Hindi ko alam kung ilang araw na nga ba ang lumipas simula noong iwanan ako ng asawa kong si Anne.
I already lost track of time, because every day feels like an eternity while every night feels like forever.
Pero may hangganan din ang lahat ng katangahan at kalungkutan
Like hell I would sulk in the corner and cry like a baby for all my life!
Dapat mag move on,
Dapat makalimot ng bonggang bongga!
Mag move on ka na Alex!
Walang forever!
Pero pakshet talaga!
Hindi ko kaya! Bakit ba kasi ang hirap makalimot!
Bakit ang hirap mag move on!
Kahit ano’ng gawin ko hindi na talaga siya mawala sa isip ko.
Ginawa ko na ang lahat ng payo ng mga kaibigan ko, kahit mga tips and tricks sa internet pinatos ko na!
Pero wala pa din!
Walang effect!
“Masyado kasi kayong madaming memories ni Anne sa bahay, what if sa amin ka muna tumira?” alok ng kaibigan kong si Xander.
Siya ang nameless officemate ko na hinihiraman ko ng kotse. Well actually siya ang boss ko.
“Sa Muñoz? Sabagay mas malapit sa office natin. Takot lang ako baka gapangin mo ako.” I joked.
“Psssh! Brother, that’s lame, tara na!”
• Monday 9PM •
Nagdesisyon ako na tumira muna kila Xander upang matulungan ang sarili ko na makawala sa anino ni Anne. That night ay binigyan niya ako ng isang welcome party.
Crispy Pata,
Sisig,
Chicharong Bulaklak,
at…
Sampung Red Horse Mucho.
“Pare, ramdam ko talaga may ano ka, may something! Kung ayaw mo akong patayin eh baka ang plano mo eh ilugso ang puri ko.” sambit ko.
Nasa terrace kami ng apartment niya noong oras na yun.
“Hey, alcohol is needed to disinfect emotionally inflicted wound brother. Now drink!” sambit niya sabay tapik sa balikat ko.
Nag inuman kaming dalawa ni Xan, then we talked about his MILF hunting escapades.
Kasama na din sa chikahan namin ang problema ko,
At…
Naging parte ng kwentuhan namin ang bawat taong dumadaan.
Until one girl caught my attention, maganda siya but I can sense that something’s wrong with her.
I can feel that she’s troubled,
She’s melancholic,
She’s suffering.
“Xan, ano ang pangalan nun?” I asked, sabay pasimpleng turo sa tinutukoy kong babae.
“That girl brother?”
“Oo siya nga, and that call me brother para tayong pastor.”
Tumayo si Xander, lumabas ng gate at nilapitan ang babae.
Shit! Pangalan lang itinatanong ko pero isinama niya yung girl sa loob ng terrace!
“Beatrice, meet my sworn brother, Alex. Hey Alex, this is Beatrice, Betchay for short.”
“N-Nice to meet you.” sambit ko, nagulantang pa ako sa mga pangyayari.
“Nice to meet you too Sir.” she said.
Nag shake hands kami ni Betchay and after that she immediately excused herself.
Bakit ganun?
Touching her hands gives me a feeling that she needs someone to hold on, parang may kakaiba akong nararamdaman for her.
Pity? Dunno, I just met her.
“……”
“……”
Days passes by, my battered and my broken heart wont get any better, nasaktan talaga ako sa ginawa sa akin ni Anne and the crazy thing here is;
Handa akong tanggapin siyang muli. I still love her, I always love her.
• Friday 10PM •
Dahil busy pa sa gimik si Xander ay nauna na akong umuwi sa kanya, hindi kasi ako mahilig sa gimik, mas gusto ko na matulog sa bahay or tumunganga sa kisame.
At siyempre ang magbasa sa FSS!
May limang araw na din akong nakikitulog kila Xander, bukas ay uuwi na ako sa amin, baka bumalik si Anne, baka wala siyang abutan!
Dapat ay nandoon ako at handang humarap sa kanya, para i-welcome home ang mahal kong misis.
Habang naglalakad ako papunta sa apartment ni Xander ay nakita ko si Betchay, parang wala siya sa sarili, mabilis na tumatakbo na tila may humahabol na zombie.
“Beatrice!” sigaw ko.
Hindi siya lumingon, tuloy-tuloy lang siya sa pagtakbo.
I tried to follow her, I’m sure there’s something wrong,
Habang sinusundan ko si Betchay ay biglang may lalaking edad 40’s ang mabilis na humabol sa kanya, fuck is he a rapist or something?
“Betchay! Bumalik ka dito!” hiyaw ng lalaki. Galit ang tono ng boses nito.
Inihanda ko ang sarili ko, I’ll have to defend Betchay from that hooligan.
Pagdating sa may kanto ay may biglang sumulpot na sasakyan sa kurbada, mababangga si Betchay. I’ll have to warn her, I must save her.
“Betchay!!!” sigaw ko.
She looked at me, pero huli na ang lahat. Wala na akong magagawa!
Isang nakakabinging tunog ng preno ang pumunit sa katahimikan ng gabi. Kasunod ay ang maugong na salpukan ng katawan at makina.
Agad akong tumakbo papunta kay Betchay, why I am worried this much?
Naabutan ko doon si Betchay na nasa kabilang kalsada, duguan at walang malay, habang ang lalaking humahabol sa kanya at patay na.
Yung lalaki ang nabangga instead na si Betchay. Paano yun? May ligtas drama na nangyari?
This is weird, nikikilabutan ako.
Matapos kalmahin ang sarili kong na mindfuck sa mga pangyayari ay agad akong tumawag ng kahit anong sasakyan.
Buti na lang at may humintong jeep, binuhat ko si Betchay at isinugod sa pinakamalapit na hospital which is – MCU. Iniwan ko na yung patay na lalake, hindi ko naman siya kilala.
“……”
“……”
Pagdating namin sa MCU ay agad na isinugod sa Emergency Room si Betchay, dinudugo siya at may mga galos sa katawan at duguan din ang ulo niya.
Habang naghihintay ako sa lagay ni Betchay ay tinawagan ko si Xander at sinabi sa kanya ang mga nangyari.
He assured me that he’ll inform Betchay’s parents about the accident.
Matapos tumawag ay matiyaga na akong naghintay sa waiting area, nagpasya akong samahan na muna si Betchay.
Kapag dumating ang parents niya ay uuwi na din ako agad.
Makalipas ang tatlong oras, a doctor approached me;
“Sir kayo ba ang asawa ng pasyenteng si Beatrice?” he asked.
“Hinde, kapitbahay lang po ako.” I replied.
“The patient is in unstable condition, malakas ang tama ng ulo niya at madaming dugo ang nawala sa kanya dahil sa miscarriage.”
“Miscarriage?” I confusedly asked.
“Yes, buntis ang pasyente and we’re sorry because the baby didn’t survive.”
Tumango ako, tapos ay binigay sa akin ni dok ang room # ni Betchay. After that ay nagpaalam na siya.
What the fuck is happening here!?
Saang kwento ba ako naligaw!?
Pinuntahan ko si Betchay sa kwarto, pagdating doon ay naupo ako sa tabi ng kama niya, hinawakan ko ang kamay niya.
“Beatrice… baka hinihintay na ako ng asawa ko.”
“Mauuna na akong umalis ha?”
Nagulat ako noong pinisil niya ang kamay ko, feeling ko ayaw niya akong umalis, parang ayaw niyang magpaiwan.
That moment, I decided to stay with her. Hindi ako natulog, sinamahan ko lang siya, I make her feel na nandoon lang ako by holding her soft, cold hand.
• Saturday 10AM •
Dumating si Xander sa MCU, dala niya ang mga damit ko at food supplies.
“Bakit mo dinala yan? Uuwi na ako pagdating ng parents niya!” I said.
“Patay na ang Daddy niya, siya yung nabangga kagabi. Ang Mommy niya hindi mahagilap. Bale ikaw na ang magbantay sa kanya.” he said.
“Akong bahala sa office, just stay here brother and take care of her.”
I can’t say anything, naawa ako sa kanya at ang magagawa ko na lang ay buong pusong alagaan si Betchay.
Hindi ko siya iiwanan.
• Five Days Passes By: Thursday •
Parang zombie na ako sa kawalan ng tulog at pahinga. Tiniis kong lahat yun para sa isang total stranger! Haay nakuu!
Pero ang weird lang kasi masaya akosa ginagawa ko, I want to help her and make her feel loved.
Habang umiidlip ako sa silya sa tabi ng kama ni Betchay ay nagulat ako sa biglang pagsigaw niya.
“Aaaaah! Tama na! Ayaw ko naah! Daaddy! Waaaaaah! Please po!”
Napaupo siya bigla, hawak ang ulo niya, umiiyak, sumisigaw, nagmamakaawa.
Mabilis akong tumabi sa kanya, niyakap ko siya, mahigpit.
“Betchay, Betchay, Betchay.”
“Nandito lang ako, hindi kita pababayaan.”
She leaned on my shoulders and wholeheartedly cried. Hinayaan ko siya, hinihimas at tinatapik ko ang likod niya.
Makalipas ang ilang minuto ay huminto na si Betchay, tumingin siya sa akin…
“Alex… Thank you,”
“You know me?” tanong ko.
“Yes, lagi kitang iniisip simula noong nagkakilala tayo.” she said without batting an eyelashes.
Matapos iyon ay ipinaliwanag ko sa kanya lahat ng nangyari, she doesn’t looked shocked noong nalaman na patay at nailibing na ang Daddy niya.
Bout her Mom, she’s not interested to talk about it.
• Thursday 7PM •
Oras na ng tulog ni Betchay,
“A-Alex, hindi mo ako iiwanan?” she asked habang inaayos ko ang kumot niya.
“Hinde! Haha!”
“Kahit malaman mo ang totoo tungkol sa akin?” she asked.
Na-intriga ako sa teaser ni Betchay.
“Of course! We’re friends diba?” I said, assuring her that I wont leave her alone.
Hinawakan niya ang kamay ko, she started telling her story, in the middle of her story she started to tremble in fear and disgust.
“My Dad used me, abused me to his hearts content, hanggang sa mabuntis ako.”
Hindi ako nagpakita ng emosyon habang nagkukwento siya, deep inside me ay awang awa ako sa nangyari sa kanya at pamilya niya.
What a Twisted family!
After telling her twisted story I hugged her,
“Beatrice, tahan na, you’re a strong girl, you survived that and I’m proud of you. I’m here for you. Hindi ka nag-iisa.”
She smiled at me and kissed my cheeks. I pat her head and told her to sleep.
Mas gusto ko ng tawagin siya sa real name dahil “Betchay” reminds her a lot of bad memories.
“……”
“……”
Ilang araw pa ang lumipas at okay na si Beatrice handang handa na siyang lumabas ng hospital at harapin ang hamon ng buhay.
Naging close kami but I make sure na we’re just friends.
“Beatrice! Kapag graduate ka na atsaka mag boyprend ha.” Lagi kong bilin sa kanya.
“Yes Sir Alex!” ang lagi niyang sagot sa akin.
Sinagot ni Xander lahat ng bills ni Beatrice, kaya wala kaming naging problema.
“Kuya Xander thank you!”
“Alex! Salamat! We will meet each other again!”
We parted ways.
This is the end of her sad story.
Kung saan siya pupunta, hindi ko alam, nobody knows!
Beatrice is full of confidence and fighting spirit! Malakas siyang babae at alam ko na kaya niyang maka survive sa mga pagsubok na haharapin niya.
As for me?
Umuwi ako sa bahay namin sa Meycauyan, at sinubukang maging matatag kagaya ni Beatrice.
She became my inspiration.
Masigla ko ding hinarap ang buhay, pilit na kinalimutan ang masamang kabanata ng buhay ko.
Moving forward like a boss!
•• Lumipas ang dalawang taon ••
Araw ng Pasko…
Merry Christmas!
Ang pangalawang Pasko na mag isa na lang ako sa buhay. Malungkot din talaga, biruin mo magluluto ako ng special spaghetti tapos ako lang ang kakain!
Ayaw ko ng mag-isa, pagod na ako.
Parang wala na din akong pag-asa na bumalik pa si Anne dahil sila na mismo ni Bench ang nag ayos ng annulment ng kasal namin.
May mga koneksyon sila kaya madali ang naging proseso.
Tinanggap ko na lang ng buo ang gusto nilang mangyari, salamat kay Beatrice at natuto din akong maging matatag. Kilala pa kaya niya ako?
• December 25th 7PM •
Katatapos ko lang kumain ng aking special “Loner’s Spaghetti” nahiga ako sa sofa at nanood ng TV.
Juice colored! Sana may pasok na bukas at pagod na ako sa bahay!
Biglang may kumatok sa gate, baka “random inaanak” na mamamasko, kinuha ko ang wallet at nilabas ang kumakatok…
Walang tigil ang pagkatok, palakas ng palakas, TSK!
Atat lang!? Nagmamadali!?
Binuksan ko ang gate at hindi ako makapaniwala sa nakita ko!
“……”
“Anne! Bakit? Ano’ng ginagawa mo dito?” sunod sunod kong tanong, she’s wearing white dress, umiiyak siya at parang problemado.
“A-Alex, iniwan na ako ni Bench nung malaman niya na buntis ako, hindi daw siya ang ama ng baby…”
“Sorry sa nagawa ko sa’yo Alex.”
“Noong mag-isa ako, I realized na mahalaga ka sa akin, you’re still the one I love Alex, please…ibalik natin yung dati, maging masaya ulit tayo.”
Awang-awa ako kay Anne, I can’t expect na gagawin to’ ni Bench sa mahal kong asawa.
Inalagaan ko siya, iningatan, itinuring na parang reyna.
Tapos bababuyin lang siya.
“Anne…”
“……”
“……”
I’m about to hug her,
I’m about to accept her again.
Until I heard a familiar voice.
“Hi Alex! Remember me?”
Sa likod ni Anne ay biglang sumulpot si Beatrice.
She’s stunning! Dalagang dalaga na!
My heart races fast as we look each other in the eye.
Tumakbo siya papalapit sa akin, she hugged me tight like she doesn’t want to lose me.
Like she doesn’t want to let me go.
That moment, Beatrice removed the cloud of confusion that clogs my heart and soul.
I’ve already moved on.
Bumitiw ako sandali sa yakap ni Beatrice at nilapitan ko si Anne na walang tigil sa pagluha.
“Anne… its all over for us.”
“Goodbye.”
Matapos sabihin iyon ay isinara ko ang gate, ini-lock ko pa!
Then I returned to Beatrice.
“Thanks Beatrice, you saved me.”
“No biggie!”
“Moved on?” she asked.
“Of course! By the way gusto mo ng spaghetti?” alok ko. I’m very happy that someone will spend her Christmas with me.
She looked at me, lumapit siya sa akin at muli akong niyakap.
“I miss you, lagi kitang iniisip. Ikaw ang naging inspiration ko during my lonely times, during my hard times.” she whispered.
“The feeling is mutual Beatrice, I miss you too.”
She kissed me in my right cheek.
“Tara! Kain na tayo ng spaghetti!” she cheerfully said.
“By the way Alex, graduate na ako.”
“Pwede ka nang mag boyfriend!” I exclaimed.
Two suffering hearts, coincidentally found each other.
Helped each other,
Becomes each other’s strength.
I don’t know what the future holds, but one thing is for sure…
We’re both happy now.
Stalking My Cheating Wife & Twisted Series – The End