February 17, 2019
It was my day off. Ang pinaka-nakakainis kapag day-off ko, ang aga kong gumising. Kung regular days at may pasok, babangon ako 45 minutes before work time since walking distance lang naman ang office namin. Oddly enough, nagigising ako ng alas-singko ng umaga pag off ko. Ganun nga siguro pag tumatanda na. Lol. Bente-otso na ko this year, pero utak 69 na. Hahaha. Going back to topic so rest day ko nga (ang redundant, buset). Usual linis ng bahay, change beddings, laba at plantsa. Domesticated talaga ko, feeling ko kasi minsan mas ok pa maglinis ng bahay kesa makipag-usap sa tao. *Peace!*
What really pissed me off about that day was the fact that it will be the last night na matutulog sa bahay si Sns. Few days to count before his flight going back to Pluto, so ayun tigang mode na naman si Inday Joyce after. It’s really annoying and… sad. I know wala akong karapatan mag-inarte and all, I agreed to this setup kasi from the start. Pero minsan talaga di mo maiiwasan mairita. It’s just the reality of it all, stolen moments… limited time. Oh well. so much kakak for those kadramahan. This is not me, pwe!
At 4PM dumating sya sa bahay, just picked me up and dumiretso na kami sa MOA. Had early dinner sa Racks. Naglakad-lakad sa seaside and watched the sunset. This scene always reminds me of his Dapithapon series. Would I be Katrina in the end, and he will be Budoy, na never magkakasama sa huli? Foolish thinking.
Anyways, nung gabi na, nagdecide kami mag stay sa Bay Brothers (Surf and Turf), dun pa din sa seaside. Napakagaan ng ambience ng place. Chill night. May bandang tumutugtog na babae ang vocalist, puro pamatay puso ang kanta. Nag cover pa ng Kathang-Isip ng Ben&Ben. Sarap upakan.
Mga gabing ‘di namamalayang
Oras ay lumilipad
Mga sandaling lumalayag
Kung san man tayo mapadpad
Bawat kilig na nadarama
Sa tuwing hawak ang iyong kamay
Ito’y maling akala
Isang malaking sablay
Pasensya ka na
Sa mga kathang isip kong ito
Wari’y dala lang ng
Pagmamahal sa iyo
Ako’y gigising na
Sa panaginip kong ito
At sa wakas ay kusang
Lalayo sa iyo
“Psst, hanep sa sa simangot, Josefina…”, untag niya sa akin. He don’t even have to ask. He knew how I feel pag ganitong paalis na siya.
“Tsk, di ka pa nasanay. I’ll be fine. Sarap upakan nung nasa stage eh.”
We ordered a bucket of beer and a sizzling plate of tuna sisig, listening to the band’s playlist until they announced na tapos na yung set nila and the next one performing was Jerome Abalos and his band.
Very relaxing yung playlist nila simula sa Larawang Kupas na hit song niya until bumanat na ng mga Bon Jovi songs. Tuwang-tuwa ako kasi mahilig talaga ko sa old…. songs. Ehem.
I was aware na maraming nakatingin sa amin. Actually, nung umoorder palang ako pailalim na tumingin yung waitress. And I was like, duh, please. Di ko siya sugar daddy! Well, I was being bitchy that night. Ayoko kasi ng mga taong judgemental. Lakas maka-cancer sa society.
“Hey, babe. I’ll pay for this one, alright?”, lambing ko sa kanya. Mahirap makumbinsi ang bruho sa ganitong part.
“Next time, babe. Ako na lang ‘to.”
“You don’t understand, yung andito kanina di ko bet yung tingin niya sa akin.Feeling niya siguro—”
“Alright, got you. Dito lang ha?”, putol niya sa sinasabi ko. Alam niya pag umiinit na ulo ko. Charots!
Eto yung pinakagusto kong part ng relasyon namin. We’re very open sa isa’t isa. We can say whats on our mind. Bahala ng magkapikunan, at least sinasabi namin kahit offensive na, at least ika nga namin, informed ka.
So, nung nagbill-out na kami, si ateng girl inabot niya yung bill holder kay Sns. Sumenyas naman si Sns na sa akin ibigay. Parang nalito pa siya kung ano ibig sabihin nun. Napailing ako sabay kuha ng bill holder sa kamay nya. Sinilip yung receipt and took out bills from my wallet. Told her to keep the change. (Bayad ko sa pagchichismisan nila nung kasama niyang atribida)
Ang taas na ng energy ko bago pa kami umalis sa place around 9PM. It’s My Life ni pareng Bon Jovi yung binabanatan nila nung paalis na kami.
“Thank you for this night, babe…”, lambing ko sa kanya habang naglalakad kami papunta sa parking area ng kariton niya.
“I should be the one saying that”, balik niya sa akin kasabay ng paghawak sa kamay ko.
Tumunog ang cp niya. Someone messaged him. Napataas-kilay ko nang makita siyang nakangiti habang nagbabasa.
“Sino yan, aber?”
“Si shuta, nagtatampo. Di na naman daw ba ko tatambay sa bilyaran… lagi daw si J inaatupag ko. Hmmm…”
“Ahh, sabihin mo daan tayo maya-maya. As in daan lang. Hahaha. Btw, ikot tayo dun sa harap, let’s buy donuts for them. Until 10PM naman bukas yung JCo dyan.”
“Naku, Joyce. Kaya botong- boto sayo yun eh. Ini-spoil mo ang damuho.”
“Yaan mo na, inagaw ko naman oras ng bespren nya. Hehe”
So, he drove his car to the store. Nang makarating, sinabihan ko siyang hintayin na lang ako dun para di siya mainip.
I came back with two boxes of donuts, a dozen in each. He eyed me like I’m a teenager craving for sweets.
“Andami naman ata babe? Si shuta lang kamo hahatiran natin?”, nagtataka niyang tanong.
“Okay lang yan, and this smaller one is for you para bukas ng umaga. Makapag coffee ka man lang bago umuwi”, mahaba kong litanya.
“Baka kayo na pagkamalang magsyota sa effort mo”, nakatawa niyang balik sa akin.
Dumaan kami sa tambayan nila sa QC, of course, di ako bumaba ng sasakyan. Bigyan ko muna sila ng moment together.
I waited like five minutes sa loob ng sasakyan niya. He came back with his playful smile. Nakantiyawan daw siya. Kako imessage niya si Shuta na di na ko makikipag-agawan sa last two days. Maglampungan na silang dalawa then. Pero siyempre minsan nagdadalang-hiya din ako.
“Hey, wag mo na isipin yun ok? He understands”, natatawa niyang untag sa akin nang makita akong tahimik.
“Sows, talaga naman noh. Sabihin mo kay shuta pagbigyan kana. Di ka niya mapapaligaya. Btw, umuwi na tayo. Kanina pa ko higang-higa.”
As I watched him driving, naalala ko na naman pag-alis niya. Shit, bat ba kasi nagkaganito? It was supposed to be a one night stand experience before, now we know, we can never go back to being strangers. He smiled at me and reached for my hand. Napabuntung-hininga na lang ako to ease my feelings. I smiled back, but I know that he knew I was aching inside.
Concentrated pa din siya sa pagmamaneho nang abutin ko siya ng halik sa pisngi. I just kissed him lightly sa cheeks till he told me to stop or else baka maaksidente kami.
Nakarating kami sa bahay around 11PM. Natawa ako nang alanganin siyang bumaba. He knew anytime darating ang mga housemate kong aliens.
“Halika na, bahala na mahuli. May magagawa ba sila pag nakatuwad na ko sa dining table?”, natatawa kong biro sa kanya.
“Baliw ka talaga Josefina, seriously asan sila at malakas ang loob mong magpatulog dito?”
“Nasa KTV daw sila. Mga 2am pa uwi nun. Saka wala kaming pakialamanan dito. Hehe”
Pumasok kami sa loob ng kwarto ko. I told him to open AC and then dumiretso na ko sa banyo. Patapos na akong maligo ako nang maalala ko siyang tawagin. “Come here babe, paliguan kita dali.”
Maya-maya pa ay pumasok na siya ng banyo. Birth suit. Dumiretso siya sa lavatory, used my mouthwash and then joined me under the shower. Naglagay ako ng shower gel sa bath sponge at pinabula…marahang kumukuskos ang kamay ko sa katawan niya. Mula sa braso, leeg at dibdib. I just really want to bath him that time, walang halong malisya. Ngunit nararamdaman ko ang unti-unting pagkabuhay ng laman sa pagitan ng kanyang mga hita.
Palihim akong napapangiti nang igiya ko siya patalikod upang makuskos ko din ang kanyang likuran. Nilakasan ko ang pressure ng shower para mabanlawan na ang likod niya. Matapos ay iniharap ko siya sa buga ng tubig. Nasa likuran niya pa din ako nang dumausdos ang kamay kong may hawak ng shower puff sa kanyang harapan. I knew he could feel my harden nipples on his back. I teasingly bit his skin. He turned around and kissed me roughly.
“Hey, pinapaliguan pa kita!”, kunwari’y pagsaway ko sa kanya nang pakawalan niya ang labi ko.
“You want me to believe that, you tease?”
He switched our position. Sinandal niya ako sa dingding at siya naman ang nasa likuran ko. His right hand doing wonders down… there. His left hand on my jaws. Positioning my head while his tongue doing its trail on my neck. Damn.
“Babe…. fuck me…”, I almost begged him.
“I will…”, he replied habang dumadausdos ang kaliwa niyang kamay para lamasin ang dibdib ko.
He kissed and licked my back at wala akong magawa kundi umungol nang umungol. I was delirious nang dilaan niya ang psingi at earlobe ko. Fuckkk. I want him to fuck me. But something’s missing.
“Babe, I want to suck you. please…”
“Sure babe…”
Pinakawalan niya ako para makapihit. Mabilis akong lumuhod at hinawakan ang kanyang nahuhumindig na pagkalalaki. How lucky I am really, to have this thingy in front of me.
Wala nang maraming seremonyas. I opened my mouth as wide. Took him fully and while its inside my mouth, my tongue swirl around his maleness. Naglulumikot na parang may gusto pang abutin sa dulo ng kahabaan ng laman. Wari’y lobo na hinihipan ang laman na na naglalabas-masok sa mainit na lagusan.
I suddenly stopped and led him out of the shower… to my bed. Wala akong pakialam kahit basang-basa kami. Fuck sheets. I urged him to sit on the bed. He didn’t. Itinulak niya ako patalikod sa kama. Doggie. But he didnt enter yet. I felt his tongue on my wetness. Licking. His fingers doing its work perfectly, in and out of my pussy. His mouth devouring me. Sucking. His mouth and fingers are doing everything at the same time. He licked,sucked and finger-fucked me like I was an oasis on a desert.
“Babeee… Ooohhh, dont’t stopppppp!”
“Uhhhmmm, sarap mo babe”
“Fuck you, I’m cummingggggg”
I was delirious. It was… wonderful. HIndi pa ako nakakahinga nang normal nang maramdaman ko siyang pumapasok sa akin. Nakaumang ang puwetan ko sa kanya. Tinapik niya ng malakas ang maumbok na laman. Naghahalo ang hapdi at sarap. Pinagbukahan niya pa lalo ang mga hita ko mula sa likod upang makapasok siya nang sagad. Inabot niya ang buhok ko kasabay nang marahan niyang pagpasok. Nananantiya.
Labas-masok sa naglalawang lagusan. “No, babe… rough sex please…”
Kumabig ang kaliwang kamay niya sa bewang ko. Mas mabilis at madiin na ang bawat baon. Sumasalubong ako ng galaw sa bawat pagkadyot niya sa aking likuran. I could feel his throbbing maleness inside me. Its seems to get bigger by each second as he pushed himself to my insides. It didn’t take much time to feel him losing his control over his lust.He plunged himself harder.
“Babe… iputok mo sa loob, pleaseee….”
“Yes babe… ughhhh, ayan na ko babe…”
I let him pour his juice in me. Ah, heaven on earth. He slid his maleness out of me . I teased him that I’ll clean it using my tongue. Sinimangutan lang ako ng damuho. He don’t like it, really. Kelan ko kaya to makukumbinsing gawin yun? Hmmn…
Bumalik kami sa cr para maglinis. Ng katawan. Hindi ng cr, ok? Ano adik, after sex biglang naging domesticated? So after that, nahiga na kami. Kwentuhan about sa work ko and family. Then nakatulog na kami.
By 4am, he woke me up at uuwi na daw siya. Nakabihis na nga ang damuho. Niyakap ko siya and begged him to stay for another hour. Tinatamad pa talaga ako bumangon… at ayoko pa siyang umalis.
“Please ba, isang oras na lang babe…”
“I would love to, Josefina. But that would be risky. You know what I mean, right? I don’t want to lose you dahil lang sa dagdag na isang oras kung ang kapalit ay di na natin pagkikita ulit”, mahaba niyang litanya sa akin.
“Ok, at least have coffee bago ka bumiyahe.”
Few minutes after, nasa gate na kami.
I hate this scene. It reminded me the first time we ever said goodbye way back 2017. That taxi scene nung magpaalaman kami…nung ambigat-bigat ng pakiramdam ng dibdib ko. Feeling ko lalong lumamig ang madaling araw nung oras na yun.
“Don’t be like that, Babe,” sabi niyang nakatingin sa kin.
I looked at him. Alam kong mabigat na mabigat din ang nararamdaman niya although he’s trying not be too dramatic about it . Yan ang nakakainis kay SNS minsan. Di siya madrama or anything. Ano ngang tawag dun? Pragmatic? Stoic? Pero sometimes I wish he can be more emotional.
Yet, when he looks at me with those knowing eyes, dun ko lang nakikita yung unexpressed emotions niya…yung paghihirap ng kalooban niya. Pero yun nga eh, di siya madrama. Hays, minsan masarap ding parang episode sa teleserye ang lablayp kuno ko.
So he hugged me tight and finally kissed me one last time.
“You take care of yourself, okay?” sabi niya.
“Of course, I will…you too,” sabi ko na ayaw bumitiw sa pagkakayakap sa kanya.
Hinimas-himas niya ang ulo ko (tangkad kasi eh!) na nakayupyop pa rin sa kanyang dibdib.
“I maybe far again, Babe…but remember this, I’ll always be around…and you know that.”
Then hinalikan niya ang ulo ko. Masuyo…bago siya marahang kumalas. I dont want to let go that very moment pero I knew I have to. I looked up at him again and I was rewarded one last kiss on my lips. I savored that one.
Finally, sumakay na siya sa car niya. Waved at me. I was poker faced. No emotions but I was feeling miserable inside. He just nodded and the car slowly moved away. Tinanaw ko ang papalikong SUV sa kanto. Nang wala na siya sa paningin ko, bumalik na ko sa bahay..direcho sa room…direcho sa kama. Dun na kumawala ang naipong luha.
Nakatulog akong parang baliw that night knowing he’ll be gone tomorrow. Naiyak ako. But then I realized summer was just 13 weeks away…and he’ll be here again. Thats the time na napangiti uli ako hanggang unti unti nang inagaw ng antok ang kamalayan ko. Thirteen weeks…Not bad! Not bad at all !