ni shobe.sheen
KABANATA I – Ang Pagsilang
Quezon Province, November 28, 1996
“Aaaaaahhhhhh! Hindi ko na kaya, Philip! Manganganak na ‘ko!” Sigaw ni Melissa kasabay ng pag-agos ng tubig sa kanyang hita.
“Please, konting tiis nalang, Hon. Dadating na si doktora,” nag-aalalang tugon ng kanyang asawa.
Nasa probinsya sila ngayon, sa ancestral house ng kanyang mga magulang. Payo kasi ng kanyang OB-Gynecologist na makabubuti kung magbabakasyon muna siya sapagkat maselan ang kanyang pagbubuntis at makakasama sa kanya ang polusyon sa Maynila. Tatlong buwan na siyang nananatili roon at dinadalaw siya ng kanyang asawa tuwing Sabado.
Sa susunod na buwan pa siya nakatakdang manganak. Nagtataka siya bakit napaaga ang pagsakit ng kanyang tiyan.
Nakarinig siya ng mga yabag papalapit sa kwarto nila.
“Tito, Tita, may emergency daw po sa ospital sa bayan. Hindi raw po makakapunta si doktora. Pero sinundo na po nina papa ang kumadrona,” humihingal na pagsasalaysay ni Kristine, ang kanyang dalagitang pamangkin
Napakagat-labi siya dulot ng sakit na nararamdaman at ng impormasyong hatid nito.
Mayamaya ay dumating na ang kanyang kapatid kasama ang matandang kumadrona.
“Diyos ko…” bulalas ng kumadrona habang nagmamadaling isinara ang bintana na nakaharap sa malaking puno. Inutusan nito ang mga katulong na maghanda ng mainit na tubig, bimpo, lampin at kumot.
Nilapitan siya nito at sinabing, “Hindi mo pa kabuwanan, hija.”
Hinawakan nito ang kanyang tiyan at nag-aalalang tumingin sa kanya.
“Aaaahhhhhhhh!” napakapit siya rito. Sadyang napakasakit ng nararamdaman niya.
Inayos nito ang kanyang pagkakahiga at ibinuka ang kanyang mga hita.
“Huminga ka ng malalim, hija,” utos ng kumadrona.
“Nakikita ko na ang ulo ng ba—”
“Aaaaaahhhhhhhhhh! Uuuhhhhhhhh,” napakapit siya magkabilang dulo ng kama.
“Sige pa, konti na lang, hija.”
Humuhugot siya ng puwersa upang umire nang bigla siyang nawalan ng malay.
* * *
Nakamasid ang dalawang lalaki sa labas ng malaking bahay. Tatlong buwan na rin nilang sinusubaybayan ang bawat kilos ng babaeng buntis. Sabik na sabik na silang makita anak nito.
* * *
Manila, November 28, 2004
“Happy birthday to you! Happy birthday to you! Happy birthday, happy birthday, happy birthday to you!”
“Make a wish before you blow your candles, sweetheart!” bulong ng mommy ni Nicole na si Melissa.
She smiled. Sa kanyang murang edad, wala na siyang maihihiling pa. Mahal siya ng kanyang mga magulang at ibinibigay ng mga ito ang lahat ng gusto niya. Ramdam niya rin ang pagmamahal ng kanyang yaya at ng iba pa nilang kasambahay.
Marami ang dumalo sa kanyang Barbie-themed birthday party. Yumuko siya at hinipan ang mga kandila sa kanyang cake. Pagtingala niya, ngumiti siya sa kanyang mga bisita. Napadako ang tingin niya sa dalawang lalaking nakatayo sa gilid ng punong mangga kung saan nakasabit ang kanyang paboritong swing.
Ngumiti ang dalawang lalaki sa kanya kaya ngumiti at kumaway din siya sa mga ito.
“Yaya, tawagin po natin yung dalawang mama,” aniya sa kanyang Yaya Mercy habang tinuturo ang dalawang lalaki na nakatayo sa may punong mangga.
“Ha? Wala namang tao roon ah. Naku, ‘tong batang ‘to. Aba’y hindi mo na naman kinain ang almusal mo kanina,” sagot ng kanyang yaya.
“Pero, yaya…” pagpupumilit niya.
“Halika na,” hinila na siya nito papasok sa kanilang bahay.
Paglingon niya sa punong mangga, wala na ang dalawang lalaking ngumiti sa kanya kanina. Pumasok nalang siya sa kanilang bahay at nakipaglaro sa mga kaibigan niya. Excited na siya dahil marami na naman siyang bubuksang regalo mamaya.
* * *
Two months before Nicole’s 18th birthday…
“Mom, dad, please, I don’t want a traditional debut with 18 candles , 18 roses, or 18 whatever! I just wanna celebrate my birthday in a bar,” nakangusong reklamo ni Nicole sa kanyang mga magulang.
“Hindi pwede, anak. Ano nalang ang sasabihin ng lolo’t lola mo,” sagot ng kanyang ama.
“You have to have a cotillion, Nikki. Hindi pwedeng sa bar ka mag debut, okay?” dagdag pa ng kanyang ina.
Napalabi nalang siya.
* * *
Manila, November 28, 2014, Nicole’s 18th Birthday
6:00am
Maagang gumising si Nicole. Plano niyang kausapin ang kanyang mga magulang. For the nth time, magsusumamo siya na sana hindi na ituloy ng mga ito ang kanyang debut.
Masama ang kanyang pakiramdam. Sa katunayan, kagabi pa siya nakakaramdam ng kakaiba. Nagising siya eksaktong alas dose ng gabi at pakiramdam niya na para bang may nagmamasid sa kanya. Pinagpapawisan din siya kahit pa malakas ang aircon sa kanyang kwarto.
She woke up despite the unexplainable feeling she has. Before she could step on the floor, she felt dizzy. Napayuko siya at doon niya napansin na puno ng iba’t-ibang klase ng rose petals ang kanyang kama pati na ang sahig ng kanyang kwarto. Napangiti siya.
Nagmamadali niyang tinungo ang kwarto ng kanyang mga magulang. Bago pa siya makarating dito, natagpuan niya na ang mga ito na nagkakape at nagbabasa ng newspaper sa kanilang terrace.
“Mommy! Dad!” nilapitan niya ang mga ito.
“Happy birthday, sweetheart!” sabay na bati ng kanyang mga magulang sa kanya.
“Thank you! You smothered my room with roses! You’re so sweet!” aniya sabay pupog ng halik at yakap sa mga ito.
Napatitig ang mga ito sa kanya, naguguluhan.
Napakunot-noo siya.
“‘Yung bed and floor sa room ko, it’s covered with roses,” paliwanag niya.
Napangiti ang kanyang ina at sinabing, “Naku, suitor mo siguro, anak. Baka nakisuyo kina yaya mo na ipanhik ang flowers sa kwarto mo,” wari’y kinikilig na turan ng kanyang ina.
She blushed.
Ngumiwi naman ang kanyang ama at nagpatuloy sa pagbabasa ng newspaper.
Biglang umihip ang malakas na hangin at tinangay ang ilang pahina ng diyaryo patungo sa kinaroroonan ng punong mangga.
Tinakasan ng kulay ang kanyang mukha. Napakapit siya sa railing ng terrace. Hindi siya maaaring magkamali. May nakita siyang dalawang pamilyar na pigura na nakatayo roon. Nakita niya ang dalawang lalaking dumalo sa kanyang ikawalong kaarawan. Kinusot niya ang kanyang mga mata. Paglingon niya ay naroon parin ang mga ito at nakangiti sa kanya. Ang ipinagtataka niya ay animo’y hindi tumanda ang mga ito. Pareho pa rin ang itsura at tikas ng pangagatawan, walang pinagbago.
“Anak? Are you okay?” tanong ng kanyang ama.
“O-opo,” nauutal at tila wala sa sariling sagot niya.
“Come on, let me see the roses,” anyaya ng kanyang ina.
Tinungo nila ang kanyang kwarto. Ngunit tulala pa rin siya. Pagbukas niya ng pinto, wala na ang mga rosas sa sahig.
Napatingin sa kanya ang kanyang ina.
“O, where is it?” tanong nito.
“I swear, nandito lang ‘yun, mommy!” hysterical na sigaw niya.
KABANATA 2 – Ang Enkantong Itinaka
“I swear, nandito lang yun, mommy!” medyo hysterical na siya.
“Easy, sweetheart. It’s your birthday. Maybe you’re a bit stressed out. At bakit ba naman kasi ang aga mong gumising?” Anito sabay haplos sa buhok niya.
She felt dizzy again. Umikot ang paningin niya at nawalan siya ng malay.
As Nicole woke up, she saw her parents sitting on the sofa across her bed. May kausap ang mga ito. Nang mapangtanto kung sino ang kausap ng kanyang mga magulang, bigla siyang napatili.
“What are you doing here?!” sigaw niya sa lalaking kausap ng kanyang mga magulang.
He’s one of the guys she saw standing beside the old mango tree!
Nilapitan siya ng kanyang ina.
“Ssshhhhh, it’s alright, honey. He’s Dr. Enriquez. Pamangkin siya ng ating family physician. Hindi kasi available ang tito niya kaya siya nalang ang pumunta rito to check you up,” paliwanag ng kanyang ina.
Nanginginig siya habang nakayakap sa kanyang unan. Hinila niya ang braso ng kanyang ina at bumulong, “So, nakikita niyo rin siya ni daddy, ‘My?”
“Of course, Nikki sweetheart,” napabuntong-hininga ito, “You’re acting strange, anak.”
Napatingin siya sa lalaki. Nakangiti ito sa kanya. He looks so handsome. Matangkad. Fair-skinned, with mestizo features.
Hinila niya na naman ang kanyang ina at bumulong.
“‘My matagal ko na siyang kilala. Nakita ko na siya noon pa, nung eight years old ako. Bumisita siya rito on my eighth birthday. May kasama siyang lalaki na kasingtangkad niya. Ngayon, 18th birthday ko, andito na naman sila. Nung nasa terrace tayo kanina, nakita ko silang nakatayo sa tabi ng punong mangga,” nanginginig na pagpapaliwanang niya.
Naiiyak na niyakap siya ng ina. “Nicole, please, you’re imagining things…”
“No, mom! I’m telling the truth!” she screamed.
Kumalas sa pagkakayap ang kanyang ina at umiiyak na lumabas ng kwarto. Nilapitan siya ng kanyang ama at niyakap.
“Nikki, sweetheart, you have to rest. Baka dala lang yan ng sobrang stress sa school,” hinalikan siya nito sa noo at lumabas ng kwarto. Naiwan siya kasama ang lalaki.
Akmang lalapitan siya nito nang bigla siyang sumigaw.
“Don’t come near me!” sigaw niya rito. Pero hindi ito natinag at umupo sa dulo ng kanyang kama.
“Nagustuhan mo ba ang mga rosas kanina paggising mo, mahal ko?”
Napapikit siya. Napakaswabe ng boses nito. As if she’s being hypnotized. Sa kabila noon, nangingibabaw pa rin ang takot at kaba sa dibdib niya.
Hinawakan nito ang kanyang kamay. Namangha siya sapagkat biglang gumaan ang kanyang pakiramdam, hindi na siya pinagpapawisan at nawala ang sakit ng kanyang ulo.
Nabighani siya sa maamong mukha ng lalaki.
Hinaplos nito ang kanyang buhok at unti-unti siyang napapikit.
6:00 pm
Nagising si Nicole na magaan ang pakiramdam. Bumaba siya. She headed towards the kitchen. Doon natagpuan niya ang kanyang Yaya Mercy kasama ang iba pang mga kasambahay.
“O, anak, okay ka na ba? Ipaghahanda kita ng makakain. Naku, happy birthday pala!” niyakap siya ng kanyang yaya.
“Thank you, ‘ya. Sina mommy?” tanong niya.
“Nasa sala.”
Tinungo niya ang sala at nadatnan niya ang kanyang mga magulang na masayang nakikipagkwentuhan sa lalaking kinatatakutan niya.
“Nikki, you’re up. Are you feeling well?” tanong ng kanyang ina.
“Sabi ni Doc, dapat magpahinga ka raw muna. Your mom and I decided to postpone your debut. You have to rest,” sabi naman ng daddy niya.
Tumango lang siya.
Tumikhim ang lalaki.
“Uhm, Tita Mel, Tito Philip, I’ll go ahead. Mukhang okay na po si Nicole,” wika nito habang nakatitig sa kanya.
“Maghapunan ka muna rito, Anthony,” anyaya ng kanyang ina.
“Naku, Tita, ‘wag na po. Dito na nga po ako nag-lunch eh,” nakangiting sagot nito.
“Sus, don’t bother.”
“Okay lang po talaga, Tita. I still need to run some errands pa rin po kasi.”
“Ah, ganun ba? Sige,” lumingon sa kanya ang kanyang ina at sinabing, “O, Nikki, say thank you to Doc Anthony.”
“Thanks,” kiming pagpapasalamat niya.
Ngumiti lang ito at tuluyan nang nagpaalam.
* * *
Days passed. Nagpapasalamat si Nicole at bumalik na sa normal ang lahat.
Well, that’s what she thought.
Palabas na siya sa kanilang gate nang may tumawag sa kanya.
“Nicole! Nicole!”
Paglingon niya, papalapit sa kanya ang isang duwende.
“Wag kang lumapit sa’kin!” aniya sabay pulot ng bato sa kanilang driveway.
Babatuhin niya na sana ito nang bigla siyang hinila ni Anthony at niyakap.
“Don’t do that. Mabait siya.”
Nagpumiglas siya at kumuwala sa pagkakayakap nito.
“Ihahatid na kita sa school,” alok nito.
Hindi niya alam kung bakit pero napapayag siya nito. Sumakay siya sa sasakyan nito.
“Kumusta ka na?” mahinahong tanong nito sa kanya habang nagmamaneho.
Huminga muna siya ng malalim bago sumagot.
“Akala ko mababaliw na’ko nung birthday ko. I’m hallucinating. Nakikita kita. Pati yung kasama mong lalaki. Yung mga bulaklak. Buti nalang naging okay na’ko pagkatapos nun. Pero ngayon andito ka na naman. May kasama ka pa, oh,” napalingon siya sa backseat ng sasakyan kung saan nakaupo ang duwendeng kasama nito.
Kumindat pa ang duwende sa kanya. Nilingon niya si Anthony. Nakangiti ito.
“These coming days, mas lalawak pa ang third eye mo. Nag-aadjust ka pa kasi mula nung birthday mo.”
“H-ha?” naguguluhang sambit niya.
“Ikaw ang itinakda. Para sa akin. Para sa amin,” sagot nito.
“What?!” tumaas na ang boses niya.
“Ayaw mo ng tagalog?” biro nito.
“Okay, here it goes. The day you were born, you were destined to be my mate as well as Jake’s. He’s the guy I’m always with. Itinakda tayong tatlo para sa isa’t isa. Ipinanganak kami sa magkaibang kaharian sa kabilang mundo. Ikaw naman, dito sa mundo ng mga tao. Pero hindi porket dito ka ipinanganak sa mundo ng mga tao ay mortal ka na. Isa ka pa ring engkanto,” paliwanang nito.
Engkanto?! Ako?!
KABANATA 3 – Ang Mga Itinakda Para sa Isa’t Isa
Engkanto?! Ako?!
Hihimatayin yata siya.
“Sa ngayon hindi mo pa talaga maiintindihan ang lahat ng impormasyong ito. Don’t worry, andito lang ako para gabayan ka,” anito sabay hawak sa kamay niya.
Napanatag naman siya.
“Simula ngayon, sasamahan ka na pala ni Mik, saan ka man magpunta,” nilingon nito ang duwende sa backseat.
“Siya ang itinakda upang maging tagabantay nating tatlo ni Jake,” dagdag pa nito.
Napakunot-noo siya.
“Paano niya kayo babantayan ni Jake kung sasama siya sa’kin?” tanong niya.
Biglang humalakhak si Mik at tumalon-talon. Sa isang iglap ay dalawang Mik na ang nakikita niya.
“That’s one of his powers,” Anthony seemed to have read her thoughts.
Bago pa siya makababa ng sasakyan, napaisip siya.
“Paano kung makita ako ng mga classmate ko na parang tangang nakikipagusap kay Mik? I mean I’m pretty sure magtataka sila na mag-isa akong nagsasalita,” she raised her brow.
“Wag kang mag alala, Mik can also be the master of disguise. Mamaya niyan siya na ang pinakamagandang babaeng estudyante sa campus niyo eh,” sago nito.
Natawa siya. Bumaba na siya ng sasakyan.
“Wait,” hinawakan nito ang kamay niya.
“Don’t be shocked if you see faces which are different from the ones you got used to. Mga engkanto rin yan. Mostly mga mababait naman. Kung masasama, hindi ka nila pakikialaman hangga’t nakikita nila si Mik na nakabuntot sa’yo. Susunduin kita mamaya,” anito sabay halik sa kamay niya.
Tumango lang siya at nagpaalam. Magkasabay silang pumasok ni Mik sa gate ng university.
Tama nga si Anthony. Pati ang poging professor nila sa Statistics, isa rin palang engkanto. Pagpasok nito sa kanilang classroom ay kinindatan nito si Mik. Marami pang mga tao sa kanilang unibersidad na hindi niya inaaakalang mga engkanto pala.
Dumaan ang mga araw at dumarami na ang mga maiitim na engkantong nagpapakita sa kanya lalo na kapag wala si Mik sa kanyang tabi.
Ngayon, nasa loob siya ng isang sikat na cafe at napapaligiran siya ng mga maiitim na engkanto na nakadisguise bilang businessman, estudyante at maging barista. Muntik nang malaglag ang kanyang frappuccino nang lumapit sa kanya ang isang maitim at nakakatakot na engkanto at akmang susunggaban siya.
Wala siyang ibang ginawa kundi pumikit. Napapitlag siya nang hinawakan nito ang kanyang kamay.
“It’s okay, open your eyes. Ako ‘to,” bulong sa kanya ni Anthony.
“Ikaw yung…?” takang tanong niya.
“Of course not, mga kaaway yun ng kaharian na nagtatangkang kunin ka. But don’t worry. I’m here. I’m always here. Nararamdaman ko kapag nasa panganib ka,” anito sabay hawi sa buhok niya.
“Take me home, please…” napapaiyak na siya.
Nahihirapan na siya sa mga nangyayari. Mabuti sana kung puro mga mababait na engkanto lang nakakasalamuha niya.
Sumakay na siya sa sasakyan. Nakatulog siya habang nasa biyahe. Huminto ang sasakyan sa isang condo building.
“Saan tayo?” tanong niya.
“My place,” he answered while pressing the elevator button.
Nang makarating sila sa unit nito, namangha siya.
“You have a very nice place,” komento niya.
Ngumiti lang si Anthony.
She cleared her throat.
“Ikaw pa lang ang nakikilala ko. Ikaw palagi yung sumusundo sa’kin. Nasaan pala si Jake?” tanong niya rito.
Nakatitig lang ito sa kisame.
“Away sila! Away sila!” singit ni Mik.
“You’re not in good terms with Jake?” tanong niya.
“We just had a fight.”
“Ha? Bakit kayo nag-away?”
“Wala, hindi lang kami magkasundo sa isang bagay na importante sa’min.”
“Ganun ba? Sana maging okay na kayo. If you have a disagreement, then see to it na magkakasundo kayo. Sabi mo nga tayong tatlo ang itinakda para sa isa’t isa, ‘diba?” aniya sabay tawa.
He held her hand and kissed it.
“Ang ganda mo, Nicole.” He inhaled her scent as he buried his face in her neck.
“A-Anthony…” nabubulol na sambit niya.
Nagpatuloy lang ito sa paghalik sa kanyang leeg pababa sa kanyang dibdib.
Humahagikhik at tumatalon si Mik sa kitchen sink. Sumenyas si Anthony at biglang naglaho so Mik. Napakapit siya kay Anthony nang isa-isa na nitong tinatanggal ang pagkakabutones ng kanyang uniform.
Napaungol siya. Dinidilaan kasi nito ang kanyang earlobe.
Hinubad na ni Anthony ang kanyang t-shirt. Nicole was awed by his well-defined abs. Hindi niya napigilang ilapat ang kanyang mga palad sa matipunong dibdib nito.
“We should stop,” bulong ni Anthony.
“Alam ko…” sagot niya. Ngunit hinalikan niya ito sa mga labi. Hindi siya eksperto sa larangang ito. Wala pa siyang karanasang sekswal. Tanging pandama niya lang ang kanyang inaasahan sa mga panahong ito.
“S-Si Jake…” anito habang tinatanggal sa pagkaka-hook ang kanyang bra.
“Ah! Fuck! Akin ka lang, Nicole!”
He sucked her exposed nipples. Napapaarko ang katawan ni Nicole habang ninanamnam ang sensasyong hatid ng ginagawa ni Anthony sa katawan niya.
Dinidilaan nito ang kanyang dibdib pababa sa puson niya. Halos mabaliw na siya sa sarap. Dahan-dahang inilapat ni Anthony ang dila nito sa kanyang hita.
Nangiginig na napakapit si Nicole sa leeg ni Anthony nang lumapat ang dila nito sa kanyang pagkababae.
“Matagal ko nang gustong matikman ka. Ang sarap mo,” sambit nito sa paos na tinig.
Lalo siyang nag-init. Lumiyad siya at idiniin ang kanyang pagkababae sa bibig nito. Hindi pa nakuntento si Anthony at ipinasok pa nito ang daliri nito sa hiwa niya.
Napaungol siya.
“Aaaaaahhhhhh! Uhhhhhh, A-Anthonyyyyy!”
He gently sucked her clitoris while sticking his middle finger inside her pussy.
“Anthony, pleaaaaasssssseeeee!” pagmamakaawa niya rito.
Sumunod naman ito at pumuwesto sa gita ng mga hita niya.
He placed himself on top of her and slowly worked his way through her womanhood. Napakapit siya rito dahil sa sobrang sakit na nararamdaman.
Napaiyak siya.
“Shit, I’m sorry. I promise I’ll be gentle…”
* * *
Kararating lang ni Anthony sa kanyang condo galing sa bahay nina Nicole. He sent her home after they made love. He knows that Nikki’s still sore.
Pagbukas niya ng pinto, sinalubong siya ng galit na galit na si Jake.
“You fucking asshole!” sigaw sa kanya ni Jake sabay suntok sa kaliwang pisngi niya.
“Anong problema mo?”
“Anong problema ko, ha? Ikaw! Ikaw ang problema ko! You slept with her!”
Ngumisi lang siya.
“You fucking slept with her…” napasabunot sa sariling buhok si Jake.
“Yes, I slept with her. At pasensya na, pero hindi ko pinagsisisihan yun.”
Napatiim-bagang si Jake.
“Fuck you, Anthony! Back off!”
Akmang susugurin na naman siya nito nang bigla itong huminto, ikinuyom ang mga kamay at nagsalita.
“If you don’t want to share, then expect me to be your enemy from now on.”
KABANATA 4 – Lumeros, Ang Kaharian sa Kabilang Mundo
“Wag! Parang awa mo na… Please, maawa ka…”
Pagsusumamo ni Nicole.
Kitang kita niya kung paano ibalibag ni Jake si Anthony sa damuhan ng walang kahirap hirap.
“Please… J-Jake.. Maawa ka, please. Wag mong saktan si Anthony.”
Napahagulgol siya nang makitang namimilipit sa sakit si Anthony. Lumutang ito sa ere. Sapo ang dibdib.
“J-Jaaaaaaakkkkeee! Anong ginagawa mo sa kanya?! Please wag mo na siyang saktan!”
Lumapit siya kay Jake ngunit hinablot nito ang t-shirt niya at sinakal siya. Hindi na siya makahinga. Nanlilisik ang mga mata nito. Parang demonyo na handa na siyang patayin.
“P-para mo nang awa.. Please… W-wala kaming ginagawang masama,” pakiusap niya rito.
Ngunit lalong humigpit ang pagkakahawak nito sa leeg niya. Lumapit si Anthony sa kanila pero bago pa man nito mahawakan si Jake ay tinamaan na ito ng kung anong puwersa na nagmumula sa kanang kamay ni Jake.
Kinilabutan siya sa nakita.
Nanlaban siya. Gusto niyang daluhan ang walang malay na si Anthony.
“Patay na siya,” wika ni Jake.
Tumakbo siya sa kinaroroonan ni Anthony at niyakap ito.
Pumalahaw siya ng iyak.
“Anthony!” Walang tigil ang kanyang pag-iyak habang niyayakap ito.
Napatingin siya kay Jake. Humahalakhak ito na tila ba wala na sa tamang katinuan.
“Akin ka lang, Nicole. Akin ka lang.”
Napabalikwas ng bangon si Nicole. Namaluktot siya at niyakap ang sarili.
Gabi gabi na siyang nananaginip ng ganon magmula nang may mangyari sa kanila ni Anthony. Parang totoo ang lahat. Hanggang ngayon ay kinikilabutan pa rin siya.
Kinuha niya ang baso ng tubig na nasa bedside table. Nanginginig siya habang inuubos ang laman niyon. Napapikit siya.
“So, you’ve been dreaming about me,” usal ng baritonong boses na nagmumula sa madilim na parte ng kanyang kuwarto.
Pilit niyang inaaninag mula sa ilaw ng kanyang lamp shade kung sino ang nagmamay-ari ng boses ngunit wala siyang makita. Pero sigurado siyang hindi ito si Anthony.
Bigla siyang nanlamig nang lumapit ito sa kanya.
“J-Jake…”
Akmang hahawakan siya nito ngunit umiwas siya. Alam niyang isang masamang panaginip lang iyon pero natatakot pa rin siya rito.
“Wag kang matakot, Nicole.”
May kung anong haplos sa kanyang pagkatao ang hatid ng boses nito. Wala na siyang nagawa nang tuluyan na itong makalapit sa kanya at hinaplos ang pisngi niya.
“Tell me your dream.”
His voice is really soothing. Para siyang nahihipnotismo.
“I… uhmmm.. W-wala iyon. It’s just a recurring nightmare,” mahinang usal niya.
“Hindi ko kayang gawin iyon, Nicole.”
“W-what?”
Naguguluhan siya. Alam ba nito ang panaginip niya?
“Hindi ko magagawang saktan kayo ni Anthony,” anito sabay upo sa tabi niya.
“B-but, it… It felt so real,” sagot niya. Nanginginig siya. Nahihintakutan pa rin habang naaalala ang kanyang panaginip.
“Ssshhhhh… It’s just a dream,” sabi nito at niyakap siya.
Nakulong siya sa mga bisig ni Jake.
For some unknown reason, napaiyak siya. Hindi niya alam pero basta nalang tumulo ang luha niya habang nakadikit ang mukha niya sa dibdib nito. Walang patid ang pag alo nito sa kanya, hinawakan ang kanyang kamay at pinahiga na siya. Umunan siya sa bisig nito hanggang sa tuluyan na siyang makatulog.
* * *
“Saan mo ‘ko dadalhin, Jake?” Natatawang sambit ni Nicole habang naglalakad sila ni Jake.
Ang sabi nito, may sorpresa raw ito para sa kanya.
Hindi pa rin nito inaalis ang pagkakatakip ng mga kamay nito sa kanyang mga mata.
“Jake! Saan ba kasi tayo?”
“Konting hakbang na lang, promise.”
Napalabi siya.
“Ready?”
“Kanina pa ‘ko ready eh,” natatawang usal niya.
“Okay, one, two, three…”
Naramdaman niyang tinanggal na nito ang mga kamay sa kanyang mga mata.
“Wow…” Mahinang usal niya.
Tumambad sa kanya ang isang napakalawak na palasyong napapaligiran ng mga malalagong puno at halaman.
“Ito ang Lumeros, ang aming kaharian.”
“Ang ganda,” hinding hindi yata siya magsasawa sa paghanga sa ganda ng lahat ng nakikita niya.
“Halika, ipapakilala kita sa hari at reyna.”
Nag-alangan siya.
“Halika na,” sabay hila sa kanya ni Jake.
“Mababait ang mga magulang ko,” dagdag pa nito.
“Mga magulang?”
“Oo.”
“So, prinsipe ka?”
Tumawa ito.
“You make it sound so impossible,” anito sabay tawa.
Napangiti na rin siya.
Nilakbay nila ang daan patungo sa harapan ng palasyo. Namangha siya sa mga nagniningningang alitaptap na nakapalibot dito.
Sinalubong sila ng mga lalaking animo’y mga kawal.
“Magandang gabi at maligayang pagbabalik, mahal na prinsipe,” bati nito kay Jake sabay yukod.
“Si Alena?” Tanong ni Jake.
“Nasa hardin po ang prinsesa, kamahalan.”
“Halika, ipapakilala kita sa kapatid ko.”
Hawak kamay na naglakad sila papasok ng palasyo. Napakarangya nito.
“A-are those… Pixies?
“Yup, pero mga diwata rin sila. Tinatawag silang Lambana. Sila ang mga tagapagsilbi at gumagabay sa mga encantada.”
Hindi siya makapaniwala sa kanyang mga nakikita. Nagliliparan at animo’y naglalaro ang mga Lambana.
“Maligayang pagbabalik, mahal na prinsipe,” sabay sabay na bati ng mga ito nang makita sila.
“They’re so lovely,” usal niya.
Nilagpasan nila ang mga lambana hanggang sa makarating sila sa malawak na harding puno ng magagandang bulaklak.
May nakita siyang dalagita na nakaupo sa malaking bato sa gilid ng lawa. Aliw na aliw ito sa mga umiilaw na halaman na nasa tubig.
“Alena..” Tawag ni Jake sa kapatid nito.
Lumingon sa kanila ang dalagita at ngumiti. Napakaganda nito. Alon-alon ang nakalugay na buhok at nakasuot ng puting bestida na sumasabay sa ihip ng hangin.
Tumakbo papalapit sa kanila si Alena at niyakap ang kapatid.
“Kailan ka pa dumating? Akala ko iniwan mo na ako…” malungkot na sambit nito.
“Hinding hindi kita iiwan,” sagot ni Jake.
“Alena, ipinapakilala ko pala sa’yo si Nicole. Nicole, si Alena, ang kapatid ko.”
Hinawakan ni Alena ang mga kamay niya.
“Ang ganda ganda mo,” wika nito.
Namula siya.
“Ang ganda ganda mo rin, Alena.”
“Sina ama?” Tanong rito ni Jake.
“Nasa loob, nagpapahinga,” sagot naman ni Alena.
Nagkakamustahan ang magkakapatid nang mapadako ang tingin niya sa isang bahagi ng hardin. Ito ang ang parte kung saan patay ang mga puno’t halaman.
May kung anong puwersang humihila sa kanya papunta sa bahaging iyon ng hardin.
“Nicole!” Sigaw sa kanya ni Jake.
Tumakbo ang dalawa papalapit sa kanya.
Pero tila wala siyang narinig.
Bago pa man makalapit si Jake sa kanya ay nahawakan niya na ang isa sa mga patay na puno. Bigla siyang napapitlag at unti-unting nanghina.
Kasabay ng unti-unting pagkabuhay ng mga patay na puno’t halaman ay ang kanyang hindi maipaliwanag na panghihina hanggang sa tuluyan na siyang nawalan ng malay.
* * *
“Nicole!” Nagising siya sa mahinang pagyugyog ni Jake sa kanyang mga balikat.
Hindi siya makagalaw. Wala siyang lakas para bumangon. Ibinuka niya ang kanyang bibig pero tila wala na rin siyang natitirang lakas para magsalita.
“Nicole, please, talk to me,” nag aalalang sambit ni Jake.
“N-nanaginip na naman… a-ako…” aniya. Hirap sa pagsasalita.
“No, Nicole, it was not a dream,” wika ni Jake.
“W-what?”
“Dinala talaga kita sa aming kaharian.”
“So… so.. I have p-powers too?”
“Yeah, pero hindi mo pa—”
Naputol ang pagsasalita ni Jake ng biglang sumulpot si Anthony at ibinalya ito mula sa kama.
“Wala kang karapatang dalhin siya dun!” Sigaw ni Anthony sabay taas ng kanang kamay nito.
Nahintakutan siya. Ganitong ganito ang eksena sa panaginip niya kung saan itinaas ni Jake ang kamay nito at may kung anong puwersang nagmumula doon na naging sanhi ng pagkamatay ni Anthony.
But, this time, it’s Anthony who’s doing it to Jake.
“Anthony! No!” Tili niya.
ITUTULOY…