Batid ni Claire ang pagtatalo ng isip ng nobyo. Gamit ang likod ng kanang palad, pinasadahan niya ang mga bahid ng luha sa kanyang pisngi at dalawang mata.
Ipinunas ang kamay para mawala ang mga ito, at sa pamamagitan ng pinakamatamis na ngiting pwede niyang maigawad kay Edwin, gusto niyang walain ang pag-aalinlangan ng nobyo.
Siya na rin ang umabot sa mga batok ni Edwin upang gabayan ang mga labi ng nobyo pabalik sa kanya.
Tatlong magka-kasunod na dampi sa noo ng nobya ang iginawad ni Edwin bago muling siilin ng halik ang kasintahan.
“Napakaganda mo mahal ko.”, ang pinuno.
Ang kaliwang kamay at braso ng tinyente ay nagsimulang tumukod, habang ang kanan nito ay gumabay sa kanyang kahindigan.
Dahan-dahan, at sa pinakabanayad na mga galaw, ibinaba niya ang gawing balakang.
Mulingi ihinagod ng tinyente ang mala-bakal sa tigas na pagkalalaki sa bukana ng kaselanan ni Claire. Tatlo, apat, limang beses, bago niya tuluyang iposisyon sa puntiryang lagusan.
Sinadya niyang binasa ang ulo mula sa natural na dagta ng nobya.
“Uhmmmhmpppp…”, nag-simulang daing ni Claire, ramdam niya ang nobyo, ang kahindigan nito, at ang tila ba paghawi ng ulo nito sa kanyang kasikipan.
Kasunod nito ang pagkatok ng sandata ng tinyente sa manipis na laman, ang huling depensa ng puri ni Claire.
Mas masasaktan ang kasintahan kung da-dahan-dahanin niya, alam ito ni Edwin.
“Tsssupp”, punum-puno nang pagsuyong halik ng tinyente sa noo ni Claire, at sa tulong ng normal na bigat ng katawan, kasunod nang isang napakadiin na ulos,
“uuuuugggghhhhh..”, igtad, ng dalaga, nang ang mga katawan nila ay tuluyang naghugpong, naging-isa.
Kulang ang sinasakal para ilarawan ang pakiramdam ni Edwin sa kanyang pagkalalaki. Sobra sa kalahati ang nagawa niyang ipasok kay Claire, at tila pinipiga ito.
Sobrang sikip ng nobya.
Hindi maitatago ng kahit anong tamis na ngiti ni Claire ang nadarama nitong sakit. Patunay ang mga binti at hita niya, damang-dama ni Edwin, nanginginig ang mga ito.
Ang kanyang pinaka -ini-ingat-ingatang puri, kahit pa madalas, siya ay nahuhusgahan dahil sa kanyang likas na pagiging “carefree”, na ilang beses tinangkang pitasin ng mga nagdaang katipan, subalit ipinangako ni Claire na ipagkakaloob lamang sa lalaking karapat-dapat, sa lalaking magiging kahati ng kanyang puso, wala na.
Hindi na siya birhen.
Pinakiramdaman niya ang sarili. Mayroon ba siyang nadaramang pagsisisi?
Ang mukha ng nobyong kakikitaan ng pag-alala para sa kanya ang sasagot dito.
Wala….
“Move Lieutenant.”, pumukol pa nga ang dalaga ng biro sa nobyo.
Si Edwin, muling pinagtu-unan ng pansin ang didbdib ng nobya. Sinakop ng palad ang isa, ang katirikan naman ng isa’y binalikan ng dulo ng kanyang dila.
“Clairee, haahhhhh.”
Kung ibang babae lang ang kanyang kaniig, kanina pa ito hinarabas, binarurot, at binayo nang husto ni Edwin.
Pero kapiling niya ang babaeng bumihag sa kanyang isip, sa kanyang puso, ang babaeng sinisinta.
Kahit hindi na siya bumayo, ang luwalhating hatid ng napakasikip na pagkababae ni Claire, ang sensasyong dala ng pagkakakulapol ng malambot na laman ng pagkababae nito sa bandang leeg ng kanyang sandata, ay sapat na sapat na upang dalhin siya sa rurok. Ayaw niya ring masaktan nang husto ang sinisinta sa unang karanasan nito.
“Claire, sorry lalabasan ako.”, kasunod ito’y ngiti at tango ni Claire, at ang paghugot niya sa pagkalalaki, makaraa’y ang pagsumpit ng kanyang katas sa bandang taas ng puson ng katipan.
“Ahhhhh, puta, ahhhhhh.”, mga katagang gustong-gusto niyang bitawan, subalit alam niyang hindi puwedeng marinig ng nobya, at baka kung ano ang isipin nito sa kanya.
Isa, dalawa, tatlo, apat, lima. Limang grupo ng mga patak ng kanyang dagta ang nagkalat sa bandang pagitan ng puson at tiyan ni Claire.
At bago pa ito makadama ng panlalagkit, inabot ni Edwin ang hinubad na boxer’s upang ipunas sana.
Pero naunahan siya ni Claire. Nasa giliran lamang nila ang nahubad na panloob nito.
“Claire huwag iyan, wala ka ng isusuot.”, may pag-aalala pa rin sa tono ng tinyente.
“I’ts okay, hindi ko din naman ito masusuot muna eh, I guess, ngayong night lang naman.”
“Medyo masakit.”, si Claire.
Inabot ni Edwin ang mga damit ng dalaga, kapagdaka’y tumayo upang siya naman ang makapagbihis.
Sa kanyang pagtalikod, ay sa kanya nakatingin si Claire. Nakatagilid ito sa kanan, nakabaluktot, at nakaunan ang mukha sa pinagsiklop na mga kamay.
“Edwin”, tawag ni Claire sa kanya, tinatapik-tapik nito ang kutson, gusto siyang patabihin ng nobya.
Hindi pa man tuluyang lumalapat angkatwan niya sa higaan, sinalubong siya ng yakap nito.
Muli niyang dinama ang kalambutan ng kaliwang pisngi ng katipan, sunod ay ang pagpasada ng kanang kamay sa noo ni Claire, bago gawaran ng mga banayad na halik ni Edwin ang mga labi, ilong, at noo ng dalaga.
by: elmergomopas
“I-off ko na ang ilaw?”, ang pinuno
“No hihihi, no wait lang, may tinitingnan ako.” si Claire, kanina pa pala nito sinisipat ang kabuuan ng bunkers ni Edwin.
Simple lamang pero maayos ito. May maliit na study table. Sa dingding ay nakapaskil ang mapa ng “area” ng Alpha Company.
Napansin din ni Claire ang “gaming console’ na nakakabit sa maliit na “flat screen TV” ni Edwin.
“Nagvivideo games ka pala Edwin hihihi.”
Lalo tuloy naging misteryoso ang nobyo sa kanya. Unti-unti, nakikilala niya na ito.
Sa maliit na istante kung saan nakapatong ang mga “toiletries” ng nobyo, doon niya nakumpirma ang pagkakapareho nila sa tipo sa mga pabango.
Calvin Klein, Armani, Bulgari, at Dolce n Gabbana.
Ngayon, may idea na ang dalaga kung ano ang puwedeng iregalo sa nobyo.
“Edwin, bakit may Play Station ka, saka anong mga games mo?”
“Ah iyan, ano yan ah pampawala ng gripes.”
“Gripes?”, ang dalaga, kumunot ang noo nito.
“Pampatanggal stress,.. at ang games ko? HENTAI, H-E-N-T-A-I.“, ang tinyente
“Google mo.”, dagdag ni Edwin.
“Puro ka naman kalokohan eh, ang dalaga, nang mapagtantong nadenggoy na naman siya ng kapilyuhan ng nobyo matapos i search ang sinabi nito.
“Yakkkkkkkkk”, kasunod ang mga impit na mga hagikgik ni Claire sa mga imaheng nagsilabasan sa screen ng kanyang cellular phone.
“Pag down ako, galit, o masama ang loob, diyan ko ibinubuhos. Dalawa lang naman ang games ko, NBA 2K, at Call of Duty lang naman.
“Hindi din kasi ako masyadong marunong mag-basketball, isa pa table tennis ang laro ko, kaya, ayan, ayun na lang.”, nguso nito sa PS Console.
Nakumpirma naman ito lahat ng dalaga matapos makita sa “interne”t ang mga binanggit na video games ng nobyo.
“Huuuu-huuuummmmmmmnnn”, nagsimulang hikab ni Claire.
“Tulog na Claire, sige na mahal.”
“Edwin” nang muli ay pukaw ni Claire sa nobyo..
Nakanguso ito sa maliit na bag na may markang pulang krus, nakasabit sa dingding, katabi ng M4 Carbine ng tinyente.
“MED KIT“, ang mababasang nakatatak sa bag.
“May antibiotic at pain reliever bang laman yan?” may pagkaseryosong banggit ni Claire.
“Hihhihihi, medyo masakit kasi ang ano ko, ang laki-laki kasi ng sa iyo bwisit ka.”, humahagikgik na turan ng dalaga.
Agad itong inabot ng tinyente, at dinaanan ang pakete ng “baby wipes” sa kanyang mesa. Kumuha din siya ng isa sa stock na mineral water at inabot ang pamunas, tubig at mga gamot sa dalaga.
“Claire tayo ka muna palitan ko muna bed sheet, kasunod ang nguso nito sa ga-singkong bahid ng sariwang dugo sa kobre-kama.
by: elmergomopas
Mag-a Alas-Onse na nang gabi, nakatalikod ang dalaga sa katipan.
Ang mga braso ni Edwin ay malambing na nakapulupot sa maliit na katawan ng nobya.
Bumibigat na ang mga mata ni Claire, naging sunod-sunod na rin ang kanyang paghikab tanda ng pagdalaw ng antok.
Bago pumikit, nilingon ng dalaga ang nobyong nauna na sa kanyang nahimbing dala siguro ng kapaguran sa maghapong trabaho, idagdag pa ang kanilang pagniniig.
“Hihihihi” mga hagikgik ni Claire nang marinig ang mga hilik ng tinyente.
“Tsup…” halik ni Claire sa nobyo.
“Goodnight Edwin.”, ang dalaga, bago nito tuluyang ipikit ang mga mata.
by: elmergomopas
Sa sentro ng San Vicente ay madalang na ang tao lalo pa’t lagpas alas- onse na nang gabi.
Ang katahimikan ng gabi ay lalo lang nagpatining sa mga tawa nina Rina at Joy.
Nakaka-takam ang amoy galing sa iniihaw ng mga itong barbecue.
“Happy 5th monthsary my friend, my loves, hihihihi.”, si Rina, kasunod ng dampi ng labi nito sa pisngi ni Joy.
“Hoiiiist, lukaret, makita tayo.”, si Joy, saway nito.
Lihim ang relasyon ng dalawa. Lingid sa kaalaman ng lahat, parehas na bisexual ang mga ito.
Matapos ang maghapong trabaho sa mga papeles at dokumento, napagpasyahan nilang ipagdiwang ang sekretong relasyon.
Hindi nagpatinag si Rina. Sa kanilang dalawa’y mas agresibo, ang mas dominanteng tipo. Nagtuloy-tuloy ang kamay nito sa laylayan ng denim skirt ni Joy.
“Ikaw ha, siguro kung wala iyon si Claire, ipagpapalit mo na ako kay Sir Ed.”
“Tingin mo? Hindi din siguro. Tingin mo seseryosohin ako ni Edwin?
“Batam-bata pa iyon friend, pero if ever, pwede naman tayong share eh haha.”,
“Uhhhhmmmm”, muli’y si Joy, pansumandaling nawala ang atensiyon sa pina-paypayang liempong nakasalang sa baga ng uling.
“Ohhhhh shiiit ka talaga friend, wala kang kasing libog, ang sarap friend.” Lalo pa nitong pinaglayo ang mga binti.
“Fuck ka Joy, ito iyong gustong-gusto ko sa iyo eh, andaling magkatas ng puke mo, uhhhhmmmmm uhmmm uhmmmm uhmmmmm.”, magka-kasunod na daliri ni Rina.
“Ohhhhhhh, fuck, shiiit huwag ayyyyy,” tila matutumba si Joy nang i-angat ni Rina ang kaliwa nitong binti upang ilabas dito ang tinanggal na panty ni Joy.
“Friend si Jun.’ saway ni Joy, nang maulinigan ang paparating na motor.
Si Jun, isang bente-dos anyos na miyembro ng Indigenous People sa lugar. Bata-bata ito ng kapitan ng San Vicente.
Sa isang buwan na inilagi nila, ito ang nagsilbing mensahero, “utility”, at minsan ay nagmamaneho para sa dalawa lalo na sa mga malalayong barrio.
May kaliitan ito sa limang talampakan lang ata na sukat. Kulot ang buhok. Tipikal na katutubo.
Ito ba maam? Matapos nitong ipakita ang isang bote ng inuming ipinunta pa niya sa kabisera.
“BAILEYS”, kasama ang apat na malalaking “canister” ng isang sikat na brand ng potato chips. “PRINGLES”.
“Yehey buti nakahanap ka hihihi.”, si Rina.
Sa isang sulok sa loob ng bakuran ay isang pahingahang dampa. Nakahain na ang inihaw at alak sa bilugang mesang nasa gitna.
Sumasabay sa hagikhikan ng dalawang dalaga ay ang kanina pa pagsalat-salat ni Jun sa kanyang sikmura.
Kaagad itong napagamit nang banyo pagkatapos ipatikim sa kanya ng dalawa ang iniinom ng mga ito. Ang siste’y kumulo ang kanyang tiyan at hindi umayon ang inumin sa kanya.
“Jun? Masakit pa rin? Hihihi.”, si Joy.
“Okey-okey na maam, nanibago lang ang tiyan ko diyan.”, turo nito sa botelya ng Baileys.
“Ito na lang ang sa akin maam hehehe bumili din ako kanina.”
Botelya ito ng Gin bilog, kasunod ng pag-gayat nito ng ilang piraso ng kalamansi upang ihalo sa sa alak na tutunggain.
Mukhang nakatulong pa nga ang gin, at nawala ng tuluyan ang alburuto ng kanyang tiyan.
Papaling-paling ang mukha ni Jun sa dalawa. Kunot na din ang ang noo nito. Alam niya na malapit ang dalawa sa isa’t-isa pero ibang-iba ang nakikita niya sa ngayon.
Halos maghalikan kasi sa bulungan ang dalawa. Higit na ipinagtataka ni Jun ang kanina pang paghimas-himas ni Rina sa mga hita ni Joy.
“Shit friend, hindi mo natikman si tinyente, ang sarap nun kumain ng puke.”
“Saka “daks” ha, ang laki niya friend hihihihi.”, si Joy, pabulong ito.
Pasulyap-sulyap din ang dalaga sa puwesto ng kanilang driver, nag-iingat upang hindi nito madinig ang mga sinasabi.
Halata na ang epekto ng iniinom ng dalawang “EBA”. Pati mga bungisngis ng mga ito’y may kalandian na sa mga tainga ni Jun. lasing na ang dalawa
“Friend, ang init-init na.”
“Play tayo mamaya, tapusin na natin ito.”, si Rina.
“Ayaw ko ng dildo my loves, gusto ko ng totoong titi. Ilang araw na din akong tigang. Kahit tsupa lang my loves, madiligan lang kahit itong lips ko ng totoong burat hihihi.”, mahalay na si Joy.
“Papuntahin kaya natin si Pogi? Tatluhang-ligaya, just like the old times hahahaha.”, si Rina.
Dito natuon ang atensiyon ni Joy sa kasama nilang lalaki. Kung papupuntahin nila si Ireneo, kawawa naman itong si Jun, ma o out of place ito.
“You know what friend, bakit pa tayo maghahanap ng titi eh nasa harapan na natin.”, muling mga bulong ni Joy na ikinamulagat nang mga mata ni Rina.
“Grabe ka ha, ganun na ba talaga kakati? Hahahaha, not a good idea friend baka matsismis pa tayo, diyahe hahahaha.”, tanggi nito kay Joy.
“Matsismis? Hmmmmmmmnnn. I don’t think so. Do you think may maniniwala kay Jun if ever ipagkalat niya, na tsinupa ko siya? Haha…”
May punto nga naman si Joy.
“Okay go, suit yourself, nood lang ako ha hihihih.”, si Rina, at ang tila pagsang-ayon na din niya sa plano ng kasama.
Si Jun, na kanina pa nahihiwagaan sa dalawang babaeng kasama, ay itinutok na lang ang pansin sa pangalawang bote ng Ginebra.
Hindi niya maintindihan ang pinag-uusapan ng mga ito, at wala din siyang pakialam sa panaka-nakang sulyap ng mga ito sa knya.
Itinuon na lang nito ang pansin sa paggayat muli ng kalamansing ipang-titimpla sa alak.
Nang…
“Uhhhhhhmmmmn”, ungol na nagmula kay Joy.
Hindi inaasahan ni Jun ang sunod na tanawin. Para itong eksena sa x-rated na na pelikula.
Bagamat kumpleto ang mga saplot ng dalawang babae, ay kitang-kita ni Jun ang paglulumikot ng kanang braso at kamay ni Rina. Nakapasok na ito sa suot-suot na maong na palda ng kapareha.
Si Joy, napatukod na din ang mga kamay nito, marahil dala ng tinatamong sarap.
Nang igawi ng mensahero ang paningin sa dako nito, sinalubong ito ng mga mata ng dalaga, kasunod ng nakakalibog na tinig.
“Jun, okey lang ba sa iyo, gusto mo ba ang nakikita mo? Ohhhhhhhh, fuckkkk.”, nakakadarang, nakakalibog na mga ungol nito sa walang humpay na pananalasa ng mga daliri ni Rina sa kanyang hiwa.
“Shhhhlkkkkk, shlllllk,shlllllk, shllllllkkkkkkkkk”, madidinig na tunog na gawa ng pagfinger ni Rina sa naglalawang puke ni Joy.
Mistula itong sakahan na handang-handa ng taniman ng mga binhi ng palay matapos suplayan ng karampatang tubig mula sa irigasyon.
Literal na basang-basa na ito, dala ng pinagsamang libog at pagkatigang sa titi ng dalaga.
“Halika Jun lapit ka dito hihihihhihi.”, malanding paanyaya ni Rina sa kasamang lalaki.
Alumpihit man, at hindi makapaniwala, pero isa lang siyang Adan. Normal lang sa kanya ang magkagusto sa mga kalahi ni Eba. Lalo pa’t ganito kagaganda ang nasa harapan niya.
Sa kanyang pagtayo upang humakbang palapit sa mga dalaga ay natisod pa si Jun. kailangan niyang magmadali at baka magbago pa ang isip ng mga ito.
“Jun paki-off mo ang ilaw,.” si Rina.
Hindi naman kadiliman sa kanilang gawi dala ng lamlam na dala ng karatig na poste ng “solar” na street light.
Sapat na, para makita, at matikman lahat ni Jun, ang mga eksenang ni sa hinagap ay hindi niya aakalaing masasaksihan, at malalasap niya….