ni destiny_grace
You say you’re sorry
But it’s too late now
So save it, get gone
Shut up!
Coz if you think I
care about you now
Oh boy, I don’t give a fuck!
The time now is 7:45 am… the time now is 7:45 am…
Ugh! I hate mornings! Alarm pa more!,himutok ko habang kinakapa ang ulunan ko kung saan posibleng nakalagay ang mobile phone ko. Kaso waley. Nada. Patuloy kong naririnig ang kantang IDGAF ni Dua Lipa kaya naman gising na gising na ang diwa ko. Puro mura ba naman marinig mo umaga pa lang, ewan ko kung di ka bumangon.
Finally nakita ko ang phone sa ibabaw ng drawer ko. Dali-dali kong hinagilap ang bath towel ko. Sinampay ko sa balikat saka nag-inat habang chinicheck ang messages sa phone. Puro usapan sa company gc. Puro kalokohan. Pindot-pindot ulit. Open youtube and select Better Man ni Robbie Williams. Opo, tama kayo ng binasa. From Dua Lipa to Robbie Williams real quick. Lol. May multiple personality disorder ata ako. MInsan abnormal, minsan matino, minsan witty, minsan maniac. I then go straight sa banyo to take shower.
Send someone to love me
I need to rest in arms
Keep me safe from harm
In pouring rain
Give me endless summer
Lord I fear the cold
Feel I’m getting old
Before my time
Sinasabayan ko ang kanta habang nagsha-shampoo ng buhok. Sabay dampot ng tabo para basain lalo ang katawan ko,. Yes, tabo po. Ewan ko ba, kahit may shower sa banyo di ako masanay-sanay gamitin. Bet ko pa din ang tabo at timba. Poorita feels.Wala kasi kaming shower sa probinsya. Hahaha
As my soul heals the shame
I will grow through this pain
Lord I’m doing all I can
To be a better man
Go easy on my conscience
‘Cause it’s not my fault
I know I’ve been taught
To take the blame
Kuskos dito, kuskos doon. Kala mo talaga laging may aamoy. Lol. But I must admit, kahit na morena lang ako eh vain ako sa sarili ko. Who doesn’t feel good pag malinis at mabango diba? Lol. So I continue doing all the morning rituals and when I’m finally done, magaan na ang pakiramdam ko kahit tamad talaga ko bumangon sa umaga.
It’s Sunday morning anyway, I’ll take my time dahil it will only take 10 mins via tricycle for me to reach my work place. Yes, biniyayaan ako ng malapit na trabaho. Btw, I’m Jho, 27 years of age and I work in a service-provider company for almost three years now. Position? Uhm, 69? Hahaha minsan TL minsan janitress. Tutal tagalinis ako ng pantry pag absent ang bwakanabitch naming cleaner na mas wagas pa magkilay sa akin.
So much kakak for this.So ayun, pinapatuyo ko ang buhok ko habang nakatingin sa nakabukas kong dresser kung ano susuotin. Printed light pink long sleeves and a black skirt. Ah, pwede na yun. I’ll pair it my fave light gray Skechers You sneaker. Not a fan of high heels. Natatapilok ako so kesa mag-inarte I always choose comfort over fashion.
Nag-apply lang ako ng Himalaya moisturizer all over my face and yey, I’m ready to go. It’s 8:25 am btw. Alas nueve ang pasok ko. Naks, aga ko noh? Lol.
Patakbo na kong bumaba ng hagdan at nagmamadaling binuksan at nilock ang gate. May dark blue na Altis sa harap mismo ng gate. Muntik na kong mapamura. Mga hype na kapitbahay laging nakikipark porke wala kaming sasakyan. Buset. Dumaan ako sa likuran nito and make sure makikita ng kung sino man gunggong na driver ang pag-irap ko. Biglang bumusina ang driver. Binilisan ko ang paglakad. Tangina baka sagasaan ako. Hahaha.
Mga dalawang metro na ang nalalakad ko ng marinig ko ulit ang busina. Ayan, ano Jho, pakabitch mo kasi. Di ko nilingon kahit sunod-sunod na ang pagbusina.Bahala na magka stiff neck ulol.
“Jho!”,tawag sakin ng driver. Uh oh. Maaliwalas at ever-smiling face ni Dave ang nalingunan ko.
“Hey, what you doing here?”,taka kong tanong habang nakamulagat sa kanya. It’s been three days after the car mischief.
“Hi, good morning to you too!”,natatawa nyang balik sa akin.
“Good morning, sorry ha wala talaga kong manners”,nakangisi kong sagot. Then I remember I am running late. Syet, 8:35 na!
“Hey, il message you later ok? Me pasok ako eh!”
“I know, kaya nga ihahatid kita”
“Pano mo nalamang may pasok ako aber?”
“Well, u kinda told me before na Fri at Sat ang off mo. I just assume. Hehe”
Medyo alangan ako kung papasok o hindi. Anak ng kamote. Nakakahiya.
“Sige na, hatid lang kita promise tas alis na ko agad”
Pumasok na ko sa loob ng kotse para makaalis na kami at di ako ma-late. Sinabi ko sa kanya ang building at street. He type the address sa waze. Di ko alam kung paano sya kakausapin after what happened last time. Ayan Jho, maharot ka kasi. Pajerjer ka. Marupokpok. Napapangiti ako sa mga naiisip ko. Then nakita ko nakatingin sya sakin.
“What?”,defensive agad ang tono ko.
“Hahaha, sungit mo aga aga. Pero know what, I really like your eyes. Napaka expressive tas singkit. Pag may naiisip kang kalokohan nakikita na agad dyan sa mata mo.”, mahaba nyang litanya.
“Whoooa, words. Linyahang fuckboi ha beh? Hahaha. Don’t me. Galawan ko din yan”, tudyo ko sa kanya.
“Hey, il message you later ok? Me pasok ako eh!”
“I know, kaya nga ihahatid kita”
“Pano mo nalamang may pasok ako aber?”
“Well, u kinda told me before na Fri at Sat ang off mo. I just assume. Hehe”
Medyo alangan ako kung papasok o hindi. Anak ng kamote. Nakakahiya.
“Sige na, hatid lang kita promise tas alis na ko agad”
Pumasok na ko sa loob ng kotse para makaalis na kami at di ako ma-late. Di ko alam kung paano sya kakausapin after what happened last time. Ayan Jho, maharot ka kasi. Pajerjer ka. Marupokpok. Napapangiti ako sa mga naiisip ko. Then nakita ko nakatingin sya sakin.
“What?”,defensive agad ang tono ko.
“Hahaha, sungit mo aga aga. Pero know what, I really like your eyes. Napaka expressive tas singkit. Pag may naiisip kang kalokohan nakikita na agad dyan sa mata mo.”, mahaba nyang litanya.
“Whoooa, words. Linyahang fuckboi ha beh? Hahaha. Don’t me. Galawan ko din yan”, tudyo ko sa kanya.
Tumingin ako sa labas ng bintana. Red light. Pablo Ocampo Sr. Extension, Corner Chino Roces Ave. Shopwise. KFC. Mcdo. Darn, I’m hungry. Pero di na ko kumibo hanggang umandar ulit ang sasakyan. Btw, the man sitting beside me is Dave, he’s 40, married and currently working as Diagnostic Controller sa isang multinational healthcare sa Taguig.We know each other sa isang group chat sa PSE. Since January pa. We seldom talk. And see each other. He’s too serious, and too good for my taste. I just kenat. Lol. Kaso nasa bingit ako ng kalibugan last time that’s why I contacted him. At least I follow my instinct na he’s clean. Hehe. He smell so nice. As always.
“Beh, ang bango mo”, pukaw nya sa akin. Di ko sya pinansin. Nakatuon ang atensyon ko sa daan. Papasok na ng street. Sa dulo ang building kung saan ako nagtatrabaho.
“Ang bango mo nga beh, amoy Downy Passion. Hahahaha”, sukat sa sinabi nya ay namula ako. Totoo kasi yung sabon na ginagamit ko panlaba ay may ganoong amoy.
“Hype ka, sorry ha? Di pa ko nagpabango eh. Letse ka”, natatawa kong sabi. “Ihinto mo dyan sa gilid”, sabi ko sa kanya nang mapatapat na sa building namin ang sasakyan. Tinanggal ko ang seatbelt at humarap sa kanya. “Thanks for the ride, beh”. Bumaba na ko ng kotse.
Ibinaba nya ang bintana ng sasakyan at inaasar akong sinabihan kung wala daw bang kiss.
“Kiss my ass”, sabi ko sabay tawa.
“I would love to”, ika nya sabay tawa din. Napalingon ako sa paligid. May caf nga pala sa baba ng building. Alanganin man pero gawa ng kagandahang-asal, eherm, ay inalok ko sya kung gusto nya magkape.
“Sure, that would be great.”
“Wait me here ha? Mag time in lang ako sa bio and I’ll go back here. Five minutes max!”
Di ko na inantay ang sagot nya at tumakbo na papasok ng building. Fourth floor. Unit 69. Lol. Pagpasok ko sa pantry ay may mga gumagawa ng kape sa espresso machine.
“Good morning, Ma’am”.
Chorus nilang bati sa akin. I love these people, they are literally my family here in Manila. Pwera na lang pag di kompleto reports nila, talagang nagpapaalmusal ako ng P.I. Mas mainit pa sa pandesal. Lol
“Good morning bitches”, sagot ko sa kanila. Ganun kami, pasensya na sa mga banal na makakabasa. Haha. Foul mouth!
Nag time-in na ko at sumilip sa computer room. My eyes is looking for my senior staffs. “Hey, mga Inday Sara, nasa baba lang ako ha. Sa coffee shop, if there’s any just, message me ok?”
“Sige po.”, chorus ulit nilang sagot sa akin.
Darn. Never pa ko nagpaka petiks sa work ng ganito. Pagkatapos mag time in, layas? First time. I must admit may pagkaworkaholic ako. Most of the time.
Lumabas na ko ng unit namin and headed for the elevator. Pagkababa ko ay natanaw ko na nakaupo na sya sa dulong bahagi ng coffee shop. Tatlo lang kaming nasa loob that time.
“I didn’t order any yet, what you want?”, he ask as I sit on his lap. Este sa katapat na upuan pala nya. Harot pa. Hahaha
“Cold drink sakin, kiwi smoothie proby”, sagot ko sa kanya. Tumayo sya at tumngin sa menu sa wall. “hey, let me ok? Please.”, sabi ko sabay hawak sa braso nyang humuhugot na ng wallet sa suot nyang shorts.
Ngumiwi sya sa akin sabay iling. “Bigyan mo naman ako ng kahihiyan beh, nakatingin yung cashier sa atin”, bulong nya sa tenga ko.
Ughhh. Waaaahhhh. Ang katawan kong marupok bumibigay na. Aaahh. Landi pa, Jho.
“Ako ngayon, ikaw next time ok? Deal.” Pang-eengganyo ko pa din sa kanya. Mamatay na kong nagdidildil ng asin pero jusko wag mo ko ililibre kuya. Ayoko ng utang na loob. Hahaha
“Ok, sige. Kulit mo,Jho”, sumusuko nyang wika at saka sya nagsabi na kiwi smoothie na lang din ang sa kanya.
While I am talking to the cashier, his hand is on my waist. Subtle na pumipisil. Ugh, ang aga aga pa pero parang need ko na magpalit ng liner….
After about 20 minutes inside the caf, kumustahan about sa gc namin… sa buhay ng isa’t isa,I decided to go up na. Hinatid ko sya pabalik sa sasakyan nya when my naughty side kicks in.
“Pwede ko ba icheck sa car mo, naiwan ko ata yung payong ko sa loob”….
Itutuloy