Walang kaalam-alam si Yette na ngayong gabi, may ibang plano para sa kanya ang dilim.
10:30 PM
Mainit ang gabi, pero mas mainit ang pakiramdam ni June.
Ang kaba at pananabik ay magkasabay na sumisirit sa kanyang dugo, nagpapabilis ng kanyang tibok ng puso.
Nasa harapan niya si Yette—mahimbing, walang kamalay-malay.
Ang kumot ay halos tuluyan na niyang naiangat, inihayag sa kanya ang kabuuan ng babaeng matagal na niyang pinagnanasaan.
Malambot ang tela ng kanyang sando.
Mula sa kanyang anggulo, kitang-kita ni June kung paano ito dumidikit sa balat ni Yette, sumusunod sa hubog ng kanyang katawan. Ang utong nitong bahagyang bumabakat sa manipis na tela, ang maluwag na laylayan ng kanyang shorts na halos hindi na natatakpan ang kanyang hita.
Parang sinusubukan siyang tuksuhin ng pagkakataon.
Pero hindi na ito tukso.
Dahan-dahang yumuko si June, inilapit ang kanyang mukha sa leeg ni Yette. Naamoy niya ang natural nitong bango, isang halimuyak na mas lalong nagpatindi ng kanyang pagnanasa.
Hinagod niya ng tingin ang bawat detalye ng babae—mula sa banayad na bukas ng kanyang labi hanggang sa mahinang pag-angat ng kanyang dibdib sa bawat paghinga.
Napadila si June sa kanyang labi.
Itinaas niya ang kanyang kamay, muling nag-alinlangan saglit bago inilapat ang kanyang palad sa hita ni Yette. Mainit. Makinis.
Marahan niyang hinaplos ang balat nito, dahan-dahang ipinasada ang kanyang daliri pataas.
Napasinghap si June.
Hindi dahil nagising si Yette, kundi dahil sa sensasyon ng unang dampi.
Dumikit ang kanyang katawan sa gilid ng kama. Wala na siyang ibang maririnig kundi ang sariling paghinga, mabigat, mabagal.
Wala nang atrasan.
Tahimik ang buong boarding house. Ang tanging tunog ay ang mahihinang ugong ng bentilador sa isang sulok at ang langitngit ng kahoy sa ilalim ng mga yapak ni June. Nakatayo siya sa madilim na bahagi ng silid, hindi halos humihinga habang nakatingin sa babaeng mahimbing na natutulog sa kama.
Si Yette—ang maybahay na matagal na niyang pinagnanasaan.
Ang maninipis na kurtina ng kwarto ay bahagyang nakabukas, hinahayaang pumasok ang malamlam na liwanag ng buwan. Sapat iyon upang makita niya ang bawat kurbada ng katawan ni Yette na natatakpan lamang ng manipis na sando at maikling shorts. Ang tela ay dumidikit sa kanyang balat, bakat ang malulusog nitong dibdib. Halos lumitaw na ang bandang hita nito sa pagkakagalaw ng kumot.
Napalunok si June. Sa loob ng mga linggo niyang paninirahan sa lumang boarding house na ito, gabi-gabi niyang iniisip ang pagkakataong ito. At ngayon, hawak na niya ang sandaling iyon.
Dahan-dahan siyang lumapit, halos hindi lumilikha ng ingay. Ang pagnanasa at kaba ay magkasabay na bumalot sa kanya. Alam niyang wala si Butch ngayong gabi—ang lalaking dapat ay nasa tabi ni Yette.
Sa loob ng kanyang isipan, naglalaro ang matagal na niyang iniisip. Lahat ng nakita niya sa maliit na butas ng dingding, lahat ng gabi ng pagsilip at pagbibilang ng oras hanggang sa dumating ang tamang pagkakataon.
Sa isang iglap, naroon na siya, nakatayo sa gilid ng kama. Pinagmasdan niya ang bahagyang nakabukang labi ni Yette, ang pagtaas-baba ng kanyang dibdib sa bawat mabagal na paghinga. Hindi na niya napigilan ang sarili.
Dahan-dahan niyang iniabot ang kamay, hinaplos ang makinis nitong hita. Wala pa ring reaksyon.
Lalong nag-apoy ang kanyang laman.
Inilapit niya ang kanyang mukha sa leeg nito, inamoy ang natural na bango ng kanyang katawan. Bahagya niyang dinampi ang kanyang labi sa balat nito, ninanamnam ang init na matagal niyang inaasam.
At sa isang iglap—
“Uhhh… Hon…”
Napakapit si Yette sa kama, ang kanyang kamay ay gumalaw na tila hinahanap ang init ng isang katawan. Napahigpit ang hawak ni June, lalo siyang naging mapangahas. Hindi niya alintana na sa bawat galaw niya, ang babaeng pinagnanasaan niya ay maaaring magising anumang sandali.
Nang maramdaman niyang handa na siya, dahan-dahan niyang ibinaba ang sarili. Ang sabik niyang mga kamay ay nagsimulang gumapang pababa.
Ngunit biglang—
“… Sandali.”
Napahinto siya.
Dahan-dahang iminulat ni Yette ang kanyang mga mata, tila may kakaibang pakiramdam na bumalot sa kanya. Sa liwanag ng buwan, nakita niya ang mukha ng lalaking nasa ibabaw niya.
Isang saglit ng katahimikan ang lumipas.
“Yette… anong ginagawa mo?” Napalunok siya, pilit na itinatago ang lumalalim niyang paghinga.
Ngunit hindi sumagot si Yette.
Sa halip, sa isang iglap, pumatong siya kay June.
Nagtagpo ang kanilang mga katawan, ang init ng balat ng isa’t isa ay nagdikit sa paraan na parehong hindi nila inasahan.
“Yette…”
Isang pangalan. Isang pagsusumamo.
Ngunit sa halip na lumayo, lalong dumiin ang katawan ng babae sa kanya.
At doon niya napagtanto—hindi lang siya ang may nararamdaman sa gabing iyon.
Nanatili silang nakatitig sa isa’t isa—si June na nakasandal sa gilid ng kama, at si Yette na nakapatong sa kanya, ang katawan nitong mainit na dumadampi sa kanya sa bawat paghinga.
Ngunit ang inaasahan niyang galit mula kay Yette ay unti-unting naglaho… at napalitan ng isang mapanuksong ngiti.
Isang ngiti na nagbigay ng kilabot kay June—hindi dahil sa takot, kundi dahil sa isang bagay na mas mapanganib.
Pagsuko.
“Akala mo siguro matatakasan mo ako, ha?” bulong ni Yette, ang kanyang mga labi ay ilang pulgada lang ang layo mula kay June.
Napalunok siya. “Yette…”
Pero hindi na niya naituloy.
Dahil bago pa siya makapag-isip ng kahit anong rason para pigilan ito, kumilos na si Yette.
Ang kanyang mga hita ay mas lumapat sa katawan ni June, ang kanyang balakang ay gumalaw nang bahagya—isang munting paggalaw na nagpadama sa kanila pareho kung gaano sila kainit sa sandaling iyon.
Napakapit si June sa sapin ng kama, nagpipigil, ngunit ramdam niyang bumibigay na siya.
At si Yette?
Lalong lumalim ang ngiti nito. Alam niyang siya ang nagwagi.
Dahil sa gabing iyon—inangkin nila ang isa’t isa.
Isang iglap lang, at natagpuan ni June ang sarili niyang nakasandal sa gilid ng kama, habol ang hininga.
Si Yette, na kanina lang ay galit, ngayon ay nakapatong sa kanya, ang mga hita nito ay nakapulupot sa kanyang baywang.
“Akala mo siguro matatakasan mo ako, ha?” bulong nito, may kasamang mapanuksong ngiti.
Napalunok si June, ramdam ang bigat ng katawan ni Yette sa kanya—ang malambot nitong balat, ang init na nagmumula sa pagitan ng kanyang mga hita.
Ngunit bago pa siya makapag-isip ng kahit anong rason para pigilan ito, kumilos na si Yette.
Dahan-dahan niyang isinentro ang hiyas niya sa matigas na sandata ni June, ang manipis niyang saplot ay halos wala nang saysay sa pagitan nila.
“Tangina, Yette…” bulong ni June, nanginginig ang boses sa pinaghalong pagpipigil at matinding pagnanasa.
Ngunit hindi siya sumagot.
Ngumiti lang si Yette—isang ngiting alam niyang siya ang nagwagi.
At sa gabing iyon, wala nang lumaban.
Hindi pa rin humuhupa ang init ng kanilang katawan, ngunit sa gabing ito, si Yette ang may hawak ng kapangyarihan. Hindi niya hinayaang makabangon si June mula sa kama. Sa halip, itinulak niya ito pabalik at marahang pinigilan ang paggalaw nito gamit ang kanyang mga kamay sa dibdib ng lalaki.
“Hindi mo ako madadali ngayong gabi,” bulong ni Yette, may matamis ngunit mapanuksong ngiti sa kanyang mga labi.
Dahan-dahang gumalaw si Yette, ikiniskis ang kanyang maiinit na hita sa tagiliran ng binata. Ramdam niya ang matinding paninigas ni June, ngunit hindi niya ito pinayagang lumaya. Sa halip, sinentro niya ang kanyang hiyas sa matigas na sandata nito—ngunit hindi niya ito pinapasok. Naglaro siya rito, kumikilos nang mabagal, dinarama ang init, habang si June ay halos mabaliw sa pagtitimpi.
“Yette… lalabasan na ako,” halos pabulong na pakiusap ni June, nanginginig ang kanyang boses sa pinaghalong pananabik at paghihirap.
Ngunit ngumiti lamang si Yette at lalong binagalan ang kanyang paggalaw. Nagpakawala siya ng mahihinang ungol, sinadya niyang iparamdam kay June ang bawat dampi ng kanyang katawan, bawat paggalaw na tila ba siya lang ang may karapatang malasap ang sarap ng gabing ito.
Bawat indayog ni Yette ay nagdadala sa kanya sa tuktok ng kaligayahan. Ramdam niya ang pamumuo ng matinding init sa kanyang kaloob-looban, unti-unti niyang nararamdaman ang pag-abot sa rurok ng kanyang pagnanasa. Sinadya niyang ilapat ang kanyang katawan kay June, ang kanilang balat ay nagkikiskisan, nagpapalitan ng init.
“Ahhh… June…” Napahawak siya sa balikat ng binata, idiniin ang sarili habang siya ay nilamon ng matinding pagsabog ng sensasyon. Napakapit siya nang mahigpit, nanginginig ang buong katawan habang hinahabol ang kanyang hininga.
Si June, sa kabila ng matinding pananabik, ay nanatiling hindi pa naabot ang sukdulan. Ramdam niyang hinigpitan ni Yette ang kanyang pagkilos, sinadya nitong pigilan ang kahit anong maaaring magpawala sa kanyang pagpipigil. Halos mabaliw siya sa matinding pagpigil sa sarili.
Habang si Yette ay humihingal sa ibabaw niya, napangiti ito nang mapanukso. Hinaplos ang pisngi ng binata, ang mga mata’y kumikinang sa tagumpay.
“Hindi pa tapos, June,” bulong niya sa pagitan ng kanyang mga ungol. “Hintayin mo ako.”
Sa gabing ito, si Yette lang ang nakarating sa rurok, habang si June ay naiwan sa matinding pananabik—isang laro ng pagpapahirap na siya lang ang may kontrol.
Habang nanginginig pa si Yette, ramdam pa rin niya ang matinding sarap na bumalot sa kanyang katawan. Nakapikit siya, ninanamnam ang init, habang si June naman ay nanatiling walang magawa sa ilalim niya, bitin at naghihintay ng kasunod. Ngunit bago pa siya muling kumilos, biglang bumukas ang pinto.
“Yette—” Napalunok si June, hindi makagalaw nang makita ang pigura sa pintuan.