Author’s Note: This is the first time na lilihis ako sa estilong nakasanayan ko na. This a POV-styled story. I just hope it will be worth the while of the readers. Thanks to all of you who continue to read my works!
One of them days when I feel miserable…or probably just the weather…or siguro ganito talaga ang tumatanda na. Stress? Ewan ko lang. I cannot pinpoint what’s wrong.
Although most of the time i love this kind of weather na medyo maulan at nagbabadya pa ito ng paglakas. Dont get me wrong. Ayoko naman ng bagyo. But there is something in the steady rhythm of the rain that makes it relaxing…that brings serenity to one’s thought. Yun eh kung nasa loob ako ng bahay and just puffing my vape (yung di mausok ha?) habang nasa bintana ako ng kuwarto ko. Good bed weather ika nga. Just being plain lazy and nothing to worry about.
Unfortunately wala ako sa bahay today. Im stuck here sa Burger King malapit sa Welcome Rotonda dahil dito ako inabutan ng gutom at paglakas ng pagpatak ng ulan. Somehow I knew it was a wise decision na magpark muna and fill myself up habang naghihintay ako ng pagtila ng ulan. Grabe pa naman kung magbaha along Espana at wala akong balak gawing bangka ang kariton (car) ko.
Stuck on You ang peg ko…while i listen to the Ryhthm of the falling rain dahil kung hindi ako sisilong malamang ay Raindrops Keep Falling on my Head at kung di ako mag iingat eh Slip Sliding Away ang kalalabasan na kung magiging sobrang kamalasan pa, magtatapos sa Knock, Knock, Knocking on Heaven’s Door…
See? Those were 5 songs na sunod-sunod pumasok sa isipan ko? Ganyan ako ka bored… and when I am, my mind play things in my head to keep me amused…Or less bored. So at this very moment, I’m resigned to my fate of waiting for this rain to stop. Okay na rin habang nakatingin ako sa pintuan nitong fastfood and amusing myself sa pagbibilang ng mga taong labas masok dito…
…And then she walked in…
The first thing that caught my eye was her confidence. She walked like she doesn’t have a worry in the world except siguro yung gutom niya…or probably gusto rin lang magpalipas ng ulan. Shoulder length hair. 5’5″ – 5’6″ ang tangkad. Maputi. Gluthathione beauty? Nakasukbit sa bag niya ang isang maroon-colored hoodie.Naka fitting na maong shorts folded sa hita making her shapely legs more prominent while maiimagine mo na rin siguro na tamang tama lang ang size ng dibdib nito based on how her black shirt appears. In short, sexy. Pero hindi hipon ang dating. Ang may pagkasingkit nitong mata, may katamtamang tangos na ilong, ang her lips na tipong luscious dating. Huh, no make up! Reminds me of Gloria Diaz’s lips with a face like that of young woman with japanese blood in her. Damn! Kung bata-bata lang ako, liligawan ko to…definitely…and most definitely basted ako.
The way she held her folded umbrella makes me think about that lovely hand holding something else except an umbrella. Napangiti ako at napailing sa kabastusang pumasok sa utak ko. I started sipping my coffee.
“Is there something funny, mister?”
Muntik nang matapon ang kapeng iniinom ko. Nakalapit pala siya sa kin nang di ko namamalayan.
“Ha? ” patanong kong sagot sabay kunot ng aking noo.
“Nahuli kitang nakatingin sa kin tapos bigla kang napangisi…Maybe there’s something funny coz i failed to catch the joke.” may halong katarayan ang tinig nito.
“Look, Miss…Perhaps youre right at nakatingin ako sa direksyon mo. But it doesnt mean to say im laughing or smiling about you. A funny thought did occur in my head but it has nothing to do with you…But if you feel that way, then I offer my apologies for making you feel uncomfortable,” kalmado at mababang boses kong paliwanag.
Inismidan ako ng magandang dalaga. Hmnn…early to mid 20s? Nahhh, early twenties. Tinalikuran ako nito at sinimulang maglakad patungongs counter kung saan mahaba na ang pila sa bawat isa. Damn, what bumpers! Sarap pisil-pisilin while…Shit, lecheng lakad yan! Napollute lalo nang maduduming imahinasyon ang utak ko habang minamasdan ko ang pag imbay ng kanyang mga bewang. Kulang na yata ako sa pagrerelease ng libido. I hate you, Rose!
Rose was my last affair. More than 6 months ago. Oh well, she had to move on. Found someone new and promised we could still be friends…Yeah…Like a consolation prize. Di ko lang na clarify kung friends with benefits ba. Hahaha. Sigh. It stings a bit knowing she’s with another na but I guess that’s life. You win some. You lose some. That story is done with. The pen has finished ika nga and having written an end will find another story to write (or lives to fuck!). Tigang mode so far. So moving on ang peg.
Nakita ko siyang umupo diagonally located sa mesang inuupuan ko. That was the only table left vacant. Kaaalis lang nung previous customer. She was having a burger and fries with coffee or hot choco I think. Probably the choco. Then, as per the usual thing now, nagsimula siyang magbasa or mag browse sa kanyang phone. This time, I found myself really looking at her and being entertained by her facial reactions –ngumingiti, sumisimangot, napapatawa, kumukunot ang noo – while reading something or typing on her phone. Nasa Messenger siguro or commenting sa FB. Whenever she’s about to tilt her head up, bumabalik naman ako sa mismong phone ko na kunwari ay binabasa ko rin. Tsk, stalker mode na ba?
Tumunog ang CP ko. Marco. Kaibigan at kaututang dila. Nasa bilyaran daw siya. Sa pwesto ko. The only source of my income since coming back to stay sa pinas. Anim na tables. Ok na rin. Kumakarir na rin ng minimum na 40k monthly after expenses. And being alone it is more than enough. Di naman ako maluho sa katawan. Nalibang ako sa pakikipag chat sa kaibigan ko kaya pansamantalang nawala sa isip ko ang babaeng suplada. Then the chat stopped. Pagtingin ko sa puwesto niya, wala na siya dun. Napailing ako sa sarili ko. What am I thinking anyways? Makakaiskor ako sa babaeng yun? Duh! Matitikman ko lang labi nun kung inabangan ko yung lalagyan ng naubos niyang drink.
Medyo umaambon pa rin but I decided to just get out of the place and straight to my SUV. After kong mabigyan ng 20 pesos yung umasiste sa pag atras ko, I slowly drove away from that place. Kapapasok ko pa lang sa Quezon Avenue when, lo and behold, I saw her.Naka hoodie na. Naghihintay ng masasakyan. Medyo madalang ang mga PUVs dahil na rin nga sa pag ulan.
As I was crawling down to a stop, nagdedebate pa rin ang isip ko pero nanaig ang di ko maipaliwanag na lakas ng loob. Nakita ko ang pagtataka sa kanyang mukha when I stopped. I pushed a button para bumaba ang tinted window na nasa tapat niya.
“Hi,” may nerbyos ang boses ko. ” Can I offer you a ride?”
May gumuhit na pag aalinlangan at takot, I think, sa kanyang mukha. Understandable.
“Don’t worry. I’m just being a good samaritan here,” pag anyaya ko uli.
“Wag na po,” sagot niya. Why does her voice sounds angelic now?
“Look, consider it as an apology,” sabi ko uli. ” and if you must, then take a pic of me now tapos padala mo sa parents mo or kaibigan so they’d know who to hunt if something happens to you,” sinabayan ko ito ng ngiti.
Medyo napangiti siya. Parang may lumuksong kung ano sa dibdib ko. Tigang na nga ako. It seemed like the perfect smile. It was then na nagsimula na namang lumakas ang ulan. I looked at her again. She looked at me as if trying to fathom the expression of my face or perhaps my character. Then nagkibit siya ng balikat at unti unting lumapit sa sasakyan ko. I promptly unlocked the front passenger door.
She folded her umbrella and, quite nimbly, sat down and closed the car door.
“Saan ba?” I asked her casually.
“Baka naman out of your way?” tanong niya.
“Don’t worry. I like to drive ng mga ganitong oras.”
Which was true. I like driving from 11pm to 4am when I want to relax. Music and driving. Perfect.
“SM fairview pa eh,” parang nahihiya niyang sagot.
“No problem,” sagot ko.
“Thanks,”
Humalukipkip siya kahit ngayon ay may suot na siyang hoodie. Hininaan ko ang aircon.
“One more thing nga pala,” sabi ko.
“What?”
“Kunan mo na ko ng pic or would you like me to give you my FB para maipadala mo sa parents mo at kaibigan?”
Napatawa siya. Then she got her phone out and asked my FB account, Nirecite ko ang FB account ko sa kanya. She searched for it.
“Nag-gigitara DP mo?” she asked again
“Yeah. That’s me.”
From my peripheral vision I could see her smiling. I dunno pero napangiti rin ako. I started playing music from my usb plugged in sa car stereo.
“There. Nagsend na ko ng friend request to you. Baka awayin ako ng asawa mo ha?” nananantya niyang tanong.
“I assure you hindi ka aawayin nun,” mahinahon kung paliwanag.
“Aba, napaka certain mo naman,” challenge niya.
“Well, bukod sa mabait siya…e sumakabilang bahay na siya.”
“Sumakabilang-buhay? Biyudo ka?”
“Hindi…Sumakabilang-bahay…May asawa nang iba,” sinabayan ko yun ng tawa.
“Luko-luko!”
Parang musika sa pandinig ko ang hagikhik na nagmula sa kanya. Langya, parang teenager ang pakiramdam ko. Parang kikiligin pa ko dahil na rin sa pinong hampas na naramdaman ng braso ko.
“Music?”
“Sure…pero wag heavy metal ha?”
Muling sumungaw ang ngiti. Damn!
I chose the rock ballad collection. Pumailanlang ang This Aint a Love Song ni Bon Jovi.
“Nice,”
She looked very relaxed na. Komportable. Tahimik as if trying to understand the words of that song. Nagconcentrate naman ako sa pagdadrive. Although di naman traffic, hindi ako lumalampas sa 60 km/h. I just wanted to stretch the time with her as much as I could. Pero, tulad ng lahat ng awit, it’ll comes to an end. Nakarating din kami sa SM fairview.
“San kita ibaba?” tanong ko.
“Kung saan pwedeng itabi tong car mo,” sagot niya.
I was almost tempted to say na ihahatid ko na siya sa bahay nila…Pero I don’t know. Somehow I think hindi maganda ang offer na yun. May hint ng pagiging stalker ang dating. So I parked the car sa side ng bangketa kung saan may mga taong naghihintay pa rin ng sasakyang papunta sa kani-kanilang destinasyon. I pushed the unlock button.
“Ingat ka,” malumamanay kong bilin.
She gave me that sweet smile again while unboarding the car.
“Salamat ha? Accept mo FB request ko ok?”
Then she did this thing with her eyes na parang pinandidilatan ako. It was so endearing. Parang gusto ko siyang sunggaban at yakapin that very moment.
“I will.”
I slowly drove away after giving her a smile. She waved at me. Tumango-tango na lang ako.
It was roughly 30 minutes before I reached my apartment. The dreadful feeling of being alone crept in again. The same old bed for the same old me. I stripped to my boxers , grabbed my phone, and jumped into bed. Nung nakahiga na ako, naalala kong buksan ang FB. I smiled. The request was there.
Lilian Penafrancia. Nice Name. I accepted and then was about to put my phone down nang tumunog yun.
Lilian: Sorry sa pagtataray ko kanina ha? Lol.
Me: It’s Ok. Don’t be bothered about it. Tulog ka na.
Lilian: You too. Glad I stopped sa BK. It was a nice night after all.
Me: Yeah…Me too…Sleep well, kid…
Then my icon na sinagot ang babaeng maganda. Galit.
Lilian: Im not a kid okay?
Me: Uh oh…sorry…just an expression. Two sorrys in one night? Tsk tsk I must be a bad person.
Then she answered with that Icon that is torn between laughter and tears.
Lilian: Sleep well, Uncle…
Me: Uncle?
Lilian: kaedad mo kasi Uncle ko eh. Lol.
Me: Ah…ok
Lilian: Pero tirador ng chicks yun. Dami…mas bata pa sa kin yung iba. Hahaha
Me: Well, kung ang looks mo ang pagbabasehan…malamang nga habulin ng babae uncle mo.
She answered with that icon again…a blushing icon
Lilian: Sus, bolero! Tulog ka na nga…thanks uli ha? Muah
At that very moment, hindi ko alam kung bakit napa thumbs up ako. But that four lettered word put a smile on my lips as I slowly wandered in the world of sleep. I knew I sighed. It was a wonderful night after all…
Yun na ang simula nang pagkukulitan namin sa messenger. She’s 23. Xray Tech sa isang ospital in QC. I admit I was guilty checking on her profile on a daily basis. Baka may declared na status. Pero wala namana akong makita. Kahit sa mga pics wala akong mapagkakamalang bf niya. But boy, oh boy1 I’m also guilty looking at her pics and imagining Lilian in her birthday suit. Can’t help it. No excuse. Guilty as charged. Walang Bf? Hmnn magaling magtago? Napatawa na naman ako. As If may karapatan ako kung meron man o wala…
Somehow, kahit di pa uli kami nagkakaharap, naging kampante kami sa isa’t isa. We chatted about almost anything under the sun. She was intelligent and pleasantly mature with her ways. Malalaman mo na lang with the train of her thoughts while we were chatting. Until dumating nga sa part na medyo naging personal na ang mga tanungan.
Lilian: So how do you cope?
Me: With what?
Lilian: Yung ano…uhm…physical needs…hihihi
Me: Well…there are ways and means…hahaha
Lilian: Ah, you go for walkers? Ganun?
Me: Nope. Sariling sikap na lang. Takot ako sa ganyan eh
Lilian: Nasasatisfy ka naman?
Me: Nakakaraos din hahaha…basta inspired
Lilian: Inspired like may pinapantasya ka?
Me: Uhuh. Or else, kahit porn pede na. Hahaha. Hanep ah. Feeling ko hotseat ako today. Bakit ba?
Lilian: Wala lang. Curious lang ako. Hihihi.
Napapangiti ako. Ni hindi ako makaramdam ng pagka asiwa o pag aalangan sa usapan namin. Pero feel ko mas open pa siya kesa sakin sa subject na to. Of course, diko rin mapigilan ang sarili kong curiosity. I ventured…
Me: Eh ikaw?
Lilian: Anong ako?
Me: Ganun din. Physical needs.
Lilian: Secret. Hihihi. Mosong matanda.Hahaha
I didn’t give up. Inatake na ko talaga ng curiousity, at alam ko, may halo na ring libog yun.
Me: Ah, well supplied ni BF ang pleasure department?
Lilian: Wala na si BF. Sumakabilang kandungan na rin. Hahaha
Well, somehow, the message I read gave me a kind of happiness. Shit, nagiging ilusyunado na rin ako.
Me: So sariling sikap na rin?
Lilian: I refuse to answer the question due to the risk of self-incrimation. Bwahaha
Me: Hahaha. Ok. Not gonna push through with this line of questioning anymore.
Lilian: Yeah. I’ll leave it to your imagination.
Then she sent a picture of herself na nambebelat sa kin. I couldn’t help but laugh out loud at that…and sigh. I knew it by then na umakyat nang husto sa nth level ang desire ko to have her, to touch her with my lips, to feel her with my hands…and finally to be one with her in one musical dance of pleasure and ecstasy! Tsk. Pedrong Panaginip ang naging peg ko na nauwi sa Mariang Palad that night…
I have a secret hobby aside from being a TH (trying hard) guitarist… Mahilig din akong magsulat ng istorya ng kalibugan. Of course, obviously I don’t use my real name. Ewan ko. Nahalina na lang ako one time nang makapagbasa ako ng mga erotic stories sa isang site. I was challenged to write stories na although fiction, ang iba’y eksena na rin sa mismo kong karanasan. Mabilis ako magsulat. Especially pag nasa mood lang…or inspired.
Needless to say, since matagal na rin akong walang naisa submit na story, at di mawala sa isip ko ang pantasya kong kalibugan, I thought maybe I’ll just write a fictionalized account about Lilian and me. Since malabong matuloy sa katotohanan, at least natuloy sa kuwento man lang. Napailing na lang ako sa justification ko.
So it was one of those slow nights sa bilyaran. Wala din si Marco. Wala akong makakuwentuhan. So iniwan ko muna kay Suwabe, ang medyo salaula kong alalay, ang pagbabantay sa bilyaran. Trustworthy naman kahit medyo mahina ang kukote.
I got into my car bitbit ang laptop ko. I needed a place to relax . Naisip ko rin na mabuti pang isulat ko na lang ang pantasya ko ang maybe get it out of my system. Binagtas ko ang kahabaan ng Quezon Avenue. Binagalan ko pa lalo nang mapatapat ako sa BK sa welcome Rotonda. It’s 1am on a Sunday. Walang masyadong tao. Ah well…What better place to start this fictional story kundi sa mismong pinag-ugatan nito?
Matapos kong ngitian at tanguan ang guard na nagbukas ng pinto, Mabilis akong nakaorder ng burger, fries and coffee. I found a nice place sa gilid. Wala namang tao sa bakanteng mesa sa likod ko so kampante akong naupo. Fully charged naman ang laptop ko. I ate quickly dahil na rin sa medyo gutom then slowed down on the coffee part. Lumabas ako sandali while not taking my eyes off sa laptop ko to do my vaping shit for awhile. Maaliwalas ang langit. Walang masyadong traffic although marami pa ring mga taong naghihintay ng masasakyan sa labas at ilang mga taong naglalakad sa bangketa.
Umorder pa uli ako ng another set of fries and a large coffee. Black na talaga this time. Although I prefer my coffee with 2 teaspoons of sugar and a certain amount of milk to make it moderately brown, I decided to be more unconventional. I need my senses to be fully awake. Im planning to write a beautiful story (at least para sa sarili kong panlasa). And so I started…
Mabilis akong magsulat this time. Inspired. Although mabagal ang pacing ng mga stories na naisulat ko na. Ayokong nagmamadali. Somehow I want my characters to be as real as possible and the trigger factors resulting into sex can at least be emotionally or psychologically possible. One thing more, I can get caught up and be too engrossed sa sinusulat ko that I become oblivious to what’s happening around me. Lalo pa nga’t nasa kainitan na ng sex scenes between her and me (in this fiction, of course!). Big mistake!
Napansin ko ang guard na tinging-tingin sa kin at napapangiti. I was puzzled by the way he looked at me. Then I realized pati mga crew sa counter nakatingin sa direksyon ko. Natatawa. May bumangong nerbyos sa dibdib ko. Bigla akong lumingon sa likuran ko. Si Lilian. Nakatapat ang hintuturo sa labi. The universal sign of Shhh, wag kayong maingay.
Mabilis kong tiniklop ang laptop.
“Hi,” bati ko,”kanina ka pa dyan?”
“Hindi naman. Mga 15 minutes siguro give or take a few,” sagot niya.
“Bakit ka naman napapunta dito?” I was trying to be as casual as possible although lumilindol yata sa loob ng dibdib ko.
“Bakit? Ikaw lang ba marunong kumain ng burger at fries? At uminom ng kape?”
Pagkasabi nun ay hinagip ni Lilian ang kape ko at humigop dun.
“Yuck! Ang pait na anlamig pa!” reklamo niya
Napahalakhak akong mabuti. It was so funny the way she said and she looked so cute with that facial expression of hers. Its so natural. Walang arte. Fuck, lalo lang nahuhulog loob ko sa batang to.
“What kind of a man you are?” may pag aakusa ang kanyang boses.
“What do you mean?” I asked.
Medyo natakot ako. Siguro nabasa nya ng husto ang sinusulat ko. Patay! Manyakis to da max ang magiging peg ko nito sa kanya.
“Ni hindi mo man lang ako ioorder ng makakain. Susko pagod ang tao galing sa work. Exposed sa radiation tapos wala ka man lang malasakit na mararamdaman sa ka chat mo? Tell me? Kuripot ka ba?”
I found myself shaking my head and smiling at the same time. Ansarap niyang pakinggan maglitanya lalo pa nga’t nagtataray. Lalo lang siyang gumaganda sa paningin ko.
“O ano?” pinandilatan pa ko ng singkit na mata.
“Oorder na. Burgers and fries? Coffee with cream or hot choco?” tanong ko.
“Hot choco, dear,” may halong landi ng mata ang pagkakasabi nito.
Napapatawa ang crew sa counter habang umoorder ako. Hindi siguro maitago ng mukha ko yung saya na nararamdaman ko while ordering. She was smiling at me. Malisyosa. A knowing smile, ika nga. Napailing na lang ako.
Inilapag ko ang mga inorder ko sa harapan niya while she’s till on her phone. I didn’t ask her about it. Good manners require me not to be too inquisitive lalo pa nga’t its her own business anyway. Then she put down the phone and looked at me.
“My mom. I said sa hospital na ko matutulog,” she explained nonetheless.
Tumango lang ako. It was about 3am, and of course, kung magkakahabaan ang chikahan namin, aabutin kami ng sikat ng araw dito. Ah, the stars are probably aligning with my fate. Masaya ako.At least I get to see her. Be near her. Talk to her. Mababaw na kaligayahan but all worth it. Thank God for people who likes burger and fries. All hail to the ones who started the 24 hour fastfood chain!
“What’s on your mind?” she asked in between munches|. She caught me looking at her.
“You know you’re beautiful…”
Damn!Too late. Di ko napigil sabihin what’s on my mind. Uh-oh.Big boo-boo. Too fresh! Call 911! Stupid Idiot on the loose! Sunoggggg!
And she became the all in one rescue team with her answer.
“I know,” kibit balikat niya sabay tingin sa kin. “Kaya nga andyan ka and you keep staring at me tapos inilibre mo pa ko. What more proof do I need? Hehehe.”
“Sige. Kain ka na muna. Mukhang gutom nga lang yan.”
Napatingin sa min ang ilang mga tao, staff and customers alike, dahil na rin sa magkasabay naming paghalakhak. But we didn’t care. At that moment, at least for me, all is right in the world.
Masarap ang haplos ng hangin while im vaping. Nakasandal ako sa car door waiting for her. She needed the toilet. It’s about 4am. Medyo dumadami na ang tao sa paligid. People ready to start their day already while I was about to end mine. Although, deep within, I really don’t want it to end. Napalalim ang hithit ko sa vape. Really liked it. Got me off the cigarette. I like vaping although I’m really annoyed sa mga nagvi-vape with those cloud of smoke. Mine was like a cigarette na naka set lang sa low wattage and a small tip on the top unlike those they use na pag hinithit mo e para kang adik na lumulubog ang pisngi.
I was lost in the pros and cons of vapes, different types and reasons when she walked out of the door. Fuck Vapes! Just like that, she occupied my being. Like magic. Sigh.
“Tara let’s,” she said.
“Sure,Kid,” pagsang-ayon ko.
“Tseh! Told you I’m not a kid.”
“Sorry, I forgot. Never again. Promise.”
Then she smiled and we both went inside the car. As per usual, after the backing up maneuver and the 20 peso ritual with the guard, we’re finally cruising along Quezon Avenue. I turned on the radio. A soft sweet love song filled the car.
“Words and music make a song
For our hearts to sing along
Like a choir within the air
There’ll be music everywhere…”
“You don’t like it?” Tanong ko.
“It’s good. Nice lyrics. Soothing melody,” sagot niya.
Yet somehow I know her mind is on another thing. Like may iniisiip siyang malalim ba. Probably a problem at work? Family?
“Problem?” I ventured.
“Not really. Don’t mind me. Pagod lang siguro,” kaswal niyang sagot.
So I focused on my driving ang hummed along with the song.
“A bitter tear across your cheek.
A smile from you is all I need.
We’ll give them cause to breathe the air.
There’ll be lover’s everywhere,”
“You know, I like reading stories,” panimula niya.
Napaubo ako bigla. She read it! OMG! Now im in deep shit. Di ko alam kung paano ako magsasalita but lamely I tried.
“Look, it’s just a story,Ok? No harm intended.”
“E, bakit namumutla ka yata?” pang aasar nito
“It’s pretty embarrassing ok? Im really sorry. I didn’t know what came into my mind.”
Hindi ko na alam kung may sense ang pinagsasabi ko. I didn’t mean it? No! I was fantasizing it. How could I not mean it?
“Ah, you don’t mean it? I find it rather insulting, to be honest,” medyo sumimangot pa si Lilian.
“What im trying to say was it’s not supposed to be read by you,” I said with my the most apologetic voice I can muster.
“Too late. I read it,” pagtatapos niya.
I stopped talking. Whats the point? Bistado na ang kamanyakan ko…ang pagpapantasya ko. |This will probably be the end of it. All I can do is pretend to be concentrating with my driving…and a barely audible sigh habang patuloy ang kanta sa car radio.
“I’ll be your singer and your song
For all the love you brought along
I’ll be your day, I’ll be your night
I’ll see that everything’s all right”
“Pero you know, in fairness, I think you write good,” pagbasag niya uli sa katahimikan.
“What? Oh…Thanks,” mahinahon na ang boses ko.
“Much as I like reading a fictional story,”
She was looking at me, like reading something in my face.
“I prefer reading true stories.” Pagtatapos niya.
Then she took my free hand and the palm side touched her face. I was dumbstruck. I slowly looked at her…so beautiful in my eyes. I don’t want to talk. Maybe I’m fuckin dreaming! And if I wake up at this very moment, there’s a big chance I might kill myself. Yet she remained there looking at me with those lovely eyes and those wanting lips.
“So what do you think?” she purred.
Napalunok na lang ako. I can’t trust myself to speak that very moment. Instead I focused on treading the rather tricky part of the Quezon Memorial circle pabalik sa apartment ko, wishing I could drive fast but ever carefully driving slow. I want to be the safest driver in town. At least tonight…at least this very, very special night.
She leaned her head on the side of my shoulder as the song just kept on going…
“I’ll turn the ocean into sand
Like my heart at your command
I’ll make the raindrops turn to snow
And then everyone will know
That we’re in love…”
Nakaupo ako sa Couch a few meters away sa pintuan ng banyo to where my gaze has been fixed for some time now. I think it has been more than 20 minutes when I gave her a pair of towels to take with her inside. I can hear the tapping sound of the water. Parang tibok sa dibdib ko that time. Rapido. I tried calming myself down. Somehow the vape has been helping but not much. Everything’s happening which I never expected them to be. Not even in my wildest dream. A cloud of smoke got out of mouth. Strangely enough it seemed to have taken a form of her body in the air. Tsk tsk tsk. It was freakin mental!
It was like looking at a mirage when she came out of the bathroom. A towel-draped body and another hand holding another spare towel drying her hair. Who would have thought this could be happening now? Hindi ko alam, pero suddenly things were moving in slow motion. Even the towel couldn’t hide the shape of her body. The thought of that body soon becoming mine seemed sacrilegeous. To this point, hindi pa rin ako makapaniwala na she’s in my apartment and soon enough, she will be mine. Darn, I feel both excited and terrified. Excited it’s happening. Terrified that I might blew it.
“Hindi ka ba magsa-shower?” she asked.
“I will,” parang namamalikmata kong sagot.
I quickly got out of my pants and and shirts. Hindi nakalampas sa paningin ko ang pagsulyap ni Lilian sa harapan ng boxer briefs ko. Sinusukat? Ironically, ako pa yata ang napapahiya so lumakad na ko papuntang banyo.
“Hey!” sigaw niya.
Paglingon ko sa kanya, inalis niya bigla ang towel na nakabalabal sa katawan .
“You forgot your towel.”
Sabay bato niya sa kin ang tuwalya. I caught it. Automatic reflex. Pero nakatulala ako. Nakabukas ang ilaw ng banyo at ng sala. Nakabilad ang kagandahan sa isipan ko lang nakikita…Sa Pantasya…kabigha-bighani…Balingkinitang katawan…Maputi…Tayong tayo dibdib nagmamayabang although not absurdly big…Tama lang…and them nipples, small crowned by very light brown to rosy-colored circular surroundings…at ang ang kaangkinang may katambukan na ni hindi natatakpan ng kahit anong buhok…Malinis…
“Ligo na uy!”
Napukaw ako sa pagkakatulala. Namula pa yata ako dahil obviously nakita niya ang pagtitig ko sa kanyang katawan patunay na ang hagikhik na narinig ko. It took a lot of concentration para maalis ako sa pagkakapako ko kung saan ako nakatindig. Alam ko nakita nya rin ang pagkabuhay ng alaga ko. I went inside planning to have the quickest shower of my life although in the end kinuskos ko ring mabuti ang mga dapat kuskusin, had to brush my teeth and gargled with a mouthwash and finally, the finishing touch, a slight dab of an aftershave. Tsk. Sa pagkalito ko eh nakalimutan ko nang magdala ng change of underwear. In any case, binalutan ko na lang ng tuwalya ang ibabang bahagi ng katawan ko and went ouf to the door half-afraid that she would be gone by then. And I thought I was right.
Wala na siya sa sala. Darn! Umuwi na while im having my shower? Parang nanlambot ako bigla. Para akong naupos na kandilang naupo sa couch. My excitement, the adrenalin, my anticipation all went into the drain. Such a tease…Until…
There was a soft music coming from my bedroom. Lam mo ba yung pakiramdam na you thought you lost something really so valuable that it gave such a feeling of despair? Then nakita mo uli? That’s the exact feeling I felt because of this. She went to my bedroom!
Halos lakad-takbo ang ginawa ko sa malapit na distanyang namamagitan sa couch at pintuan ng kuwarto ko. Lundag is more like it! Yet, nung nasa harap na ko ng pintuan, bigla akong tumigil. I tried to regain my composure. Kinalma kong mabuti ang sarili ko although parang tinatambol ang dibdib. Then, after ng isang malalim na buntong-hinga, pinihit ko ang seradura ng pinto.
Madilim ang kuwarto but naaaninag ko ang silhouette ng isang katawang nakahiga sa kama ko.
“You can turn the light on if you want to,” malambing na boses ang narinig ko.
Di ko na kailangan ng pangalawang imbitasyon. Hinagip ko ang switch ng ilaw. Nabalot ng liwanag ang kuwarto ko. Nakasandal si Lilian sa Headboard ng kama. Suot nito ang isang pamilyar na red long-sleeved polo shirt. Mine. She must have read that part of my story wherein I described how sexy a woman is when wearing a long-sleeved polo shirt. She must have gone through my cabinet and found one to her liking. Hindi nakabuttoned ang shirt. Dahil na rin dito, mababanaag mo ang suhestyon ng kanyang dibdib at sa pababa, halos laylayan ng nasabing damit ang humahadlang sa kayamanan ng kanyang hiyas bagama’t masisilip mo pa rin sa maliit na espasyo nito ang hindi natatakpang bahagi.
Dahil na rin sa nakabilad sa mga mata ko, di ko mapigilang may kumislot sa nababalutang bahagi ng tuwalya sa katawan ko. Medyo umangat ang bahaging yun ng tuwalya. Nahuli ko ang mga mata ni Lilian na napatuon dito. Parang ako pa yata ang nahihiya at this stage.
“Hmnn…Mukhang ready na ah,”
Pagkasabi nun ay marahang bumangon sa pagkakasandal si Lilian. May ngiti ang labi nito habang naglalakad palapit sa kin. Medyo bumubuka ang shirt na suot niya papalapit siya sa kin. Kakaiba ang kanyang tingin. Nanunukso ang kanyang mga mata. But there’s more to that look. It’s a look of power…of knowing you I can do whatever i wanted with you…like a spell she knew enveloped me that very moment….a spell so wondefully woven…and im more than willing to be imprisoned by it…
Parang di ako makahinga.Papalakas ng papalakas ang kabog ng dibdib ko sa bawat hakbang ng kanyang mga paa. Finally, we’re face to face. No words being uttered. Just staring at each other . Parang nagsusukatan ng tingin…binabasa ang bawat ekspresyong nakikita…at hinihintay kung sino ang unang gagalaw. Ah, kung laban ito, it’s a fight im willing to lose just so i can be one with her.
Then naramdaman ko ang init ng kanyang hininga habang papalapit ang mukha niya sa kin. Alam kong napapalunok na ko nun. Pero di ako makakilos. Parang napaparalisa ang buong katawan ko. Hindi ko alam ang gagawin ko …Or perhaps natatakot akong kumilos at baka mawala siyang bigla sa king paningin.
From there, she moved her lips to mine…slowly…very slowly…waiting how i would react. Ang alam ko lang ay bahagyang bumuka ang mga labi ko. It’s getting hot. I’ve never felt so thirsty in my life! Inipit ng bahagya ng kanyang mga labi ang lower lip ko…then the upper part. I felt my tongue searching for her, gradually coming out of its hesitation. Nang sawakas ay nagsalubong na ang aming mga dila, my arms became alive and locked her within. Lumapat ang natatakpan niyang dibdib sa king dibdib and there and then I wanted to lose control but I managed to dissuade my hunger to see those lovely pairs!
May ilang minutong halikan ang nangyayari, each savoring that moment so intimately passionate. May mahihinang daing na kong naririnig sa kanyang mga labi. Then she stopped. Inalis niya ang mga kamay sa aking mukha at dinala yun sa ibabaw mismo ng aking ulo and slowly pushed it down. Nang sumunod ako sa direksyong iginigiya ng kanyang mga kamay, inalis niya upang unti-unti niyang mahubad ang long-sleeved shirt until it was completely out of the way. Instinctively, gumapang ang halik ko sa leeg na parang bampirang handang kagatin ang biktima the difference nga lang ay puro halik ang inabot ng leeg na yun. naramadaman ko ang upper part of her breasts on both sides of my chin. Intoxicating scent!
Naramdaman ko uli ang marahang pagtulak niya pababa sa aking ulo. Hindi ko kailangang maging psychic upang mahulaan ang gusto niya. Pansamantala kong iniangat ang mukha ko to marvel at her breast. So damn magnificent! Then very carefully, slowly, ibinaba ko ang labi ko sa kanang suso niya samantalang ang kanang kamay ko naman ay naglakbay sa kayamanan ng kanyang kaliwang dibdib. I slowly played my tongue sa kabilugan ng kanyang kaliwang suso, sinimulan ko namang masahehin ang kalamnan ng kaliwa while at the same time ay kinakalabit-kalabit ko ang utong nito. Hindi nagtagal at animo sanggol ako.Isinubo ko na rin ang kanang utong niya while not stopping what i’m doing on the other breast.
“Uhmmm…Ohhhh, that’s good…” mahinang daing na kumawala sa kanyang bibig.
Ilang minuto ring ganun kung saan inilipat ko rin ang aking bibig sa kaliwang suso. I want to savor her taste as long as I possibly could. But I knew then, after a time, I had to move somewhere else. So pinaglakbay ko ang aking kanang kamay pababa until marating nito ang hubad na alindog. Marahan kong hinaplos ang may katambukang paraiso.
“Uhhh,..shit,” sambit ni Lilian.
Ramdam ko ang napapitlag na reaksyon ng kanyang katawan ngunit di ko masyadong pinansin yun. Bagkus ay marahan kong isiningit sa kanal ng kanyang pagkababa ang isa kong daliri at binaybay ang guhit na yun pataas hanggang makaabot ito sa munting laman na susi ng kanyang pisikal na kaligayahan. Marahan kong kinalabit ito.
“Oh fuck…Yeahhh,” daing niyang muli.
Ilang minutong ganun at animo inabot ng kumbulsyon ang buong katawan niya. Hindi ko ako tumigil sa ginawa ko at tila sunod-sunod na mumunting lindol ang nararamdaman kong nagmumula sa katawan ni LIlian.
“Ahhhhhh…cumminnnggg! Uhhh! Uhhhh!”
Kasabay nun ay ang pagkalas ng kanyang katawan sa kin. Bumagsak si Lilian sa kama dahilan na rin upang lalo lang mabuyangyang ang kanyang pagkababae na namamasa pa. Marahan akong lumuhod sa harap ng namamasang puke. Dinilaan ko ang ang magkabilang singit nito at pasadyang nilalampasan ang namamasang gitna.
“Oh noooo! Don’t” protesta niya.
Ngunit huli na ang lahat. Nang ilapat ko ang mga labi ko dito, unti-unti na ring sumingit nsa kanal ng kanyang pagkababae ang dila ko. Humagod ito pataas hanggang maabot ang tila kuntil na laman. Sinimulan kong laru-laruin ito.
“Shit…shit…ahhh, fuck you!” palahaw niya.
Naramdaman ko rin na sumusunod na ang kanyang katawan sa bawat galaw ng dila ko. Medyo umaangat ang puwetan niya habang patuloy ang dila ko sa paglalaro sa naglawang pagkababae dahil na rin sa paghahalo ng kanyang likido at laway ko.
Hindi ko maipaliwanag ang matagal nang katanungan sa utak ko. Bakit nga ba kakaiba ang sarap ng lasa ng kinakaing puke ng babae? Hindi siya pagkain ngunit di maipaliwanag kung bakit hahanap-hanapin mo ang lasa…lalo pa nga’t tila nagdedeliryo na ang babaeng kinakain ko ngayon…May kakaibang sarap akong nararamdaman hindi dahil lang sa panlasa kundi ang psychologial satisfaction na alam kong may nasasarapan sa ginagawa ko…kahit pa nga nakakangawit at nakakasakit din sa litid sa ilalim ng dila dahil naha-hyper extend ito paminsan-minsan. But all in all…Napakasarap na experience habang tila musika sa aking pandinig ang patuloy niyang pagdaing at pinaghalong pagkiwal ng katawan at pag angat ng puwetan…
And yet, libog na libog na rin ako. Gusto ko nang isalpak si Manoy na tigas na tigas na rin. Pero alam kong hindi pa dapat. Somehow i knew, not yet. Instead, habang dinidilaan ko ang pagkababae ni Lilian, sinimulan ko na ring sundut-sundutin ang bukana ng butas nito. Basang-basa na talaga ang lagusan niya. Hindi naglaon ay naglalabas-masok na ang daliri ko sa bukanang yun na sinasabayan naman ni Lilian ng mga daing na lalo lang sumusubok sa pagpipigil kong isalpak na galit kong sandata.
“There….there….yes…Yessss! ahhhh,”
Kumadyot-kadyot pa si Lilian ng ilang beses tanda ng pagsapit na naman nito sa nakababaliw na paraiso. Then bigla ng ari nito ang daliri sabay ipit ng mga hita niya sa king ulo at idiniin ang pagkakasubsob sa kanyang pagkakababae. Kasunod nun ay ang animo palahaw na nagmula sa kanyang bibig.
“Shit ka….Ahhhhh…Unghhhh…”
Halos di ako makahinga ngunit sa isang iglap ay itinulak ako palayo ni Lilian. Napaupo ako sa sahig habang nakita kong kikibot kibot ang kanyang katawan. Nakatingin lang ako sa kanya hanggang unti-unting na-relaxed na ang katawang kanina lamang ay kumikiwal at kumakadyot pa.
Hindi siya kumikilos. Shit, tapos na ang giyera? Well, I know magaling akong magpigil. Pero at this stage of the game, wala akong balak magpapigil.
Tumayo ako at tumingin sa hubad na katawan sa aking kama. Nakapikit pa rin si Lilian at may bahid ng ngiti ang labi nito. Buo na ang balak ko. Hahawakan ko at ibubuka ang magkabilang binti sabay salpak ni Manoy sa lungga ng paraiso. Ah, bahala na!
Pero bago pa ako nakalapit ng husto ay biglang bumangon si Lilian. Natigilan ako. Umupo ito sa paanan ng kama at halos isang dipa lang ang layo sa kin. Kanina pa nahulog ang tuwalyang nakatakip sa kin. Hindi na maitatago pa ang pananabik ng katawan ko.
“Come closer,” aniya.
May ngiting nakaguhit sa maganda niyang labi. Ang kabuuan ng kanyang magandang mukha ay nababalot ng kung anong kalandian.
Isang hakbang ang ginawa ko palapit. That very moment, nakatapat na sa kanya ang naninigas kong pagnanasa.
“Not bad…not bad at all,” komento pa nito.
May kung anong kuryente ang bumalot sa katawan ko ng haplusin niya ang matigas kong sandata. Hinimas himas niya pa ito kasama na ang dalawang mabilog na bagay sa ilalim ng naninigas na katawan.
“You’re a bad, bad boy,” saad niya na hindi nakatingin sa kin. Bagkus ay parang kinakausap niya ang bagay na may isang mata.
Tumingala siya sandali at nagpanagpo ang aming paningin. Pinungayan niya ako ng mata. Habang patuloy ang kanyang paghimas at naglalaro ang kanyang dila sa pagitan ng kanyang mga labi. Ngumiti siyang muli at ibinalik ang paningin sa naghuhumindig kong pag-aari. Napaatras ako sandali dahil sa ginawa niyang pagluhod sa mismong carpeted floor. Unti-Unti niyang inilapit ang kanyang bibig dito. Napapikit ako sa nararamdaman kong init ng kanyang hininga na nagmula sa pagbuka ng makipit nitong bibig. Napahinga ako ng malalim ng may labing lumapat sa nangingintab na ulo. Sumumpit panumandali ang dila upang lasahan ito. Muntik ko nang maiduldol ang sarili ko sa kanya. It’s just too much! Napapikit na lang ako ng sa wakas ay unti-unting pumasok ang ulo at bahagyang bahagi ng katawan ng sandata ko sa kanyang bibig.
“Ohhhh,” napasinghap ako.
Ah, fuck! Don’t let this be the end!
TO BE CONTINUED…