Habang nasa biyahe sila Dingdong at Marian papuntang NAIA International Airport ay may ka-chat si Marian sakanyang cellphone. Si Viktor, ang matalik na kaibigan ni Marian nuong sila pa ay nuong High School pa lamang. Si Viktor ay isang Half-Filipino at Half-Russian. Ngayon ay nakatira na si Viktor sa Russia nuong taon 2012 kasama ang kanyang mga magulang. Napansin naman ito ni Dingdong na busy-busy ang kanyang asawa sa kaka-cellphone habang siya ay nagmamaneho nang sasakyan.
Dingdong: Sino iyankausapmo Yan?
Marian: Si Viktor. Yung kaklase ko nuong High School na nakatira na sa Russia ngayon.
Dingdong: Viktor? Sinong Viktor?
Marian: Si Viktor. Viktor Pavlov. Yungkaklasekong Half-Filipino at Half-Rssian. Yungkiniwentokosa iyo last month.
Dingdong: Viktor . . . . . Viktor . . . . . Viktor . . . . . . . . . . Ahhhhhh. Ootanda kung na. Yung lalake na mahiyain na kinikwento mo dati.
Marian: Oo! Siyanga! Si Viktor yun!
Dingdong: Ano namantrabahoni Viktor?
Marian: Ang alam ko entrepreneur ang kinuha nito eh.
Dingdong: Ohh, bakit parang hindi ka sigurado?
Marian: Kasi naman, one time nuong nag-open kaming stall para magbentakasi event ng school, ang dami niyang ideas na in-open saamin. And then boom! Yung ideas na iyon patok sa amin.
Dingdong: Ahhh, isa pala siyang maparaan na tao kapag pagdating sa business.
Marian: Ganuon na nga. Kasi yung ginawa namin yun, kami yung nauna sa pinaka maraming nakita eh.
Dingdong: Ehh, ano naman trabaho ng mga magulang niya?
Marian: Hindi ko lang sigurado sa tatay niya pero sa nanay niya sigurado ako. Nanayniya ay isang head chef sa isang mamahalin restaurant sa Manila.
Dingdong: Saan naman iyon? Baka mapuntahan natin isang beses. Malay mo baka maparami.
Marian: Ay! Bet koyan Jose wag ka!
Dingdong: Aba, why not!? Diba? Malay mo maging suki tayo duon.
Marian: Hahaha, sige sige. Tatanungin ko kay Viktor pagkakita namin sa Russia.
Dingdong: Sige ah. Aasahankoyan.
Marian: Oo naman.
Pagkatapos ng kanilang pag-uusap ay nagplay ng music si Dingdong sa music player ng sasakyan habang si Marian naman ay bumalik ang pagka-busy nito sa pagcha-chat sa dati niyang kaklase na si Viktor.
Hindi nagtagal ay dumating na sila sa NAIA I Ineternational Airport. Pagkadating nila ay agad pinarada ni Dingdong ang sasakyan sa unloading area ng Airport at bumaba nang sasakyan upang kumuha ng push kart para sa bagahe ng kanyang mag-ina. Pagkakuha niya ng push kart ay agad itong bumalik sa pinaradang sasakyan at ilagay ang mga bagahe ng kanyang mag-ina. Pagkatapos niyang maibaba ay pumunta ito sa kinaupuan ni Marian sa likod ng front seat at binuksan ang pinto nito.
Dingdong: Okay na Yan. Ready na mga bagahe niyo. Si Baby Zia gisingna?
Marian: Hindi pa gising eh.
Dingdong: Ay. Papaanoyan?
Marian: Don’t worry hon. Bubuhatinko na langsi baby papasokhanggang waiting area.
Dingdong: Sigurado kangkayamo?
Marian: Oo naman! Ako pa ba?
Dingdong: Ay, siya kung ganuon. Let’s go! Bakama-late kayo. Samahan ko na lang kayo hanggang sa loob habang nagpapa-check-in ka. And then, habang naghihintay ng departure niyo nandito langakosa parking area just in case. Okay?
Marian: Yes po Mr. Dantes.
Pagkasabi na iyon ni Marian ay binuhat na niya si Baby Zia at bumaba na nang sasakyan. Pagkakababa ni Marian ay sinara ni Dingdong ang pinto na binabaan ni Marian at sabay diretso sa push kart ng kanyang mag-ina. Sabayang mag-asawa pumunta nang entrance ng NAIA I International Airport. Magkatabisilangpumilang entrance hanggang makapasoksila ng Airport.
Pagkapasoknila ng Airport ay dumiretso na agad sila sa Departure Check-In Counters. Magkatabi pa din silang pumila ngunit pagdating sa counter ay si Marian na ang kumausap sa counter. Pagkatapos ng ilang minuto para magcheck-in ang mag-Inang Dantes ay kinausap na ni Dingdong ang kanyang asawa.
Dingdong: Ohh, paano ba yan. Hanggang dito na lang ako.
Marian: Its okay. Thank you mahal.
Pagkasabi na iyon ni Marian ay hinalikan niya si Dingdong sa pinge.
Tsup!
Tunog ng paghalik ni Marian sa pisnge ni Dingdong.
Marian: Akin na yan. Bumalik ka na sa sasakyan at baka ma-ticketan ka pa.
Dingdong: Ahh, okay. Sige, sige. Yung bilin ko ah. Wag mo kalimutuan.
Marian: Opo. Opo. Masusunod po. I love you!
Dingdong: I love you too Yan!
Tsup!
Tunog na pambawing halik ni Dingdong kay Marian sa pisnge nito.
Pagkahalik ni Dingdong sa pisnge ni Marian ay lumayo na ito at dumiretso palabas ng NAIA I International Airport upang bumalik sa kanyang sasakayn. Habang si Marian naman ay tumungo naman papunta sa Immigration Counter at pumila. Habang naka pila ay may napansin siyang dalawang taong banyaga na lalake na nag-uusap sa kabilang pila. Napatingin ito sa nag-uusap.
Marian: Ano kaya lahi nitong dalawang ito? Hindi ko maintindihan ang pinag-uusapan nila.
Bulong na sabi ni Marian sa kanyang sarili.
Hindi niya ito maintindihan dahil hindi Ingles ang ginagamit na lengwahe. Hanggang sa may narinig siyang “Russia” sa isa.
Marian: Ay! Wow! Sa Russia din pala ang punta nitong dalawa. No wonder why hindi ko maintindihan ang pinag-uusapan nila.
Bulong na sabi ni Marian sa kanayng sarili habang naglalakad patungo sa counter.
Pagkapunta ni Marian sa counter ay kinausap siya ng isang Filipina na naka-upo sa counter.
Babae: Passport and ticket po. Ma’am.
Pagkasabi na iyon nang babae ay ibinigay niya ang kanyang Passport at ticket.
Marian: Ito po Miss.
Babae: Saan po pupunta Ma’am?
Marian: Mosco, Russia po.
Babae: Ano po gagawin sa Russia Ma’am? May kamag-anak po ba kayo sa Russia o kakilala?
Marian: Meron akong High School classmate nuong 2012. Isa siyayng Half-Filipino and Half-Russian.
Babae: Kayo lang po ba dalawa ni baby ang pupunta?
Marian: Yes po Miss.
Babae: Okay po Ma’am. Proceed na po kayo sa loob. Have a good vacation po Ma’am.
Marian: Thank you Miss.
Pagkasabi na iyon ni Marian ay binigay na ng babae ang Passport at ticket ng mag-inang Dantes. Kinuha naman ito ni Marian at dumiretso na sa isang full body at bag scanner. Kumuha ito ng tray ay pinaglalagay ang mga bagay na bawal para ma-scan ang kanyang katawan sa scanner. Pagkatapos ay nilagay na niya ang tray sa bag scanner at dumiretso na sa body scanner upang pumila. Habang na pila ay narinig niya uli ang dalawang lalake na Russian na naka pila na hindi kalayuan sa likod.
Ngunit niya na muna niya ito pinansin dahil siya na ang susunod na magpapa-body scan. Ilang saglit pa ay tapos na siya magpa-body scan. Pagkatapos nuon ay kinuha na niya ang tray na pinaglagyan niya ng kanyang mga gamit at humanap ng mauupuan. Nang makahanap ay inababa niya si Baby Zia sa upuan habang tulog pa din ito. Ngunit paglapag niya ay nagising ito.
Marian: Ay. Hello Babyyyy. Nagising ka ba ni Mommy?
Tanong ni Marian sa kanyang anak habang humihikap pa ito.
Baby Zia: Nasa airport na po ba tayo Mommy?
Marian: Yes my dear. Wait lang ah, suotin lang ni Mommy yung mga tinanggal ko sa katawan natin.
Tumango lang si Baby Zia sa kanyang Mommy. Habang sinusuot ni Marian ang kanyang tinanggal at sa kanyang anak ay biglang may tumapik sa kanyang likod. Napalingon naman siya upang tignan kung sino ito. Pagkalingon niya ay ito yung taong banyaga na Russian na kanina pa niya naririnig nag-uusap sa kasama niyang Russian.
Marian: Yes sir?
Lalake1: Uhmm, can we sit beside your child while wear the things that we remove for the body scan?
Marian: Ohhh yeah sure sure why not.
Nang marinig ito ng lalake ay sabay umupo ang dalawang lalakeng Russian na ito sa upuan. Pagka-upo ng dalawa ay napatingin ito sa artista.
Lalake2: Wow! You look gorgeous Miss.
Sabi ng lalake na nasa dulo.
Napatingin naman si Marian sa kasama ng lalake.
Marian: Ohh well, thank you sir.
Lalake1: Is this your child Miss?
Marian: Yes sir.
Lalake2: Which country, both of you are going to?
Marian: Russia.
Lalake1: Great! That’s our homeland! Where in Russia?
Marian: Uhmm, in Moscow.
Lalake1: I see.
Habang nakikipag usap si Marian sa dalawa ay napansin niyang naka jogger pants ang dalawa. Kitang-kita ng dalawa niyang mata ang bakat na sandta ng mga ito.
Marian: Holy cow! Ang lake! Aghhhh!
Sigaw sa isipan ni Marian.
Baby Zia: Mommy, yung sintas ko po.
Singit ni Baby Zia sa malalim na iniisip ni Marian.
Marian: Ay, sure wait lang baby ha.
Pagbalik sa realidad ni Marian sa pagputol ni Baby Zia sa kanyang iniisip.
Sinintas na ni Marian ang sapatos ng kanyang anak Habang sinisintas niya ay biglang nagvibrate ang kanyang cellphone. Pagkatapos isintas ni Marian ang kanyang anak ay kinuha niya ang kanyang cellphone upang tignan bakit ito nagvibrate. Pagkatingin niya ay nagmessage si Dingdong.
Dingdong: Nasa waiting area na kayo Yan?
Laman ng text ni Dingdong kay Marian.
Tangkang magre-reply na si Marian ay biglang sumingit ang Russian na lalake sa dulo.
Lalake2: Is that your husband?
Tanong ng lalake kay Marian habang may kinakalikot ang kamay nito.
Napalingon si Marian sa Russian na Lalake na nagtanong sa kanya. Pagkalingon niya ay nagulat ito sa ginagawa nito. Iginiwayway nito ang mahaba at malambot na tite nito sa loob at bakat na jogger pants. Nang laki ang mata ni Marian.
Sasagot pa lang si Marian ay biglang nag-annouunce ang isang babae sa Airport.
NAIA Annouuncer: Would all passengers travelling to Moscow, Russia on flight FR-3421 please have your boarding passes and passports ready for boarding. Flight FR-3421 now boarding at Gate 21. Please proceed at Gate 21. Thank you.
Lalake1: Look! That is our flight! Our flight is now ready!
Sigaw ng lalake sa dalawa.
Marian: Yes. It is my husband.
Sagot ni Marian sa lalakeng Russian na naka-upo sa dulo.
Napa-iwas ng tingin si Marian at ni-replyan na niya si Dingdong.
Marian: Jose! papila na kami ni Baby Zia sa gate.
Dingdong: Sakto pala dating natin. Ingat kayo ni Baby Zia ah. Chat mo ako pag baba niyo ng airport. Enjoy your flight! I love you!
Marian: I love you too!
Pagkatapos replyan ni Marian si Dingdong ay binuhat na niya si Baby Zia at pumunta na sa Gate 21 upang pumila. Habang papunta ay sumunod naman ang dalawang Russian na lalake sa kanyang likuran.
Itutuloy . . . . .