ni Fiction-Factory
Minsan tinatanong ko ang sarili ko kung bakit pinagtatagpo ng tadhana ang dalawang taong hindi naman pwedeng magkasama pero nagmamahalan, at kung bakit pinagtatapat nya ang dalawang taong hindi naman nagmamahalan pero nagsasama.
* * * * * * *
Nahihiwagaan na talaga ako sa bago kong kapit-bahay. Ni minsan kase hindi ko pa sila nakitang lumabas ng bahay. Laging sarado yung pinto nila.
Sabi sa akin ng landlord namin, mag-asawa daw sila. Isang buwan na daw mula nung maglipat sila. Kung hindi pa sya pumunta dito at naningil ng renta hindi ko pa malalamang may nakatira na pala sa kabilang unit ng inuupahan kong apartment.
Actually dalawang butas lang ito. Isa sa akin at yung isa dun sa mag-asawa sa kabila. Medyo malayo kasi ang lugar na ito sa syudad, akala ko nga ako lang ang matyagang uupa sa liblib na apartment na ito eh.
By the way i’m Aaron. Third year student sa isang unibersidad dito sa Manila. Scholar lang ako kaya dito ako nakapag-aral kahit pa sobrang layo na nito sa probinsya namin.
Maganda naman yung apartment ko. May sala, kusina, banyo at isang kwarto, at kung pano mo ito nakita sa loob ganun din sa kabila, magkapareho lang, duplex kasi. At dahil malayo at liblib dito mura lang ang renta.
Isa na rin ito sa mga pinagtatakhan ko sa magasawa. Bakit sa dinami-dami ng apartment o house for rent sa bayan, bakit dito pa nila naisipang manuluyan?
Hindi naman siguro sila pusher o sindikato ano? At lalong hindi naman siguro sila riding in tandem.
Kada umaga bago ako pumasok sa school lagi kong inaabangan ang paglabas nila. Pero sa twing dadaan ako laging sarado ang bahay nila.
Minsan pasulyap-sulyap pa ako sa bintana nila pero wala pa rin akong makita dahil natatakpan ito ng makapal na kurtina.
Siguro masyado pang maaga. Alas sais kasi ng umaga ako umaalis sa bahay, at malamang twing school hours lang sila lumalabas, yung time na wala ako at abala sa school.
Kaso twing weekend na wala akong pasok hindi ko pa rin naman sila nakikitang lumalabas. Ano ba naman ang magasawang ito. Hindi ba dapat mini-meet mo mga new neighbors mo kapag bagong salta ka sa isang lugar?
Gusto ko lang naman silang makilala. Sila lang naman kase ang kasama ko sa apat na sulok ng bakurang pader namin.
Isang gabi hindi ako madalaw ng antok, inaatake na naman ako ng insomia ko. Lumabas ako ng bahay para magpahangin. Umupo lang ako sa tapat ng pinto ko habang nakasalpak ang earphones sa magkabilang tenga ko.
Inabot na ako ng hating gabi pero buhay na buhay pa rin ang diwa ko. Ilang saglit may pumaradang puting kotse sa harap ng gate.
Biglang bumukas ang pinto ng gate at pumasok ang isang lalakeng hindi ko nakikilala. Sya yung lulan ng kotse. Pilit kong inaaninag ang mukha nya pero dahil sa sobrang dilim hindi ko talaga ito makita. Napansin ko lang eh yung kumikinang nyang gold pendant na krus.
Naghanap ako ng matataguan na kung sakaling magnanakaw ito o masamang loob ay akin syang lulusubin. Pero ang unang pumasok sa akin ay sya ang Mister sa mag-asawa kong kapitbahay.
At mukhang tama nga ako dahil dumiretso sya sa kabilang apartment at may sarili ata syang susi dahil nabuksan nya ang pinto.
Kinukutuban na talaga ako sa kinikilos ng magasawang ito, kaya nagdesisyon akong manmanan sila.
Sinadya kong magising ng hating gabi at bumangon ng madaling araw kahit mapuyat pa ako. Inabangan ko talaga ang paglabas nila.
At sa mahigit isang linggo kong pagmamatyag ay aking napagkaalaman na twing hating-gabi lang talaga umuuwi si Mister, tapos hindi na sya inaabot ng sikat ng araw dahil madaling araw pa lang aalis na sya.
Twice to trice ko lang syang nakitang umuwi sa loob ng isang linggo. Kahit pano ko isipin, wala talaga akong alam na trabaho na may ganung schedule.
At ang higit na pinagtatakhan ko ay kung may inuuwian nga ba itong asawa… Mula noon hanggang ngayon, ni minsan hindi ko pa nakikita kahit anino man lang ng misis nya.
Pero minsan naman may naririnig akong boses babae sa kabila at minsan naririnig ko rin na may nagpapatugtog ng kanta.
Ang sabi pa sa akin nung landlord namin sigurado daw sya na magasawa yung naglipat kase kumpleto yung dala nilang appliances at kitchenwares. Pano naman kaya sila nakakapaggrocery?
Pero bilin naman sa akin nung landlord ko na huwag na raw akong chismoso at marami pang tanong. Hayaan ko na lang daw sila sa buhay nila.
Dumaan ang mga araw na walang ibang dumadaan sa isip ko kundi ang misteryong nababalot sa kabilang apartment.
Napaka-unusual kase. Bakit hindi lumalabas yung babae? Bakit sya nagkukulong sa loob ng bahay, nagpapaputi ba sya?
Hindi ako nakapasok isang araw kase masama yung pakiramdam ko. Nanlalambot ako at sumasakit ang ulo. Sanhi na ata ito ng madalas kong pagpupuyat.
Lumabas ako para bumili sana ng gamot at ramen cup noodles. Paglabas ko sa pinto may nakita akong lalaking padungaw-dungaw sa bintana ng kapitbahay habang kumakatok sa pinto.
“Sir, wala po bang tao dito?” tanong nya sa akin nang makita nya ako.
“Naku hindi ko sure eh. Katokin nyo na lang po sya baka natutulog pa.” sagot ko na lang kahit naiintriga ako sa kanya.
Aalis na sana ako pero hinarang naman nya ako nang madaanan ko sya, “Ah Sir baka pwedeng malisuyo na lang ako sa inyo?”
“Ano?”
“Ipaparecieve ko na lang po sa inyo itong Globe billing statement, pakiabot nyo na lang po sa kanila.”
Nagdalawang isip ako, “Naku baka magalit sila sakin. Iwan mo na lang sa pinto.”
“Hindi naman siguro Sir. Statement lang naman ito. Kailangan ko lang kasi ng pirma.”
Para matapos na nirecieved ko na lang yung sulat at iniwan ko na lang doon sa tapat ng pinto nila.
Pagbalik ko matapos kong makabili ng gamot at noodles nadaanan ko pa rin yung sobre sa tapat ng pinto nila.
Nandun pa rin, at habang tinitignan ko ito nakasipat ako ng pagkakataon para makita ang misteryosa kong kapitbahay.
Dinampot ko ito atsaka ako kumatok sa pinto. Iaabot ko na lang ito ng personal para matapos na ang kuryosidad ko sa kanila.
Tok Tok
Sa una mahinhin na katok.
Tok Tok Tok
Sa ikalawang tangka wala parin.
Bhag Bhag Bhag!!!
Hanggang palakas ng palakas na kulang na lang gibain ko na yung pinto!
NYETA!!! Ano bang tinatago nyo dyan at ayaw nyong lumabas! Tumaas na highblood ko ah!
Magwo-walk out na sana ako pero nakalimutan kong iwan tong hawak kong sobre dun sa pinto. Hindi ko sinasadyang mapatingin sa sobre at nabasa ko ang name ng recipient, “Levinia Salvador?” patanong sa aking sarili kasabay ng pagbukas ng pinto sa aking harapan.
Laking gulat ko nang makita ko ang babaeng nagbukas nito.
Long red hair…
Tantalizing blue eyes…
Smooth-like rosy cheeks…
Shiny white teeth…
Glossy pink lips…
Glowy-pale fair skin…
Kinky black nails…
Ms. Almost perfect.
“Ano yon?” tanong nya nang mapansing nakatulala ako sa kanya, “Pasensya na naka-headset kasi ako kanina kaya hindi kita agad narinig. Buti na lang malakas ka kumatok” patuloy nya.
“Ah… Kase yung kartero, messenger, sulat bigay a-akin… Abot iyo..” Nauutal na ako sa kabang nararamdaman ko.
“Ha Ha” napahalakhak sya, “Nakakatuwa ka naman. Dahan-dahan lang sa pagsasalita.”
“Pasensya na, hi-hindi po kasi ako sanay humarap sa magandang babae Ma’am…”
Sa wakas nakita ko na rin ang babaeng matagal ko ng gustong makita. Ang akala ko may edad na sya at ordinaryong babae lang, ni katiting hindi ko naisip na ganito sya kaganda at kasariwa.
“Iaabot ko lang po sana ito.” binigay ko na sa kanya yung sulat habang nakatingin sa cleavage nya, sa malulusog nyang suso na halos lumuwa na sa suot nyang puting sando.
Hula ko between 20 to 25 years old lang sya. At talagang may magandang hubog ng katawan sya, mabalakang at litaw na litaw ang bibilugin nyang hita sa suot nyang maiksing cotton shorts.
“Ah okay. Thank you ha?”
Nang kunin na nya yung sobre napansin ko na nginitian nya ako. Ang ganda nya talaga, nahahawig nya si Bea Alonzo.
“Nga pala ako si–”
“Levinia?” inunahan ko sya, basta ko nalang nabigkas pangalan nya.
“Pa-pano mo nalaman?” nagtaka tuloy sya.
“S-sorry, nakita ko lang po sa labas ng sobre.” feeling ko nagba-blush na ako.
“Okay. At ikaw si?”
“Aaron… Kapitbahay nyo po ako, dyan lang sa kabilang pinto.” sabay turo sa bahay ko pero sa kanya pa rin ako nakatingin.
“Ah. So ikaw pala yung naririnig kong kumakanta?”
Kakahiya naman. Hindi na talaga ako kakanta sa banyo.
“Ga-ganun na nga po… Napapakanta lang.”
“Haha”
Gusto ko pa sana syang makausap pero nakakahiya na, baka sobrang naaabala ko na sya kaya ako na rin mismo ang unang nagpaalam.
Ang dami ko pa sanang gustong itanong sa kanya pero dahil sa nablanko na ng kagandahan nya ang utak ko hindi na ako nakapagsalita pa.
Pagpasok ko sa bahay yung cellphone ko ang unang hinanap ko. Binuksan ko agad facebook at hinanap ang account ni Levinia Salvador.
Kay dami nyang kapangalan pero hindi ako tinamad na isa-isahin ang mga search results. Umaasa na may makikita akong sexy na larawan nya.
Pero sa huli wala akong napala kundi pagsasayang ng oras. Hindi ko sya nakita. Baka iba yung profile name nya kaya sa Google ko sinubukang maghanap. Pero putcha, kahit isang picture nya wala akong nakita!
Imposible namang wala syang account kahit isa man lang sa mga social medias. Mysterious girl talaga dating nya sa akin.
Maya-maya may narinig akong sunod sunod na mahinhin na katok. Bigla akong kinabahan na baka si Ma’am Levinia ang kumakatok.
Pagbukas ko ng pinto laking gulat ko na lang nang makita kong…Sya nga…
“O Ma’am, bakit po?” tanong ko sabay nakaw ng tingin sa nakatiyangyang na boobs.
Nakakalibog talaga syang makita. Kanina pa ako nagiinit sa kakatingin sa buong katawan nya. Parang kaysarap gahasain.
“Tatanong ko lang sana kung saan may technician dito, nag-down kasi yung PC ko eh. Alam mo na, hindi ko kabisado dito eh.” sabi nya.
Hmm.. Mukhang siniswerte ako sa araw na ito ah, kahit masama pa rin pakiramdam ko.
“Ano po bang nangyari Ma’am? Baka kaya ko pong gawin.”
Nagulat sya, “Ha? Bakit, may alam ka ba sa pag-troubleshoot?”
“Opo. Com-Sci po kase course ko.” at lahat ng klaseng pag-shoot alam ko!
“Yehey! Galing naman! May cute technician boy next door kami.” kilig nya.
Ako naman hindi alam kung pano magre-react sa sinabi nya. Hindi kase ako sanay na sinasabihan ng cute, kakailang eh.
“Pero okay lang ba? Baka nakakaistorbo ako sayo?”
“Hindi po Ma’am, okay lang po. Sino pa ho bang magtutulungan kundi tayong magkakapitbahay di ho ba?”
“Ha Ha Nakakatuwa ka talaga.”
Lumipat na kami sa bahay nya para macheck ko na yung PC nya. At habang naglalakad kami pinagmamasdan ko ang pagkembot ng pwet nya sa paghakbang.
Nakakapangmanyak talaga sya. Kahit ayaw kong tumingin, napapatingin talaga ako, pati sa umaalog nyang suso.
Pagpasok namin sa bahay nila tumingin-tingin ako sa paligid. Tama nga yung landlord namin, kumpleto nga sila ng gamit. May widescreen tv, ref, component and speakers. Pero ni isang photo frame wala akong nakita. Hmm… Ano kaya hitsura ng mister nya?
“Tara nandun sa kwarto ko yung computer.”
Sinusundan ko lang sya sa paglalakad nya at talaga namang nakakadagdag libog ang sinabi nyang dun kami sa kwarto nya papasok at gagawa…ng PC.
Naku! Aanhin pa nya itong PC nya samantalang may laptop dun sa kama nya? Mukhang mahilig sa gadget ang babaeng ito. Dalawa yung nakita kong cellphone, isang tablet at isang PSP? Kaya pala hindi ito nalabas ng bahay eh!
“Heto oh, pakicheck mo.” sabi nya sabay bukas ng UPS at ng PC.
Matapos nyang ipaliwanag sa akin yung abnormality ng PC ay may ideya na ako kung ano ang sira. Madali lang naman ito, buti na lang nakikinig ako sa Prof ko.
“O sige maiwan muna kita dito ha? maghahanda lang ako ng mirienda sa kusina.” paalam nya.
Yes Darling! “Opo Ma’am.”
Sinimulan ko ng gawin yung PC nya. Sampung daliri lang ang gagamitin kong panggawa.
Ping ping ping ping voila!
Pagbalik ni Ma’am Levinia tapos ko ng gawin ang PC nya. Hinihintay ko na lang mag-start up yung window’s desktop.
“O, okay ka pa dyan?” tanong nya, sabay lapag sa kama ng dala nyang pizza.
“Opo. Tapos na Ma’am!” taas noo kong pagyayabang.
“Abbaaa…. Ang galing galing naman ni Aaron.” puri pa nya.
Na-shock na lang ako nang makita ko ang wallpaper nya… Syet! Solo picture ni Levinia, naka-two piece bikini lang sya! putcha! Ansarap nya!
“Picture ko yan sa Boracay.” bigla nyang sabi, pansin ata nya tinititigan ko, “Ganda ko diba?” dagdag pa nya.
“Ah. Oo nga Ma’am, ang sexy nyo po.” nasabi ko na lang.
“Huh?! Nakakahalata na ako sayo! Kanina ka pa ah!” biglang tumaas boses nya, kinabahan ako.
Dahil ba yun sa sinabi kong sexy sya? Naku, nakahalata na ata na kanina ko pa sya minamanyak ng tingin at pinagnanasaan ang katawan.
“M-Ma’am?” napayuko ako.
“O ayan ka na naman! Kanina mo pa ako tinatawag na Ma’am. Levinia na lang itawag mo sa akin… Pati huwag mo na akong pino-po, gumugurang ako sayo eh! Magtu-22 pa lang ako eh!”
“Talaga po Ma’am?” napatingin sya ng masama sa akin, “Este, talaga Levinia magtu-22 ka pa lang?”
“Oo naman…”
“Wow. Dalawang taon lang pala tanda mo sa akin eh. Eh yung asawa mo ilang taon na? Pati ano pangalan nya? At ano trabaho nya?”
Nawalan na ako ng preno at naging tuloy-tuloy na ang pagtatanong ko. Umiba tuloy timpla ng mukha nya, nairita na ata sa kadaldalan ko.
“Huwag ka na ngang masyadong tsismoso at kumain ka na lang d’yan! Kelalakeng tao eh!”
Ito ang naging simula ng pagiging magkaibigan namin ng misteryosa kong kapitbahay na isa palang hottie bebot.
Ito na rin ang naging simula ng pagnanasa ko sa malaman nyang katawan. Palibhasa hindi ako nagpapahalata ay hindi nya alam na minamanyak ko na sya at kung minsan pasimple kong chinachansing.
Mula kase non palagi na akong lumilipat sa bahay nila. Minsan ko na kasing naikwento sa kanya na wala akong libangan sa bahay kundi ang nakakasawa kong music at games sa cellphone.
Sabi nya okay lang daw na makinood ako ng tv sa kanya, maki-wifi o maki-computer. Mabait sya kaya sinamantala ko yon. Siste araw-araw ata nasa kanila ako.
Araw-araw ko na syang nakikita pati maalindog nyang katawan. Lagi ko syang binobosohan, lagi kong nasisilip ang singit nya. At kung minsan wala ata syang pakialam kahit makitaan ko na sya ng panty twing nakapalda sya.
Akala siguro nya walang malisya sa akin yon, ang hindi nya alam binabalak ko na syang gahasain…sa aking imahinasyon…
Lumipas pa ang mga araw na mas lalo pa kaming naging close ni Levinia sa isa’t isa. Marami akong nalaman tungkol sa kanya at sa kanyang pamilya.
Taga Cebu pa pala sya, kaya pala may accent ang pananagalog nya. Isa sa limang magkakapatid. At buhat daw nung napadpad sya dito sa Manila 5 years ago untill now hindi pa sya nakakauwi sa kanila.
Marami kaming napagkukwentuhan sa twing magkasama kami pero may isang bagay sya na ayaw pag-usapan, ito ay ang tungkol sa kanilang magasawa.
Sa twing tinatanong ko sya tungkol sa kanyang asawa umiiwas sya ng sagot. Kahit simpleng tanong lang na ano pangalan nya o ilang taon na sya hindi nya sasagutin. Minsan nga nakukuha pa nyang magalit sa akin kaya hindi ko na lang din sya tinatanong na may kinalaman sa asawa nya.
Isang gabi mahimbing ang tulog ko, pero bigla akong nalingat sa tinig na naririnig ko. Akala ko pa nung una nananaginip lang ako pero bigla akong nabuhayan ng dugo nang matiyak ko na nanggagaling sa kabilang bahay ang tinig na naririnig ko.
Naalala ko na pader lang ang pumapagitan sa dalawang apartment na ito, ang kabilang side ng dingding na ito ng kwarto ko ay ang kwarto na mismo ng mag-asawa.
“Aaahhh Aaahhh Uhhhmmm…” hindi gaanong malakas pero naririnig ko pa rin dahil tahimik na sa paligid.
“Oooohhhh Aaahhhh Ahh Ahh” halinghing ng isang babae na alam kong boses ni Levinia.
Bigla akong nang-init sa naririnig ko. Kay sarap pakinggan, lalo na ngayon na tandang-tanda ko na ang mukha ni Levinia.
“Aaaahhh Aaahhh Uuhhmmm…”
Pumikit ako at pinakinggan kong mabuti ang pagdaing ni Levinia. Isa lang ang nasa isip ko, binabanatan sya ngayon ng asawa nya sa kabilang kwarto at siguradong sarap na sarap si Levinia.
Kung hindi lang yari sa bato ang pader na ito baka gumawa na ako ng butas para mabosohan sila. Parang gusto kong makita kung paano banatan si Levinia ng asawa nya.
Naku kung darating man ang pagkakataong mabosohan ko sila, susulitin ko, baka i-video ko pa sila.
Napahawak ako sa naninigas ko ng titi habang iniimagine ko na sa mga sandaling ito ako ang tumitira kay Levinia, na ako ang nagpapaligaya sa kanya.
“Aaahhhh Oooohhhh Hhhmmmm…”
Naiimagine ko ang magandang mukha ni Levinia na nakapikit sya at humahalinghing. Nakapasok ang titi ko sa pekpek nya, labas-masok sa lagusan nya at tinototnak ko sya ng ubod sarap…
Ngayon ko lang sya narinig humalinghing. Sabagay ngayon lang ako natulog na walang nakasalpak na earphone sa tenga ko. Andami ko palang gabing sinayang. Ang unang ginawa ko kinabukasan, tinapon ko headset ko.
Kinabukasan, kakaiba ang liwanag na nakikita ko sa mukha ni Levinia nang magkita kami kinahapunan after ko sa school. Syempre nadiligan sya kagabi kaya good vibes sya ngayon.
“Aaahhhh Aaaahhhh Ooohhh” parang naririnig ko pa yung halinghing nya kagabi habang pinagmamasdan ko sya ngayon. Ang swerte naman talaga ng Mister nya.
“O kumusta school?” tanong nya habang nanonood kami sa sala at magkatabi sa sofa. At home na at home na talaga ako dito.
“Okay naman.”
“Ba’t parang malungkot ka?” tanong nya.
“Huh? Hindi naman ah.”
“Ay naku Aaron. Kilala na kita, kaya huwag mo ng itago. May problema ka ba?”
Napangiti naman ako sa narinig ko. Kilala na daw nya ako, tanda na pinapansin din talaga nya ako. Dahil dito napilitan akong magkwento sa kanya. Ang totoo hindi ko alam kung bakit nalulungkot ako eh, pero ang ikinwento ko na lang ay yung tungkol sa amin nung ex ko.
Syempre sumusyota din naman ako noh! Pumapag-ibig din kahit hindi ko pa alam ang tunay na meaning ng salitang pag-ibig.
Schoolmate ko sya. Siguro umabot din kami ng siyam na buwan sa relasyong lulubog-lilitaw. Pero nauntog na ata ulo nya 4 months ago. Iniwan nya ako at pinagpalit dun sa mayaman na feeling heartrob sa school namin.
Nung una nasaktan ako, sempre hindi naman ako bato, pero ngayon wala na sa akin yon ngayon. Mas matindi kasi yung insultong natamo ko sa kanya kesa sa sakit sa pusong naramdaman ko.
“At yun na nga ang nangyari Levinia.” syempre hindi ko naman kinwento lahat sa kanya.
“Ang sama naman… Ede araw-araw mong nakikita ex mo sa school, at araw-araw ka ring nasasaktan?”
“Hindi. Kase hindi ko naman sya tinitignan. At kung hindi ko sila tinitignan, hindi rin ako masasaktan. O diba?”
“Ha Ha Ha Tama!”
Pagtapos nyang tumawa naging siryoso naman sya, “Alam mo, darating ang araw na magsisisi ang babaeng yon dahil pinagpalit ka nya sa iba. Darating ang araw na marerealized nya na nasa kanya na pala yung pinkamabait at pinaka-hot na boyfriend pero pinakawalan pa nya.”
A-ano daw? Pinaka-hot? Tama ba dinig ko?
Pero matapos akong pangaralan ng sandamakmak na words of wisdom ni Levinia, hindi ko alam kung bakit parang unti-unting nagiiba ang pagtingin ko sa kanya.
Hirap ipaliwanag eh. Basta ang alam ko, sa pagdaan pa ng mga araw hindi ko na sya gaanong binobosohan. Hindi ko na laging tinitignan boobs nya pati legs. Hindi ko na rin sya iniimagine sa twing magmastahbate ako.
Unti-unting nawawala yung pagnanasa ko sa kanya, pangmamanyak at pananananching. Siguro dahil sa sobrang kabaitang pinapakita nya sa akin, o di kaya baka nagsawa na lang ako, kase naman lagi ko syang nakikita.
At lalong lumalim ang pagkakakilala ko kay Levinia nung isang gabing nagkasakit ako. Mainit sa loob pero giniginaw ako, tapos sumasakit pa ulo ko. Ewan ko, basta paguwi ko galing school ganito na ako.
Nagtaka siguro si Levinia na absent ako sa kanila ngayong gabi kaya tinext nya ako,
*”Oist nagsimula na yung sinusubaybayan mong telelserye.”*
*”Hindi ako makikinood ngayon, nilalagnat kasi ako.”* reply ko.
*”Ganun ba? Kawawang bata. Sige ikwento ko na lang bukas sayo.”* huling text nya.
Hindi ko alam kung bakit ako biglang nalungkot. Siguro dahil hindi ko sya nakitaan ng bahid ng pag-aalala sa akin. Sinabi ko na nilalagnat ako, hindi ba dapat kahit ‘get well soon’ man lang sabihan nya ako? Ganun pala sya…
Ano pa bang aasahan ko? I’m just a poor guy next to her door, i’m just her neighboor not a friend…
Tok Tok Tok mahinahong katok ang narinig ko.
Napatindig ako, agad na bumangon sa kakaisip na si Levinia ang kumakatok. Kung sya nga yon, ibig sabihin concerned din sya sa akin. Wow concerned sya!
Kaso pagbukas ko ng pinto biglang…si…si….
Si Levinia nga. May dala syang isang malaking bowl na may umuusok na mainit na noodles soup, “Baka pwede mo naman akong tulungan? Mainit eh.” sabi nya sa akin, tapos bigla na lang nagningning ang kagandahan nya sa paningin ko habang magkatinginan kami…
Nakita ko ang malambing at maarugang side ni Levinia nung gabing yon. Inaalagaan talaga nya ako ng husto, pinakain, pinainom ng gamot at nagligpit pa sya ng kalat sa bahay ko, na sa buong pagaakala ko wala syang pakialam sa akin…
Mula noon nagkaroon na kami ng malasakit ni Levinia sa isa’t isa. Lagi syang nasa tabi ko sa twing kailangan ko sya, kaya naman hinding-hindi ko sya iiwan kapag ako naman ang kailangan nya.
Tuluyan na ring natanggal yung makamundong pagnanasa ko sa kanya. Kung noon tingin ko sa kanya isang Devilish hottie chick na masarap ihiga sa kama, ngayon nag-iba na ang pagtingin ko sa kanya, isang Angelic pretty woman na masarap iharap sa Altar.
Sayang lang at may asawa na sya…
Kabitin ko kaya?
Kalaguyoin?
Imposible naman…
Alam ko naman na ang isang maladyosang babaeng tulad nya ay kailanman hindi papatol sa isang tulad ko lang…
Minsan tinatanong ko ang sarili ko kung bakit pinagtatagpo ng tadhana ang dalawang taong hindi naman pwedeng magkasama pero nagmamahalan, at kung bakit pinagtatapat nya ang dalawang taong hindi naman nagmamahalan pero nagsasama.
Tulad na lang nitong dalawang taong sa hindi sinasadyang pagkakataon katabi ko ngayon sa isang waiting shed sa tapat ng school. Sino pa kundi yung ex ko at yung boyfriend nya.
Alam ko naman naglolokohan lang sila eh. Bumuo sila ng relasyong walang pag-ibig. Tiyak pera lang habol nitong huthutera kong ex, ba’t ko nga ba sinayang pera ko dito? Tapos yung lalake for sure sex lang habol nito, syempre like me nung kami pa.
Pauwi na ako at nag-aabang ng jeep nang biglang magtext si Levinia,
*”Pauwi ka na?”*
*”Oo. Bakit?”* reply ko.
*”Wait mo ako dyan sa tapat ng school nyo. Daanan kita”*
*”Huh? Bakit?”*
*”Pasyal tayo Star City, samahan mo ako.”*
*”Alam mo naman estudyante lang ako. Wala akong pera.”*
*”Ha Ha Don’t worry, dahil honest ka ililibre kita.”*
Sus! Kailangan ko tuloy syang hintayin sa waiting shed na ito kasama yung ex kong kalandian ng boyfriend nya. Ngayon ko narealized na nakakadiri pala yung ex ko.
“Pathetic!”
“Looser!”
“Tiny!”
“Smelly!”
“Yucky!”
“Supot???”
Hindi ko maintindihan kung ano pinaguusapan nila pero nagbubulungan sila habang magkaakbay na naglalampungan. At mukhang ako pinag-uusapan nila. Naku kung hindi ko lang talaga hinihintay si Levinia ngayon dito malamang kanina ko pa iniwan ang dalawang ito.
Maya-maya biglang hinablot nung ex ko ang balikat ko at sapilitan akong pinaharap, “Hoy Aaron, kunware ka pa dyan dinedeadma mo kami!” sabi nya sa akin.
Hindi ko sya pinakikinggan kahit dada sya ng dada. Tapos may biglang pumaradang magarang puting kotse sa tapat namin. Mirage G5 ata.
“Tandaan mo ito Aaron, hindi ka na makakatagpo pa ng babaeng better than me!” Hay nakow ang immature kong ex…
Napangiti na lang ako at nagulat nang makita ko kung sino ang nagmamaneho ng kotse, si Levinia! Lagot ka ngayon ex ko!
Bumaba si Levinia sa kotse, napansin ata ang eksena namin ng ex ko. Pinagtitinginan sya ng mga taong nakapaligid, lalo na yung boyfriend nitong ex ko na titig na titig kay Levinia, pano ba naman ang ikli ng bulaklaking dress nya. Umaapaw sa kagandahan at kaseksihan!
“Ahm Babe, let’s go?” sabi ni Levinia sa akin sabay hawak sa kamay ko.
Nagulat ako nung una na tinawag nya akong Babe at hinawakan pa nya kamay ko, na-gets ko lang na palabas lang ito nung kindatan nya ako.
“Babe?” nagulat pa yung ex ko, at yung nakanganga nyang boyfriend at naglalaway kay Levinia. Hindi siguro makapaniwala na girlfriend ko kuno si Levinia.
“Babe, do you know her?” si Levinia.
“No Babe. Hindi ko sya kilala!” magarbo kong sagot.
Ang saya ng araw ko, hindi dahil napahiya at nakaganti ako sa ex ko kundi dahil sa nakasama ko si Levinia na mamasyal. Ito yung unang beses naming lumabas. Ito yung unang beses na nakasama ko syang kumain sa resto.
Hindi ko mapaliwanag ang kasiyahang nadarama ko, basta mayroong kakaiba sa sarili ko na nitong mga nagdaang araw ko lang naramdaman, at sa twing kasama ko lang si Levinia.
Kapag nakikita ko sya parang sumisigla ang lahat. Nakakalimutan ko yung mga problema ko sa buhay at sa school. Parang nagkaroon ng kulay ang mundo ko, parang nagkalaman ang buhay ko. Nagkaroon ng liwanag ang kadiliman. Parang ngayon lang ako nabuhay…
Pagkatapos naming kumain sinakyan naman namin ang karamihan sa mga rides. Wala kaming ginawa buong gabi sa Star City kundi tumawa lang ng tumawa na parang mga adik.
Dito ko nakita ang jolly side ni Levinia. Masaya syang kasama, anything goes, wala syang kaarte-arte, tatawa sya kapag gusto nya, hahalakhak sya kahit maraming tao. Sosyal sya sa paningin ko, pero kalog din pala sya. Totoong-totoo…
Ambilis ng oras. Parang kanina lang papunta pa lang kame, ngayon pabyahe na kami pauwi. Sa dami ng kwentuhan namin ngayon lang ako nagkaroon ng pagkakataon para itanong kung kaninong kotse itong minamaneho nya, pati galing nyang magdrive ah.
Sabi nya hiniram daw nya sa asawa nya. Naalala ko nung hating-gabing na nakita kong umuwi ang asawa nya. Malamang ito yung gamit nya. Hiniram daw nya sa work ng husband nya, na hanggang ngayon hindi ko pa alam kung anong work yon.
Tapos binaba nya lang ako sa kanto ng apartment namin. Ihahatid lang daw nya yung kotse. Sabi ko sasamahan ko na sya pero tulad ng inaasahan ko, tumanggi sya.
Pagdating ko sa bahay naligo lang ako saka nagbihis tapos nahiga na ako sa kama ko. Ititext ko sana si Levinia para itanong kung nakauwi na sya o kung nasaan na sya, kaso naalala ko yung sinabi nya na huwag daw ako basta basta magtitext sa kanya dahil baka kasama daw nya asawa nya at mabasa pa text ko, baka pag-isipan pa daw nya kami ng masama.
Nakadama ako ng pagod kaya hindi ko namalayan nakatulog na pala ako. Mga hating-gabi nang malingat na naman ako sa tinig na narinig kong nagmumula sa kabilang bahay. Pero ngayon hindi na halinghing ni Levinia ang naririnig ko, kundi sigawan…
“Bakit ka pumunta don?” boses lalaki.
“Hiniram ko lang naman yung kotse mo ha? Ba’t ka nagagalit?” si Levinia.
“Hindi naman yon eh! Hindi ka ba nag-iisip, pano kung may makakita sayo don?”
“Wala naman nakakakilala sa akin eh! Tsaka nag-iingat naman ako!”
Hindi ko man marinig ng maayos ang usapan nila pero natitiyak kong sa mga oras na ito nag-aaway sila. Grabe naman, para humiram lang naman ng kotse si Levinia nagagalit na agad ang asawa nya.
Sunod kong narinig ay kalaksing ng mga kung anong kagamitan, at ang kinasakit ng pakiramdam ko ay nang makarinig ako ng sampal.
“Ano ba! Nasasaktan ako!”
At napaluha ako nang marinig kong umiiyak si Levinia. Ayokong isiping sinasaktan sya ng asawa nya, ayokong isiping pinagbubuhatan sya nito ng kamay, kase mas nasasaktan ako…
Oo nasasaktan ako… Nasasaktan ako in a sense na wala akong magawa para ipagtanggol si Levinia. Gusto ko syang ipaglaban sa asawa nya. Gusto ko itong gulpihin sa bawat pananakit na ginagawa nya kay Levinia.
Pero alam kong wala akong karapatang makialam dahil isa lang akong hamak na kapitbahay. Wala akong karapatang manghimasok sa buhay nila. At higit sa lahat, wala akong karapatang masaktan…
Ngayon ko nakita ang boundary na pumapagitan sa amin ni Levinia…
Hanggang sa wala na akong naririnig na ingay o sigawan. Umalis siguro yung Mister nya matapos nilang mag-away, narinig ko kasing umandar yung makina ng kotse. Saan naman kaya sya pumunta? Pano nya nagawang iwan ang asawa nya matapos nya itong saktan?
Tumahimik na ang paligid pero naririnig ko pa rin ang pag-iyak ni Levinia. Sa wari ko masakit ang pagiyak nya kase nasisinok pa sya at nasasakdal ang tinig.
Tangna! Gusto ko syang puntahan! Gusto ko talaga syang puntahan! Gusto ko syang patahanin, gusto ko syang yakapin, gusto kong punasan ang luha sa mga mata nya. Gusto kong ipadama sa kanya na nandito lang ako…
Pero hindi ko alam kung makakatulong ba yon sa kanya, hindi ko alam kung ako ba ang kailangan nya sa mga oras na ito. Ang tanging magagawa ko lang ay sabayan ang kanyang pag-iyak…
Kinabukasan lubog na lubog ang mga mata ko sa sobrang puyat, at namamaga ang gilid sa sobrang dami ng luhang nailabas. At hanggang ngayon iniisip ko pa rin kung bakit ako umiyak, at kung bakit hindi ko mapigilan.
Lumabas ako ng bahay. Lilipat sana ako sa kabila para tingnan si Levinia, pero pagdating ko sa tapat ng pinto nagdalawang isip naman akong kumatok. Baka kase gusto munang magpahinga at mapag-isa ni Levinia.
Hinintay ko na lang na itext ako ni Levinia, tulad dati na tinitext nya ako sa twing may kailangan sya. Pero maghapon akong naghintay wala akong natanggap na text, at lumipas ang buong araw na hindi binubuksan ni Levinia ang pinto ng kanilang bahay.
Lumipas din ang buong linggo na hindi na talaga lumalabas ng bahay si Levinia. Parang naulit lang kung ano kami noon. Lagi akong nakabantay sa pintuan nya, lagi akong nakaabang sa text o tawag nya pero dumaan na naman ang isang linggo na wala pa rin.
Ang babaeng basta ko na lang nakilala mukhang basta na rin mawawala…
Bakit naman ba ako nagkakaganito? Eh ano naman pakialam ko kung hindi na sya magparandam pa sa akin? Bakit ako nalulungkot? Bakit ko sya namimiss?
NYETA! TINAMAAN NA ATA AKO!!!
Ilang taon na rin akong nangungupahan dito pero parang ngayong gabi lang ako nainip ng ganito. Ngayon ko lang napapansin na ang tahimik pala dito kahit may pinapakinggan akong kanta sa cellphone ko. Daig ko pa broken hearted kung mag-emote!
Tapos, walang-wala sa isip ko, biglang nagtext sa akin si Levinia, *”Tulog ka na ba?”*
Reply agad ako, *”Hindi pa. Bakit?”*
*”Bili ka naman ng limang boteng beer, bayaran ko na lang dito. Naiinip kasi ako eh.”*
*”Okay. Wait mo ako.”*
*”Sige. Thanks.”*
Balikwas! Tiningnan ko agad laman ng wallet ko, at kahit pa maubos na allowance ko dali-dali akong pumunta sa tindahan at bumili ng beer.
Pagdating ko sa tapat ng pinto nya hindi naman ako makakatok. Hindi ko kasi alam kung pano ko sya haharapin, kung ano ang aking sasabihin. Antagal kasi naming hindi nagkita, parang nahihiya ako ngayon.
Nagulat ako nang biglang bumukas ang pinto, “O, andyan kana pala, ba’t ‘di ka kumatok?”
“Ahm… Pakatok pa lang sana ako eh!” sabi ko nalang.
“Magkano?” tanong nya sabay agaw sa bitbit kong nakaplastic na limang boteng beers.
“Hindi. Okay lang. Huwag mo na bayaran.”
Feeling disappointed ako… Akala ko kase makikipaginuman sya sa akin, pero mukhang inutusan lang talaga nya ako.
Nilapag nya sa sahig ang beers, tapos bumunot sya ng Isang libo sa hawak nyang purse, “O, kunin mo na ‘to.” sabay suksok sa pera sa kamay ko, “Salamat ha?”
Parang nagyelo ako sa kinatatayuan ko habang naninikip ang dibdib. Na-shock talaga ako, lalo na nung saraduhan nya ako ng pinto.
Tumalikod na lang ako at malungkot na umalis…
Mga limang hakbang papalayo bigla kong narinig ang pangalan ko, “Aaron!” paglingon ko nakita ko si Levinia na nakadungaw sa pinto nya, “Gusto mo bang uminom?” tanong nya sakin.
BALIW KA TALAGA LEVINIA! Muntik pa akong maluha sa tuwa…
“Pasensya ka na naabala pa kita.” sabi nya sa akin nang maupo na kami sa sala nya.
Ako na nagbukas nung beers na may kapares na pizza.
“Okay lang. Anytime Levinia.”
“Salamat ha?”
“Para saan?” taka ko.
“Basta salamat.”
Magkatabi kami sa sofa tulad ng dati. Paminsan-minsan sinusulyapan ko sya at kalungkutan ang nakikita ko sa kanyang mukha. Pansin ko rin na parang pumayat sya.
Siguro dahil sa kakaisip sa asawa nya. Mula kase nung gabing yon na umalis mister nya matapos nilang mag-away, hanggang ngayon hindi pa sya umuuwi.
“Ang tagal mong hindi nakinood ah! Hindi mo na masusundan yung kwento ng sinusubaybayan mo nyan…” sunod nyang sinabi.
Anong ibig nyang sabihin? Hinihintay nya akong lumipat? Kung ganun pala naghihintayan lang kami?
“Nahihiya na kase ako eh…” sagot ko nalang.
“Bakit naman? Alam mo naman welcome na welcome ka dito eh–” napatda sya at napatingin sa akin, “Ah, siguro narinig mo yung away naming magasawa noh?”
Tumango lang ako.
“Ano ka ba! Ako nga dapat mahiya sayo eh… Pero normal lang naman siguro sa magasawa yung nagaaway diba? Ha Ha”
Kahit nginingitian nya ako dama ko pa rin ang lumbay nya, “Levinia, pwede mong ilabas sa akin kahit ano, hindi man ako ganun kagaling mag-advice pero handa naman akong makinig.”
“Huh? Ano ba yang sinasabi mo? Okay lang ako Aaron.” sabay tungga sa bote ng beer.
“Alam mo, huwag mo ng itago sa akin ang tunay na nararamdaman mo… Alam ko malungkot ka, kilala na kita eh!”
Nagkatinginan kami ng mata sa mata, “Talaga Aaron, kilala mo na ako? Ha Ha Marami ka pang hindi alam sa akin…”
Nagulat ako sa sinabi nya, “Tulad ng ano?” mariin kong tanong.
Huminga sya ng malalim, “Aaron, kung sakali bang wala akong asawa liligawan mo ako?”
“Anong ibig mong sabihin? Syempre naman. Sa ganda mong yan! Kaso ewan ko lang kung sasagutin mo ako, kase mukhang hindi ako bagay sa sobrang ganda mo…”
“Ha Ha Nakakatuwa ka talaga… Alam mo Aaron, hindi sa panlabas na anyo nasusukat ang kagandahan ng isang tao…”
“Ha? Sa panloob? Eh mabait ka naman diba?”
“Ha Ha Ako mabait? Pano ka ba sumukat ng kabaitan? Dahil ba sa magandang pakikitungo ko? Dahil ba hindi ako pala-galit?”
Nalilito na talaga ako, “Teka, naguguluhan na ako eh, ano ba talagang ibig mong sabihin, bakit hindi mo na lang ako diretsahin?”
“Hindi pwede Aaron… Natatakot kasi ako eh… Natatakot akong malaman mo kung ano at sino talaga ako. Sigurado akong marerealized mo na ako talaga yung panget at hindi nababagay sayo kahit kaibigan lang… Wala na kase akong kaibigan, baka mawala ka pa.”
“Hindi talaga kita maintindihan eh! Bakit naman?”
“Aaron…” naluluha na sya, mukhang nahihirapan na talagang magsabi, “Una hindi ako nakatapos ng pag-aaral, hanggang high school lang ako…”
Tinanggal nya contact lenses nya habang nagsasalita, kumuha din sya ng tissue sa lamesita namin at tinanggal nya make-up nya, lipstick at kung ano pa.
“Tignan mo ako, hindi naman talaga ako maganda…” sabi nya, samantalang nakita ko na syang walang makeup noon, at mas maganda pa nga sya eh.
Nagpatuloy sya, “Kaya hindi ako nakakauwi sa probinsya namin kase ang totoo tinakwil na ako ng mga magulang ko. Ang alam kasi nila nag-aral at grumaduate ako dito. Pero nung malaman nilang hindi, huwag na daw akong uuwi dahil niloko ko sila…”
Hindi ko alam kung pano ako tutugon sa kanyang mga sinasabi, maging ako kase nagugulat eh.
“Masamang babae ako! Masamang babae!” nagsimula na syang umiyak.
Ginawa ko niyakap ko sya, “Tama na Levinia… Kung ano man ang pinagdaanan nyo ng mga magulang mo, sigurado akong hindi yon sapat para sabihan mo ang sarili mo na masamang babae.”
“Hindi mo naiintindihan Aaron, masamang babae ako! Masama! Masama! Hindi mo ako maiintindihan! Hindi! Hindi!”
Sige Levinia, iiyak mo lang ang lahat. Ilabas mo lahat ng sakit at pait. Pangako, nandito lang ako… Nandito lang ako…
Hindi ko sya binitawan. Niyakap ko talaga sya ng mahigpit. Hinayaan ko lang syang umiyak sa balikat ko…
Maya-maya pagtahan nya, bigla na lang nya akong hinalikan sa aking labi.
Naglapat ang aming mga labi kasabay ng pagtatagpo ng aming mga mata. Napapikit na lang ako nang makita ko syang pumikit, nagpadala sa bugso ng aming mga damdamin.
Alab sa puso ang nararamdaman ko. Ayokong huminto, ayokong tigilan ang mga labi nya. Kahit alam kong mali ang pakialaman ang asawa ng iba, gustong-gusto ko pa rin ang ginagawa ko, at ang susunod pa naming gagawin.
Kinuha nya ang kamay ko at sya mismo inilapat nya ito sa kanyang dibdib, pababa sa kanyang suso. Lalo sumiklab ang init na nadarama ko nang masalat ko ang malalambot nyang suso.
“Tara, dun tayo sa kwarto.” mahinhin nyang bulong sa tenga ko.
Tuloy ang aming walang patid na halikan habang isa-isang natatanggal ang saplot sa aming mga katawan nang makapasok na kami sa kwarto nilang mag-asawa, hanggang sa wala ng matira kundi mga hikaw nya.
Tinulak nya ako sa malambot nilang kama, at mabilis na yumuko sa harapan ko. Napaurong na lang ang pwet ko nang maramdaman kong sinubo nya ang titi ko.
Pinatigas nya ng husto ang titi ko sa loob ng bibig nya. Nilalaro ng dila nya at pinapadulas ng laway nya. Napapahawak ako sa ulo nya sa sobrang sarap, parang gusto kong totnakin ang bibig nya.
“Uuhhmm..”
Parang akong nalasing sa isang boteng beer. Wala akong ibang nakikita kundi alapaap at mga nagaawitang anghel. Syet! Ang sarap ni Levinia!
Matapos nya akong paligayahin iniluwa nya ang titi ko at pumatong sya sa ibabaw ko. Muli kaming nagkahalikan habang ang mga katawan namin ay lapat na lapat sa isa’t isa.
Damang-dama ko ang malalambot nyang suso na nakalapat sa aking dibdib, kahit medyo nabibigatan ako sa timbang nya. Nararamdaman ko rin ang pekpek nya na dumadampi-dampi sa burat ko.
Mainit ang aming halikan, naglalagablab ang aming katawan. Magaling magromansa si Levinia at masarap din syang romansahin. Mabango sya, natural na natural ang amoy pati hininga.
Pinagpapawisan ako ng husto sa aming posisyon. Hindi ko lubos mapaniwalaan na nakapatong ngayon si Levinia sa ibabaw ko. Si Levinia na may asawa.
Tinutok ko ang titi ko sa bukana ng pekpek nya. Basa na ito at madulas. Inangat ko lang pwet ko umusad na papasok ang titi ko. Dama ko ang lagusan nya.
Syet! Talagang katalik ko na ngayon ang misis ng kapitbahay ko habang wala ang mister.
“Aahhhh…” mahinhin na halinghing ng katalik ko.
Humawak ako sa magkabilang bewang nya at sinimulan ko nang kumadyot pataas.
“Ooohhhh…. Aaaahhhh…”
Umaalsa pa ang pwet nya sa bawat birang binabanat ko. Labas-masok na ang titi ko sa pekpek nya.
Bumangon sya at nanatiling nakaupo, naramdaman kong sumagad ang titi ko sa pinakaloob ng pwerta nya. Parang may kung anong nabubunggo pa ang ulo nito sa loob.
“Aaaahhhh… Oh my… Aaahh…” lalo akong nangiinit sa twing dadaing sya.
Kinabayo nya ako. Umaalsa-alsa ang katawan nya kasabay ng pag-alog ng magkabila nyang suso. Pinagmamasdan ko sya, sobrang aliw na aliw sya sa ginagawa namin at ligayang-ligaya.
Kalibugan ang nakikita ko sa mga mata nya sa sandaling ito. Parang ngayon lang sya natotnak, daig pa nya ang virgin kung umasta.
Siguro dahil ibang lalaki ngayon ang katalik nya. Kahit naman ako sobrang libog ko na…
“L-levinia, sorry, parang lalabasan na ako!” pasigaw kong bulong.
“Huh? Teka, huwag mong huhugutin!”
“Pero… Hindi ko na mapigilan… Baka mabuntis kita.”
“Okay lang. Don’t worry safe ako ngayon. Ituloy mo lang, huwag mong hugutin.”
“Aaahhh!!!”
Nanlambot na lang ako matapos kong maabot ang sukdulan ng kaligayahan. At kahit pa nilabasan na ako ay tuloy pa rin ako sa pagkadyot.
Tuloy pa rin ang totnakan namin ni Levinia tulad ng kahilingan nya. Kung bakit pa kasi ang aga kong nilabasan. Pero ang totoo kahit tapos na ako ganado pa rin ako sa kanya.
Tok! Tok! Tok!
Bigla kaming naalarma ni Levinia nang marinig kaming sunod-sunod na katok sa pinto sa labas.
“Oh my gad! Mukhang yung asawa ko yon!”
Nagmamadali kaming bumangon at natataranta. Si Levinia, mabilis na nakapagbihis.
“Magtago ka na lang muna dun sa cabinet.” utos nya.
Matapos kong madampot ang mga nagkalat kong damit pumasok na agad ako dun sa two doors closet nila. At si Levinia ay mabilis na lumabas upang pagbuksan na ng pinto ang mister nya.
Madilim dito sa loob ng cabinet kaya siniwangan ko ng kaunti yung pinto. Maingat akong sumilip pero saradong pinto ng silid lang ang nakita ko. Gusto ko sanang lumabas muna kase ang init, pero baka bigla naman silang pumasok, makita pa ako nung mister nya.
Mga ilang minuto na rin ako sa loob ng cabinet pero wala pa rin sila. Tagal nila dun sa sala. Naririnig ko silang nag-uusap pero wala naman akong maintindihan.
Maya-maya biglang bumukas na ang pinto ng silid. Muli akong sumilip sa siwang. Nanlaki mga mata ko nang makita ko silang magkahalikan habang naglalakad papalapit sa kama.
Nagtagpo pa ang mga mata namin ni Levinia habang kayakap at kahalikan nya ang asawa nya. Nakita ata nya na nakasilip ako sa siwang ng pinto ng cabinet kaya pinatay nya ang ilaw nang madaan sila sa switch.
Ginawa nya siguro yon para hindi ako mapansin ng asawa nya. Pero bago nya mapatay ang ilaw, nakita ko ang hitsura ng asawa nya, at yung golden necklace nya na may krus na pendant.
Parang may kumirot sa dibdib ko nang malinaw kong makita ang mister nya. Hindi ko lubos maisip, hinding-hindi ko talaga kayang paniwalaan na ang super hot babe na Levinia ay matanda na ang asawa…
Nyeta! Bakit naman ganon? Eh halos lolo na nya ang lalaking yon eh! Nasa 60 years old na ata eh! Ang sama sama talaga ng loob ko!
Nanatili akong nakasilip sa siwang, naaaninag ko ang kanilang mga pinagsamang katawan sa ibabaw ng kama. Halos hindi na ako makahinga dahil sa paninikip ng aking dibdib.
Noon, ito yung pinakaaasam kong sandali, ang mabosohang nagtatalik ang mag-asawang ito. Pero heto, ngayon, nabobosohan ko na sila pero bakit parang hindi ko kayang manood.
Hindi ko kayang makita si Levinia na may ibang lalaking umaangkin sa kanya. Parang nadudurog ang puso ko, naiinis, nagagalit, nagseselos, nasasaktan. NYETA!
Tiniis kong lahat sa loob ng cabinet. Ibinuhos ko ang lahat ng luha, pinipigilang huwag makagawa ng ingay. Pilit kong pinapaintindi sa sarili ko na, ‘Aaron, wala kang karapatang masaktan…’
Matapos nilang magtalik umalis din kaagad ang mister nya. At nung wala na sya pinalabas na ako ni Levinia sa cabinet.
“Okay ka lang ba? Sorry ha? Sumiping pa kase sya eh–”
Hindi ko na sya pinatapos magpaliwanag pa, sinabi ko na lang kaagad na uuwi na ako dahil inaantok na ako. Malamang nahalata nya ang pagsusungit ko pero hinayaan na lang nya akong umalis.
Ito ang gabi ng kamatayan ko… Parang nawalan ako ng kaluluwa…
Kinabukasan parang wala akong ganang pumasok sa school, bukod sa mabigat na puso ko ay hindi pa ako natutulog buong magdamag. Hindi ba dapat natutuwa ako dahil naka-isa ako kagabi kay Levinia? Nagalaw ko sya eh, nakatotnak ako ng isang babaeng may asawa… Nalilito na talaga ako sa feelings ko.
Pinilit kong bumangon at pumasok sa school. Alam kong lilipas din ang bigat ng loob kong nararanasan ngayon. Kailangan talaga nitong lumipas, dahil hindi ako pwedeng magmahal ng isang babaeng may asawa na, dahil sa huli siguradong mas masasaktan lang ako.
Sa paglipas pa ng mga araw umiiwas na ako kay Levinia. Alam kong ito ang nararapat, at ito ang lugar na dapat kong kalagyan. Hindi na ako nakikinood pa sa kanila, totally hindi na lumilipat sa bahay nya.
And this time, pinto ko naman ang laging sarado, ako naman ngayon ang hindi lumalabas ng bahay. Pinipilit kong kalimutan ang nangyari sa amin, pinipilit ko syang kalimutan.
Pero tangna! The more I pretend that I don’t love her, the more I feel that I really love her. It just makes me want her more. I want her, I need her, and I died.
*”Aaron, kumusta ka na? Ba’t hindi ka na nagpaparamdam sa akin?”* napapadalas yung pagtext nya sa akin kahit hindi ko sya nirereplyan.
Oo, kahit ano pa itext nya sa akin hindi ko na sya nirereplyan, kahit tawag hindi ko sinasagot, hanggang sa nagdesisyon na akong magpalit ng sim para maputol lang ugnayan namin. And I died.
Daig ko pa ang taong nawalan ng isang mamahaling diamond…na nakaw… And I died.
Habang naglalakad ako papasok ng school. Nadaanan ko ang isang ale na nagtitinda ng newspaper sa kalsada. Nakuha nung dyaryo ang atensyon ko. Napansin ko kasi yung picture sa headlines.
Lumapit ako at kinuha ko yung dyaryo. Minumukhaan ko itong lalaking nasa picture. Parang kamukha kase sya nung asawa ni Levinia. Nung una akala ko kahawig lang nya, pero nakumpirma kong sya nga ang asawa ni Levinia nung makita ko ang suot nyang golden necklace na may cross pendant. Sya nga…
Kinakabahan ako habang binabasa ko yung article tungkol sa kanya. Isa palang City Mayor ang asawa ni Levinia. Laking gulat ko na lang matapos ko itong basahin.
Isang 59 years old City Mayor sa kabilang siyudad, nakabuo pa ng bata sa kabila ng edad nya. Isinilang kaninang madaling araw ang sanggol, na sinasabi ng iba hindi si Mayor ang Ama ng bata–
Teka… Isinilang kaninang madaling araw? Hindi naman buntis si Levinia ah! Pano sya nanganak?
T-teka… Hindi kaya…
Imbes na pumasok sa school bumalik ako pauwi sa bahay. Gusto kong kumpirmahin kay Levinia ang mga bagay-bagay. Naalala ko yung sinabi nya sa akin dati, paulit-ulit nyang sinasabi sa akin na masamang babae sya!
Ang tanga ko talaga! Bakit hindi ko yon kaagad naisip?
Pagdating ko, nadatnan ko si Levinia na nakatayo sa tapat ng pinto ng aking apartment. Ewan ko kung anong ginagawa nya don pero tinawag ko agad sya, “Levinia…”
Humarap sya sa akin ng nakangiti. Halatang sumigla sya nang makita nya ako. Lumapit ako sa kanya at tinutok ko sa mukha nya itong hawak kong dyaryo.
“Levinia! Umamin ka, Mistress ka ba ni Mayor?” may halong sama ng loob ang pagtatanong ko.
Nagulat ko ata sya at inagaw nya sa akin ang hawak kong dyaryo.
“Hindi mo na kailangang ipagsigawan pa Aaron.” mahinahon nyang sabi, “Huwag kang mag-alala. Hindi naman ito makakaapekto sayo. Isa pa aalis na ako sa lugar na ito, hindi mo na rin ako makikita, kaya walang saysay kahit magalit ka pa sa akin sa pagiging… Sa pagiging kabit ko sa mayor na yun!”
Nung sabihin nyang aalis na sya parang nalungkot ako, at dun ko lang napansin ang mga maleta sa tapat ng pinto nila.
“B-bakit ka aalis?” bigla kong natanong. Natapalan ng bagay na ito ang sama ng loob ko.
“Nanganak na yung asawa ni Mayor. Tapos na ang papel ko, hindi na nya ako kailangan kaya nakipagkalas na sya sa akin.”
“Saan mo naman balak pumunta?”
“Sa ngayon hindi ko pa alam, pero Aaron, gusto kong malaman mo na, k-kahit–” biglang nasakdal boses nya kasabay ng pagluha nya, “…na kahit saan man ako magpunta, hinding-hindi kita malilimutan…”
Pagkasabi nya, dinaanan nya ako sabay buhat sa maleta dun sa may pinto nya.
“Ganun na lang ba yon?” napasigaw ako sabay kapit sa braso nya para pigilang umalis.
“Paano naman yung feelings ko?” nakangiti kong sambit.
Oo nung una nagulat ako sa nalaman ko. Syempre masakit para sa aking malaman na si Levinia ay isang mistress, pero sa kabila non masaya ako. Hindi ko sinasabing ikinatutuwa ko ang pagiging kabit nya, nagalak lang ako kase ang babaeng mahal ko ay dalaga at hindi pa ikinakasal. Nakita ko ang pagkakataong makasama sya habang-buhay.
***AFTER FIVE YEARS***
Walang paglagyan ang galak ko nang papunta na ako sa graduation ng asawa ko. Pero hindi pa kami mag-asawa ha? Gusto ko lang syang tawaging ‘asawa ko’.
Bihis na bihis ako kase ako ang magsasabit sa kanya. Cumlaude lang naman kasi sya. Deserving sya don, kase ang daming hirap na pinagdaanan nya. Hindi nga ako makapaniwalang darating ang araw na ito.
Sa taas ng stage, hinihintay ko ang pagakyat nya nung matawag na ang pangalan nya. Hawak ko diploma nya, pati medals, pero nung magkalapit na kami, hindi ako ang nag-abot sa kanya kundi ang dalawa kong kasama na pinaakyat ko na sa stage.
“M-mama? Papa?!” gulat na gulat si Levinia nang makita nya Parents nya. It’s been 10 years mula nung huli silang magkita-kita.
“O, huwag kang iiyak, masisira make-up mo!” biro ko pa sa kanya.
Nagkayap-yakap sila, “Anak, patawatin mo kami.”
“Hindi Ma, ako dapat ang humingi ng tawad. Sorry po! Sorry!”
“Sobrang proud kami sayo anak…”
Nakita ko sa mga mata ni Levinia ang kasiyahan. Tanda na parang nabuo ang pagkatao nya. Pero hindi ako papahuli, dahil ako kukumpleto sa buhay nya. At matapos ang eksena nila ng Parents nya, ako naman ang gumawa ng eksena.
Lumuhod ako sa tapat ni Levinia, sa harapan ng maraming graduates, sa harapan ng mga magulang nya, sabay dukot sa baon kong singsing.
“Levinia… Marry me!”
Naghiyawan ang mga tao dahil sa sinabi ko, pero natigilan naman nang magsalita si Levinia,
“Ahm, Aaron. Ah… Alam mo, kaga-graduate ko lang, parang hindi pa ako handa sa bagay na yan…”
Bigla akong nalungkot sa narinig ko. After all what i’ve done for her, mukhang ipapahiya lang nya ako. Nag-working student ako noon, tinustusan ko ang pag-aaral nya. At nung nagtatrabaho na ako, imbes na sa magulang ko inilalaan ang sahod ko, binibigay ko sa kanya, makatapos lang sya. Tinanggap ko sya ng buong-buo kahit dati mistress sya, minahal ko sya higit pa sa buhay ko… Tapos sa huli ganito lang napala ko…
“O, huwag ka munang mag-emote dyan! Ha Ha” patuloy nya, “Dahil ikaw ang nagpropose, syempre yes na yes na yes! Yes Mr. Aaron Cruz, I will marry you with all my heart!”
Isa lang nasabi ko sa sarili ko,
BALIW KA TALAGA LEVINIA!!!
Marahil yung iba sa atin ay may kakilala na taong halimbawa ay binata pero ang napangasawa ay babaeng may tatlong anak, o kaya ay isang dalaga pero ang napangasawa ay lalaking may tatlo ng naging asawa.
Tapos nagtatataka tayo at minsan yung iba natatanong pa sa sarili, “Bakit kaya kedalaga, kebinata ay sa ganun sya pumatol?”
Diba dapat hindi na natin pa kinu-question yon?
Just live your life and let them live their lives.
Kase naman andami kong naririnig, kesyo ang asawa ko daw dating kabit ni Mayor, tanga daw ako, bakit daw ako pumatol sa kanya. Blah blah blah blah blah
Okay lang sakin, hindi ako nagpapaapekto… Ang importante sa akin ay ang pagiging importante ko kay Levinia. Ang mahalaga sa akin ay ang pagiging mahalaga ko sa kanya, at amin lang ang isa’t-isa…And this is the masterpiece of our FOREVER LOVE.