyak na maiiabot namin yung bayad ng maaga ngayong katapusan.” ang sagot na lang ni Dan.
Ngunit hindi pa din umaalis ang dalagita sa harap ng pinto na para bang may nais na gawin pero nag-aalangan.
“May kailangan ka pa ba?” tanong ni Dan.
Huminga ng malalim si Dianne at inilabas mula sa likod ang isang tupperware.
“Kuya Dan, wag mong sasabihin kay mama. Para sa inyo ni Kuya Edwin” at saka pilit na iniabot sa kanya ang isang tupperware na kahit hindi sabihin ay alam niyang pagkain ang laman.
“Salamat Dianne. Anong okasyon?” ang nakangiting sabi ng binata.
“Birthday ko ngayon, kaya nagluto si mama.”
“Happy Birthday.” ang masayang bati ni Dan kay Dianne.
Tumingin si Dianne sa kanya ng ilang saglit at pagkatapos ay inilapit ang pisngi sa binata.
“Dianne?” si Dan na may pagtataka bagaman nahihiwatigan ang nais niyang gawin sa pisngi nito.
Namula naman ng bahagya ang dalagita bago nagsalita.
“Kapalit Kuya ng tupperware.”
Nang parang hindi magbabago ang isip ng dalagita at kahit parang nag-aalangan siya sa sarili ay ginawaran pa din ni Dan ng bahagyang halik sa pisngi si Dianne.
Ngumiti naman ito sa kanya ng matamis.
“Salamat Kuya Dan. Yun na yung pa-birthday mo sa akin.” ang masayang sabi ni Dianne.
Ngumiti ulit ng matamis kay Dan si Dianne at saka lumakad na pabalik sa bahay nito. Naiwan naman si Dan na nakatingin lang sa papalayong dalagita habang hawak ang medyo mainit pang tupperware ng pagkain.
(Ipagpapatuloy….)
Write’s Note: It’s going to be kind of slow, since it’s my first time writing a love story. My inspiration sa series na ito ay ang “kwaderno ni Diana”. I’m not sure kung marami ang magkakagusto since hindi ito palaging “all the way” or may “something hot” na mangyayari, at maaaring hindi din everyday ang update. Just testing the water. I’ll go on depende sa interes.