ni Lost_Hope
Panahon ng tag-ulan.
Nakatanggap ako ng isang tawag magmula sa isang kaibigang matagal ko nang hindi nakikita. Kamag-aral ko ito mula nung ako’y hi-skul pa. Balita ko ay mag-mi-migrate na sila ng kanyang pamilya patungong Amerika. Sya naman kong pinaunlakan upang makipag kamustahan at makapag paalam man lang.
Agad naman akong nagsabi kay Rhea tungkol sa aking lakad at pinayagan. Malaki ang tiwala ng aking maybahay sa kadahilanang wala naman akong naging marka ng anumang kalokohan magmula ng kami’y magsing-irog pa lamang. Si Rhea ay perpekto na para sa akin kaya naman hindi ko na din nakuha pang tumingin sa iba.
***
Rhea: Mag-iingat ka dad. Huwag mong kalimutang i-update ako ha.
Ako: Opo mahal ko. (Isang halik sa labi ang iginaya ko rito)
Rhea: Uwi kaagad ha at may gagawin pa tayo mamaya. Hihi. (Bulong nito sa akin at ako’y natawa)
Lhea: Bye dad. Pasalubong ha. (Sabat naman ng aking unica-hija)
Ako: Oo ba. Anu bang gusto mo? (Sabay halik sa noo nito)
Lhea: Kahit anu dad. Basta masarap. Hihi. (Bungisngis nito)
Iniwan ko ang aking mag-ina ng kumakain. Tanghalian pa lamang ng mapagpasyahan kong tahakin ang daan sa kadahilanang malayo layo pa ang tinutuluyan ng aking kaibigan. Plano ko rin na hindi gaano magtagal sa maliit na pagtitipon upang makapiling pa ang aking mag-ina sa aking paguwi.
**Sa pagtitipon**
Malaki na ang pinagbago ng aking matalik na kaibigan. Magmula sa pisikal na pangangatawan pati na rin sa uri ng pamumuhay nito. Napag-alamanan kong nasa Amerika na ang kanilang nagiisa ring anak bilang propesyonal na nurse. Bukod sa aming dalawa ay may iba rin kaming mga kaklaseng na nakadalo. Mraming pagkain at inumin.
Di rin maiwasan mapag-usapan ang pribadong buhay, estado ng buhay, pinagkaka-abalahan at kung anu ano pa. Isa sa aking mga kaibigan ay nakuha ko pang mag-ninong para sa anak kong si Lhea. Musmos pa ito ng huling makita ng aking kumpare kaya hindi maiwasan na kamustahin. Gayon na rin sa aking si Rhea. Syempre buong yabang kong ipinagmalaki ang aking sexing asawa na tila bata parin ang alindog. Nagawa ko pang ipagmalaki ang larawan ng aking mag-ina na nagpahanga sa mga ito.
Nang mapukaw ang atensyon ng aking kumpare sa aking unica-hija ay di maiwasang purihin ito. Nagkataon kasing may larawan ako nilang mag-ina na naka bikini lamang nuong kami ay nagbakasyon. Walang ni isang salitang namutawi sa bibig ko. Hindi na kailangan pa. Lantad sa kanila ang aking ebidensya. Pinagpala ako ng dalawang magagandang bulaklak sa buhay. Wala na akong hihilingin pa at wala na rin ata akong naririnig sa kanilang mga papuri. Di dahil sa alak na nainom ko, kundi dahil bumabalik sa aking mga ala-ala ang alindog ni Lhea.
Lumipas ang oras ng di ko namamalayan. Nawala na rin sa isip kong i-check man lang ang telepono ko. Nakarami na rin ako ng nainom kung kaya naman ay may pagka hambog na ang mga sinasabi ko. Napagdesisyunan ko nang magpaalam sa mga ito at kailangan ko pang magtira panguwi.
Ang alam ko ay nasa katinuan pa ako ng magpaalam. Ngunit dahil na rin sa layo ng minaneho ko pauwi ay natagtag ako sa byahe at nakaramdam ng sipa ng spirito ng alak. Pasado ala una nang makarating ako sa bahay. Ipinarada ko ang sasakyan sa garahe at akmang papasok na ng pinto ng bahay nang salubungin ako ng aking asawa. Gumegewang na ang lakad ko ngunit mabuti na lamang at maagap akong naalalayan ni Rhea.
***
Ako: Sori telaga (hik!) mahal (hik!). Late na ako (hik!) nakauweh.
(Hingi ko ng paumanhin. Lintek siguro ang inis nito dahil di man lamang ako kinakausap)
Hirap man ay nakuha ko pa rin namang umabot sa silid naming mag-asawa dahil na rin sa pagalalay niya. Ngunit hindi ko na nagawang magbihis pa dahil sa malabo na rin ang paningin ko. Patihaya akong bumagsak sa kama. Naramdaman ko nalang ang unti unting pagalis ng aking mga damit. Ilang saglit pa ay alam kong ako’y walang saplot na. Lantad ang aking alaga kaya nakaramdam ako ng kaunting panglalamig.
Nagtaka naman ako sa panandaliang katahimikan. Walang bakas ng anumang pagkilos sa loob ng silid ngunit dama ko ang lalim ng paghinga ng taong kasama ko. Unti until ring lumalapit ang kanyang halimuyak na wari ako’y pinagmamasdan ng malapitan. Ang bango ng amoy. Naisip ko na marahil ay bagong paligo si Rhea. Naalala ko tuloy bigla ang makahulugang bulong nya sa akin bago ako makaalis.
Darang sa alak at halimuyak na naaamoy ko ay kinabig ko si Rhea pahiga sa kama. Sinibasib ko ito ng halik sa labi at kusa naman itong lumaban. Pinasadahan ko rin naman ng pagdila sa puno ng tainga nito pababa sa leeg. Sabik na sabik kong maalis ang damit nito pero hindi naging madali dahil sa pagikot ng paningin ko. Mabuti nalan at nagkusa itong tanggalin ang suot ng maramdaman ko ang kanyang pagatras. Nang makasiguro akong wala na itong damit pangitaas ay agad akong sumubsob sa kanang dibdib nito. Pinaikot ko ng mabuti ang aking dila sa korona ng maliit na utong nito habang ang kaliwang kamay ko naman ay abala sa paglamas sa kaliwang suso.
***
Ako: Ang lambot. Ang sarap.
(Usal ng isip ko habang wala naman akong ibang marinig kundi panay mga pinong halinghing mula sa aking kapareha)
Nakahiga ito sa kama habang ako nama’y nasa ibabaw. Nagpasalin salin ako sa magkabilang dibdib. Maalab. Marahas.
Ang kanang kamay ko ngayo’y nakatukod sa kama at ang kaliwa naman’y di magkaugaga sa kakahimas sa binti. Ang kinis. Balahibong pusa.
Ilang minuto ang lumipas ng ako’y manawa, kumabig ako pababa. Magmula sa dibdib ay pinaliguan ko ito ng halik. Sa braso. Sa tagiliran. Sa pusod. Sa baiwang. Sa binti. Sa talampakan. Amoy na amoy ko ang aroma ng mamahaling sabon. Isa isa kong sinubo ang daliri sa paa nito. Sabik. Walang kagatol-gatol.
Hinawakan ko ang magkabilang garter ng panty nito at dahan dahang ibinaba. Sunod kong hinawakan ang dalawang kamay nito at inalalayan makatayo. Ako naman ang pumwesto pahiga sa kama. Hinatak ko ito paupo sa mukha ko. Eksaktong tumapat ang puke nito sa pagitan ng bibig at ilong. Langhap ko kaagad ang amoy ng bagong paligong kaselanan. Nilabas ko ang dila ko’t pinasadahan ang kanyang bulaklak.
Basa! Basang basa na tila naglalawa. Sinimot ko ang bawat katas ng puke nya. Manipis ang buhok nito sa kanyang hiyas na lalong nagpa ulol sa akin. Pinapatigas at paminsa’y pinapalambot ko ang aking dila masungkal ko lamang ang masarap na kwebang nakahain sa akin. Ultimo singit ay nilinis ko. Wala naman akong marinig kundi mga impit na mga ungol. Sobrang tigas na ng burat ko at wala na kong nanainisin sa sandaling iyon kundi pasukin na ang pinto ng langit na nakahain sa akin. Sa pagkasabik ay hinawi ko si Rhea at marahang naitulak patagilid. Akmang i-ibabaw na ako rito ngunit di ko namalayang nasa sulok na pala kami ng higaan. Ang akala ko’y parte pa ng kama ang aking tutukuran ay nagkamali ako. Dito ako nawalan ng balanse at nahulog sa gilid ng kama. Sa mga sumunod na nangyare ay di ko na alam pa.
Kinabukasan..
Mag aalas onse ng magkaron ako ng ulirat. Tila umiikot pa ang mundo ko. Ramdam ko pa ang pagtibok ng aking utak. Kinse minutos muna kong nanatiling nakahiga at nakatingin sa kisame. Nagmuni-muni. Wala akong masyadong maalala. Mayroon man ngunit pili lang. Ilang sandali pa’y napagdesisyunan ko nang bumaba at mag-brunch (breakfast-lunch). Kumakalam na ang sikmura ko sa gutom. Sa kasawing palad ay nadismaya ako sa aking nadatnan. Walang pagkain. Wala si Rhea. Walang bakas ng pinaglutuan. Umakyat uli ako ng ikalawang palapag para tignan ang silid ni Lhea. Naroon ito. Nakatalukbong sa kumot at mukhang himbing na himbing ang tulog. Hindi na ko nagabalang gisingin pa ito. Kasabihan nga’y “Magbiro ka na sa lasing, huwag lang sa bagong gising”.
Nagpasya kong lumabas na lang at humanap ng makakainan sa kalapit na pasyalan sa lugar. Palabas na ko ng gate lulan ng aking sasakyang ng mapansin ko ang humintong taxi sa tapat. Taka man ngunit masaya kong makita na si Rhea ang bumaba. Bitbit ay isang di kalakihang back pack. Siguro ay kararating lamang nito mula sa pag-gy-gym. Abot taingang ngiti kong sinubukang tawagin ito ngunit sinuklian lamang ako ng masamang pagtingin at pagirap sabay talikod. Naintindihan ko kung bakit at hinayaan na lamang. Bibigyan ko sya ng panahon upang makapag palamig. Marahil ay galit pa ito sa ginawa kong kasalanan.
Nagtuloy ako sa aking lakad hanggang sa makarating sa isang sikat na fast food chain. Dito na ko naglagi upang kumaen at makapag kape para maibsan ang dulot ng hang over. Lumipas ang ilang oras at malapit nang maubos ang iniinom ko nang tumunog ang cellphone ko. Si Rhea tumatawag.
***
Rhea: Hello? Dad? Uwi kana, di na ko galit. (Bulong nito sa kabilang linya)
Ako: Aaw. Thank you mahal. Pasensya kana uli. Babawi nalang ako sayo mamaya ha. (Lambing ko)
Rhea: Promise yan ha. Gusto ko performance level ka. Hihi. (May pagka malanding tinig nito)
Ako: Oo ba. Sisiguraduhin kong makakalimutan mo pangalan mo. Haha. (Biro ko)
Ibinaba ko ang telepono ng may ngiti saking mukha. Ngunit agad itong napalitan ng pagka kunot ng noo at pagsalubong ng kilay dahil sa pagtataka. Napakarami palang text messages sa akin mula kay Rhea. Mula pa ang mga ito kahapon. Ngayon ko lang din kasi na-check ang phone ko mula nuong ako’y abala pa sa pagpapaka lango. Karamihan sa mga mensahe nito ay pagtatanong kung nasaan na ako at mangilan ngilan pang makikitaan mo ng pagkainis. Pero ang pinaka pumukaw sa aking atensyon ay ang huling mensahe nito.
(Mensahe ni Rhea)
“Hala! Sige magpaka saya ka! Kinalimutan mo ang pangako mo. Ayoko munang makita ka. Magpapalipas ako ng gabi kina inay!”
Kamuntikan ko ng mabuga ang huling mga patak ng kape sa aking lalamunan. Nagdulot I ng pagkasamid. Nagflash back sakin ang mga pangyayari. Hindi man malinaw pero tanda ko pa ang mangilan ngilan hanggang sa ako’y mahulog sa kama at mawalan ng malay.
***
Ako: Wala si Rhea kagabi? Pero sinong…. (Bulong ko saking sarili..)