Melissa

ni Fiction-Factory

Time machine.
Something hard to believe but it’s true.
I just know that one of these days, my loving husband from the future will come to visit me in my lonesome life.

It started with a kiss.
So let me start from where it all begun.
That was when I was fourteen years old.
The name is Melissa, a simple happy-go-lucky girl who has something, strange emotions.

Matagal ko ng crush si Roel, classmate ko sa pinapasukan kong school, it came to pass when I first saw him, attracted agad ako sa kagwapuhan nya. Simply irresistable. We had a chance to be together when I decided to join a certain school activity kung saan sya ang lider. So, that was the reason why I count myself in, it’s all about him.

The summer of may 2008.
Bakasyon na! Akala ko magbabakasyon lang sina ate Laura dito sa amin. Nagulat nalang ako nang marinig ko mula sa Mama nya na dito na sila titira for good. Pansamantala sa bahay namin habang wala pa silang nakikitang malilipatan.

Second degree cousin ko si ate Laura. As said, they’d migrated here in Pampanga after years of living in Manila. Truthfully hindi ko alam na may kamag-anak pala kami do’n, so ngayon lang kami nagkita ni ate Laura. Mas matanda sya sa akin ng apat na taon, she’s eighteen now and of course will going to pursue her schooling here for some reasons, I don’t know.

Hindi maiaalis na magka-ilangan pa kami sa una. Syempre hindi kami magka-genre, from music to lifestyle. I mean, she’s eighteen, i’m fourteen. We’re out of each other’s league.
Pero there’s this one thing na naging dahilan ng pagiging close namin, none other than, “Talking-about-Boys”.

Matapos maghapunan lumabas ako ng bahay, I used to pastime my leisure by sitting in a wooden bench, tambayan sa loob ng bakuran namin. Earphones on while reading FSS stories gamit ang smartphone ko. (may FSS na ba nung 2008? Hehe)

A moment pass, my cousin came with a pleasant smile. Tumabi sya sa akin. Tinanggal ko yung kaliwang earphone ko para magkarinigan kami, while the other one stays in mellow tune.

“Boyfriend mo?”
tanong nya sa akin sa pag-aakalang may ka-text ako or somethin’.

“Naku hindi ate Laura. May binabasa lang ako…”
umusog pa ako ng bahagya para makaupo sya.

“Wala pa akong boyfriend. Alam mo na bata pa.”
patuloy ko.

“‘di ba fourteen ka na?”

Tumango lang ako.

“Sus, nung ako nga thirteen pa lang may boyfriend na! Pwede na yan!”

“T-thirteen?! Naku Ate, iba sa maynila at iba dito sa probinsya…”
pailing-iling kong tugon.

Nagulat nalang ako nang hawakan nya ang kamay ko.
“Ha ha pareho lang yan! Tsaka boyfriend lang naman, hindi ka naman mag-aasawa eh! Marunong ka naman sigurong magdala diba?”

Napangiti naman ako’t kahit papano nakahanap ako ng kakampi. Lahat kasi sa bahay tutol na tutol na magpaligaw na ako, kesyo bata pa daw ako at pag-aaral muna ang atupagin ko. Nauunawaan ko naman sila ng buong-buo, taas kamay ako sakanila, ayoko lang nung one time na pumunta dito sa bahay si Roel. Bumisita lang ang tao, but the way my mom treated him was so audacious, yes indeed! Akala ata namamanhikan(engagement) na eh. Hmp!

So it turned out to be a deep conversation. Tinanggal ko na rin yung kabilang earphone ko para mas magkaintindihan kami.

“Ang totoo nyan Ate, may suitor ako sa school…”
pagpapatuloy ko sa usapan.

Bigla syang nasabik,
“Ah talaga! Sino? Gwapo ba ha?”

Napangiti ako at the same time kinilig when my Roel suddenly crossed unto my mind.
“Oo Ate Laura. Kaya lang torpe eh!”

“Ha ha Natural lang ‘yon noh! Syempre bata pa, kaya siguradong mahiyain. Hindi pa sanay manligaw. Kaya dapat, tulungan mo rin syang mailabas yung nararamdaman nya.”
nakangiting tugon ni Ate Laura.

Sa sarap ng usapan namin, hindi ko na napansin na nai-isantabi ko na pala ang cellphone ko, hindi ko na rin napansin ang pagtakbo ng oras.
But I can’t hid to myself of what’s really going on between me and Roel. I feel guilt as I presume a pity assumption as I suddenly close my eyes for awhile.

I think of him beneath my thoughts. He never really wooed me, but, fortunately, with his acts and works, made me realized that he completely wants to. And the way I see things is what I constantly believe so. I keep holding on to this kind-state of emotions, knowing that one day he would, all of a sudden, finally burst-out his heart to me.

Mula kasi nung magkakilala kami ni Roel, lagi na kaming magkasama, lalo na kamyembro ko sya sa isang student’s club council. Maganda ang pakikitungo nya sa akin as if we’re real friends.

Ewan ko ba kung ba’t magaan ang loob ko sa kanya. Iniisip ko na sya yung Husband ko na dinalaw ako from the future. Parang bumalik sa oras ba, gamit ang isang time machine.

Tanda ko pa yung sinabi nya sa akin nung last day of classes before this summer vacation. Pauwi na kami ni Angie no’n, ang bestfriend ko since birth. Kababata ko sya, malapit lang yung bahay nila sa amin, walking distance, siguro mga anim na bahay lang ang pagitan.

Sabay sana kaming uuwi no’n kaso pinauna ko na sya kasi nakalimutan ko yung isang notebook ko sa classroom. May lecture akong kailangan do’n kaya binalikan ko.

By coincidence, no, by destiny, nakasalubong ko si Roel. Tulad ng dati nginitian nya ako.
“O, sa’n ka pupunta?”
tanong nya sa akin kasi naglalabasan na ang lahat ng estudyante pero ako papasok parin.

“Ah. Naiwan ko yung notes ko dun sa loob.”
sagot ko.

“Naku bukas pa kaya yung room nyan? Tara, samahan na kita.”

Syempre hindi na ako nagpakipot pa. Nagpasama na ako at talaga namang kilig na kilig ako.

“Ahm. Lissa, alam mo matagal na akong may gustong sabihin sayo kaya lang ‘di ko alam kung papa’no…”
bigla syang nagsalita habang naglalakad kami.

Nakadama ako ng kaba, baka bigla syang magtapat, naku hindi pa ako ready mabigla.
“Ano ‘yon?”
maiksing tanong ko.

Napabugtong-hininga sya, halatang kinakabahan,
“Ah…uhm… Tsaka na lang siguro…”

Torpe talaga! Hmp!
Tumahimik na lang ako, ayoko syang pangunahan, baka isipin pa nya easy-to-get ako.

Sarado na yung classroom nung datnan namin, nakakandado na. Hum. Hindi ko man nakuha yung notes ko, masaya pa rin ako kase muntik ng magtapat sa akin si Roel.

Hanggang ngayong bakasyon na, may komunikasyon pa rin kami ni Roel. Halos araw-araw kaming magkatext o magkausap sa cellphone. Kahit puro kumustahan lang at kung ano-anong kwento ayos na rin.

Gusto ko syang tanungin tungkol dun sa sasabihin nya kaso nahihiya ako, pero talagang torpe sya kase hindi sya naghahayag ng damdamin sa akin. Ni hindi namin napag-uusapan ang tungkol sa panliligaw! Haaay…

Kinwento ko ‘yon kay Ate Laura. Lahat ng nangyayari between me and my lover Roel, at nasusubaybayan ni Ate ang lovestory namin. Magaling syang mag-advice based on her own experience,
“It takes time when two lovers began to love.”

I really don’t know why I started fallin’ for him. When and how. Maybe love has no reason at all. I just felt it.

Isang gabi nagkukwentuhan kami ni Ate Laura sa tambayan namin. Nakaupo kami at parehong nakataas ang mga paa sa upuan. Haha Tinatanong nya ako tungkol sa mga college school dito, sa’n daw ba magandang mag-enroll, sabi ko hindi ko alam, eh sa hindi ko naman talaga inaalam eh.

Sa kalagitnaan ng pag-uusap namin, dumating ang bestfriend kong si Angie, kasama ang kapatid nya, si kuya Samuel.

“Hoy Lissa! Pahiram ng notes mo! Hindi ako naglecture! Ha ha”
sigaw ni Angie sa akin mula sa mga grills ng bakod..

As always, si Angie talaga!
“Naku hindi ko nakuha eh! Naka-lock na kasi yung classroom no’n.”
sinalubong ko sila at pinagbuksan ng gate.

“Ganun ba. Pambihira naman kase! Bakasyon na bakasyon eh pinapagawan pa tayo ng essay report.”

Pinapasok ko silang dalawa. Nagtataka lang ako dahil hindi naman usually nagpupunta dito si Kuya Samuel pero heto sya ngayon.

“Teka ha! Kukuha lang ako ng juice, nakakahiya naman kay Kuya, baka sabihin nya ang dalang lang magawi dito wala pang mirienda! He he”

“Naku ‘wag na! Itong si Kuya eh nahihiya nyan, gusto daw magpakilala sa pinsan mo.”

Nagkaharap-harap kaming apat,
“Ah! Oo nga pala. Si ate Laura pinsan ko, anak sya nung pinsan ni Mama. Ahm Ate, si Angie, bestfriend ko at ang Kuya nyang si Samuel.”
pagpapakilala ko sa bawat isa.

Biglang bumanat si Samuel,
“Ikaw Lissa ah! Hindi mo sinabi na may pinsan ka palang maganda!”

“Teka! Lahat naman ng pinsan ko maganda ah! Lahi ata kami ng magaganda.”

Lahat sila napatingin sa akin at panandaliang natahimik, tapos nagtawanan nalang kami bigla.

Binigyan namin ni Angie ng pagkakataon na makapag-usap ang dalawa. Umupo si Kuya Samuel dun sa pwesto ko kanina, sa tabi ni Ate Laura. Pansin ko na masaya sila sa usapan nila, mukhang magkaka-igihan sila.

Kami naman ni Angie nakaupo sa tapat nila at walang tigil sa kulitan. Nagbubulungan at nagtatawanan, naku-curious tuloy ang dalawa.

Maya-maya;
“Lissa, patext naman oh! Nasira kasi yung phone ko eh.”

Walang dalawang isip dinukot ko ang cellphone ko sa bulsa at inabot sakanya.
“O, anyare? Edi wala kang phone nyan?”

“Oo nga eh. Kaya mapapadalas na paggambala ko sayo nyan this week, makitext lang! He he”

“Ayos lang noh! Basta may load ako!”
tinapik ko pa balikat nya.

“Sya nga pala, last week nagpunta dito si SK Chairman. Kinuha nya ako sa Sta. Cruzan, Reyna Emperetris! Huh!”
pag-iiba ko sa usapan at pagyayabang sana, kaso;

“Ah talaga! Ako rin, kinuha nya ako bilang Reyna Helena!”
tuwang-tuwa pa sya habang nagti-text.

Bigla naman akong nalungkot. Lagi syang angat, sa talino at sa kagandahan. I really admire her as if I envy the guts.
Pero siguradong maloloka sya kapag nalaman nyang may gusto sa akin si Roel. Alam ko kasing crush nya si Roel kahit hindi pa nya sabihin sa akin.
Sorry na lang sya. Huh!

“Heto na! Thanks Sissy!”
sabay balik nya sa phone ko.

“Sino ba yung tinext mo ha?”
nacurious ako bigla kasi napaka-pleasant ng mukha nya. Ngiting hanggang tenga.

“Secrrett…”

“Aba pasecret-secret ka na ngayon ah! Lalo tuloy akong nahihiwagaan! Sino ba talaga?!”
nakakainis sya!

“Ha ha basta… Makikilala mo rin sya balang araw, pagdating ng tamang panahon!”
tugon nya at may maningning na mata.

“Aayyihh may lover na si Angie!”

“Shh… Huwag kang maingay! Baka marinig ka ni Kuya!”

Oo nga pala. Muntik ko ng makalimutan may kasama pala kami. Laking gulat na lang namin nang makita namin sina Kuya Samuel at Ate Laura na magkahawak-kamay.

“Ehem! Ehem! Hoy Kuya umuwi na tayo!”
pagyayaya ni Angie, nang-asar pa talaga.

Napatindig naman ang dalawa at biglang naghiwalay ang mga kamay. Ang matindi pa, si lalaki pa talaga ang namula ang mukha sa hiya. Habang si Ate Laura cool na cool lang. Palibhasa laking maynila.

Nagkatinginan pa kami ni Angie, alam kong pareho ang nasa isip namin. Ngayon lang nagkakilala ang dalawa tapos magkahawak kamay na!

“Mauna ka na Angie!”
at ayaw pa talagang umuwi ni Kuya.

“Ihh. Natatakot ako, madilim yung daan!”

Nagkibit-balikat nalang si Kuya Samuel at napahinga ng malalim. Walang nagawa kundi tumayo at magpaalam kay Ate Laura.

Hinatid lang namin ni Ate ang magkapatid sa gate atsaka na kami pumasok pareho sa loob ng bahay.

Sa sofa, sa may sala, napaupo kami ni Ate Laura. Ayoko sanang manghimasok pero hindi ko mapigil ang sarili ko na tanungin sya sa hawak-kamay nila ni Kuya.

“Uy Ate! Holding hands na agad kayo ni Kuya ah! Aayyiihh!”
dinaan ko nalang sa biro.

“Ganun talaga Lissa. Bakit pa ako magpapakipot kung type ko yung guy. Hmm…”
maningning pa rin ang mga mata nya.

“Ikaw talaga Ate ha! Ngayun lang kayo nagkita, type mo na agad?”
muli kong tanong.

“Alam mo Lissa. Kapag nakita mo ang isang tao, malalaman mo kaagad kung ano ang magiging papel nya sa buhay mo. Kaibigan ba, kaaway, kasundo o kaalitan. At sa tingin ko, kakaiba si Samuel. Nakikita ko sya bilang lalaki, lalaking magiging akin! Ha ha”
Hum. She see him as her man, as I see him as my brother-like. Oo nga naman.

Biglang nag-beep ang phone ko. A text message suddenly pop-up on its screen.
Laking gulat ko nalang nang makita ko ang Sender at ang nilalaman ng message;
“Balita ko kasali ka sa Sta. Cruzan d’yan? Pwede bang ako nalang escort mo?”

O. M. G. OMG talaga! Si Roel! Hindi ako makapaniwala! All of a sudden tinitext nya ako ng ganito? Nagpiprisinta pa na maging escort ko? Shit! Am I awake? Am I dreaming? Could somebody please pinch my cheek! Is this for real?

Sa sobrang sabik ko, nagreply kaagad ako!
“Oo. Pano mo nalaman?! Ikaw ha!”
message sent!

Habang hinihintay ko reply nya pinakita ko kay Ate ang text nya. Tuwang-tuwa kami pareho.
“Aba Lissa. Hindi sya magtitext ng ganyan kung wala syang interest sayo! Kung ako sayo ‘wag ka ng magpakipot pa! Sige ka baka maunahan ka pa ng iba!”
sambit ni Ate Laura sa akin.

Naalala ko yung sinabi nya na tulungan ko daw si Roel na ilabas ang nararamdaman nito. Tama naman sya, hindi na nga siguro uso ang pakipot sa panahong ito.

Muling nag-beep ang phone ko. Sabik na sabik akong mabasa ang reply nya.
“Syempre alam ko! Ganyan talaga pag gusto mo isang tao, mag-eefort ka na alamin ang lahat sa kanya. O ano na? Payag ka bang escort ako, o may iba ka ng partner? :c”
ang cute naman!

“Wala pa ‘kong escort! Syempre payag ako! Sa darating na Sta. Cruzan, ikaw Mr. Roel Montemayor ang partner ko!”
reply ko sa text nya.

“Talaga?! Yehey! Ang sarap matulog ngayong gabi! Goodnight…”
aba ambilis mag-reply.

Bigla kong naalala yung usapan namin no’n sa school nung kunin ko yung naiwan kong notebook.
“Ha ha Sya nga pala. Ano nga pala yung matagal mo ng gustong sabihin sa akin?”
ang naging reply ko.

Isi-send ko na sana pero pisti! Na-cut na yung unli ko! Wrong timing naman oh! Kung kelan masarap yung usapan namin ni Roel dun pa ako nawalan ng load!
Inis na inis ako, gusto ko mang magpaload pero siguradong sarado na ang mga tindahan! Pisti talaga!

Kinabukasan ng gabi. Heto nanaman! Nakaupo sa tambayan. Pa-chatchat sa FSS habang hinihintay ang kakwentuhan. Naghuhugas pa kasi ng pinggan si Ate Laura eh.

“Pst! Pst!”

Napatindig ako sa sipol. Akala ko sino, paglingon ko sa gate nakita ko si Kuya Samuel. Tapos sinisenyasan nya akong lumapit.
Napakunot-kilay ako sa pagtataka, kase naman nagtatago sya sa poste ng gate.

“O Kuya, ba’t di ka pumasok? Pst pst ka pa d’yan!”
sabi ko paglapit ko sa kanya.

Bubuksan ko na sana yung gate pero pinigilan nya ako.
“‘wag na! Pakibigay na lang ‘to kay Laura.”
pagkasabi nya tumakbo na sya paalis matapos iabot ang sulat sa siwang ng grills-gate.

Natameme ako sa labis na pagtataka. Inabot nya sa akin ang isang Stationary envelope, umalingasaw pa ang bango.
“Ang corny naman no’n! May pasulat-sulat pang nalalaman! Hmp!”

Sakto namang palabas na si Ate Laura.
“O Ate, tamang-tama! Heto oh, pinapabigay ni Kuya Samuel!”

Pinunasan pa nya ang magkabilang kamay sa likod ng shorts nya, galak na galak nang makita ang sobre. Matapos amuyin, yinakap pa talaga ang sobre! Shocks! Ano’ng ka-cornihan to?!

Syempre pareho naming binasa yung nilalaman ng sulat. Medyo madilim sa tambayan namin kaya umakyat kami sa kwarto at duon kami nagbasa.
Pareho pa kaming nakaupo sa ibabaw ng kama at nakatutok sa sulat;

“Hey you sexy you…
Let me touch the wetness of your Love,
Your glossy Lips that seduces my tender Heart,
I think i’m under the spell of your magical posion,
Oh how I want to smell your lusty breath,
and be boldly beside you all the time.

Yes you sexy you…
Your seductive beauty is always running inside my mind,
Oh how I want to hug you caressly tight and whisper how much I need you tonight,
Let me put my Hard Love in the depth of your slippery Heart,
and feel the sweatness of your juicy Love.

Oh you sexy you…
Just a little taste of your life and my soul will be fullfilled,
Your fullthroat smile can destroy a man’s world,
And I wish your another glance will be mine,
hold on a second cause I think i’m coming,
Yeah coming out and I want to come and be part your life.

Love you sexy you…
Will you catch me if I fall in my bed for you?
Tease me please and lick my long journey,
come for me to be with me forever,
Let me come in your face and tell you…
“I SOPHISTICATEDLY LOVE YOU”.”
(“Hotblossom” by Lhabfloat)

Hindi ko alam pero bigla akong na-touch sa simpleng poem na ginawa ni Kuya Samuel para kay Ate. Naalala ko na naman si Roel. Sya kaya kailan nya ako maiisipang gawan ng tula? Haist!

“Naku! Ang corny naman neto!”
nagulat pa ako kay Ate.

Siryoso ba sya?
“Corny? Ang sweet nga Ate eh!”

“Ha ha bata ka pa talaga Lissa! Hindi uubra sa’kin yung ganito! Pero inpernes nag-eport sya ah!”

I could’nt believe this! A romantic man showing his deep thought about his feelings through pen and ink. That was the sweetest form of love and affection. Iilan lang kaya ang gumagawa ng ganito!

Dumating ang araw na pinakahihintay ko. Ang gabi ng Sta. Cruzan! Matapos makitext ni Angie sa’kin, tinext ko ulit si Roel para ipaalala ang nasabing event. Sabi ko alas syete magsisimula. Nagreply sya na susunduin nya ako dito sa bahay. Sabi ba naman, ang kulit ko daw samantalang isang beses ko lang sya tinanong! Hmp!

Masayang-masaya ako. Alas-sais pa lang ng gabi, suot ko na ang evening gown na binili pa namin ni Ate Laura sa SM.
Tinitignan ko ang sarili ko sa tapat ng salamin.

Naka-head bond sa bago kong rebond na buhok. Naka-tube type black evening gown ako, may glitters sa magkabilang balikat ko at nagnining-ning sa kaputian.
Naka-gwantes pa ang magkabila kong kamay, tamang-tama sa katamtamang taas ng heels ko. Parang Prinsesa.
Shit! Ang ganda ko! At ang lahat ng ito para sa mahal kong si Roel.

Six-thirty lumabas na ako ng kwarto. Nakasalubong ko si Mama sa hagdan. Syempre gandang-ganda sya sa’kin. At dahil bukas na ang fiesta, nandito na rin sina Tito’t-tita, mga pinsan kong bulilit at pati na rin sina Lolo’t-lola. Lahat sila pinuri ako.

Dumiretso ako sa labas. Nadatnan ko sina Kuya Samuel at Ate Laura sa may tambayan. Magkatabing nakaupo at tuwang-tuwa sa isa’t-isa sa kanilang usapan.

“Naks! Ang ganda mo naman Pinsan!”
puri ni Ate nang makita nya ako tapos lumapit pa sya sa’kin.

“Thanks! Thanks!”

Nang mapalingon ako kay Kuya Samuel na naiwang nakaupo dun sa tambayan. Titig na titig sya sa akin. Wala, basta nakatingin lang sya. Parang nagulat, parang nakakita ng multo dahil sa katawan nyang tila nagyelo sa pagkamangha.

“Wala pa ba si Roel, Ate?”
pabulong kong tanong kay Ate Laura, pero ang paningin ko na kay Kuya pa rin. Baka minamanyak na ako nito sa lagkit ng tingin nya. Hehe

“Naku wala pa nga eh! Text mo kaya? O kaya tawagan mo.”
tugon ni Ate.

“Kanina ko pa nga sya tinitext eh! Hindi man lang nagrereply. Hindi rin sumasagot ng tawag ko.”
nag-aalala na ako.

“Wala naman sanang nangyaring masama sa kanya.”
nag-alala na rin si Ate.

Pagtingin ko sa cellphone ko, six-fifty na. Ten minutes na lang magsisimula na ang parada pero wala pa rin ang partner ko.
Gusto ko nang maiyak! Gusto ko nang magwala! Kinakabahan na talaga ako!

Biglang lumabas si Mama,
“O, ba’t nand’yan ka pa? Aba anong oras na ah!”

“Wala pa po kase yung escort nya Tita…”
si Ate Laura ang sumagot.

Natigilan si Mama, parang nag-iisip ng malalim,
“Mukhang hindi na darating ‘yon. Ang mabuti pa, ahm, maghanap nalang tayo ng iba.”

Nagkatinginan sina Mama at Ate Laura, at magkasabay na lumingon kay Kuya Samuel.
Nang mapansin sila ni Kuya Samuel,
lumingon pa siya sa kanan nya, tapos sa kaliwa, as if may ibang tao pa syang katabi.
“Ako po?!”
paniniguro niya habang tinuturo ang sarili.

Hindi ako makapaniwalang hindi ako sisiputin ni Roel. Paano nya nagawa sa’kin ‘to?! Pinaasa nya lang ako, pinagmukhang tanga sa kahihintay!
Excited pa naman sana akong sorpresahin si Angie. Hmp! Sabagay, magugulat din yon kapag nakita nyang Kuya pala nya ang partner ko. Naku naman!

Mabilis na nagbihis si Kuya Samuel. Buti na lang at may naiwang American Suit si Papa. Kumusta na kaya sya sa abroad?
Mamaya ko nalang sya ibi-video call, para naman makita nya ang maganda nyang Prinsesa.

Oo maganda! Ayokong umiyak! Ayokong masira ang make-up ko. Itutuloy ko ‘to kahit hindi si Roel ang escort ko.

Teka! Teka! Si kuya Samuel nga ba ‘tong nakikita ko? Lumitaw ang kagwapuhan nya sa suot nyang formal suit. Buti pa si Ate Laura walang problema sa lovelife.

Hinatid kami ni Tito sa plaza gamit ang kotse nya, kung saan maguumpisa ang parada ng Sta Cruzan. Pinagbuksan pa ako ng pinto ni Kuya, pinapangiti ako sa humor nya.
Magkatabi kami sa likod ng kotse. Si Ate naman nasa harapan.

Sa kasagsagan ng byahe kung ano-anong kinukwento nila, bini-build up ako, cheer ba. Kaso hindi ko sila pinapansin, naririnig ko sila pero hindi ko iniintinde ang sinasabi nila. Nasa malayo kase ang isipan ko. Masama ang loob ko kay Roel. Isa nalang hiling ko ngayon, sana lang walang nangyaring masama sa taong mahal ko.

Sometimes, we hardly cannot concurred what life brings to us. Is it fate that’s been mistaken, or it’s just me who’ve been forsaken?
It’s truly hard to forgive, and it takes a lifetime to forget. As far as I know, this night would be the greatest hour of my life, but I was completely wrong! Fuck!

Pagdating sa plaza, abala ang lahat. Napangiti ako at nasabik dahil masaya ang lahat sa paghahanda. Nakita ko pa yung ibang mga kaibigan ko dito, masayang binati ako. Hinahanap ko si Angie pero wala pa rin sya. Akala ko mali-late na kami, pero heto’t nagpu-fall in line pa lang. Filipino time nga naman! Inaccurate!
Hindi pa kami makapagsimula dahil wala pa rin ang Reyna Helena.

“Hoy Lissa, text mo nga yung kaibigan mo! Sya nalang hinihintay eh!”
ba’t ako sinisermon ng organizer na ‘to!

“Ahm. Tinext ko na po. On the way na daw po sila.”
sagot ko nalang.

Ilang saglit lang ng aking pag-reretouch ng make up, napatayo nalang nang makita kong pumarada ang kotse nina Angie.
Sabik ko pa naman syang salubungin pero natigilan ako nang bumaba sa kotse ang isang gwapong lalaki.

Fuck! Si Roel! Umikot sya sa kotse para pagbuksan ng pinto ang pagbaba ni Angie.
Natameme ako at hindi makagalaw. Nanginginig ang buong kalamnan ko! Naba-blanko ang isip ko, nagkandabuhol-buhol ang emosyon ko. Matutuwa ba ako o magagalit?

Fuck just where do broken hearts go? Seems I’ve nowhere to run, no place to hide, the hell no way to scape but to face this fuckshit pain! Bakit magkasama sila? Ano’ng ibig sabihin nito?

Nabuo ang isang ngiti sa mukha ni Angie nang makita nya ako,
“Lissa!”

Mabilis nya akong nilapitan. Kulang na lang tumakbo sya habang hawak ang magkabilang laylayan ng mahaba nyang night dress. Niyakap nya ako, habang ako, tulalang nakatayo at nakatitig kay Roel. Nanatili sya sa tabi ng kotse. Nagtataka ako kung bakit may matamis na ngiti sa kanyang mukha, gayung niloko nya ako’t pinaasa lang!

“O, ba’t parang malungkot ka?”
pagkalas ni Angie sa ‘kin.

“Hoy Lissa!”
sigaw nya dahil hindi ako sumasagot. Inalog pa nya ang mga braso ko.

Sa sama ng loob ko nilampasan ko si Angie at binunggo ko pa ang balikat nya. Naiwan syang punong-puno ng pagtataka. Dumiretso ako kay Roel at habang naglalakad ako tumulo bigla ang luha ko sa pisngi.

Walang dalawang isip. I bring out all of my strenght in my right palm and with all my might, sinampal ko si Roel!

Pak! Napatingin sa amin ang mga tao sa paligid dahil sa matunog kong sampal.

“Ahhg! B-bakit?!”
pagkagulat nya.

Imbes na sumagot, kabilang pisngi naman ang sinampal ko!

Pak!

Sa ikalawang sampal ko, naalarma na sila. Mula sa likod ko hinawakan ni Kuya Samuel ang magkabilang braso ko.

“Lissa, ano bang nangyayari sayo?”
tanong ni Kuya.

Si Angie, mabilis na pumagitan sa amin ni Roel, and as expected, she definitely took his side.

“Okay ka lang ba Roel?”

Hindi sya pinansin ni Roel, ako, sa’kin sya nagpukol ng matalim na tingin,
“Bakit mo ‘ko sinampal?”
nangagngalit nyang tanong.

Pinangunahan ako ng galit,
“Nagtatanong ka pa?! Ang kapal ng mukha mo!”

“Teka! Hindi kita maintindihan!”

Nagsilapitan na sa amin ang mga tao para maki-usyoso. Pinalibutan nila kami as if we were shooting a film.

“Nagmamaang-maangan ka pa! Bakit mo ‘ko pinaasa?! Nagprisinta ka pa bilang escort ko, tapos si Angie ngayon ang partner mo?! Fuck you! Go to hell!”
nanginginig ako sa galit.

“Hoy Lissa! Dahan-dahan ka sa pananalita mo! Kay Angie lang ako nagprisintang mag-escort–Hah! Teka…”
bigla syang natahimik na parang nag-iisip ng malalim.

“So bakit mo ‘ko tinext?!”
tanung ko.

“Teka! Naalala ko na! Sorry Lissa, hindi ko alam na ikaw pala katext ko no’n, ang buong akala ko si Angie, kase naman sabi nya nasira yung phone nya, kaya yung phone mo muna ang gagamitin nya. Sa tingin ko hindi lang tayo nagka-intindihan. Nagkamali ako. Sorry talaga.”
paliwanag ni Roel.

Fuck! Bakit ako naipit sa ganitong klase ng misunderstanding? Unti-unting nabubuo sa isip ko ang mga pangyayari. Si Roel pala ang katext ni Angie sa twing makikitext sya sa ‘kin! At ang mga text nyang inakala kong akin, para pala lahat kay Angie! Oh my! What shall I do? Bakit ako nag-assume, pero hindi ko naman alam na–teka! so ibig palang sabihin, si Angie ang talagang gusto ni Roel.

With all those moments that we have, ang buong akala ko talaga ako ang gusto nya! But I was wrong. I mistook his warm-hearted attention thinking that it was really me whom he love. So it was’nt me at all but was my bestfriend Angie.

Nagwala ako. Gumawa ako ng isang malaking eksena. Kung ano-anong masasamang salita ang pinag-sasabi ko kay Roel para lang mapagtakpan ang kahihiyang nadarama ‘ko.

Nagsisisigaw ako sa iyak, at talagang hindi nila ako maawat. Nagkagulo ang Sta. Cruzan nang dahil sa akin. Hindi ko rin alam kung bakit ko ginawa ‘yon. Nawala nalang ako bigla sa sarili ko, kulang nalang mabaliw na ako!

At ang huling nangyari nung gabing ‘yon talagang hinding-hindi ko inaasahan, at hinding-hindi ko malilimutan dahil ‘yon ang nagbigay ng panibagong meaning sa buhay-pagibig ko.

Dahil na rin siguro hindi tumitigil ang bibig ko sa pananalita ng masasakit na salita, bigla na lang akong hinalikan sa labi ni Kuya Samuel.

(This is a work of Fiction. Any resemblance of any material used in this story to an actual living or non-living is definitely coincidental. Vulgarity of such words were used for further collaboration. Please do not continue reading if you are below 18 years of age.)

It started with an unfortunate kiss.
I know it was’nt just a kiss,
it’s love at first kiss, a kiss with tender love.
Suddenly my pure love has diverted into a man that I never thought could be the one. Oo, tinamaan ako sa halik ni Kuya Samuel. Perhaps it was my first kiss. I was taken by surprise and so my heart.

Though this is something I could’nt imagine at all; how does my heart feels the same love for Samuel, love that I thought I felt for Roel. It is true that attraction and affection are two very different things.

But how could I fall this easy? I mean, we did’nt have that much talk, we don’t date either, and I don’t see him as a man but a big brother for he is a sibling to my bestfriend. Is this the power of a kiss? Hence it’s so powerful, ’cause it hits me in the bull’s eye!

Kinabukasan, maaga akong pumunta kina Angie para mag-apologize. Ngayon ko naramdaman ang pagkahiya matapos kong ilabas ang lahat ng luha ko kagabi.
Nadatnan ko syang nagkakape habang kumakain ng pandesal sa may terrace nila.

Linapitan ko sya,
“Angie, pwede ba kitang makausap?”
nakayuko ako, ramdam na ramdam ko ang hiya.

Sinenyasan nya akong maupo, at nang malunok na nya ang kinakaing pandesal, sumagot na sya,
“Kung tungkol yan kagabi. Hayaan mo na. Kalimutan mo nalang ‘yon.”

Papano nya ito nasasabi ng may ngiti at walang alinlangan? Siguro nga over-reacted lang talaga ako. Gayunpaman humingi parin ako ng paumanhin.

“Sorry… Nagkamali ako ng akala. Si Roel naman kasi eh! Akala ko gusto nya ako. Sabi pa nya dati, may sasabihin daw sya sa’kin pero hindi nya lang masabi. Nag-assume tuloy ako.”

“Ah. Oo nga. Napag-usapan namin yan kagabi. Hindi na mahalaga kung sino ang tama o mali. Hindi narin naman maibabalik ang natapong tubig sa baso. Hayaan mo na. At least malinaw na ngayon. Pasensya ka na rin kase hindi ko naman alam na may gusto ka rin kay Roel. Sana pala naging mas open pa tayo sa isa’t-isa.”

“Teka! Fiestang-fiesta pandesal kinakain mo?!”

“Ha ha ha”

Salamat na lang at walang naging problema sa amin ni Angie, but for now, I guess, things between us are’nt the same anymore. Alam kong magkakahiyaan na kami lalo na sa harapan ni Roel, I just wish na one day or two makakalimutan din namin ang lahat at bumalik sa dati.

Kinagabihan, matapos kong pakinggan ang lahat ng pangaral sa akin ni Ate Laura, niyaya nya akong manood ng Basketball league sa plaza. Junior’s cup daw at tingin daw kami ng mga gwapong player.

Sus wala pa naman akong hilig sa basketball! Sumama na lang ako, nagdala ng earphone. Nagulat pa ako sa suot ni Ate, ang ikli ng shorts nya, as in! Paano nya nagagawang magsuot ng ganun? Halos naka-panty lang sya kung titignan.

Papunta na kaming plaza nang makasalubong namin si Kuya Samuel. Mula kagabi, ngayon ko lang ulit sya nakita, tulog kase sya nung pumunta ako kanina sakanila.

Syempre ngayon napapansin ko na yung hitsura nya, hindi ko talaga maintindihan sarili ko kung ba’t bigla na lang akong nagka-interes sa kanya. Ang gwapo nya, hindi sya nakakasawang tignan.

“O, ‘san kayo pupunta?”
tanong ni Samuel-naiilang na rin akong i-address syang kuya.

“Ah. Wala. Manonood lang ng liga.”
si Ate ang sumagot.

“Pwede ba akong sumama?”
hiling ni Samuel.

Bumaba ang paningin ni Ate para umiwas sa mata ni Samuel,
“Tsk! Lakad babae ‘to eh! Next time ka nalang sumama.”

Nagkatinginan kami ni Samuel. Pareho kaming nagtataka at hindi ko inaasahan ang naisagot ni Ate Laura. Siryoso ba sya?!

“Huh?! Bakit naman? Manonood lang naman kayo diba? Sige na, isama mo na ako, gusto kasi kitang makasama Laura.”
nagpumilit pa rin si Samuel.

“O sya sya! Ang kulet!”
padabog na tugon ni Ate.

Hindi ko maintindihan ang kinikilos ngayon ni Ate Laura. Kitang-kita ko ang pagka-irita nya. Bakit kaya ayaw nyang isama si Samuel? Pero ang inaalala ko ngayon, baka gawin akong chaperon ng dalawang ‘to, mamatay pa ako sa inggit.

“Ayaw mo ata akong isama. Huwag na lang…”
binawi tuloy ni Samuel.

Pero bigla namang hinatak ni Ate ang kamay nya,
“O teka! Hindi naman sa ayaw. Ayoko lang sa lalaking bumubuntot sa’kin. Sinabi ko na, na lakad-babae ‘to diba, pero nagpumilit ka pa rin.”

“Edi ayaw mo nga akong isama!”

Kumunot ang kilay ni Ate,
“Shocks! Naunawaan mo ba yung ibig kong sabihin ha Samuel?!”

“O, teka! Huwag ka naman magalit. Naglalambing lang ako. Tara na nga.”

Ang corny talaga ng Samuel na ‘to! Puro mali ang sagot! Ha ha Nababanas tuloy si Ate sakanya. Sus antahimik naming maglakad. Mukhang nawala sa mood si Ate Laura. Kung ako kay Samuel hindi na ako sumama eh! Pero ayos na rin, at least kasama ko si Samuel.

Pagdating namin sa plaza, andaming tao! Lalo na sa basketball covered court. Wala akong hilig sa basketball, pero alam kong finals ngayon. Purok uno at Purok tres ang naglalaban, pisti paano ko ichi-cheer ang hindi ko naman kapurok?

Nakipag-siksikan kami sa kumpol ng mga taong nanonood. Putcha ang init! Ang ingay pa ng mga ‘to! Walang tigil sa kakasigaw ng apelido ni Madrigal!

“Ma-dri-gal! Ma-dri-gal!”

Buti nalang katabi ko si Samuel, at talagang kinikilig ako sa t’wing madidikit ang katawan ko sa katawan nya.

“Madrigaaallll ang gwapo mmooooh!!!”

Nagulat ako sa biglaang pagsigaw ni Ate Laura. Hindi ko inasahan ‘yon ah! Pano nya naisigaw yon gayung kasama nya si Samuel?! May pagka-kalog talaga sya. Pati tuloy yung ibang tao na katabi namin napatingin sa kanya. Pwera lang si Samuel na patay-malisya para siguro kumbinsihin ang sarili na wala syang narinig.

Maya-maya may binulong sa akin si Ate Laura,
“Hoy Lissa, ang gwapo pala nung star player (Madrigal) ng Purok tres noh?”

“Ano?!”
at sa sobrang ingay hindi ko sya narinig.

Isinigaw tuloy nya sa tenga ko,
“Ang sabi ko, ang gwapo pala nung star player ng purok tres!!!”

Napatda ako nang maunawaan ko sya. Hindi dahil sa ini-insist nya ang kagwapuhan ni Madrigal, kundi dahil alam kong narinig sya ni Samuel.
Ang sabi nya gusto nya si Samuel, pero bakit parang iba naman ang kinikilos nya?
Salawahan ata si Ate Laura eh.

Hindi ko na matiis ang ingay! Natotorete na ako sa kasisigaw ng mga tao, at mas nakakatorete ang pagsigaw ni Ate Laura. Kawawang Samuel.

Umatras ako para idaan ang katawan ko palabas sa mga tao. Ayoko ng manood! Iniwan ko na ang dalawa at umupo na lang ako sa isang wooden bench sa may plaza.

Isinalpak ko nalang ang earphone sa magkabilang tenga ko. Mas gusto ko pang magsounds kesa makipaghiyawan sa court.
Maya-maya habang napapaindak ako sa musika, biglang lumapit sa akin si Samuel.

“O, ‘andyan ka lang pala!”
umupo sya sa tabi ko.

Tinanggal ko yung isang earphone ko,
“Ba’t mo iniwan si Ate do’n?”

“Ah! Hayaan mo sya. Ayaw ata nyang iwan ang Madrigal na ‘yon eh!”
tugon nya.

“Weh! Sabihin mo nagseselos ka lang!”
pang-aasar ko.

“Huh! Nagpapatawa ka ba?! Ba’t naman ako magseselos? Hindi ko lang talaga trip ang basketball!”

“Sus! Kunwari ka pa! Pero pareho tayo, wala din akong hilig sa basketball kahit gwapo pa yung player!”

“Sya nga pala. Kumusta ka na?”
pag-iiba nya sa usapan.

“Okay lang…”
maikling tugon ko.

“Ba’t ganon na lang kung mag-react ka kagabi?”
patuloy nya.

At this very moment, I feel so embarrased to see his face. I’m burning inside with sadness.
Pinagpatong ko ang mga kamay ko sa lap ko kasabay ng malalim na paghinga.

“Pasensya ka na ku-kuya Samuel ha? Narealized ko nakakahiya pala yung ginawa ko, pero…”
nag-aalangan ako.

Minulat-mulat ko ang aking mga mata at nagpatuloy,
“Ikaw ba naman ang ipagpalit ng asawa mo, syempre masasaktan ka.”

Napatindig sya at nanlaki ang mga mata nya sa’kin,
“Asawa?! Asawa mo si Roel?!”
pagtataka nya.

Napaiwas pa ako sa pagtutok nya sakin,
“Oo, asawa ko si Roel.”

“Niloloko mo ba ako?! Anong asawa samantalang ang bata mo pa. Katorse ka lang ah! Tsaka pano kayo kinasal?!”

“O, teka! Pakinggan mo muna kase ako! Si Roel yung husband ko from the future, at dinalaw nya ako gamit ang time machine!”
pagmamalaking sagot ko.

Kumunot ang kilay nya,
“Time machine?! Sira!”
at tumawa ng malakas,
“Ha ha Alam mo Lissa, hindi ka na bata, dalaga ka na, kaya huwag ka ng mag-isip ng mga childish things!”

“So hindi ka naniniwala Kuya?!”

“Sus! May time machine ka pang nalalaman d’yan! Ang sabihin mo pinapantasya mo lang si Roel bilang asawa mo pagdating ng panahon!”
pamaktol nyang tugon.

Hmm.. ‘di kaya nagseselos lang sya? Haha pero eversince talaga si Roel ang kinikilala kong Husband ko came directly from the future. Pero ngayon hindi ko na gaanong iniintindi ‘yon. Labis-labis na kahihiyan na inabot ko, ayoko ng dagdagan pa.

“Ha ha Tama ka nga siguro Kuya. Ayoko na ring maniwala sa time machine. Kailangan ko na nga mag-matured.”

Nakatanaw ako sa mga taong nagdaraan sa harapan namin. May magbabarkada, magkasintahan, magjowa, pamilya at meron ding nag-iisa. Iba’t-ibang klase ng mga tao.

Natameme ako. Naalala ko kasi yung moments namin ni Roel. Hindi naman magdamag lang mararamdaman ang sakit. Syempre kahit papano sumasariwa pa rin. Malulungkot ka nalang, manghihinayang. Hindi ko lang siguro matanggap sa sarili ko na hindi ako ang mahal ni Roel. Hayaan na nga lang!

Napalingon ako kay Kuya. Gwapo din pala talaga sya. Ang pungay ng mga mata, ang tangos ng ilong at ang kanyang mga labi mamula-mula. Na-stuck pa ako sa katititig. Grabe, hindi ko akalaing mga labi nya ang una kong natikman.

“Kuya. Bakit mo nga pala ako hinalikan?!”
diretsahan kong tanong.

“Ah. Yun ba? Ayaw mo kasing tumahimik eh! Kaya ayun, hinalikan kita! Ha ha”
diretsahan nyang sagot.

Iniisip ko kung yun nga lang ba talaga ang dahilan. Teka! Importante nga ba ang dahilan sa bawat bagay na nangyayari sa buhay? I mean, nangyari na eh! Tapos na! Tulad na lang nung nangyari sa amin ni Roel. Alam kong may dahilan ang lahat, pero para sa’kin, hindi na mahalaga na alamin pa ang rason, sa tingin ko masasayang lang ang oras ko sa anumang excuses na maririnig ko. So kung papaano nya naiintindihan yon at kung papaano ko naiintindihan yon, hahayaan ko nalang na gano’n. Isipin na nya ang gusto nyang isipin, at ako na’ng bahala sa sarili ko. Hindi na ako mag-aabalang magmalinis o manisi pa.

Ganun na nga rin lang siguro ang gagawin ko sa halik na yon ni Kuya. Wala namang magbabago kung maghahanap pa ako ng rason, nahalikan na nya ako eh!

“O, nand’yan lang pala kayo, kanina ko pa kayo hinahanap!”
biglang dumating si Ate Laura.
“Bakit nyo ‘ko iniwan ha?!”
patuloy nya.

“Eh boring naman kase yung laro nila eh!”
si Samuel ang sumagot.

“Boring?! Hindi kaya! Ang ganda nga ng laban eh! Kaso ayoko ng tapusin! Inaantok na kasi ako eh! Tara na! Uwi na tayo.”

Ayoko pa sanang umuwi pero nagpumilit si Ate Laura, tapos itong si Samuel sunud-sunuran! Kainis! Ano na naman kaya drama ni Ate Laura? Aba inaantok na daw samantalang alas diyes pa lang ah! Hmm. Ayaw nya na bang kasama si Samuel? Dati-rati lagi nyang inaabangan ang pagdating ni Samuel, sabik na sabik, tapos ngayon, sa isang iglap lang ganito na?!

Teka! Hindi kaya ayaw na talaga nya kay Samuel dahil dun sa gwapong star player na si Madrigal?! Salawahan ka ‘te!

Pagdating namin sa tapat ng bahay, pumasok kaagad si Ate Laura. Ni walang isang salita na lumabas sa kanyang bibig, basta pumasok na sya. Sinundan ko sya ng tingin at nagtataka talaga ako sa kinikilos nya. Napansin ko pa na dumiretso sya pumanhik sa hagdan.

“Hum. Kuya, LQ ba kayo ni Ate?”
naitanong ko kay Samuel.

Paglingon ko sakanya, natanto kong nawala ang kulay sa mukha nya. Hindi ko alam kung nalulungkot sya o naiinis.

“Wala naman akong natatandaang napag-awayan namin. Nakakapanibago talaga sya…”
tugon nya, napailing pa.

Ayoko nang mag-assume dahil lang sa nakikita ng aking mga mata at naririnig ng aking tenga. Tatanungin ko muna si Ate, baka may dahilan ang paninibago ng pakikitungo nya kay Kuya.

“O sige Kuya, pasok na rin ako. Baka wala lang sa mood si Ate ngayon, bukas sigurado ako babalik din sya sa dati.”
pag-comfort ko kay Samuel.

Pagpasok ko sa bahay, dumiretso ako sa kwarto. Aba nadatnan ko si Ate na nakabalandra sa kama at tulog na tulog. Totoo nga yung sinabi nya na antok na antok na sya. Nagi-guilty tuloy ako, pinag-hinalaan ko pa sya.

Hindi ko na sya ginising, tumabi na lang ako sa kanya para matulog na rin. Pinagmamasdan ko ang hitsura nya. Ang ganda talaga nya, sana pag nagdalaga na talaga ako ganito din ako kaganda. Ano kaya hitsura ko pag eighteen na ako? Magkakalaman na kaya ‘tong payat kong katawan? Tatangkad pa kaya ako?

“Patawad Ate Laura…”
nasabi ko na lang nang maalala ko si Samuel.

Kinabukasan, sinimulan ko nang agawin si Samuel kay Ate Laura.
Nagising akong wala si Ate sa tabi ko. Tumingin sa salamin atsaka na bumaba.

Nakita ko sa kusina si Ate na nagtitimpla ng kape. Mukhang kagigising lang din nya. Pinagtimpla pa nya ako nang makita ako.

“O ano Lissa, ang gwapo nung star player kagabi noh?”

Nagkwentuhan kami habang nagkakape.

“Si Madrigal ba Ate?”
kumpirma ko.

Ang buong akala ko salawahan talaga sya at crush nya si Madrigal, pero mali ako at bigla akong nalungkot do’n.

“Oo, sya nga! Bagay na bagay kayo Lissa! Sa tingin ko oras na para kalimutan mo si Roel at buksan ang puso mo sa iba.”

“Huh?! Ano bang sinasabi mo? Akala ko crush mo si Madrigal…”

Bigla syang natawa.
“Ha ha Hindi noh! Si Samuel lang ang crush ko, sya lang mahal ko. Si Madrigal, pinansin ko para ireto sayo. Malay mo sya na yung magiging first boyfriend mo!”

Parang akong nagselos sa narinig ko. Kung alam mo lang Ate Laura, mahal ko na rin ang lalaking minamahal mo! Shit!

“Ahm. Ate… Alam mo kagabi galit na galit sayo si Kuya Samuel. Ikaw kase hindi mo sya pinansin eh! Halos murahin ka na nya. Grabe, dun ko lang sya nakitang nagalit…”

Sorry Ate, kailangan kong gawin ‘to para maagaw si Samuel. Pwede bang ireto mo na lang para sa sarili mo si Madrigal?
Gulat na gulat sya at muntik pang matapon ang iniinom nyang kape.

“Huh? Ano kamo? Para yun lang nagalit sya?”
pansin kong nadismaya sya.

“Oo nga eh! Hindi ko akalaing ganon pala sya ka-childish!”

“Ganun ba… Hmm… Siguro nga nasaktan ko sya. Hayaan mo, pupuntahan ko nalang sya mamaya para magpaliwanag.”

Akala ko magagalit si Ate kay Kuya, pero parang nagkaroon pa ng dahilan para magkausap sila.

“Naku Ate huwag mo na syang puntahan! Ang mabuti pa sulatan mo na lang sya. O diba mas sweet yon?”

Napatindig sya at biglang sumigla, at sa oras ding yon gumawa sya ng liham sa loob ng kalahating oras lang. Para hindi masira ang balak ko. Sinabi ko sa kanya na ako nalang ang magbibigay nung sulat. Mabuti nalang at pumayag sya.

And I would do anything for love. Willing to hurt the feelings of others just to build up mine. No matter what, i’ll do anything, everything!

Pumunta agad ako kina Samuel para iabot ang sulat. Nag-iisip ako kung papaano ko sila mapaglalayo, at kung papaano ko mabubura ang magandang pagtitinginan nila sa isa’t-isa.

Nakita ko si Samuel sa may tindahan, bumibili ng kung ano. Nginitian nya ako nang makita ako.

“O Lissa, sa’n ka pupunta?”
tanong nya.

Nakaramdam ako ng kaba, hindi ko alam kung bakit.

“Ah. Eh. Pupunta ako sa purok tres!”
sagot ko.

“Ano’ng gagawin mo don?”

“Pinapupunta kasi ako ni Ate Laura, pinapabigay nya ‘tong sulat kay Madrigal. Yung star player…”

Natigilan sya sa naisagot ko, na parang nag-iisip ng malalim. Alam ko nang ganito ang magiging reaksyon nya. Alam kong masasaktan sya, at natitiyak kong mapapalitan yon ng galit.

“Sulat?!”
pagkagulat nya.

“Oo. Naku, mukhang gusto nya talaga si Madrigal, kaya kung ako sayo Kuya, tigilan mo na si Ate Laura, kung ‘di masasaktan ka lang!”
nanginginig pa ako habang nagsasalita.

“Tigilan? Hindi noh! Hindi ako basta-basta susuko. Ipaglalaban ko sya kahit sino pa maging karibal ko!”

Ano daw?! Puta! Lalo ata lumala!
Hindi ko maintindihan kung bakit sa puntong ito labis akong nasaktan. Siguro nga sa maikling panahon mahal ko na nga si Samuel, at mukhang mahal na rin nya ang pinsan ko.

Nang-gigil ako sa kamao ko, nalamutak tuloy ang hawak kong sulat. Sana ako nalang mahal nya! Ang malas ko naman sa pag-ibig!

Nagulat ako sa sigaw na narinig ko mula sa likod ko,
“Hoy Samuel, mag-usap nga tayo!”

Nanlaki talaga ang mga mata ko. Paglingon ko bigla akong kinabahan nang makita ko si Ate Laura.
Shit! Nagkaharap sila! Sa mismong harapan ko pa!

“Huh?! Bakit?”
nagsimula ng magtaka si Samuel.

Syempre, kailangan ko ng i-exit ang sarili ko,
“Ay! Mauwi na ako, may gagawin pa pala ako sa bahay!”
pagdadahilan ko.

Ano ba ‘tong nangyayari? Bakit nga ba ako gumawa ng ganitong klaseng problema? Ba’t ko ba naisipang siraan sila sa isa’t-isa?

Maluha-luha akong tumakbo pauwi ng bahay, at kahit pa pinipigilan nila ako, hindi ko sila pinapansin, parang wala akong naririnig. Siguradong pag-alis magkakabukingan. Parang napi-picture ko na sa isipan ko ang mga susunod na mangyayari.

At hindi nga ako nagkamali! Dahil mga ilang minuto lang pagdating ko sa bahay, dumating na rin si Ate Laura.
Nadatnan nya akong nagwawalis sa loob ng bahay. Sa hitsura nya mukhang galit na galit talaga sya.

“Lissa, pwede ba tayong mag-usap?!”
bungad agad nya.

Nakaramdam ako ng hiya, hindi pa ako makatingin ng diretso sa kanya, parang wala na akong mukhang maihaharap pa.

“Ahm. Ate, sabihin mo na lang ang gusto mong sabihin.”
tugon ko.

“Bakit hindi mo binigay yung sulat ko kay Samuel, at bakit mo sinabing para kay Madrigal ang sulat na yon?”
ang tanong nyang kay hirap sagutin.

“Ah. Eh… Ahm… Ate sorry…”
humingi na lang ako ng paumanhin, napakapit pa ako sa hawak kong walis tambo at talagang nakayuko.

“Hindi ko kailangan ng sorry mo, ang gusto ko sagutin mo yung tanong ko!”

Hindi ako makakibo, naba-blanko talaga ang utak ko. Bakit nga ba? Shit! Bakit nga ba? Bakit ba hindi ko madiretso si Ate Laura na mahal ko si Samuel kaya ko nagawa ‘yon?

“O ano?! Ba’t natahimik ka?! Ano’ng dahilan mo Lissa? Ano?!”

Sa kakakulit nya, napilitan akong sagutin sya ng pasigaw,
“Hindi ko alam Ate! Sorry! Hindi ko alam!”
kasabay ng pagpatak ng luha ko.

Sa mukha nya, punong-puno ng pag-aalala at pagtataka. Gusto kong kumbinsihin ang sarili ko na umamin sa kanya, pero alam kong hindi pa ‘to ang tamang panahon.

At dahil wala na syang makuha sakin at mapapala, sa wakas tinigilan din nya ako. Ngunit mula sa araw na ‘to, alam kong magkaka-ilagan na kami ni Ate Laura. Hindi nya ako pinapansin sa buong maghapon.

Kinagabihan, nagpunta ako kina Angie, sya lang ang naisip kong makaka-usap sa problema ko. Pero wrong timing naman! Magkasama sila ni Roel. Nagkukwentuhan sila sa terrace, mukhang nanliligaw na talaga si Roel sa kanya.

Nag-batian, nagkumustahan at matapos ‘yon dumiretso ako sa loob at tinungo ko ang banyo para makigamit. Nasa tapat na ako ng pintuan ng banyo nang may marinig akong kumalaksing na metal sa likod ng bahay nila.

Na-curious ako kaya tinignan ko muna kung ano ‘yon. Paglabas ko nakita ko si Samuel. Pinapakain lang pala nya yung aso nila.

Hindi ko na sana sya papansinin pero tinahulan ako nung aso, napalingon tuloy sa’kin si Samuel.

“O Lissa, nand’yan ka pala. Pwede ba tayong mag-usap?”

Sinasabi ko na nga ba! Fuck!

“Tama na Kuya. Kinausap na ako ni Ate. Pwede bang mag-sorry na lang ako sa ginawa ko? Sorry…”

Aalis na sana ako pero mabilis nya akong nilapitan sabay kabig sa braso ko.

“Teka!”

Napalingon ako sa kanya. Ang mahal kong si Samuel, ang gwapo talaga.

“Bakit mo nga ba nagawa ‘yon?”
tanong nya, face to face.

“Hindi ko alam! Bitawan mo na ako!”
sagot ko.

“‘di kita bibitawan hangga’t hindi mo sinasabi sa’kin ang dahilan!”

“Hindi ko nga alam!”

“Imposible! Siguradong may dahilan!”

Sa kakakulit nya, tinignan ko sya ng matalim, yung tipong tagos sa kaluluwa.

“Gusto mo ba talagang malaman ang dahilan Kuya?!”

“Syempre! Kaya nga kita tinatanong eh!”
mabilis nyang sagot.

Hindi na ako nagdalawang-isip pa at sinabi ko na sakanya ang tunay na dahilan.

“Kase mahal kita! Masaya kana?!”
diretsahan walang preno.

Nagulat ko ata sya at bigla syang natulala kasabay ng pagkalas ng kamay nya sa braso ko. Natahimik sya at mukhang hindi makapaniwala sa sinabi ko, habang ako, heto, napaluha na lang bigla sa nagawa kong pag-amin sa kanya.

Tapos nasaktan pa ako sa sumunod na tanong nya,
“Bakit?!”

Napatikom ang bibig ko at may namuong inis sa puso ko.

“Bakit?! Ano’ng bakit?”
tanong ko.

“Bakit mo ako mahal?!”

Shocks! Tinatanong nya ako kung bakit ko sya mahal? Pambihira naman talaga!

“Hindi ko alam! Kailangan ba may dahilan pag nagmahal? Ewan ko! Basta ko nalang naramdaman! At ‘wag mo nang itanong kung bakit, dahil walang dahilan!”
sinagot ko pa rin sya.

“Hindi pwedeng walang dahilan! Lahat ng bagay may dahilan, maging sa pag-ibig!”
hinahanapan talaga nya ako ng dahilan.

“Mali ka! Walang dahilan ang pagmamahal!”
sinigawan ko na sya, tinalikuran at iniwan ko na sya.

“Bata ka pa nga!”
pahabol pa nya.

Natigilan ako at muli ko syang liningon,
“Hindi na ako bata! Fourteen na ako!”
atsaka na ako tumakbo palabas ng bahay nila, diretso pauwi sa amin.

Pinipilit kong huwag maiyak, pinipigilan ang pagdaloy ng luha pero talagang naninikip ang dibdib ko.

Pagdating ko sa bahay, tulog na ang lahat. Talagang iniiwasan na ako ni Ate Laura. Hindi naman sya usually maaga matulog eh. Umupo nalang ako sa tambayan namin, ako lang mag-isa. Pinatay ko ang ilaw at nagmukmok ako. Inilabas ko ang luha ko.

Hindi ko agad namalayan na sinundan pala ako ni Samuel, at ngayon nakatayo sya sa labas ng gate, pinagmamasdan pala nya ako. Punas ang luha nang matanto ko na pumasok sya at ngayon papalapit sa akin. Hinayaan ko nalang sya, hinayaan ko na tumabi sa akin.

“Sorry Lissa…”
nagsalita din matapos ang ilang saglit na katahimikan.

“Bakit ka humihingi ng sorry? Naaawa ka sa’kin?”

“Sorry kase hindi ko alam na nasasaktan kita…”
patuloy nya.

“S-samuel, ‘di ba pwedeng akin ka nalang, sayo lang ako, tapos bahala na sila! Ako nalang ang mahalin mo?”

Hindi ko alam na nagmamaka-awa na pala ako. Kayhirap magmahal ng taong hindi ka mahal. Hanggang kailan ako magiging ganito?

“Lissa, m-mahal ko si Laura. Pasensya ka na. Alam mo darating ang araw na makakatagpo ka rin ng lalaking para sayo. Huwag kang padadala sa damdamin mo.”

Hindi ko na pinakinggan ang sagot nya. Bigla ko syang sinunggaban. Hinalikan ko sya sa labi. Wala akong ibang iniisip sa mga oras na yon kundi ang matamis kong halik. Nagawa nya akong paibigin sa isang halik lang, siguro naman mamahalin na nya ako kapag nagkahalikan kaming muli.

Pero parang humahalik lang ako sa pader. Ni hindi bumubuka ang mga labi nya, tinitikom pa nya lalo. Wala man lang syang reaksyon kahit tuloy-tuloy lang ang paghalik ko sa kanya.

Naramdaman ko nalang ang magkabila nyang kamay na humawak sa magkabila kong balikat. Itinulak nya ako palayo sa kanya.

“Lissa ano ba?! Bakit ka ba nagkakaganyan?! Ano’ng nangyayari sayo?”
sunod-sunod na tanong nya.

“Hindi mo ba talaga ako gusto?!”
napalunok ako.

“Hindi kita gusto! May relasyon na kami ni Laura, kaya tumigil ka na sa kalokohan mo!”
pasigaw nyang tugon, atsaka na sya umalis at iniwan akong mag-isa.

Kalokohan?! Para sa kanya kalokohan lang ang pag-ibig ko?! Samantalang ito ang pinakaimportanteng bagay na pinakaiingat-ingatan ko.

Sa sinabi ni Samuel nasaktan ako ng labis. I was dumped. Kung madidiktahan ko lang ang puso ko na huwag syang mahalin, gagawin ko…

After 10 years…

Itago nyo nalang ako sa pangalang Melissa. 24 years old. Best employee of the year ng isang sikat na kumpanya. No boyfriend since birth. Ewan ko nga ba. Matigas kasi ang puso ko, hindi ko binubuksan kahit pa marami akong manliligaw. Nakatuon lang kasi ang buong oras ko sa trabaho. Wala akong ibang inatupag kundi mag-ipon, at magpakayaman.

Ayos lang sakin yon. Ito talaga ang pinili kong buhay. Para sakin pare-pareho nalang ang mga lalaki, mga walang kwenta! Mga manloloko! Mang-gagamit! Kaya ipinangako ko sa sarili ko na kahit kailan hinding-hindi ako magmamahal.

Pero putcha! Aminin ko man o hindi, alam ng puso ko na may hinihintay lang ako. Isang lalaking hindi ko alam kung bakit at papaano ko minahal, at hindi ko alam kung bakit hanggang ngayon sya pa rin! Daig pa ang gayuma, napakahiwaga. Imposible, hindi kapani-paniwala, pero yun ang totoo.

Ilang taon na rin ang lumipas mula nung iwan ko ang lugar namin. Marami akong naranasan na talagang nagpa-matured sa personality ko. Hindi ko alam kung bakit, pero nagdesisyon akong lumayo para makalimot. Malayong-malayo.

Isang araw muli nanamang nagulo ang tahimik ko ng buhay. Ipinakilala ni Boss ang isang bagong empleyado sa office. Nang marating nila ang cubicle ko, napanganga na lang ako, dahil si Samuel ang bagong makakatrabaho ko.

“Lissa?!”

Gulat na gulat sya, bigla nya akong nilapitan. Sinalubong nya ng yakap ang pagtayo ko sa office chair.

Nabigla ako sa yakap nya, hindi ko inasahan at talagang mahigpit ang paggapos ng mga kamay nya sa katawan ko. Nakadama ako ng init, pero buhay ang isipan ko.

“Teka Sir…”
pagkalas ko sa yakap nya.

Nagulat naman si Boss sa nakita nya,
“Ehem! Magkakilala ba kayo?”
naitanong nya.

Sasagot sana si Samuel pero inunahan ko sya,
“Hindi po!”

Tinignan ako ni Samuel, syempre magtataka sya.

“Ah. Sorry Miss. Kamukha mo lang siguro sya.”
pagbawi ni Samuel, na-confused siguro.

“Buti naman. Alam mo Mr. Samuel, mahigpit kasing ipinagbabawal sa opisinang ito ang magligawan.”
pahuling kataga ni Boss.