Continuation…
Pagdating namin sa hospital ng pandan ay agad nai check si yengyeng at inobserbahan.. Di naman nag tagal at na declare ng doctor na ok na sya.. Laking pasasalamat namin ni donita dahil ok ang aming anak, wala namang naging problema, maliban sa kunting galos sa braso at kunting pasa sa taas ng kanyang noo dahil sa kuko at paa ng babaeng tumama sa kanya ng bumagsak sya sa tubig, mabuti at di masyadong napuruhan si yengyeng sa ulo kaya naging maayus naman ang lahat ng results sa kanya… Kinabukasan na kami nakalabas ng hospital dahil sa 24 hrs na obserbasyun ng doctor sa kanya at pag labas namin ay domiritso nalang kami na umuwi sa iloilo…
After lunch ng kami ay dumating sa bahay… Nagulat si nanay at napaiyak dahil ikenuwento ko sa kanya ang accidenting nangyari sa aming outing..
“nako salamat talaga at walang nangyari sayo apo ko”… Ang maluhaluhang turan ni nanay habang nakayakap sya kay yengyeng pag baba namin ng sasakyan…
Nag mano naman si yengyeng kay nanay at humalik at naka ngiti ito habang nakayakap din kay nanay…
Pag kahapon ay dumating din si Cynthia at sinundo nya din si jasmine..at nagulantang din sya sa nangyaring accidente sa amin.. At nag papasalamat sya dahil wala namang nangyari na masama at naka uwi kami na maayos lahat…
Dumaan ang mga araw at doon na umuuwi si donita sa bahay.. Bumibisita na lang kami kasama ni yengyeng sa bahay nya at minsan ay doon kami natutulog.. Palipat lipat lang kami ng bahay ngunit sa bahay talaga namin kami lumalagi…
Di ko din ma tiempuhan na makausap si beth dahil palagi pa din syang lumiliban at sa tuwing pumupunta ako doon ay wala sya… Nag palagay na lang ako ng additional na empleyada ngunit di ko inaalis si beth dahil naaawa ako sa kanya at gusto kung malaman kung anung dahilan ng kanyang pagliban sa kanyang trabaho…
Bumalik sa dati ang naging relasyun namin ni donita para na kaming mag asawa ang kulang nalang ay ang kasal.. Napakainit palagi namin sa tuwing kami ay magkasama.. Lalo na pagdating ng gabi dahil sa nalalapit nya na pag alis pabalik sa America ay mas lalong sinusulit namin ang bawat sandali na kami ay magkasama… Mas lalo kaming naging mas mainit at mapusok sa bawat isa.. Walang gabi na di kami nag kakantutan..
Sa loob ng aking kwarto,ang naging pugad ng aming pag mamahalan.. Ang tanging saksi sa mainit na kantutan namin ni donita… Maririnig ang kanyang mga mumunting halinghing habang nakatuwad sya at nakakuyumus ang kanyang mga kamay sa beddings ng kama at nag lalabas masok ang tigas na tigas kung burat sa nag lalawa nyang puke…
Bumubukal dito ang kanyang katas na pumuputi sa paikot ng katawan ng aking burat…
“isagad mo pa pao.. At bilisan mo pa.. Malapit na ako.. Ahhh..”.. Ang sarap na sarap na turan nya na may kasamang ungol habang umuulos ako ng malakas sa nag lalawa nyang puke…
Ilang pag bayo pa ay nilabasan si donita at napadapa sya sa kama na habol ang pag hinga at humihingal.. Napadapa din ako sa kanya habang sunisirit ang aking katas na pumuno sa kanyang puke…
Magkatabi kaming naka higa na magkayakap at nakatulog…
Nagising ako ng alas dos ng hapon at napa tingin ako kay donita na kasalukuyan padin na natutulog.. Hinalikan ko lang sya sa pisngi at dumiritso akung naligo at nag ayus ng aking sarili..
Pag labas ko ng aking kwarto ay nasilayan ko si nanay na busy nanaman sa kanyang diamond stitch…
“nay.. Pupunta muna ako sa store ha”. Paki sabihan nalang po si tengteng, di ako nakapag paalam sa kanya dahil tulog po eh…. Ang pag papaalam ko sa kanya..
“ok sige nak.. Ingat ka..” Ang turan ni nanay na sumaglit lang ng tingin sa akin at naka fucos na ulit sa kanyang ginagawa..
Dumiritso naman ako sa sasakyan at umalis na..
Habang nasa daanan ako at nag mamaniho ay naisipan kung dumaan sa jewelry shops… Nais kung bumili ng engagement ring para kay donita dahil gusto ko syang pakasalan pag uwi nya ulit dito sa sunod…
Kaya nag palinga linga ako sa mga nadadaanan kung mga jewelry shops.. Habang sa aking pag mamasid ay nadaanan ng tingin ko si beth na nag lalakad.. Di ko alam kung saan sya papunta ng mga oras na yun.. Parang nag mamadali sya at may mga daladala syang plastic bag na may mga laman sa loob nito..
Tumingin ako sa aking relo dahil oras pa ito ng trabaho nya sa store.. Ngunit wala sya doon at nakaliban nanaman sya sa kanyang trabaho..
Agad kung pinarada ang sasakyan sa unahan at aking hinintay sya doon.. Di nya ako masyadong nakita dahil mabilis syang nag lalakad..
“beth”.. Saan ka pupunta?.. ang turan ko sa kanya ng matapat sya sa akin..
“ayyy sir pao”… Dyan lang po.. “.. Ang gulat nyang turan sa akin..
” saan? “.. Ang tanung ko ulit sa kanya…
Di sya sumasagot at nakatingin lang sya sa akin…
” beth.. Saan ka pupunta may problema ka ba? “.. Ang tanung ko ulit sa kanya…
” dyan po sa hospital.. Dyan po kasi yung mister ko naka confine po…
Ang turan ni Beth sa akin na medyo namumula ang mata at naluluha… Sabay nya turo sa hospital sa unahan…
“halika sumakay ka at hahatid kita dyan sa hospital sasama ako sayo..”.. Ang turan ko sa kanya..
“salamat po sir pao”.. Ang turan nya sa akin..
“pao na lang beth”.. Parang wala naman tayung pinagsamahan.. Ang turan ko sa kanya at nag drive ako papunta sa hospital na di na din masyadong kalayuan..
Matapos kung maiparada ang sasakyan sa loob ng hospital ay agad kaming pumunta sa kanyang mister na naka confined doon…
Habang nakasunod ako kay beth ay punong punong samut saring mga tao na may mga karamdaman ang daanan ng hospital.. Itoy pam publikong hospital kaya madaming mga nakapila para sa mga libreng serbisyo ng mga doctor sa mga kapuspalad na mga pasyente…
Ilang sandali ay nakarating kami sa kinaroroonan ng kanyang mister… Nakahiga ang kanyang mister na medyo bagsak ang katawan.. Natutulog ito… Inilapag ni beth ang mga dala nya at itoy mga pagkain at ilang gamit ng kanyang mister…
Nakaramdam ako ng awa sa sitwasyun ni beth.. Dito ko naintindihan kung bakit sya lumiliban sa kanyang trabaho at syay umiiyak dahil sa kanyang mister na may sakit…
“anung sakit ng mister mo beth?”.. Ang tanung ko sa kanya…
“may bukol sya sa kanyang pantog pao..” kilangan nyang operahan..”..kaya lang dahil sa kapos kami ng pera ay ipinila ko sya dito para sa libring opera kaya lang matagal lang ang pag hihintay dahil madami ding gustong mag avail ng libreng serbisyo ng doctor dito.. “.. Ang turan ni beth..
” bakit di mo sinabi agad sa akin? “.. Ang turan ko kay beth..
” Nahihiya kasi ako eh”… “Kilangan kung mag trabaho para sa amin kaya kahit medyo madami akung absent ay pinipilit kung pumasok para makapagtrabaho”.. ang turan ni beth sa akin…
“dapat nag sabi ka para kahit di ka na pumasok at maasikaso mo ang mister mo, panu kung pumasok ka eh di walang nag aasikaso sa kanya dito?”.. Ang turan ko kay beth…
“meron naman na nag aasikaso sa kanya dito pao…”.. Ang turan ni beth sa akin…
“sinong nag aasikaso sa kanya dito kung wala ka..”.. Ang nakakunot nuo kung turan sa kanya..
“excuse me po”.. Ang turan ng batang babae habang dumaan sa harapan namin ni beth na may dalang maliit na palanggana na may lamang tubig at bimpo sa loob ng palanggana…
Napatingin ako sa bata at laking gulat ko at halos may hawig sila ni yengyeng… Ang pinag kaiba lang ay ang kulay ng kanilang balat, si yengyeng ay maputi na nag mana kay donita at itong batang babae na ito ay morena lang katulad ng kulay ni beth… Matangus din ang ilong nya parihas din kay yengyeng at maganda din sya at di nagkakalayo ang ganda nila ni yengyeng.. Pariho silang magaganda…
Di ko maiwasan na mag isip at Napatingin ako kay beth na Napatingin din sa akin… Nagkatitigan kaming dalawa at nangungusap ang aming mga mata… Kinabahan ako.. Di ko maintindihan ang nararamdaman ko sa mga oras na yun..
Bumalik ang tingin ko sa batang babae na ipinatung ang daladala sa maliit na lamisa at kinuha ang bimpo na naka babad at pinupunasan ang braso ng mister ni beth…
“anak ko pao.. Si lyn.. Sya ang nag aasikaso kay tatay nya.. Ang mahinang turan ni beth sa akin… Na mahahalata sa mukha na parang may tinatago dahil sa bantulot nitong pag sasalita..
Di ako sumagot at hinila ko sya papalayo sa bata na pansamantalang nag pupunas ng bimpo sa natutulog na mister ni beth…
“beth.. Ilang taon na yung anak mo?”… Ang turan ko sa kanya ng makalayo layo kami sa anak nya dahil iniiwasan kung madinig ang aming pag uusap…
“11 sya pao”… Ang tipid na turan ni beth..
Itoy dalawang taon ang tanda kay yengyeng.. Insakto sa kalkulasyun ko dahil mag iisang taon si yengyeng nung may mangyari sa amin ni beth…
Hinawakan ko sya sa kanyang braso at tumitig ako sa kanyang mga mata… Nabigla sya at napatitig din sya sa akin..
“beth.. Liwanagin mo nga sa akin.. Sa inyo ba ng mister mo anak si lyn?.. Ang turan ko sa kanya…
Naka titig lang sya sa akin.. Di sya sumasagot… Nakikita ko ang pag pula ng kanyang mata na mukhang iiyak…
” sagutin mo ang tanung ko beth… “ang tanung ko ulit sa kanya…
” nay? “.. Ang turan ng anak ni beth na nanduon na pala sa likod namin at nakatayo…
Bigla kung binitawan ang braso ni beth at medyo lumayo ako sa kanya…
Pinunasan ni beth ang munting luha na malapit ng lumabas sa mata nya at pag katapos ay humarap sa kanyang anak…
“ahh anak.. Anu yun?.. Nag uusap lang kami ng aking boss.. Si sir pao sya ang boss ko nak..”. Ang turan ni beth sa kanyang anak…
“hello po”.. ang turan ni lyn sa akin na nakangiti..
“hello lyn”… Sabay hawak ko sa kanyang magkabilang balikat… Nakatitig ako sa kanya at parang sasabog ang puso ko sa lungkot at awa dahil sa itsura ng pananamit ng bata.. Ramdam ko ang lukso ng dugo.. Sigurado ako na ang nananalaytay na dugo sa batang ito ay dugo ko.. Kahit di pa sabihin sa akin ni beth…
Halos parang si yengyeng din pag sya ay nakangiti.. Ang pinagkaiba lang ay parang mas may isip na ito at parang mas madami ang pinagdaanang hirap sa buhay…
Nakita ko ang sarili ko sa kanya nung maliit pa ako.. Parang puno sya ng pag hihirap.. Parang sasabog ang aking puso..nawala ang takot ko sa mga oras na iyon… Nangibabaw ang aking pagmamahal bilang ama sa kanya.. Parang maiiyak ako pero aking pinipigilan at pinipilit na itago…
Niyakap ko si lyn ng buong higpit at aking hinalikan sa noo..
Nagulat ang bata sa aking ginawa.. Mababakas sa mukha nya ang pagkagulat..
Tumulo ang luha ni beth at di na nya napigilang umiyak…
Itutuloy…