kasalukuyang nagtatalumpati si Gabriel bilang bagong Gobernador nang biglang magkagulo. Sunod-sunod na putok ng baril at sigawan ng mga tao ang nangibabaw.
Nagkagulo ang lahat, ang mga bata ay kung saan saan nagtakbuhan karamihan ay nahiwalay sa kanilang mga magulang.
“Nasaan si Aethan?” sigaw ni Gabriel.
“Sir, hahanapin po namin. Kailangan muna naming kayong i-secure.”
Ini-ikot ni Gabriel ang mata nagbabakasakaling makita ang pamangkin. Sa dami ng tao at sa kaguluhan ay hindi makita hanggang sa matanaw ang isang lalaking buhat na parang bigas ang batang hinahanap.
“Ayun, bitiwan nyo ako.”
Pilit siyang kumawala pero malayo na ang lalaki hanggang tuluyang mawala sa paningin niya. Pati ang mga bodyguards niya ay humabol din ngunit mabilis na nakatakbo para ipasok sa isang van.
“Ka Mando hihintayin pa ba natin sila.”
“Hindi, delikado tayo, tara na!”
Isasara na ang van na gamit ng may pumigil sa pintuan.
“Sandali,” hawak nito ang isang lalaking duguan.
“Ka Delfin, Motong bilis isakay na yan.”
Humarurot na palayo ang van, kinailangan nilang makalayo bago pa sila masabat ng mga check point. Siguradong naka-alerto na ang military dahil sa kaguluhang nangyari.
Sa loob ng van ay nakahiga ang batang walang malay dahil pinukpok ng puluhan ng baril at ang lalaking may tama. Malubha dahil ang dugo ay lumalabas na sa bibig at taynga.
“Ka Mando kailangan madala si Motong sa hospital, masama ang tama.”
“Hindi tayo maaring tumigil, madaling makakarespunde at maa-lerto ang military sa probinsya.”
“Baka hindi makatawid si Motong.”
Kahit anong paki-usap ni Delfin ay hindi pinakinggan ni Ka Mando, katulad ng ina-asahan niya ay binawian ito ng buhay bago pa sila makarating sa bahay na pwede nialng gamutin.
“Huli na Ka Mando,” deklara ni Ligaya.
Tinakluban ng kumot ang bangkay, bago pumasok ang ilang reblede para ilabas at ilibing.
“Takpan nyo na din ang van, bukas na ng umaga tayo lalakad pabalik sa kuta. Iligpit nyo na din ang bata, wala na din namang kwentang nasa-atin yan.”
Kanina pa gising si Aethan, nasa isang sulok dahil sa takot. Masakit pa ang batok nito at walang masyadong matandaan, nagising siya na nasa isang di pamilyar na bahay kasama ang mga taong hindi din kilala.
Sa narinig ng bata ay lalo itong natakot, matalim kasi ang tingin ng tinawag nilang Ka Mando sa kanya isama pa ang duguang lalaki sa tinakpan ng kumot.
“Mando wag natin idamay ang bata.”
“Gago ka ba, pabigat lang satin yan at mukhang laki sa layaw.”
“Ako na ang bahala dito, baka mapakinabangan natin pag dating ng panahon.”
“Sige, pero ayokong maging pabigat yang tukmol na yan. Sige ia-alis mo sa harap at baka ako ang pumatay diyan.”
Binuhat ni Delfin ang takot na bata at dinala kung saan sila matutulog. Sinuri din niya kung may bukol o sugat dahil alam niya na pinukpok ito ni Ka Mando kanina. Nang ma sigurong wala ay saka pinakain bago pinagpahinga.
Magdamag lang na iyak ng iyak ang bata, kinailangan pa niya itong sabihan dahil baka ma-irita si ka Mando.
“Sino ba ang bat ana yan?” sumilip si Ligaya sa kwarto nila.
“Pamangkin ni Gov.”
“Kawawa naman,” dagdag pa nito bago tumalikod at bumalik sa kwarto nila.
Isa si Ligaya sa mga sumusuport sa kilusan ni Ka. Mando, bente anyos na nurse sa kabayanan. Si Ka Mando ang nagtutos sa pag-aaral niya buhat ng mapatay ng mga sundalo ang mga magulang dahil napagkamalang mga rebelde. Buhat nuon ay nagtanim na ito ng galit sa gobyerno, si Ka Mando ang tumulong sa kanya yun nga lang kapalit ang katawan.
“Saan ka ba galing?” bungad ng pinuno sa kanya.
“Sa labas lang, sinigurado ko lang na maayos ang lahat.”
Hinila na siya ni Ka Mando, walang nagawa ng simulang hubarin ang suot sa katawan hanggang kubabawin sa ibabaw ng kama.
“Para ka namang yelo, siguro me iba nang kumakantot sayo!”
“Gago pagod lang ako, saka pano ako gaganahan sayo ay agad ka nalang papatong.”
“Tang ina ang dami mong arte. Sige buka!”
Kahit maganit pa ang loob ng puke ni Ligaya ay bumayo na ng bumayo ang lalaki at wala pang limang minuto ay nanigas na sa ibabaw niya kasunod ang pag abot sa sukdulan.
Parang pinulak na kahoy itong bumagsak sa tabi niya, immune naman na siya kaya bumangon nalang at kinuha ang mga hinubad na damit ng lalaki bago nahiga patalikod dito. Gusto niyang umiyak dahil sa lalong nasira ang buhay niya nang magtiwala sa kumander pero naka lugmok na din siya sa sitwasyon.
Kinabukasan ay mahaba ang nilakad nila kaya kita ang pagod sa batang kasama pero tiniis nito dahil na rin sa bilin ni Ka Delfin na wag ipapakita ang pagod at hirap.
“Boy ano na nga ang pangalan mo?”
“Aethan po.”
“Buhat ngayun hindi ka na si Aethan, ikaw na si Isagani. Kalimutan mo na ang dati mong buhay dahil hindi ka na makakabalik dun.”
“Bakit po?”
“Wag ka nang matanong, kami na ang pmilya mo maliwanag ba Gani.”
“Opo!” Naisagot nalang dahil sa takot.
Ito din ang laging sinasabi sa kanya sa tuwing dumadaan siya sa pahirap ni Ka Mando, tiniis niyang lahat para maka survived at kahit papa-ano ay matuwa ang kumander nila. Sa gabi ay tinitigan ang litratong tanging naiwan ng itapon ni Ka Mando ang maliit na wallet niya
Nagawan ng paraan ni Ka Delfin na makapag-aral siya kahit na dalawang taon nahuli sa mga kaidaran, dahil nakakitaan niya ang bata ng kakaibang gilas at talino. Nung una ay ayaw ni Ka Mando pero sa huli ay nakumbinsi din naman ito.
Kay Ligaya umu-uwi si Gani tuwing weekdays sasama umakayat sa bundok tuwing Friday nights, kahit pagod at halos walang pahinga ay naging masigasig sa pag-aaral. Grade 9 nang makakitaan ng magandang bikas ang lalaki, hindi mo mapapansin na namumundok ito at kaanib ng mga reblede.
Nagkaroon din siya na kaibigan, apat sila na laging magkakasama. Si Johnson, si Jaime at siya.
Mga typical na simpleng estudyante, sa lahat ng lakad at kalokohan ay magkakasama.
Sabay sabay din silang naglalakad papunta sa paradahan kung saan sila naghihiwa-hiwalay. Madalas ay nagkakaladyaan sila sa kalsada upang hindi mainip sa paglalakad.
Habang ang marami ay humahanga kay Isagani ang gurong si Mean ay inis dito, dahil laging late pumapasok lalo na kung lunes ng umaga. Pag biernes naman kung saan ay kailangan niya ang mga estudyante ay laging maagang uma-alis.
Di tuloy niya mapigilan na maipahiya ito sa klase na parang bale wala lang naman dito na lalo niyang ikina-inis.
Hindi naman talaga dahil dito kaya siya naiinis sa binata kung hindi dahil sa hindi siya nito pinapansin, bilang guro katulad ng ibang estudyante ay todo sipsip na sa kanya pero si Gani ay nanatiling focus sa pag-aaral.
Aminado naman siya na magaling ito, matalino at higit sa lahat ay guwapo kahit na kayumanggi ang kulay. Angat pa din sa iba lalo na nga at may agawat ito ng dalawang taon sa mga ka-eskwela. Hindi rin lingid sa kanya na maraming babae ang humahanga dito dahil kahit disisyete pa lang ay batak na ang katawan na hindi naitatago sa suot na manipis na uniporme.
Maging ang malaking bukol nito sa harap ng khaki ay napapadaanan din niya ng tingin, kung bakit parang wala ito sa binata. Hindi ba nito alam na pinag-uusapan ng ilang mga guro ang dakung bukol sa tuwing naglalakad siya sa corridor?
Madalas na ang inis ay nadadala sa bahay at minsan ay nadadamay ang boyfriend niya sa init ng ulo.
Biernes katulad ng mga naka-raang lingo ay hindi na naman ito umatend sa homeroom nila, medyo dis-appointed ng sunduin ng boyfriend nito.
Buti nalang at hindi siya pinapatulan at madalas ay pinapayuhan na wag masyadong maging mahigpit sa bata. Kaya may pagkakataon na naging sanhi pa ito ng away nila.
“Isagani can you stand up.”
“Ma’am?”
“Di ka lang pala tamad, bingi ka pa.”
Agad namang tumayo ang lalaki, pero natigilan siya dahil pag angat ng lalaki ay napansin agad ng mata ang harapan ng pantalon nito. Bahagya pang inayos ng lalaki dahil humapit ang slacks na suot kaya bumakat ang burat na hind maaring di mapansin kahit na ginalaw na.
“Sorry Ma’am.”
“Kung hindi ka makakasunod sa patakaran ng eskwelahan mainam pa na lumpita ka sa private school. Hindi mo kami binabayaran dito kaya dapat matuto kang rumespeto sa oras.”
“Pasensya na, susubukan ko po Ma’am.”
“Wag mong subukan, gawin mo kung ayaw mong bumagsak sa subject ko.”
Lihim na nagtawanan ang ilang ka-eskwela lalo na yung may lihim na inis din sa lalaki dahil na-iinsecure, samantalang ang iba naman ay nakita ang simpatya dito. Kahit naman kasi nahuhuli ito sa klase nila ay sinisiguradong mataas pa din ang quizzes at exams, kahit ang projects, reports at assignments ay naibibigay ng ma-ayos.
Natuwa naman siya dahil nang sumunod nag Lunes ay maagang pumasok si Isagani ang pag dating ng Biyernes ay nakatulong din ito sa mga ka-eskwela. Ngunit dalawang Lingo lang itong nagawa ng lalaki at nag sumunod na Lunes ay late ulit ito.
“Okay class, ibigay nyo ang mga kahulugan ng mga kaugaliang Pilipino. Halimbawa, Ningas Kuggon, hindi magandang kaugalian ng mga Pilipino kung saan ay magaling sa simula pero hindi naipagpatuloy. Tulad ng pag-pasok ng ma-aga, hindi sa dalawa o tatlong lingo lang kung hindi dapat ay palagian. Isang kaugaliang hindi maganda diba Isagani.”
Hindi na nakuhang sumagot ng estudyante, nakayuko lang sa pagpapahiya ng guro sa kanya. Pero hindi ata nasiyahan si Mean dahil tinawag niya ang binata para sumagot.
“Uhm, Sipag at Tiyaga may mga hindi maganda ugali ang mga Pilipino na karaniwan ay mas nabibigyan ng pansin. Maraming sa Pilipino ang galing sa hirap, inalipusta at kinutya ng mga tao pero hindi bumitaw para makamit ang pangarap dahil sa pagsisipag at pagtitiyaga Mrs. Reyes.”
Palakpakan ang mga estudyate sa direktang patama sa kanya, o baka naman siya lang ang nag-iisip nito.
“Quiet! Go out Isagani!”
“Ma’am?”
“I said get out!”
Wala nang nagawa pa si Isagani kung hindi ang dalin ang lahat ng gamit at lumabas ng kwarto, dumeretso na din siyang umwi at wala ng balak pang pumasok sa mga susunod na subject.
Nawala sa mood si Mean, naging mainit din ang ulo, pag dating ng hapon sa homeroom nila ay wala din ang lalaki kaya lalong nainis. Kinabukasan ay wala ulit ang binatang ipinahiya maging ng mga sumunod na araw, bigla naman siya ng guilty dahil alam niya na siya ang dahilan ng pagliban nito sa eskwelahan hindi lang sa klase niya.
Sinubukan niyang magtanong kung may nakaka-alam kung nasaan si Isagani o di kaya may balita tunggol dito pero walang makasagot sa kanya. Palabas na siya sa gate ng school ng tumatakbong lumapit sa kanya ang isa sa mga classamtes ni Isagani.
“Ma’am.”
“Oh Jaime bakit.”
“Ah tunggkol po kay Gani, ang alam ko po ay sa may paanan siya ng bundok nakatira, kay Nurse Ligaya po ata.”
“Ang layo nun ah.”
“Opo nga eh, sige po Ma’am yun lang po ang alam ko eh.”
“Ah sige, Salamat!”
Nuon siya nakapag-isip sa ginawa niya sa estudyante, alam niya na walang ano mang pampublikong sasakyan na makakarating sa lugar kaya malamang ay nilalakad lang nito hanggang makarating sa inu-uwian.
Totoo din ang sagot nito tungkol sa sipag at tiyaga na pakiramdam niya ay siya ang tinutukoy nito na humuhusga at nais magbagsak sa kanya. Dahil dito ay naging responsibilidan niya ang estudyante, kung hindi ito makakatapos ng pag-aaral ay dahil sa kanya. Isang pangarap ang sinira niya.
Buong magdamag ay iniisip niya kung paano mapapabalik ang binata sa pag-aaral, wala naman siyang kilalang estudyante na kaibigan nito o madalas nakaka-usap ni Gani. Wala siyang pag-pipiliin kung hindi ang puntahan ito, magpapasama nalang siya sa kasintahan at malayo din ang bahay na sinabi ng estudyante sa kanya.
Usually ay nag date sila ni Oliver pag Biernes, kakain sa labas at madalas ay mauuwi sa biglang liko.
Ito na ang ina-asahan niya lalo na nga at halos isang buwan na din ng huli silang nagtalik, ayaw mang aminin ay nasasabik muling maka sex ang boyfriend. Sa kotse pa lang ay nagparamdam na siya kay Oliver, agad ipinatong ang kamay sa ibabaw ng pantalon habang ito ay nagmamaneho.
Hinayaan naman siya ng boyfriend pero nanibago dahil hindi sa usual na hotel sila papunta kung hindi pauwi na sa bahay nila.
“Sorry, di ako pwedeng magtagal Babe. May ayusin kami ni kuya sa bayan.”
“Ganun ba, sa Sunday pwede mo ba akong samahan sa may paanan ng bundok? Puntahan ko lang yung student ko na hindi pumapasok.”
“Sige, wala naman akong pupuntahan sa Lingo.” Kahit medyo nagtataka sa nais niyang gawin.
Ipinagpatuloy nalang ni Mean ang paghimas sa bukol na unti unti nang tumitigas.
“Pwede mo bang isubo?”
“Baka may makakita,” iniikot niya ang tingin.
Mabilis namang humanap ng bakanteng lugar si Oliver, agad ipinark ang owner. Ito na na din ang nag labas ng nangangalit ng burat na agad hinawakan ni Mean. Nasa mahigit limang pulgada ang haba ng burat na hawak at may katabaan din, nang una siyang inagkin ni Oliver ay nasaktan siya kahit na nga hindi ito ang naka una sa kanya.
Kinse anyos siya ng makuha ng pinsang galing sa Maynila ang pagkababae niya. Hindi naman maliit ang pagkalalake ng pinsan kaya lang ay bata pa ito sa edad na trese, minsan lang ito nangyari at halos walong taon bago ulit siya nakipagtalik.
Sinimulan niyang salsalin ang burat ng kasintahan, hinayaang tumigas ng todo bago yumuko para pagbigyan ang hiling nito. Inabot naman ni Oliver ang suso niya kahit na naka suot pa ng uniporme at bra. Ang isang kamay naman ay nasa batok upang alalayan sa gagawing pag tsupa sa lalaki.
Nag umpisan na niyang ilabas masok ang titi sa bibig ay idinidiin ng lalake ang ulo para lalong bumaon. Sumasabay din ang pag ulos nito pataas kaya talagang sumasagad sa lalamuna niya ang ulo ng burat ni Oliver.
“Babe malapit nako.”
Lalo nalang niyang piang-igi ang pag tsupa sa kasintahan, kahit ang laway ang tumutulo sa bayag nito ay wala na siyang pakia-alam. Nang tingin niya ay lalabasan na ang nobyo ay agad niya iniluwa at ipinagpatuloy ang pagsalsal sa kahabaan ng titi. Ilang pusitsit ang inilabas ng lalaki na kumalat sa kamay at sa puson bago tuluyang tigilan ang pagbate.
“Me utang ka sakin ha!”
“Hehehe, yes Babe. Bawi ako sa Sunday.”
Kahit kating kati si Mean ay masaya na din dahil napagbigyan ito yun nga lang bitin na bitin at kinakailangang maghintay sa Sunday para matugunan ang panganga-ilangan niya.
Ma-aga nalang siyang natulog para makalimutan ang init ng katawan, kung bakit sa panaginip ay pumasok ang estudyante. Ito daw ang nagpuno ng init na hinihingi sa nobyo, madidiin na bayo daw ang binibitawan ng estudyante. Nang magising siya ay pawas na pawis at uhaw na uhaw, pag tayo ay nagulat pa dahil pati ang panty niya ay basang basa sa sariling katas.
Napailing nalang dahil sa panaginip ay lumalabas ang lihim na pagnanasa sa estudyante. Sa totoo lang naman kasi ay napapahiya siya dito sa tuwing mahuhuli siya ng lalaking nakatitig dito.
Paano ba naman kasi maa-alis sa isipan ang estudyante kung ang mga gurong kasama sa faculty room ay ito ang laging pinag-uusapan.
“Ma’am nakasabay daw umihi ni Sir Vincent si Gani muntik na daw siya lumuhod.”
“Bakit naman?”
“Mola daw talaga, dakota harrison!”
“Naku naman, bago bay un e kita naman sa pants.”
Usap usapan na madalas niyang naririnig, hindi naman siya nakikisama sa mga ito at nalalaswaan siya pero deep inside ay kumikiliti sa inahinasyon ang mga nasasagap.
Ang tumanim sa isipan niya ay nang minsan pumunta ito sa faculty room para sa project na ipinasa sa co-teacher niya. Mag isa lang siya sa office habang naghihintay ang lalaki, tahimik lang ito at nakatingin sa papel na hawak nito.
Duon lang niya talaga ito natitigang mabuti, hindi nakabawas sa ka guwapuhan nito ang kulay kung hindi lalo pa atang nakadag-dag sa lalaking-lalaking awra. Pati ang matikas ng hubog ng katawan nito ay hindi maitago ng suot na uniporme.
Agad tumungo ang mga mata sa harap ng pantalon ng tumayo ang lalaki para ayusin ang pagkaka-upo, dahilan para makita ang malaking bukol sa harap ng black alack pants na suot. Kitang kita niya ang bakat ng burat nito dahil sa malambot na tela ng suot ng pantalon. Maging ang korte na ulo ay nakahugis kaya ilang beses siyang napalunok.
“Ma’am babalik nalang po ako mamaya.”
“Sige, sabihan ko nalang din si Ma’am.”
Lumakad na ito palapit sa pinto, sumunod siya para isarado pag-kalabas sa ng bigla itong humarap sa kanya. Di na-naiwasan ang biglang pagbalik nito kaya tumama ang katawan sa matigas na katawan ng lalaki. Maging ang singaw ng katawan ni Isagani ay nanuot sa ilong niya.
“Sorry Ma’am.” Halos nakayakap na ito sa kanya sa pag alalay na hindi siya mabuwal.
Pero agad din namang bumitaw nang maayos na ang pag tayo, para din siyang napaso sa init ng singaw ng lalaki.
“Ah iwan ko na po itong paper works ko sana.”
Lalo naman ata siyang naliyo nang ma-amoy ang hininga nitong masarap sa ilong. Isiping halos hapon na pero walang bad breath ang lalaking kaharap.
“Ah sige,” mahinang sagot niya.
Tilaok ng manok ang nagpabalik sa sarili sa kasalakuyan, inayos nalang ang kama at saka nagtimpla ng kape. Ma-aga siyang natulog para sa pagpunta sa bahay ng estudyante, kinabukasan ay naghintay nalang sa boyfriend.
Ilang minuto na siyang naka-upo sa labas nila ng makatanggap ng mensahe galing kay Oliver na hindi ito naka-balik ng bayan nila dahil naipit sa ina-ayos nilang magkapatid. Kagabi pa pala nito message pero dahil mahina ang signal kaya ngayun lang niya na receive.
Hindi na sana siya tutuloy kaya lang ay naka gayak na at ini-isip na kung hindi pa niya pupuntahan ang estudyante ay baka ma drop na ito sa ibang subjects. Nag desisyon siyang ituloy na ang lakad.
Halos isang oras din bago niya narating ang lugar at kinailangan pa niyang maglakad ng 15 minutos para malapitan ang bahay kung saan nakatira si Isagani. Iniwan nalang muna ang tricycle driver at binilinan na hintayin siya.
Konkreto ang bahay, malaki din pero hindi tapos. Pati ang bakuran ay malawak din kaya nag-iisip siya kung paano maririnig ang tawag niya. Sinubukan niyang buksan ang kahoy na gate dahil malabong marinig siya sa loob.
Nakakailang katok na siya ay wala pa ding sumasagot, sinilip pa niya ang bintana para malaman kung may tao sa loob pero tahimik talaga.
Sinubukan niya umikot sa likod dahil desidido siyang maka-usap ang estudyante at himuking bumalik sa eskwela.
Nakarinig siya ng tunog nang nagsisibak ng kahoy, iginala ang paningin para hanapin ang ingay hanggang sa sundan nalang kung saan iton nang-gagaling.
Kinailangan niyang dumaan sa kakahuyan para makita ang nagsisibak ng kahoy, natigilan hindi dahil nakilala niya ito kung hindi dahil sa itsura ng taga sibak.
Para siyang itinulos sa kinatatyuan di kalayuan sa lalaki, walang damit kaya ang perpektong hubog ng murang katawan ay lantad sa paningin niya. Wala panama ang katawan ni Oliver sa katawan ni Isagani kahit na bata pa ito kumpara sa boyfriend na lagi pang nag gi-gym.
Sa bawat pag angat ng braso para sibakin ang kahoy ay nag papaigting na matitigas na muscles sa katawan, malinis din ang kilikili na tanging manipis na buhok ang makikita. Kumpleto na din ang anim na pandesal sa tiyan na akala mo gumgugol ng oras sa gym.
Pero ang lubos ng umagaw ng pansin niya ay ang nakabukas na butones sa suot nitong maong na tingin niya ay napigil lang ang pagbukas ng zipper dahil sa malaking bukol na nakaharang. Ilang beses niyang nahigit ang hininga dahil sa tanawin na lalong nag pa-init sa katawang mainit na lalo at nabitin sa nobyo.
Pinanood niyang habang nanunulay ang pawis sa katawan ng lalaki hanggang sa baywang at lalong na-uhaw ng muling makita ang nagmamalaking bukol sa pantalon.
Bago pa tumulo ang laway ni Mean ay ipinaramdam na niya ang prsensya sa lalaki.
“Isagani!” tawag niya sa estudyante.
Nilingon lang siya nito saka ipinagpatuloy ang pag sisibak ng kahoy. Ramdam niya ang pagbabalewala nito sa kanya kaya lumapit pa para kausapin, pero walang lakas ang labi para magsalita.
“Bakit po kayo naparito?”
Nasindak siya dahil sa lakas ng pagkakahataw ng kahoy, bigla ang takot na naramdaman kaya napa atras at di mapigilan ang mapahikbi.
Bawat pagtama ng palakol sa kahoy ay nagdadagdag ng takot sa kanya. Gusto niyang tumakbo palayo ngunit ang mata ay nanatili sa gwapong mukha at maskuladong katawan ng lalaki. Mukhang nakita naman nito ang takot kaya ibinaba na nito ang gamit na palakol at naglakad papuntang poso.
Wala sa loob na sinundan niya ang estudyante pero nanatiling tahimik at di makapagsalita.
“Mukhang nalulon nyo ang dila nyo Ma’am, nawala ata ang tapang?”
Pagharap nito ay tumutulo pa ang tubig sa katawan na sinundan lang niya ng tingin hanggang abs at natapos muli sa malaking bukol kung saan ang brief ay naka ungos sa nakabukas na pantalon.
“Ba-bakit di ka na pumapasok?”
“Di ba sabi mo ibabagsak mo din ako, so bakit pa ako papasok? Tama nga yung mga nagsasabing nagsasayang lang ako ng oras sa pag-pasok, at pinatunayan mo lang yun.”
“H-hindi naman Gani, gusto lang kitang ma challenge.”
“Challenge ba yung ipahiya ako sa mga ka-eskwela ko, pagtawanan sa harap ng mga tao.”
Napayuko siya hindi dahil sa sinasabi nito kung hindi dahil halos isang dangkal nalang ang lapit ng mukha ni Gani sa mukha niya. Napa-atras siya sa takot na hindi mapigilan ang sariling hagkan ang manipis na labi ng lalaki.
Sa pag-atras ay hindi niya napansin ang batong naka-usli kaya nawalan ng balanse buti nalang at nahagip ng braso ng lalaki para hindi mabuwal.
Napatukod ang palad ni Mean sa matigas na dibdib ni Gani, ayaw man niya ang naramdaman ay hindi mapigilan suriin ang matipunong lalaki.
“Ma’am mas maganda pala kayo pag takot, para ang sarap nyo iligtas.”
“Tarantado ka wag mo kong bastusin.”
“Pambabastos na ba yun kumpara sa kung paano nyo ako ipahiya.”
“Magka-iba yun.” Pilit iniwawaksi sa isipan ang naiisip na lamang nakadikit sa hita.
“Ma’am sakin iba pag bastusan!”
Walang babala ang lalaking inilapat ang labi sa sa labi niya, hindi alam kung natural response ang mabilis na pagtugon sa halik ni Gani.
Sa halip na itulak palayo ang lalaki ay ikinawit pa ang braso sa leeg ng estudyante para mas maging malapit pa sila, hindi siya nag kamali dahil sa sarap ng halik ni Gani. Daig pa niya ang nadala sa kalawakan at nakalimutan kung bakit niya pinuntahan ang estudyante.
“Gani!” nasambit niya ng maghiwalay ang mga labi nila.
“Ma’am!”
“Sorry!”
“Ganun na lang ba?”
“Ano ibig mong sabihin?”
“Be my teacher.”
“Di ko maintindihan.”
“Turuan mo ako kung pano magpaligaya ng babae.”
“Gani?”
Bago pa siya makasagot ay muling sinakop nito ang labi, nawala ang pagtutol ng isipan dahil nilunod na siya ng sensasyon dulot ng halik. Akala niya pakiramdam lang niya na parang umangat sa lupa nang buhatin ng lalaki para dalin sa kung saan.
Hindi naghiwalay ang mga labi nila hanggang maupo ang lalaki at kandungin siya, parang panaginip ang lahat dahil hindi tumututol sa daloy sa takbo ng pangyayari. Tangay na tangay sa agos, bigay na bigay sa daloy ng sarap. Ramdam na ramdam niya ang mainit at matigas na laman sa pagitan ng mga hita, gustong umalpas sa kulungan nagiging sagabal.
“Ma’am tuturuan nyo ako? Wala pa akong kararansan.”
Aayaw ba siya sa hiling ng lalaking pinagpapantasyahan ng marami, tututol ba siyang maging taga binyag ng binatang magbibigay ligaya sa maraming eba.<