My Pretty Francine Part 21 – Greatest Gift – The Finale (My Story of Tintin)

ni burakbubuk

Isa sa pinaka hindi malilimutang sex adventure namin ni Francine ang nangyari sa Marilao, Bulacan. Kapag napag-uusapan namin ito ay mauuwi kami agad sa pagtatalik. Nasubukan ko si Francine nung gabing iyon. Talaga palang malayo na ang narating nya sa sex. Alam kong dahil ito sa mga ginawa kong pagtuturo sa kanya. Ako ang naghubog sa kanya para maging liberated sa sex.

Napakasaya namin nung gabing yun. Excited na naman kami ni Francine sa mga susunod pang kakaibang sex adventures na aming susubukang gawin…

CHAPTER 21 – Greatest Gift – The Finale

Sa pagpapatuloy…

Nagpatuloy sa pag-aaral si Francine na ngayon ay 3rd year High School na sa St. Andrews School na isang private school sa Paranaque… Malayo ang pinapasukang paaralan ni Francine mula sa aming tinitirhan ngunit pinagtyagaan ko itong ihatid sa umaga at sunduin sa hapon para lang mabigyan ko sya ng magandang edukasyon. Hindi ko binigo ang kanyang inang si Cheska, kailangan ko kasing patunayan sa kanya ang pagmamahal ko sa kanyang panganay na anak. Alam kong napakasakit kay Cheska ang mawalay sa kanyang anak ng mahigit tatlong taon na. Nakadagdag pa dito ang paghihiwalay nila ng asawa nyang si Fidel na tuluyan ng nag-asawa ng iba sa bansang Qatar.

Tuluyan ng lumipat ng Bataan ang mag-ina upang makasama na lang ang lola ni Francine na may katandaan na rin. Inalagaan na lang ni Cheska ang kanyang inang biyuda na 72 anyos na. Sya na ang namamahala sa negosyo nitong patahiaan ng damit kung saan sila ang nagsusupply ng mga uniporme sa mga paaralan sa bayan nila. Maayos naman ang buhay ni Cheska at ni Raymart ngunit alam kong hindi sila masaya dahil sa pagkakahiwalay nila kay Francine.

Labis na nasaktan si Francine nung malaman nya ang pag-iwan sa kanila ng kanyang ama na si Fidel. Ngunit hindi pa rin sya kumalas sa akin. Lagi akong nakaalalay sa kanya sa panahon ng kanyang kalungkutan. May usapan kasi kami na hindi muna sya magpapakita sa kanyang inang si Cheska hangga’t hindi sumasapit ang kanyang ikalabing-walong taong kaarawan kung saan hindi na sya maari pang bawiin sa akin. Humanga ako sa paninindigan ni Francine… Buo ang kanyang loob na tuparin ang aming napagkasunduan. Disi-sais anyos lang sya ngayon, at may katagalan pa ang kanyang hihintayin bago nya pwedeng makita ang kanyang inang si Cheska at kapatid na si Raymart.

Lahat ng kaya kong ibigay ay ibinibigay ko kay Francine. Ayoko syang makaramdam ng kahit konting pagsisisi sa pagpili nyang sumama sa akin. Alam kong labis din syang nalungkot ng mawalay sya sa kanyang ina at nakababatang kapatid. Hindi lang nya pinapahalata iyon sa akin. Minsan nga ay nakikita ko syang nakatulala at nangingilid ang luha sa mga mata ngunit pilit nyang ikinukubli sa akin ito. Kapag akin itong tinatanong…

“Chin, okey ka lang ba? namimiss mo na ba sila?….” nag-aalalang tanong ko kay Francine.

“Hindi naman, love…. okey lang ako… huwag mo akong intindihin…” sabi ni Francine habang pilit na ikinukubli sa akin ang luha at lungkot sa kanyang mga mata.

“Gusto mo umuwi tayo ng Bataan…. sigurado naman ako na hindi ka na nila babawiin sa akin eh…” sabi ko pa habang minamasdan ko ang malungkot na si Francine.

“Nag-usap na tayo diba… hangga’t wala pa akong 18 years old hindi muna ako magpapakita kay mommy… tutuparin ko yun…. normal lang ito na malungkot ako paminsan-minsan…” sagot naman ni Francine na desidido pa ring tumupad sa napagkasunduan namin.

Hindi ko na kinulit pa si Francine… alam kong lilipas din ang kanyang pansamantalang kalungkutan at babalik na din uli sya sa dati nyang sigla.

Palagi kong ipinapasyal si Francine sa tuwing napapansin kong nalulungkot na naman ito. Madalas ko syang ipanuod ng sine sa SM Bicutan, nagla last full show kaming madalas. Madalas din kaming kumain sa labas at namamasyal sa kung saan-saan.

**********

Isang araw naisipan kong itext si Cheska…

“Cheska, alam mo bang 3rd year High School na si Chin-chin? Silipin mo naman ang Facebook nya para makita mo syang naka-uniporme…”

Naisip kong itext si Cheska para ipaalam sa kanya na nag-aaral naman si Francine at marami syang litrato sa facebook nya kung saan nasa school sya. Nakauniporme sya ng checkerd na asul at nakakurbatang kakulay ng kanyang palda. Ibang -iba na ang hitsura ni Francine ngayon mula ng huling makita sya ni Cheska…

“Cheska, please lang silipin mo lang ang facebook ni Chin-chin. Baka kasi sakaling mapatawad mo na sya sakaling makita mo sya ngayon. At sana mapatawad mo na din ako…”

Gaya ng inaasahan ko hindi pa din sinagot ni Cheska ang mga text ko….

Lumipas ang ilang pang mga araw… habang nasa trabaho ako biglang tumunog ang aking cellphone… Nakatanggap ako ang text mula kay Cheska!

“Clint, nakita ko na ang facebook ni Chin-chin ko… naiyak nga ako eh. Halos hindi ko na sya makilala kasi ang laki na nya. Dalagang-dalaga na sya.” text ni Cheska.

Agad ko naman itong sinagot…

“Oo ibang-iba na talaga sya… Sa susunod na pasukan 4th year na sya.” reply ko agad sa text ni Cheska.

“Alam mo ba Clint, umiiyak ako ngayon… kasi miss na miss ko na ang anak ko… Salamat sa pag-aalaga mo sa kanya ha… Salamat at hindi mo talaga sya pinabayaan…” text back ni Cheska.

“Cheska, mahal na mahal ko si Chin-chin… alam kong alam mo yun…” text ko kay Cheska.

Marami pa akong ikinuwento kay Cheska tungkol sa mga pinagbago ni Francine. Kinuwento ko sa kanya na marunong na itong magluto at masarap din gaya ng luto nya. Sinabi ko pa na namimiss din sya nito ngunit tinitiis lang nito ang lahat dahil sa takot na bawiin nya ito sa akin.

Sa loob ng halos tatlong taon, napasin kong lumambot na ang dating matigas na puso ni Cheska sa amin. Malaking bagay ang pagkakita nya ng mga larawan ni Cheska sa facebook. Natuwa rin sya ng malaman nyang sa isang private school ko pinapaaral si Francine.

Naging matagumpay ang unang hakbang ko na paglapitin uli ang mag-inang si Cheska at Francine.

Kinagabihan…

Wala akong binanggit kay Francine tungkol sa pag-uusap namin ng kanyang ina. Tinatantya ko pa sya… Napansin kong masaya na uli si Francine. Masaya kaming nanuod ng TV hanggang sa antukin na kami at tuluyan ng natulog sa kwarto.

Makalipas ang ilang pang mga araw… Nalalapit na ang ika- 17 na kaarawan ni Francine at naisipan kong ayain syang na mag-overnight sa dati namin pinuntahang resort sa Subic, ang Ocean View Beach Resort.

“Hay naku, love… ayoko duon, maalala ko lang yung mga masasayang pinagsamahan natin duon kasama sila mommy at Raymart…” sabi agad ni Francine matapos kong sabihin sa kanya ang aking ideya.

“Bakit ba yun ang iniisip mo… ayaw mo bang maalala yung sa ating dalawa naman… Di ba duon tayo nagsumpaan na magsasama at hindi maghihiwalay? Masarap balikan yung mga alaala natin na yun diba? sabi ko kay Francine.

Medyo natigilan si Francine at medyo napangiti sa sinabi ko. Yumakap ito sa akin sabay sabing…

“Ang galing mo talaga eh no… alam na alam mo paano ako pakikiligin eh, hahaha… Sige na nga!” sagot ni Francine habang nakayakap pa din sa akin.

“Okey, good! sa Biyernes after ng klase mo diretso na tayo duon…. overnight tayo ng dalawang araw… Sunday na tayo babalik dito…” sabi ko naman kay Francine.

Sabado natapat ang birthday ni Francine kung kaya’t gusto ko umaga pa palang ay nanduon na kami sa resort.

Gaya ko, napansin kong excited din si Francine sa kanyang darating na birthday lalo na’t mag o-overnight kaming magkasama.

**********

Mabilis na dumaan ang mga araw, sumapit na ang Biyernes ng gabi….

Dinadaanan ko sa St. Andrews School si Francine. Agad ko syang natanaw na tumatakbo papalapit sa kotse… Ilang sandali pa ay tinatahak na naman ang EDSA…. Nakauniporme pa si Francine at hindi na nagawang makapagpalit ng damit.

“Love, magpapalit pa ba ako ng damit? Baka matrapik pa tayo lalo kapag huminto pa tayo diba…” sabi ni Francine na napakaganda sa suot nyang asul na checkerd na paldang uniporme.

“Huwag na…. dumiretso na tayo para hindi na tayo gabihin….” sagot ko naman.

Inabot halos ng apat na oras ang aming naging biyahe. Wala kaming ginawa ni Francine kundi kumanta habang sinasabayan ang mga music ko sa radyo ng kotse. Nag drive thru din kami sa isang fast food sa loob ng isang gasolinahan sa NLEX. Sa loob na kami ng kotse naghapunan habang bumibyahe patungong Subic.

Pasado alas-nueve na ng gabi ng pumasok kami sa gate ng Ocean View Beach Resort. Halatang excited si Francine na palaging nakayakap sa akin sa kabuuan ng aming biyahe.

“Love, salamat ha…. naisip mo ito… “ sabi ni Francine habang papasok na kami sa loob ng resort.

“Ang alin?” sagot ko naman.

“Eto… yung balikan ang lugar kung saan tayo dati nagpunta… tapos birthday ko pa natapat diba… “ sabi naman ni Francine.

“Wala yun no…. parte lang yun ng pagmamahal ko sa’yo.” sagot ko naman habang nasa loob na kami ng resort.

Hininto ko na ang kotse sa tapat ng hotel kung saan dati kaming nag-overnight.

“Madaming alaala sa akin ang lugar na ito eh….” sabi ni Francine na halatang nangingilid na ang mga luha sa mata.

Agad ko naman itong niyakap para mapanatag ang loob….

“Oh huwag ka ng umiyak… dapat diba masaya tayo ngayon kasi birthday mo na bukas…. 17 ka na ilang oras na lang….” sabi ko naman habang yakap-yakap ko si Francine.

“Alam mo, Love ikaw lang ang nagpapalakas ng loob ko eh…. Minsan nga kapag nalulungkot ako, iisipin lang kita tapos sasaya na uli ako…” sabi pa ni Francine na tuluyan ng tumulo ang luha.

“Basta lagi mo lang iisipin, lahat gagawin ko para sumaya ka lang…. lahat gagawin ko para sa’yo…” sabi ko sabay halik sa nuo ni Francine.

“Tara na baba muna tayo… lakad muna tayo sa tabi ng dagat kung saan tayo naglakad dati…” sabi ko pa kay Francine.

Bumaba na kami ng kotse at nagsimula ng maglakad patungo sa tabi ng dagat. May kalayuan ang dagat mula sa hotel. Magkahawak ang aming mga kamay habang naglalakad. Ilang minuto pa ay narating na namin ang tabi ng dagat sa dulong bahagi ng resort. Sinimulan na naming maglakad patungo sa bahagi ng resort kung nasaan naroon ang dating cottage namin mahigit tatlong taon na ang nakakalipas.

“Kuya pa ang tawag ko sa’yo nung nandito tayo eh…. hahaha.. “ sabi pa ni Francine.

“Ako naman, Francine pa ang tawag ko sa’yo nuon diba… haha. “ sabi ko pa kay Francine na naglalakad habang nakasuot pa ng kanyang school uniform.

Patuloy kami sa paglalakad hanggang sa matanaw ko na ang dating cottage namin nuon kung saan masaya kaming magkakasama ng kanyang ina at kapatid mahigit tatlong taon na ang nakakalipas.

“Pasensya ka na sa mga lungkot na dinanas mo dahil sa pagsama mo sa akin ha…” sabi ko kay Francine.

“Hindi naman ako malungkot sa piling mo eh….” sagot naman ni Francine.

Dinig na dinig namin ang tunog ng alon na humahampas sa tabi ng dagat na nasasabayan pa ng pag-ihip ng malamig na hanging dagat.

“Kahit hindi mo sabihin, Chin-chin, alam kong hindi kumpleto ang buhay mo kapag wala ang pamilya mo…” sabi ko naman.

“Ikaw na ang pamilya ko ngayon eh…. ikaw na lang ang natitirang pamilya ko…” sabi ni Francine na tuluyan ng napaiyak.

“Hinding-hindi ako nagsisi sa pagsama ko sa’yo…. Kahit ulitin pa ang buhay ko, ganun pa din ang gagawin ko… Ikaw pa din ang pipiliin ko… sasama pa din ako sa ‘yo.” sabi pa ng umiiyak na si Francine.

Huminto ako sa paglalakad at iniharap ko si Francine sa akin… Niyakap ko ito ng mahigpit. Naiiyak na din ako sa mga sinabi nya sa akin.

“Happy birthday ha…. wala akong maisip na mas magandang iregalo sa’yo kundi ang pamilya mo eh…” sabi ko kay Francine

“Ha? anong ibig mong sabihin, love?” tanong sa akin ni Francine.

“Ayun sila oh…. “ sabi ko sabay turo sa dati naming cottage kung saan nanduon at naghihintay si Cheska at ang kanyang kapatid na si Raymart.

Agad namang napatakbo si Francine patungo sa cottage, agad naman sinalubong ito ng kanyang ina at kapatid.

“Mommy!!!!… Raymart!!!” sigaw ni Francine habang tumatakbo.

“Chin-chin ko!” sigaw ni Cheska.

“Ate!!!” sigaw naman ni Raymart na ngayon ay malaki na.

Niyakap ni Cheska ang kanyang panganay na anak na si Francine na mahigit tatlong taon nyang hindi nakita… Humahagugol sa iyak ang mag-iina habang magkakayakap. Naka school uniform pa si Francine habang yakap-yakap ni Cheska. Napakagandang tagpo na mahirap malimutan kahit ilang taon pa ang dumaan…

Hindi ko na rin mapigilang mapaiyak ng makita ko ang tagpong iyon. Alam kong labis kong napasaya ang mahal kong si Francine… Alam kong nakumpleto ko na ang kulang na parte ng kanyang makulay na buhay.

Lumapit ako sa kanila at niyakap ko silang tatlo… Hindi ko na naitago sa kanila ang pagluha ko…

“Salamat, Clint sa pag-aalaga mo sa anak ko ha…. nagkamali ako sa pagkakakilala ko sa’yo…” sabi sa akin ni Cheska na walang tigil sa kakaiyak.

Ngumiti lang ako….

Bumitaw sa pagyakap si Francine sa kanyang ina at yumakap sa akin….

“Love, salamat sa regalo mo ha…. ito na ang pinakamagandang regalong natanggap ko…. salamat…” sabi ni Francine habang nakayakap sa akin.

Masayang-masaya kami ng gabing iyon… parang walang nangyari… masaya pa rin kaming magkakasama… Ang tanging nagbago lang ay malaki na si Raymart at dalaga na si Francine….

Maligaya kong pinagmamasdan si Francine habang masayang napapagitnaan ng kanyang ina at ng kanyang kapatid….

Alam ko na sa ginawa kong ito… unti-unti na akong nakabawi kay Francine…

Di ba nga may kasabihan…

“The Love of a Family is Life’s Greatest Gift”

At para sa minamahal kong si Francine….

“You Meet a Thousand People Everyday and They Never Touch Your Heart and Then You Meet that One Person and then Change Your Life Forever”

Naalala ko pa ang bata sa waiting shed dati… ang batang agad na nagpatibok ng aking puso… Salamat sa pagbibigay sa akin ng pagkakataong mahalin ka….

WAKAS…

Sa mga sumubaybay sa kwentong “Ang Batang si Brianne” ito po ang kwento namin ni Tintin. Ngayong alam nyo na ang kani-kanilang kwento, kayo na po ang bahalang humusga. Salamat po

ALL GOOD THINGS MUST COME TO AN END…

Sa mga sumubaybay at nag-comment po sa storya kong “My Pretty Francine”, maraming salamat po sa inyong lahat.

“Ang kwento kong ito ay tunay na nangyari… at hindi po ako nagdagdag o nagbawas sa detalye ng kwento ko,

ngunit sadyang iniba ko ang mga pangalan at lugar para bigyan ng privacy ang mga taong kasama sa aking kwento.”

Writer: burakbubuk

SALAMAT PO.

Scroll to Top